KP6 (Willem Schoonen)

[Gast zrski]

In Brussel liggen 15000 Expressions of Interest (EoI's) voor deelname aan het Zesde Kaderprogramma van de Europese Unie Het zijn voorstellen van consortia voor onderzoekprogramma's en netwerken op alle mogelijke gebieden, van medisch tot sociaal-economisch onderzoek.

 

Het enorme aantal EoI's is het resultaat van een oproep van de Europese Commissie. Het Zesde Kaderprogramma (KP6), dat vier jaar zal lopen, zal pas eind dit jaar echt beginnen. Maar Brussel wil de eerste echte calls for proposals baseren op ideeën die leven in het veld.

 

Het is voor het eerst dat die ideeën worden geïnventariseerd middels een oproep voor EoI's. Daar was een goede reden voor. Deze, zesde, editie van het Kaderprogramma van de EU wijkt af van de vorige. In de vorige edities werden, naast uitwisselingen, netwerken en onderzoeksinfrastructuur, vele duizenden projecten gesubsidieerd. Kleine tot middelgrote projecten.

 

Dat enorme aantal projecten was een last voor het ambtenarenapparaat van de EU. Brussel mag in de volksmond dan een bodemloze put zijn, de bureaucratie is extreem klein; de Europese Commissie heeft minder ambtenaren dan het stadsbestuur van Parijs.

Maar bovendien kreeg men het idee dat het onderzoeksbudget van de EU te veel werd versnipperd over te veel projecten.

 

In KP6 gaat de EU het daarom anders aanpakken. Een belangrijk deel van het budget, van meer dan 17 miljard euro, zal worden besteed aan grote, geïntegreerde projecten (projecten van vele miljoen euro's) en grote networks of excellence. Die keuze heeft verstrekkende gevolgen voor de deelnemers.

 

De EU heeft de afgelopen jaren veel tijd en geld geïnvesteerd om kleine en middelgrote ondernemingen het Kaderprogramma in te trekken. Met succes, zeker in Nederland; de deelname van het MKB is fors gegroeid. In KP6 hoopt men op verdere groei; van het budget voor de verschillende thematische onderdelen zou 15 procent naar R&D in het MKB moeten gaan. Tegelijk maakt de opzet van KP6 deelname voor MKB en voor kleine universitaire onderzoeksgroepen niet eenvoudiger. Door de nadruk op grote, geïntegreerde projecten en grote netwerken van onderzoekers, dreigen zij buiten de boot te vallen.

 

MKB en academia kunnen nu verschillende dingen doen.

Gewapend naar Brussel trekken in een ultieme poging het tij te keren. Of Brussel de rug toekeren en zonder subsidie verdergaan met onderzoek en ontwikkeling.

Er is nog een derde optie: mee gaan in de ontwikkeling en aansluiting zoeken bij de consortia die straks de grote projecten en netwerken gaan leiden.

 

Niemand weet nog precies hoe de nieuwe instrumenten van KP6 zullen werken. Maar feit is dat er een druk van uitgaat om in een vroeg stadium strategische R&D-consortia te vormen die een lang leven beschoren zijn. Het vergt veel van kleine ondernemingen en onderzoeksgroepen om in dit spel mee te draaien. Maar het kan de moeite lonen. In R&D zullen stevige internationale consortia alleen maar aan belang winnen. Wie daar buiten blijft loopt het risico niet alleen EU-subsidies te missen, maar ook veel kansen. Kansen op een vruchtbare onderzoeksamenwerking, op het vinden van partners voor productontwikkeling en op het ontdekken van marktmogelijkheden.

[molecuultje]

Beste Willem,

jammer om via jouw artikel weer eens te vernemen dat Brussel het mkb in de kou laat staan. Dat was wel te verwachten toen ik kreten hoorde, zoals European centres of excellence en grote netwerkprojecten. Het zijn altijd de grote ondernemingen en kennisinstellingen die zich kunnen permitteren om uren/maanden tijd en energie te stoppen in het lezen van de formulieren en het scrhijven van pagina's dikke aanvragen om vervolgens een jaar te wachten of je nou centjes krijgt of niet.

