Jorrit_J

Ik heb de laatste maanden op internet veel voorbij zien komen over hoe het opbouwen van pensioen in eigen beheer afgeschaft wordt per 2017. Nu zijn er verschillende opties, maar als dertiger lijkt afkopen de enige optie (nog 30 tot 50 jaar dit bedrag administreren in de BV gaat hem niet worden). Wat ik nou eigenlijk nog nergens terug heb zien komen is hoe er door een DGA vanaf 2017 pensioen opgebouwd kan worden. Is het nu de bedoeling dat je vanuit je netto-salaris gaat storten op een pensioenspaarrekening of iets dergelijks? En wat gebeurt er dan met het afgekochte pensioen? Kan dit bedrag (toch tienduizenden euros) dan ook weer op deze manier ingelegd worden, of mag dit niet? De voorkeur gaat dan natuurlijk naar een spaar/belegvorm die ook echt als pensioen geldt - mocht je bedrijf helemaal instorten en alles verkeerd lopen - hoe onwaarschijnlijk ook - dat je dit geld niet verplicht op hoeft te eten voor je bijstand krijgt.

Iedereen ontzettend bedankt voor jullie bijdragen! Het is enorm vervelend wat er gebeurd is, uiteraard ook voor mijn ex-compagnon, die er naar mijn geloof ook niet opzettelijk een potje van heeft gemaakt (desalniettemin is hij er natuurlijk wel verantwoordelijk voor). Het is natuurlijk ook al weer een paar jaar geleden, en alhoewel ik ook een tijd risico heb gelopen hieraan ten onder te gaan, zijn mijn BVs nu (gelukkig, eindelijk) weer financieel gezond - iets waar je in deze tijden ook dankbaar voor mag zijn. Ik heb nooit verwacht geld terug te zien, en het verlies daarvan moeten nemen is (gelukkig) niet iets waar ik nog wakker van hoef te liggen. Wat wel is blijven knagen is de vraag: "moet ik hier nog iets aan proberen doen?". Dankzij eerdere ervaringen met proberen je recht te halen had ik al niet het idee dat dit vruchten af zou werpen, maar de details hoe en waarom ontbraken. Dankzij de reacties zowel in deze thread als per persoonlijk bericht ben ik er alleen maar meer van overtuigd dat verdere actie niet goedkoop zal zijn en zelfs in het gunstigste geval niet erg veel kans van daadwerkelijk innen heeft, en dus waarschijnlijk geen slimme besteding van tijd en middelen zou zijn. Daarmee hoop ik dan ook dat ik die knagende vraag nu weg kan stoppen met een "nee" als antwoord, en het hoofdstuk hierover kan sluiten, tenzij iemand nog andere mogelijkheden ziet. Als voetnoot wil ik wel nog steeds stellen dat elke gedachte aan de curator en haar kornuiten mijn bloed nog steeds doet koken. Herhaaldeijk ben ik door hen dermate vreemd behandeld dat de stempel 'onprofessioneel' mijninsziens nog een compliment is. Jammer genoeg kan ik daar niets van bewijzen, maar als iemand nog ideeen heeft om daar iets mee te doen, houd ik me aanbevolen. Nogmaal bedankt voor jullie tijd, aandacht, en hulp!

De precieze antwoorden op de vragen die je stelt staan naam ik aan het verslag, waarvan ik je via persoonlijk bericht een link heb gestuurd. Van mijn interpretatie van het verslag als leek komen we denk ik niet bij die antwoorden. Een van mijn vragen is over dat er niets meer te halen zou zijn. Op het moment van failissement was dit zeker het geval: er waren enkel schulden op mijn ex-compagnon's prive saldo, en geen (significante) bezittingen. Mijn reactie daarop zou zijn: dan ga je toch werken en draag je daarvan een gedeelte af? Dat kunnen mensen in de schuldsanering toch ook? Het lijkt er voor mij op dat de curator dat nooit gesteld heeft - en zodoende is het nu dus goed leven voor mijn ex-compagnon, die een aardig goed betaalde baan heeft.

