De klagende ondernemer

[TimK]

Stel je een wereld voor waarin geen enkele ondernemer klaagt. Ondenkbaar? Ja! Want ondernemers klagen altijd, in ieder geval volgens de tegelwijsheid. Boeren klagen ook altijd zul je zeggen. Logisch. Boeren zijn ondernemers.

 

Het gemeenschappelijke kenmerk van klagende ondernemers is dat ze er bar weinig aan doen om hun situatie te veranderen. Mijn bedrijfscoach noemt dit ziektewinst. Blijkbaar levert dat klagen ze iets op, anders zouden ze er wel mee stoppen.

 

Weet je nog dat vroeger jouw verkoudheidje al snel griep met snijdende scheermessen in de keel werd. Zodat je in plaats van naar school lekker door je moeder op de bank verzorgd kon worden? Ziektewinst!

 

Niet alleen kinderen, ook ondernemers werken liever niet aan hun toekomst.

 

Een ondernemer die met kerst tegen zijn familie klaagt over zijn verkopers die niet doen wat hij wil krijgt aandacht, of juist erkenning als hij over zijn zware 80-urige werkweek begint.

 

Ze doen dit voornamelijk op momenten dat jij niet van ze af kan komen. Dezelfde ondernemer slaat gek genoeg in de kroeg weer een heel ander hoogste woord aan: “weet je wat jij moet doen…”. Want een jammerende ondernemer staat binnen no time alleen aan de bar.

De toekomst voor deze klager is de resultante van toeval met een beetje geluk of pech. En niet zelden het laatste. Want op twee januari hijst hij zich met zware benen uit bed om zuchtend door de regen naar kantoor te vertrekken.

 

Toch zie ik een lichtpuntje. Onlangs heb ik me aangesloten bij een ondernemersclub met mensen die echt de ambitie hebben om verder te komen. Entrepreneurs die graag van de fouten van anderen willen leren. Een nieuwe avantgarde in Nederland, die met de mooiste en soms gekste ideeën Nederlands’ ondernemende toekomst zullen vormen. Een wereldwijde service voor recruitement van privé butlers, een nieuwe mobiele telefoon voor ouderen met alleen twaalf toetsen en een papieren adresboek, een administratiekantoor opnieuw uitgevonden met de ambitie om binnen 10 jaar 50.000 klanten te hebben.

Wat ik daar voelde was positieve energie door samen te kijken naar de toekomst en elkaars successen te delen. Geen klagers daar.

 

Zeurende ondernemers in Nederland wordt wakker! Creëer een droombeeld en stop je energie en beperkte tijd in het verwezenlijken van deze droom. Lees “Mastering the Rockefeller Habits” van Verne Harnish en handel er naar. Gebruik daarvoor dezelfde overtuigingskracht waarmee je vroeger die griep voorwendde.

 

Een paar maanden geleden was ik op een seminar bij een lezing van Harnish in Barcelona. Zijn persoonlijke doel is om gezond 150 jaar te worden. Hij bracht dit met zoveel overtuiging en enthousiasme dat ik zeker weet dat het hem gaat lukken. En Verne boert goed.

[Frans Sijtsma]

Ach, ik vind het zo vanochtend wel meevallen met die klagende ondernemers. Klagende politici, daar zou je eens een column over moeten schrijven ;D

[TimK]

@frans: ik dacht eigenlijk aan 'het belang van klagende klanten'

[Karci]

@frans: ik dacht eigenlijk aan 'het belang van klagende klanten'

 

Da's ook een vorm van "band scheppen", als je 't goed doet tenminste.

 

De politici klagen, het volk is opgelucht (Telegraaf lezend Nederland in ieder geval).

[John Kode]

Hallo,

 

ik heb niet alles gelezen dus mss is het al gezegd, maar in mijn ogen is er pas echt wat mis als een Nederlander, wat voor bezigheid/werk hij ook heeft, niet klaagt. ::)

 

groet,

 

John

[R.I.P. - Fred Wiersma]

Ondernemers klagen volgens mij wel constructiever... of staan in ieder geval meer open voor het oplossen van de situatie dan loondieners.

...

 

Iets dergelijks hebben wel meer reageerders geschreven, en ik ben het er niet helemaal mee eens. Vergeet niet dat je als werknemer vaak beperkt bent door onzinnige procedures, incompetente managers (en nee die kies je (helaas) meestal niet zelf) en interne politieke spelletjes.

 

In die zin heeft een ondernemer minder 'klaagrecht' dan een werknemer.

 

Voor beide groepen geldt wat mij betreft: focus op zaken die je kunt verbeteren, en klaag niet over wat je niet kunt (wilt) veranderen.

[Veeveevee]

 

 

Wat we zeggen verschilt niet zoveel van elkaar, het ligt er alleen aan vanuit welk perspectief er wordt geklaagd; klagen om een issue voor het voetlicht te brengen of klagen om 't klagen.

 

Wat tijd betreft; dat is wel een interessante. Jouw kwart is precies het linkerbovenste vak van de "time management matrix". Juist de kritische ondernemer stelt prioriteiten en focust op dat deel. Dat wil niet zeggen dat andere zaken niet van belang zijn, maar je handelt die af naar prioriteit.