Ik vind het nog erg aardig van je, Willem, dat je vindt dat het Nederlands mkb in de afgelopen jaren heeft kunnen genieten van de Brusselse programma's. Ik ben daar altijd cynisch over geweest. Als ik kijk naar het Craft programma van de afgelopen jaren en dat is eigenlijk het enige programma dat een beetje mkb vriendelijk was, dan ben ik nog niet zo stuk van de vriendelijkheid van het programma. Zeker Craft 2 (waar het echt gaat om onderzoek) zit m.i. verkeerd in elkaar. Wie krijgt namelijk al het geld voor het onderzoek dat zogenaamd door het mkb verlangd wordt : de kennisinstellingen. Het mkb zelf krijgt niets. Alleen de kosten voor de TNO-achtigen worden vergoed. Wat gebeurt er dus : er ontstaan een hoop kunstmatige projecten die door de kennisisntellingen worden verzonnen en geschreven. Vervolgens worden er mkb bedrijven artificieel bijgesleurd om het een Craft project te maken. Ik overdrijf hier wel een beetje, want sommige projecten zijn echt mooi, maar in een hoop gevallen zijn het geen projecten die met hart en ziel door het MKB bedacht zijn en gedragen worden. Ik ben wel benieuwd naar een eerlijke evaluatie van het programma en dan zou ik wel eens willen weten hoeveel van de oorspronkelijk goedgekeurde projecten na een jaar nog leven. De meeste mkb partners komen niet eens opdagen op de halfjaarlijkse projectvergaderingen.

Nou, genoeg geklaagd over Craft. Ik heb trouwens van EGL wel gehoord dat ze in KP6 het Craft programma er in willen houden. Dat is dan toch nog een magere troost.

:'(

[zrski]

Het zijn altijd de grote ondernemingen en kennisinstellingen die zich kunnen permitteren om uren/maanden tijd en energie te stoppen in het lezen van de formulieren en het scrhijven van pagina's dikke aanvragen om vervolgens een jaar te wachten of je nou centjes krijgt of niet.

 

Ik ben niet zo'n ster in het kennen van regelingen, maar als ik jullie verhaal zo hoor, dan zou brussel toch in moeten zien dat dat een van de grootste fouten van een dergelijk project moet zijn?

 

Hoe kan je duurzame starters kweken als ze hun geld krijgen nadat ze op de fles zijn gegaan?

 

Toen ik een poging tot subsidie aanvraag deed met mijn eigen bedrijf, ben ik gillend weggerend (en dat was gewoon in Nederland). Het ging allemaal zo traag en zo log, en geduld heb je meestal niet als mkb-er ;)

[molecuultje]

Volgens mij is de eerste vraag die die je moet stellen als je aan subsidies denkt: "Weegt het subsidiebedrag op tegen de inspanningen die ik als klein bedrijf lever om de subsidie in de wacht te slepen?" Voor een groot aantal subsidieregelingen (zowel Nederlandse als Europese) is dat zeker niet het geval als je een klein bedrijf bent en zeker niet als je een starter bent. Dat komt omdat je een serieuze aanvraag moet schrijven met een uitgewerkt projectplan en een goed toeglichte begroting. iedere regeling heeft zijn eigen eisen voor kosten die wel en niet kunnen worden gedeclareerd. Dat betekent dat je als klein bedrijf een aparte boekhouding voor het project moet opzetten. Je kan bijvoorbeeld bij veel regelingen maximaal 1600 uur per jaar opvoeren. Heel kleine bedrijven werken veel meer dan 1600 uren per jaar en moeten dus goed tijdschrijven wie wanneer hoeveel uur aan het project besteedt. Als je erg klein bent, kost dit soort extra boekhouding veel tijd en geld en moet je serieus afwegen of dat de moeite waard is, zeker als je maar een klein subsidiebedrag kunt krijgen. Als je een subsidie-aanvraag indient in Brussel, wordt het nog complexer. Dan moet je samenwerken met buitenlandse partners. Los van het feit dat er taal- en culturele verschillen optreden die alles wat vertragen, moet je ook samenwerkringsovereenkomsten en contracten tekenen en als klein bedrijf kost dat veel tijd. Je hebt immers geen juridische afdeling van 20 man die dat even voor je uitpluizen. Dat alles moet je je goed realiseren voor je aan een aanvraag begint.