Bedankt voor jullie reacties! Dat vind ik dus het rare aan situaties als deze - in principe doet een curator dus niets buiten hun eigen loon verzekeren (lucratief spelletje). De andere gedupeerden doen er blijkbaar niet zo toe. Dat had ik zelf ook bedacht, vandaar dat ik ook niet echt verwachtte er meer uit te halen. Typisch is trouwens dat de claim van de belastingdienst ook van geen kanten klopt. Ze claimen 20-25k meer dan de daadwerkelijk schuld, omdat zij claimen dat bepaalde betalingen nooit gedaan zijn - terwijl het gewoon via bankafschriften te bewijzen is dat die betalingen wel gedaan zijn. Dit heb ik overigens destijds ook zowel bij mijn ex-compagnon (die dit wel al vermoedde) als de curator neergelegd, maar hier is verder niets mee gedaan. Voor mijzelf natuurlijk wel relevant, want hoe lager de preferente schuld, hoe meer mijn bedrijf terugkrijgt, toch? (Mits de curator een deal had gesloten die boven de preferentie schuld uitgekomenw was). Uit het verslag: "De curator is van oordeel dat aan de bestuurder het verwijt kan worden gemaakt dat hij zijn taak als bestuurder onbehoorlijk heeft vervuld en dat aannemelijk is dat dit een belangrijke oorzak van het faillissement is" ... "Ter zake bestuursaansprakelijkheid tracht de curator de curator een minnelijke regeling te bereiken met de bestuurder" Dit is neem ik aan wel ondersteunend, maar niet voldoende, omdat er geen rechter aan te pas is gekomen maar een regeling is getroffen ? Het punt kostbaarheid is ook niet onbelangrijk - als zo'n zaak 20k gaat kosten om 50k te winnen, met 30% kans van slagen, is het natuurlijk geen goede investering.

Een paar jaar lang een bedrijf gehad met partner. Beiden een holding BV, die samen een werk BV hadden. De compagnon maakte er uiteindelijk een potje van, en zijn holding ging failliet. Zijn holding had een schuld openstaan aan de werkmaatschappij van iets meer dan 50k, nog 20 a 30k aan anderen, en ook nog 50k aan de belastingdienst (nooit loonbelasting betaald, gewoon uitgekeerd aan zichzelf; ongeveer 120k totale schuld, dus). Persoonlijk had hij aan zijn holding ook een schuld van meer dan 50k. Hij was de financiele man, dus het duurde even voor ik door had wat er aan de hand was. Toen ik achter deze schulden kwam heb ik meteen om de werkmaatschappij te beschermen zijn aandelen overgenomen (voor een klein doch door de accountant verantwoord bedrag). Zijn holding's schuld aan de werkmaatschappij bleef wel staan, en de werkmaatschappij had ook schulden (a 20k, dankzij zijn financieel management) - die door mijn holding afgelost zijn. Nu is hij door de curator uiteindelijk wel bestuursaansprakelijk gesteld, en heeft een minnelijke regeling getroffen van 10k (tien, ja!). Meneer heeft ondertussen natuurlijk ook al weer een stevige bovenmodale baan te pakken. De vraag is - kan dit zomaar? Hij heeft het er (naar verluid) op gegooid dat als hij meer moest betalen hij gewoon niet meer zou gaan werken en er dus toch nooit geld zou gaan zijn. Hij heeft dus door grove mismanagement een schuld van 120k opgebouwd, als een koning gefeest, en hoeft maar 10k terug te betalen (wie wil dat nou niet? oplichterij loont, blijkbaar) Als schuldeiser vind ik dit allerminst 'minnelijk' - niet dat ik ooit echt verwachtte geld te zien, natuurlijk. Let wel, ik ben er niet op uit om mijn voormalig compagnon te ruineren, maar hij komt nu wel heel makkelijk weg - effectief zonder een enkele traan of kleerscheur. Mijninsziens heeft de curator hier echt met de pet naar gegooid. Dit kan toch gewoon niet? Overigens was de curator vanaf het begin of aan al raar bezig. Maandenlang niet reageren op het indienen van mijn claims (herhaaldelijk gemaild en gebeld). Een keer had ik zelfs een assistent aan de telefoon toen ze mijn stukken (weer) kwijt waren, en die zei doodleuk dat deze zaak geen prioriteit had omdat ze miljoenenzaken hadden om aan te werken. Ronduit schandelijk - maar hier heb ik natuurlijk geen bewijs voor. Maar wat kan ik hier nog tegen doen? Ik heb al een keer proberen een (redelijke prijzige en gerenommeerde) advocaat hierop te zetten, maar die was uiterst vaag in de mogelijkheden en kansen. Mocht een advocaat het advies zijn, naar welk specialisme ben ik dan op zoek? Ik heb al vaker gehoord dat je tegen een curator weinig kans hebt ... Maar her en der is ook het geluid opgegaan dat ik wellicht zelf de openstaande schuld alsnog bij hem persoonlijk neer kan leggen? De grootste grap is nog dat dit betekend dat ik meer van zijn schulden afgelost heb dan hij zelf gaat doen ... (Verslag curator via persoonlijk bericht, als iemand interesse heeft in die details, ik ga namen (nog) niet aan de grote klok hangen) (Overigens zijn zowel mijn eigen holding als de werkmaatschappij inmiddels gewoon financieel gezond, maar ik liep ten tijde van dit probleem wel degelijk het risico zelf ook tenonder te gaan aan deze malaise)

