Nikki Lauda

[Christine]

Een favoriet citaat van mij is van Nikki Lauda: "als je je auto 100% onder controle hebt, ga je niet hard genoeg". Zei hij nadat hij vreselijk was gecrasht, maar hij is er wel weer bovenop gekomen. Een management goeroe paste (ik meen in Fortune, het kan ook Wired zijn geweest) dat citaat toe op entrepreneurship: "als je je bedrijf 100% onder controle hebt, ga je niet hard genoeg". Onnodig te zeggen dat deze variant stamt midden uit de internet bubble tijd. Lauda's citaat begrijp ik, maar het tweede citaat minder, tot vorige week.

 

Mijn derde variant is nu: "als je nooit van je snowboard valt, ga je niet hard genoeg". De onderbouwing is dat als je nooit valt, je angst voor het vallen krijgt en dus niets meer durft, en dus niets meer bijleert. Als je zo nu en dan spectaculair valt, dan leer je dat vallen niet erg is, durf je meer, en leer je veel nieuwe leuke dingen. Dat geldt voor ondernemen ook. Als je nooit een grote misser hebt, krijg je angst om dingen verkeerd te doen, neem je minder risico's, innoveer je niet, en gaan je concurrenten je voorbij. Als je wel 's iets erg verkeerd doet, dan zie je dat de wereld niet vergaat (meestal), dat je bedrijf en je mensen en je klanten welwillend en flexibel zijn, en dat je van je grote missers alleen maar sterker wordt.

 

dagdag

Christine, die niets gebroken heeft maar wel heeft geleerd dat je in de tiefschnee veel sneller beneden bent dan weer boven.

[Chriz]

Wat betreft de snowboard-variant: zeker waar :)

Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat de enige manier om beter te leren boarden het nemen van risico`s is. En dan ga je inderdaad af en toe hard op je bek. Bij snowboarden gaat het echter niet altijd alleen om de snelheid (met alpineboarden uitgezonderd dan). Je kan bijvoorbeeld ook meer risico`s nemen bij het oefenen van een nieuwe sprong/trick, zonder dat daarbij je snelheid hoger ligt;)

 

Ik denk dat ondernemen ook vanuit verschillende perspectieven bekeken kan worden. De een heeft als uitgangspunt dat zijn onderneming hard moet groeien, de winst omhoog moet stuwen, meer marktaandeel moet verwezenlijken, etc. Een ander heeft juist weer hele andere doelstellingen, zoals het uitoefenen van persoonlijke interesses, het creeren van toegevoegde waarde voor anderen, het opbouwen van een goede reputatie.

 

Iedere ondernemer is anders en runt zijn onderneming vanuit een ander, persoonlijk perspectief. In het algemeen kan natuurlijk wel gezegd worden dat een succesvolle ondernemer risico`s moet durven nemen om vooruit te komen, maar de mate waarin deze risico`s worden genomen, of de snelheid waarin een ondernemer zich `voortbeweegt` zal altijd verschillen en kan dus ook niet onder een algemene richtlijn van `hard gaan` of verminderde controle gevangen worden.

[Christine]

Wat betreft de snowboard-variant: zeker waar :)

Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat de enige manier om beter te leren boarden het nemen van risico`s is. En dan ga je inderdaad af en toe hard op je bek. Bij snowboarden gaat het echter niet altijd alleen om de snelheid (met alpineboarden uitgezonderd dan). Je kan bijvoorbeeld ook meer risico`s nemen bij het oefenen van een nieuwe sprong/trick, zonder dat daarbij je snelheid hoger ligt;)

 

Je hebt helemaal gelijk Chriz. Ik wou het eenvoudig houden, vandaar dat ik alleen snelheid noemde, leek me het meest duidelijk ook voor de niet-snowboarders onder ons. In mijn geval ging het vorige week meer over diepsneeuw boarden, ik heb dan ook meer sneeuw onder m'n kleren gekregen dan me lief was. En een dag slecht zicht, dat is ook erg fijn. Dan zie je geen diepte en doe je maar wat op gevoel. Kan erg verrassend uitpakken. Ook dat heb je vrij letterlijk ook als ondernemer, vaak zie je de toekomst helder voor je, soms is de markt een grote grijze mistwolk waar je alleen op gevoel iets van kunt maken.

 

De analogie gaat dus mooi op, zoals je al zegt dat in bedrijven het ook om verschillende zaken gaat, voor de een om snelheid, voor de ander om martkaandeel, omzet of winst. Het grote gevaar van analogieen is dat ze altijd wel ergens mank gaan, de kunst is om een analogie te vinden die in een zo breed mogelijk gebied werkt. Daarom leek me het boarden een aardige, en omdat ik dat net gedaan had. Je vindt vaak de goede ideeen dichtbij, in je eigen omgeving, zoals De Bono al heeft uitgekauwd.

 

Overigens hoor ik mensen refereren aan HL als "blogsite" en niet als "forum". Bij een blog hoort een meer persoonlijke stijl van posten, ik weet niet of dat op HL wel de bedoeling is.