???

[Vectrix.nl]

Het MKB moet zich niet (te snel) laten verleiden door Brussel!

 

Ik ben subsidie-adviseur en heb jaren in het Brusselse rondgelopen en ik kan de ervaringen van Molecuultje delen. Het is voor kleine MKB-ers vrijwel onmogelijk (uitzonderingen daargelaten) om succesvol van het Kaderprogramma gebruik te maken. Ingrediënten voor falen zijn:

- Je vraagt aan in een consortium;

- Consortium moet internationaal zijn (zonder een landenpolitiek correct consortium maak je weinig kans);

- Er is een beperkt budget (alleen de beste/politiek wenselijke aanvragen krijgen geld);

- Je kan pas starten als de aanvraag is goedgekeurd.

 

Natuurlijk is het prachtig als je als MKB-er een goed internationaal netwerk kan opbouwen, maar ben je daar klaar voor? Als het puur om de financiering van je ontwikkeling gaat, kan je beter bij de Nederlandse overheid aankloppen (hoef je soms niet samen te werken, kan je direct starten met je project en je hebt eerder de uitslag). Kosten-batentechnisch is dit vaak veel aantrekkelijker voor een kleiner bedrijf.

 

 

[AOS]

KP6

MKB en academia kunnen nu verschillende dingen doen.

Gewapend naar Brussel trekken in een ultieme poging het tij te keren. Of Brussel de rug toekeren en zonder subsidie verdergaan met onderzoek en ontwikkeling.

Er is nog een derde optie: mee gaan in de ontwikkeling en aansluiting zoeken bij de consortia die straks de grote projecten en netwerken gaan leiden.

 

 

Ik neem aan dat het het middelste wordt, maar ik bekijk het ook maar vanaf de zijlijn. Was (en is) het vorige systeem van projectaanvragen al zwaar, nu waarschijnlijk onmogelijk, of je moet echt van een gokje houden.

 

Ik meende namelijk ook dat het aantal deel te nemen groepen en bedrijven vergroot is. Zes of zeven zijn nog wel te behappen, maar om twintig neuzen dezelfde kant op te krijgen en om de overhead te regelen en de agenda?s te synchroniseren zal niemand zin hebben. Ook weegt de tijdsinvestering vooraf vast niet op tegen de kans dat je zoiets uiteindelijk krijgt, want er gaat neem ik aan ook wat afgewezen worden.

 

Als bedrijf moet je zowiezo denk ik het regelen en daadwerkelijk indienen van aanvragen aan de universiteiten overlaten, of in ieder geval het leeuwendeel, want die zijn afhankelijk van verscheidende projectaanvragen. Heb je geen contact met de universiteit dan heb je wat dit soort aanvragen betreft zowiezo al een probleem. Ben je beginnend of klein bedrijf, dan moet je je denk ik verre van dit soort aanvragen houden (misschien wel vrijwel iedereen) en eerst andere dingen proberen. Tenzij men al dicht bij een onderzoeksgroep 'zat', of omdat dat nu eenmaal goed uitkomt.

 

Een extra personeelslid voor een paar jaar is leuk, maar als je (als bedrijf) ook de administratie en het regelen van zo'n project wil doen kan dat al he-le-maal niet uit, en kun je dat extra personeelslid beter aantrekken om de verkoop te vergroten. De onderzoeksgroepen op een uni zijn echter aan vaste budgetten gebonden (vaak alleen de kern wordt betaald) dus bij hun hangt de voortgang van het onderzoek vaak af van dit soort projecten (maar dan niet van dit soort grote gedrochten als in KP6).

[Mikky Vrolijk]

Misschien geeft dit antwoord:

***quote

Congres

Dinsdag 10 december 2002 organiseert Senter / EG-Liaison in het World Trade Center te Rotterdam een congres als start van het Zesde Kaderprogramma (KP6) in Nederland.

***unquote

 

Lees verder op : http://www.kp6.nl/kp6/