Ik heb een holding BV, die vervolgens 50% van de aandelen van een werk BV bezit. Er wordt eigenlijk niet echt meer gewerkt in de werk BV, maar er komt nog wel geld binnen. Nu is me een baan aangeboden in Engeland waar ik wel oren naar heb, en ik denk er dan ook sterk over deze baan te nemen, in dat geval zeker voor een jaar, maar misschien blijf ik daar ook wel. Nu is de vraag, wat te doen met de BVs ? De werk BV moet gewoon in Nederland blijven, maar kan de holding hier ook blijven ? Moet ik deze dan inschrijven op het adres van familie, of kan ik deze dan gewoon registreren op het adres in Engeland ? Hoe gaat dit allemaal in zijn werk ? Ook in de holding zal nog geld binnenkomen ook al werk ik eigenlijk ergens anders. Daarbuiten is het ook nog zo dat er een redelijke rekening courant openstaat tussen de holding en mijn privé, moet deze voor emigratie volgestort zijn ? Advies welkom, bvd!

Gelukkig ben ik zelf niet zo van start gegaan, al was dat zeker ook niet al te best geregeld. Maar goed, van schade en schande leert men, en gelukkig is alles (vooralsnog) goed terecht gekomen. Dit vind ik zelf ook echt een van de meest opvallende dingen van het ondernemerschap. Toch moet ik zeggen dat er veel zijn die het ook doorgezet hebben. Ik weet niet of het er mee te maken had dat wij ook zeer snel goed draaide, maar in het jaar na dat wij van start zijn gegaan zijn er denk een vriend of 6 ook hun eigen toko begonnen zijn. Wellicht nog opvallender vind ik denk ik dat als het goed gaat met jouw bedrijf, het opeens ook allemaal heel erg goed gaat met je "vriend-bedrijven". Zelfs al gaat het helemaal niet goed, wringen ze zich toch in bochten om te laten weten "maar met mij gaat het ook goed!". Beetje raar is dat, als het niet zo goed gaat dan zeggen wij dat toch ook gewoon? Heel typisch is ook dat je een ander slag mensen hebt die altijd maar vind dat je succes tijdelijk is en het binnenkort dan wel in zal gaan storten. Alsof ze het je niet gunnen of zo. Maar goed :) Mensen, het blijven rare beestjes!

Hah ik kamp met hetzelfde probleem. Toch denk ik dat jij hier vaak genoeg bewezen hebt een aardig woordje bij te kunnen dragen EN jij kwam met het idee! Vooralsnog denk ik ook nog niet lang genoeg ondernemer te zijn :) GL is me te links, en ze willen zelf niet liberaal genoemd worden :) Verder snap ik ook dat jij belangengroep roept, maar het hoeft natuurlijk niet alleen om ondernemersdingen te gaan - lijkt me zelfs een slecht iets. Maar dan krijg je natuurlijk weer het eerder aangehaalde probleem, krijg de ondernemers maar eens op een lijn over andere onderwerpen... Het blijft een moeilijk verhaal, maar toch een interessant idee.