 

Ja, die matrix ken ik, maar dat is toeval. Ja, als ondernemer moet je daar je tijd aan besteden.

 

Ik heb trouwens ook het idee dat mensen meer klagen als ze vaker in groepen verkeren. Het is heel grappig om te zien hoe werknemers elkaars klaaggedrag overnemen als het management iets verandert of juist niet. Lijkt wel een soort groepbindings ding te zijn, een soort identiteit verschaffer. Maar nu ga ik een beetje of topic...

[Karci]

Ja, die matrix ken ik, maar dat is toeval. Ja, als ondernemer moet je daar je tijd aan besteden.

 

Een vriend van me ziet die matrix als volgt:

 

A = heel belangrijk, + heel urgent (moet dus snel)

B = heel belangrijk + niet urgent (zal wel ooit urgent worden, als je er lang genoeg niets aan doet, goeie kans dat het grotendeels C en dan ooit D wordt.)

C = niet belangrijk, wel urgent (kan je nog even laten liggen, evtl tot dat het D is)

D= niet belangrijk, niet urgent = in de prullenbak.

 

Dus, als je er vanuit gaan dat ieder sort 25% is, kan je ca 70% van je werk gewoon weggooien (niet 50% want slechts een gedeelte van B zal ooit A worden).

 

Vond 'm wel verfrissend :)

 

[R.I.P. - Fred Wiersma]

 

A = heel belangrijk, + heel urgent (moet dus snel)

B = heel belangrijk + niet urgent (zal wel ooit urgent worden, als je er lang genoeg niets aan doet, goeie kans dat het grotendeels C en dan ooit D wordt.)

C = niet belangrijk, wel urgent (kan je nog even laten liggen, evtl tot dat het D is)

D= niet belangrijk, niet urgent = in de prullenbak.

 

 

Ik zie het nog iets anders:

 

A - nu doen

B - plannen

C - delegeren

D - prullebak

 

Als je niemand hebt om aan te delegeren moet je alsnog kiezen voor één van de andere. Meestal de prullebak.

 

In de praktijk kijk je natuurlijk ook naar de omvang van de taken. Delegeren kost ook tijd.

[Veeveevee]

Ik heb die matrix onbewust op mijn werk destijds toegepast. Om gevoel te krijgen in welke kwart het werk zat. Liet ik gewoon van de twijfelklusjes de boel liggen en deed ik niets mee. Om vervolgens de gevolgen te bekijken. Er is veel wat je dan uiteindelijk zo de prullebak in kan gooien.

[Frans Sijtsma]

Heb het nog verder teruggebracht:

 

[*] Nu

[*] Niet nu

[*] Niet

 

Frans

[Karci]

Heb het nog verder teruggebracht:

 

[*] Nu

[*] Niet nu

[*] Niet

 

Frans

 

Toch grappig hoe een offtopic onderwerp uiteindelijk weer terugkomt ontopic. Pas 't toe en je hebt veel minder reden tot klagen ;D

[R.I.P. - Fred Wiersma]

Off topic en on topic:

 

Klagen kun je:

 

- nu doen

- inplannen voor later

- niet doen

 

;D

[Karci]

Ik heb die matrix onbewust op mijn werk destijds toegepast. Om gevoel te krijgen in welke kwart het werk zat. Liet ik gewoon van de twijfelklusjes de boel liggen en deed ik niets mee. Om vervolgens de gevolgen te bekijken. Er is veel wat je dan uiteindelijk zo de prullebak in kan gooien.

 

Klopt. Ik noteerde ooit "taken" in een schrijfblok. Alle taken die gedaan waren streepte ik door en eens in de zoveel tijd noteerde ik de overblijfselen op een vers blad. Veel van die restzaken gebeurden uiteindelijk nooit. Toen dat inzicht er was ben ik er ook snel weer mee opgehouden, want al dat geschrijf kostte ook nogal wat tijd.

[Veeveevee]

Ik heb die matrix onbewust op mijn werk destijds toegepast. Om gevoel te krijgen in welke kwart het werk zat. Liet ik gewoon van de twijfelklusjes de boel liggen en deed ik niets mee. Om vervolgens de gevolgen te bekijken. Er is veel wat je dan uiteindelijk zo de prullebak in kan gooien.

 

Klopt. Ik noteerde ooit "taken" in een schrijfblok. Alle taken die gedaan waren streepte ik door en eens in de zoveel tijd noteerde ik de overblijfselen op een vers blad. Veel van die restzaken gebeurden uiteindelijk nooit. Toen dat inzicht er was ben ik er ook snel weer mee opgehouden, want al dat geschrijf kostte ook nogal wat tijd.

 

Heel herkenbaar! Ik werd zelfs wat gefrustreerd door iedere keer die taken te zien die niet af kwamen. Heb toen inderdaad ook lijstjes geschrapt. Tot nu toe is alles nog overzichtelijk genoeg om zonder lijstjes te werken.