Gewoon puur uit nieuwsgierigheid! Zoveel ondernemers, zoveel verschillende achtergronden.

Wat was jouw motivatie om voor jezelf te beginnen? En voor de mensen die al langere tijd ondernemer zijn, is dat vandaag de dag nog je motivatie?

 

Zelf vind ik het verschrikkelijk om onder een baas te werken. Ik wil creatief bezig zijn en vooral hard werken (niet dat een baas daar tegen is ;D) Maar ik wil daar zelf resultaten van zien. Ik wil ondernemend bezig zijn, plannen maken, bijstellen, uitvoeren etc. De vrijheid en de uitdaging zijn mijn motivatie!

 

En bij jou?

 

Eindelijk de dingen kunnen doen zoals ik vind dat je ze moet doen.

 

Ik kon het binnen bedrijven altijd goed vinden met de eigenaren en directeuren en pakten/merkten dingen op die hun managers eigenlijk hadden moet doen/zien.

Wat uiteraard bij hen niet als dank werd afgenomen. Opleiding tot manager was financieel niet haalbaar. Dus toen maar besloten om miujn hobby naar een hoger niveau te brengen. De laatste 5 jaar meer dan fulltime en het bevalt me prima, beetje meer geld verdienen zou wel leuk zijn, maar het bedrijf en onze klantenkring blijft groeien. Binnenkort misschien zelfs mijn eerste vaste kracht.

 

Pak 'm beet, ongeveer hoofdstuk 4 of 5 uit mijn nog niet helemaal uitgewerkte boek/levensverhaal :

 

(ik nam een bedrijf over, zonder de intentie dit bedrijf voort te zetten : puur en alleen om een locatie te hebben en mijn eigen activiteiten langzaam aan te ontwikkelen.... ik kocht een zonnestudio, en maakte hier een kantoorboekhandel van.)

 

"Ik denk dat de impact nooit tot iemand doorgedrongen is. Ik had geen ondernemingsplan, geen financieringsplan, geen pak van aanpak, niets, behalve mijn trouwe, bruine ogen, en de absolute wil, dit te gaan doen. Ik had geen adviseur, geen boekhouder, helemaal niets. Maar iedereen was trots op mij, de ondernemer, die zomaar deze stap durfde te zetten ! Niemand vroeg naar onderbouwing of plannen, iedereen wist toch wel, dat ik dit een keer zou gaan doen.

 

De boekhouder van de verkopende partij heeft gezorgd voor alle papieren en overname clausules, en omdat ik dacht dat hij dit wel goed deed, heb ik hem gevraagd, dan ook maar mijn boekhouder te worden. Hoe simpel kan het zijn ?

Op zijn advies en verzoek is er een soort van ondernemersplan geschreven, hij heeft dit onderbouwt met cijfers, en door zijn contacten bij de bank was een lening van 30.000 GULDEN snel geregeld. Niet meer en niet minder. Ik ben als een jonge hond, blij achter een balletje aangerend. "

Pak 'm beet, ongeveer hoofdstuk 4 of 5 uit mijn nog niet helemaal uitgewerkte boek/levensverhaal :

 

"Ik denk dat de impact nooit tot iemand doorgedrongen is. Ik had geen ondernemingsplan, geen financieringsplan, geen pak van aanpak, niets, behalve mijn trouwe, bruine ogen, en de absolute wil, dit te gaan doen. Ik had geen adviseur, geen boekhouder, helemaal niets. Maar iedereen was trots op mij, de ondernemer, die zomaar deze stap durfde te zetten ! Niemand vroeg naar onderbouwing of plannen, iedereen wist toch wel, dat ik dit een keer zou gaan doen.

 

De boekhouder van de verkopende partij heeft gezorgd voor alle papieren en overname clausules, en omdat ik dacht dat hij dit wel goed deed, heb ik hem gevraagd, dan ook maar mijn boekhouder te worden. Hoe simpel kan het zijn ?

Op zijn advies en verzoek is er een soort van ondernemersplan geschreven, hij heeft dit onderbouwt met cijfers, en door zijn contacten bij de bank was een lening van 30.000 GULDEN snel geregeld. Niet meer en niet minder. Ik ben als een jonge hond, blij achter een balletje aangerend. "

 

Zo is het ook precies bij mij gegaan :( behalve dat ik een ondernemingsplan in elkaar had geflanst en de lening iets minder snel geregeld was...

 

Waarom maakte jij de stap naar het ondernemersschap, hoe kwam je terecht in dat overnameproces?

Waarom maakte jij de stap naar het ondernemersschap, hoe kwam je terecht in dat overnameproces?

 

Er is geen waarom..... ik wist nl altijd al dat ik "iets met mensen" wilde gaan doen..... ben erg sociaal opgegroeid en opgevoed, moeder zat in de verpleging in alle mogelijke takken, en heb zelfs lange tijd gedacht dat DAT het misschien wel zou zijn.

 

Totdat, ik weet het tot op de minuut precies, ik een advertentie zag als verkoper in een bepaalde plaatselijke winkel, en ik kreeg de "KLIK" .

 

Daarna ging het snel. Door mismanangement van de eigenaar kwam ik op straat, ben letterlijk de boer op gegaan, appels geplukt en dergelijke, werd ass bedrijfsleider in een supermarkt waar ik iedere woensdag om 08.00 uur de tampons mocht aanvullen en na 2 mnd proeftijd ben ik gillend naar huis gegaan. Een week later stond er iemand voor de deur die iemand zocht als overname kandidaat voor een pandje....

 

TJa.....

 

 

Ik had 8 jaar voor dezelfde baas gewerkt en besefte mij op mijn 35e verjaardag dat er meer moest zijn.....

 

Ik heb nog twee andere bazen 'uitgeprobeerd' maar besefte me al snel dat ik voor mezelf moest beginnen omdat ik gewoonweg te eigenwijs was geworden.

Inmiddels ben ik ruim twee jaar bezig en het is wel duidelijk dat het een goede keuze was... ;)

het werken voor jezelf levert een enorme hoeveelheid energie en geeft mij ook veel voldoening!

 

Bij mij is het heel simpel: uit onvrede. Wat een slappe hap waren die incassobureau's waar ik mijn vorderingen naar toe stuurde. Na een paar brieven en telefoontjes was de factuur "onincasseerbaar". Later bleek dat ik facturen onterecht had afgeschreven want het incassobureau was gestopt op het moment dat de debiteur was gestopt met communiceren. Waar huurde ik dat bureau dan in vredesnaam voor in?! Kan er nog steeds boos om worden merk ik haha ;D Eigenlijk helemaal niet zo leuk want het ging om flinke bedragen.

 

Sinds de start van mijn bedrijf geen seconde spijt van gehad. Vind het echt leuk om te doen.

 

Ik moet trouwens wel zeggen dat ik mijn bedrijf niet direct ben begonnen. Defensie is tussentijds nog een werkgever van mij geweest. Toch een opmerkelijke keuze als ik zeg dat ik vrij slecht tegen gezag kan ;)