Excuses voor het schoppen van een oud draadje, maar zijn hier mensen nog mee bezig - topic was binnen twee dagen dood. Vind het nl. nog steeds erg interessant. Valt me eigenlijk wel een beetje tegen dat er hier weinig animo voor is. Zou persoonlijk best op Ruben stemmen als lijsttrekker - de oude garde heb je toch niets mee. Verder valt het me op dat in mijn eigen kleine kringetje van ondernemers de gedachtes vooral een beetje liberaal links zijn. Met als resultaat dat iedereen of GL/SP stemt of VVD, en met geen van die eigenlijk ook maar een beetje eens is. (Geen liberaal linkse partij? Gat in de markt! Niet-ondernemers stemmen wellicht ook wel) Natuurlijk kan dat ook liggen aan het kringetje zelf en niet representatief zijn - wie weet stemmen jullie wel allemaal PvdD. Ben alleen - zoals wat anderen ook al zeiden - ook wat bang dat bijvoorbeeld mijn eigen standpunten niet aansluiten bij de grote massa van ondernemers, dat doen ze tenslotte ook niet bij de huidige partijen. Toch denk ik dat veel punten toch wel verenigbaar zijn onder ondernemers, tenslotte zijn veel ondernemers wel mensen die goed na kunnen denken (anders moet je wel heel veel geluk hebben) en een bovengemiddeld gevoel voor common sense hebben. En over dat de politiek geen ondernemerssport is... Tja, verbeteren op landsniveau, daar zit een groot deel geld verdienen en daar efficient mee omgaan in, lijkt me juist typisch iets voor ondernemers. En het is niet alsof je in de Tweede Kamer geen sloten met geld over je heen gekieperd gaat krijgen. Dus, Ruben, het heeft nu een half jaar kunnen koken, wanneer ga je deze partij daadwerkelijk oprichten?

Privé, wat is dat ??? Ik heb zelf een erg gescheiden weekend (privé) en door-de-weeks leven (werk!). Mijn bedrijfje is nog redelijk klein, dus ik werk samen met mijn zakenpartner en het personeel wat op twee vingers te tellen is vanuit een groot luxe appartement waar ik door de weeks ook min of meer woon. Dat is eigenlijk wel zo'n beetje "48 uur per dag" hard werken voor mij en mijn compangon, alhoewel we wel twee avonden per week een paar uur geforceerd gaan ontspannen en/of borrelen (ze moeten me wel echt wegtrekken van de PC op die momenten). 'S weekends is een ander verhaal. Dan verlaat ik het pand en reis af het zuiden, naar mijn vriendin en familie. Tenzij er echt iets heel dringends is, wordt er nimmer gewerkt in het weekend! De zakenmobiel? Ook die ligt 's weekends op mijn bureau in het werkpand. Vrouwlief zou slaag gaan uitdelen als ik die meenam ;) Verder kan ik me erg vinden in wat Joost zegt over de "aandachtsverslaving". Dat is een van de redenen dat mijn werkmobiel dus ook op kantoor blijft buiten werktijd. Mail? Mijn privé computer heeft de accounts niet, en ik heb dat IP adres geblokkeerd voor de webmail. Als het echt echt echt moet, dan kan ik zonodig wel met een VPN verbinding leggen met het kantoor, maar ook dat heb ik expres een stuk moeilijker gemaakt dan nodig - een beetje met de gedachte dat ik opgeef uit frustratie voor ik toch weer aan het werk ga. Het blijft problematisch, zeker als je veel plezier beleeft aan je werk - ik heb het gevoel dat ik het zo 24/7 zou kunnen doen. Maar toch denk ik dat de balans op dit moment redelijk is, vanwege bovenstaande. Tenslotte gebeurt het uiteindelijk heel zelden dat iets werk-gerelateerd niet het weekend kan wachten, en op deze manier heb ik toch twee-en-een-halve dag die ik met vriendin, vrienden, en familie doorbreng. Al moet ik wel zeggen dat vakanties niet langer dan een week kunnen zijn, ik trek het echt niet om langer dan een week niet te werken (wat erg eigenlijk :D)

Mijn reactie op hun brief komt daar ook inderdaad op neer. Degeliijke onderbouwing tot het bedrag wat ze mij nu schuldig zijn. Inclusief sommatie om dit direct terug te storten op mijn rekening. Wordt morgen aangetekend verstuurd door een werknemer (aangezien ik zelf dan al weg ben). Zullen wel zien wat ze doen. Als zij niet naar de rechter stappen doe ik het! Iets anders wat ik me afvroeg, is er een organsatie oid waar je een klacht in kunt dienen over incassobureaus? (Eentje die ook wat te zeggen heeft, dan). Ze zijn niet aangesloten bij het NVI, had ik al gezien. Anders even het dossier richting Kassa, die zijn ook al een tijdje bezig met de persoon in kwestie :)

Dit gaat niet over mijn bedrijf, maar is een persoonlijk iets. Toch post ik het hier in de hoop dat iemand weet wat ik het beste kan doen in deze situatie. Het is een beetje ingewikkeld. Ik zou het mijn advocaat direct voorleggen, ware het niet dat ik over pakweg een uurtje of 16 voor een aantal weken naar het buitenland vertrek voor zaken, en mijn advocaat (terecht) vandaag niet werkt :) Voor een beetje 'piece of mind' hoor ik dus graag sneller iets van iemand die hier ook wat ervaring mee heeft, aangezien ik in ieder geval de komende werkdagen constant in besprekingen ben en dus eigenlijk alleen 's avonds aan persoonlijke dingen kan besteden (kan ik wel HL lezen!). Ik ga verder geen namen noemen, maar ik was origineel wat geld schuldig aan een zeker persoon - die ondertussen bekend is in de media, bij gemeenten en justitie voor 'nare' praktijken, ook al slagen ze er maar niet toe deze persoon een halt toe te brengen. Al met al begon het probleem met dat deze persoon geld van mij wilde, en ik inderdaad wat schuldig was, maar mij geen specificate wilde geven waar ik op in kon gaan. Ik heb dus ook niets betaald. Ik ben nooit te beroerd te betalen wat ik schuldig ben, natuurlijk, maar dan wil ik daar wel een specificatie van. Als je je misschien afvraagt waarom ik ooit met deze persoon in zee ben gegaan, kan ik jullie vertellen dat dit al een aantal jaar speelt en toendertijd niet bekend was hoe deze persoon te werk ging. Een tijd daarna, kreeg ik bericht van een zeker incassobureau (naar verluid willen de meeste incassobureaus niet eens meer met deze persoon werken vanwege haar absurde en zelden correct claims), met een claim die zo maar een duizendje of vijf te hoog was. Uiteraard heb ik hiervoor bezwaar aangetekend bij het incassobureau, en punt voor punt uitgelegd waarom bepaalde punten niet klopte, bewijzen overlegd voor betaalde (maar niet meegenomen) zaken. Etc. Echter gaat het incassobureau hier niet of nauwelijks op in. Een aantal punten hebben ze wel meegenomen, maar ik heb het idee dat ze mijn brieven niet eens lezen. Geen probleem, ik heb berekend (aangezien ik nu wel alle specificaties heb gekregen via het incassobureau) wat ik schuldig was en dit simpelweg overgemaakt. Als ze echt met 'gerechtelijke stappen' komen sta ik sterk en ben ik er van overtuigd dat ik de zaak zal winnen (ook met inachtneming van de reputatie van deze persoon). Nu kreeg ik echter vandaag de brief binnen waarbij zij gerechtelijke stappen aankondigden, maar kwamen daar ook met wat nieuwe informatie (hadden ze niet moeten doen!). Zij hadden wederom een aantal dingen niet meegenomen (inclusief de eerdere betaling aan het incassobureau zelf) maar gaven mij ook nieuwe informatie waar ik eerlijk gezegd zelf niet aan gedacht had. Waar zij niet aan gedacht hadden is dat deze informatie in mijn voordeel werkt, en daar uit blijkt dat ik zelfs duizend euro teveel aan hen betaald heb. Nu is de grote vraag, hoe ga ik dit terug krijgen? In mijn reactie heb ik het allemaal nog eens uitgelegd en bewijs aangeleverd over wat wel en niet correct is, en hen gesommeerd het teveel betaalde bedrag binnen de redelijke termijn van 14 dagen terug te storten. Echter is tot noch toe herhaaldelijk gebleken dat deze 'meesters' zich zeer onprofessioneel gedragen en zich eigenlijk nergens iets van aantrekken - hun klant ook niet, overigens - slecht mijn reactie lezen en ook lak hebben aan betalingsbewijzen e.d. Ik verwacht dus ook niet dat ze dit terug gaan storten. Als zij het op een zaak aan laten komen, kan ik sowieso 90% van mijn punten (en bijbehorende bedragen) onomstotelijk bewijzen, en zal de rechter ongetwijfeld in mijn voordeel oordelen, en ik dus waarschijnlijk ook meteen het teveel betaalde geld terug ga krijgen. Die overige 10% is altijd nog minder dan wat ik teveel betaald heb. Echter denk ik dat zij dit ook wel realiseren, en het dus niet daadwerkelijk tot een zaak laten komen, al hebben ze wel aangekondigd dat ze dit gaan doen. En wat dus als ze dit niet doen? Is het wijs een incassobureau af te sturen op een ander incassobureau? Of moet ik dan bij de originele eiser zijn? (dan krijg ik alleen de teveel betaalde incassokosten niet terug) Of moet ik om dit geld terug te krijgen zelf een procedure aanspannen in dit geval? Het moge duidelijk zijn dat het me niet om de duizend euro gaat, die kan ik best missen. Niet graag natuurlijk, maar wakker zal ik er niet van liggen (het heeft me in tijd e.d. ondertussen al veel meer gekost). Het is echter wel zo dat ik nu iets tegen hen heb, zowel een terechte vordering als op persoonlijk vlak de praktijken die ze er op na houden, en als ik met wat extra tijd en geld hen een oor aan kan naaien, zal ik dat ook graag doen. Zowel voor mezelf als de andere - letterlijke honderden, zo niet duizend - gedupeerden van deze persoon. Ik kan deze zelf waarschijnlijk niet 'pakken', maar dit absurde incasso bureau wellicht zo ver krijgen niet langen voor de persoon in kwestie te werken, dat is al iets! (overigens buigen hele politieke partijen zich ondertussen over deze persoon en hoe ze deze praktijken kunnen stoppen, incasso's van vele malen het verschuldigde bedrag zijn eerder regel dan uitzondering) Mocht iemand wat advies hebben wat mijn volgende stap zou moeten zijn (kan ik me daar vast op voorbereiden voor ik het eventueel voor ga leggen aan de advocaat), een reus krijg je sowieso! Overigens absurd dat sommige mensen zo zaken doen...

Hmm bedankt. Ik zal de accountant maar eens heel goed uithoren als het zover is dan. Ik heb nl geen zin om alsnog later op de vingers getikt te worden, dan betaal ik liever gewoon wat meer.

Ik volg het niet meer :) Zit zelf aan een lease-auto te denken op naam van of de holding of de werkmaatschappij, maar in de realiteit zal die voor 99% prive gebruikt gaan worden. Werkt de salarisverhoging/eigenbijdrage/dividend constructie dan juist wel of juist niet?

Als je een lening af wilt gaan sluiten voor je eigen bedrijf (er vanuit gaande dat het geen BV of NV is) wordt er vaak wel naar je CV gekeken. Ze willen immers weten of als je bedrijf niet gaat lopen het waarschijnlijk is dat je je lening alsnog af kunt betalen door in loondienst te gaan. Je hebt een opleiding schrijf je, dus afhankelijk van de grootte van de lening in kwestie zou dit niet een probleem hoeven zijn. Zelf ben ik er zo eentje die irrelevante dingen van mijn CV schrapt. Als je gaat solliciteren naar een baan als IT'er is het niet relevant dat je ooit krantenjongen bent geweest of een jaar lang met een circus hebt meegetrokken. Dat wordt dan zoiets als "maart 1995 - december 1997, varia aan niet relevante bijbaantjes". Zo zou ik de bank ook behandelen (en heb dat ook gedaan, overigens). Gewoon wegstrepen en vervangen door iets anders, bijvoorbeeld: "april 2007 - september 2007, kortdurend ongeschoolde arbeid bij verschillende werkgevers" De kans dat ze gaan vragen wat je in die tijd precies gedaan hebt is allemaal niet zo vreselijk groot. Aangezien er al ongeschoold bijstaat is dit weinig relevant voor de bepaling of jij in staat gaat zijn de lening terug te betaling als er van je bedrijfje niets komt. Ook moet je er bij bedenken dat de persoon waar jij mee gaat praten waarschijnlijk niet diegene is die uiteindelijk een oordeel moet gaan vellen (mits het voor de persoon waar je mee praat niet meteen duidelijk is dat het niet gaat lukken), een deel van wat je zegt zal dan ook niet naar hogerhand doorgespeeld worden. Maar, mochten ze er specifiek naar vragen moet je natuurlijk niet gaan liegen! Toch hoef je ook niet altijd direct te antwoorden hierop, soms kan een antwoord als "tja ik kon even geen geschikt werk vinden dus heb ik maar wat aangepakt" ook volstaan. Gewoon met een goed uitgewerkt plan komen en laten zien dat je er zelf in gelooft, als zij geloven dat het je gaat lukken om het tot een succes te maken, heb je ook kans dat ze niet meer dan een opervlakkige blik naar je CV werpen. En lukt het niet, ga je toch naar een andere bank? Gewoon aanpoten, dus!