 

dagdag

Christine

[Annedien Hoen]

Een favoriet citaat van mij is van Nikki Lauda: "als je je auto 100% onder controle hebt, ga je niet hard genoeg". Zei hij nadat hij vreselijk was gecrasht, maar hij is er wel weer bovenop gekomen.

 

Dat is een fraai citaat, maar het resultaat was wat minder fraai.

Dat even voor de generatie die geen idee heeft wie Nikki Lauda is (een coureur die erg verbrand is bij een race-ongeluk).

 

Is controle niet hoe dan ook een illusie?

Zelfs als het zo lijkt kan er toch nooit sprake zijn van absolute controle?

 

Met je inhoudelijke boodschap ben ik het meer dan eens!

Meer durven, proberen, experimenteren. Wat mij overigens opvalt is dat zèlfs "onder collega's" (ondernemers) men nog flink calvinistisch is en elkaar remt of achter elkaars rug om oordeelt over het falen of slagen van de ander. Men houdt ook de faal/slaag-cultuur in stand op zo'n manier.

 

Wat veel belangrijker is: wat is het *eigen* criterium voor succes of falen van die persoon? Kunnen we de relativiteit zien van iemands slagen of falen? Ik vind mensen die hun orders binnenslepen over de rug van een ander (of met een hoop poeha) heel wat minder stoer dan de helden die volledig integer en in stilte hun (soms indrukwekkende) omzet binnenloodsen. Ik vind de mensen die alles op alles gezet hebben om hun onderneming op te zetten en er niet meteen in slagen hier een klapper van te maken en toch volhouden en positief blijven veel bewonderenswaardiger dan mensen die een beetje aanprutsen, wat opdrachten scoren, niks op het spel hebben en ondertussen de bink (m/v) uithangen. Dat is zeer persoonlijk en uiteindelijk is het wat dàt aangaat ook niet aan mij om daar over te oordelen, maar dit is wat ik er van vind.

 

Zelfs onder degenen van wie je zou verwachten dat je gelijken zijn vind nog flink wat afgunst, achterklap en kleinburgerlijk gekonkel plaats en dat kan voor veel mensen een rem zijn. Dat risico is voor sommigen financieel, voor anderen sociaal, voor weer anderen puur persoonlijk. Ons hele schoolsysteem is gebaseerd op falen elimineren, we zijn behoorlijk geconditioneerd om faalmogelijkheidvermijdend in het leven te staan. We zijn bang om voor gek te staan als we iets proberen dat we nog niet kunnen, omdat dit ontmoedigd is. Ik vergelijk het vaak met mensen die me vragen om met ze mee te gaan naar een gitaarwinkel om een gitaar met ze uit te zoeken. "Ga jij er dan maar even op spelen want ik kan het niet.".

DUH.

Bij gitaarwinkels verwachten ze wel een beetje dat een deel van hun klandizie niet kan spelen maar het wil leren...maar mensen willen goed beslagen ten ijs komen, iets al kunnen voordat ze het leren. Bovendien leggen mensen de verantwoording om iets te leren vaak bij een ander neer omdat ze dit gewend zijn.

Mijn visie hier op: of je voor gek staat bepaal je zelf... dat sta je namelijk alleen maar als je dat zelf ook vindt. En er zijn altijd mensen bereid je te helpen als je iets nieuws wil leren, op welk vlak dit ook is.

 

Succes met falen! ;D

[Christine]

Dat is een fraai citaat, maar het resultaat was wat minder fraai.

 

Maar ze hebben met elkaar te maken. Lauda's risico bij falen was een verschrikkelijk auto-ongeluk dat hij op wonderbaarlijke wijze overleefde, en daarna heeft hij Lauda Air opgericht.

 

Ik sprak gisteren met iemand die zelf jaren geleden de kans kreeg om mee in te stappen in een nieuw bedrijf en dat niet had gedaan. Hij liep er binnen twee jaar vele miljoenen mee mis. Z'n eigen analyse was dat dat het verschil is tussen een ondernemer en iemand die geen ondernemer is: wil je huis en haard op het spel zetten voor je bedrijf, voor je ideaal?

 

Ik ben helemaal met je eens dat ons onderwijs systeem kinderen en dus volwassenen leert om risico's slecht te vinden en te mijden. Net zoals het onderwijs de nieuwsgierigheid en speelsheid uit kinderen haalt, eigenschappen die voor ondernemers juist belangrijk zijn.

 

Je zegt dat er geen sprake kan zijn van "absolute controle", en dat is ook zo, maar je kunt wel in de hand houden hoeveel controle je houdt. en hoeveel risico je neemt. Ik ga een steile ijzige piste af en neem daardoor risico, maar ik kies wel mijn pad zodanig dat ik met mijn niveau van snowboarden denk ook heelhuids beneden te komen. Ik kies een snelheid waarmee ik weet dat ik niet a la minute mijn nek breek. En ik draag een helm.

Ik zie niet zo gauw het bijbehorende voorbeeld voor een ondernemer, maar dat zal er vast wel zijn.

 

dagdag

Christine, die zoals je ziet altijd erg bezig is met wat haar bezig houdt.

 

[Nils de Witte]

Ha Christine,

 

Ik denk dat de vergelijking tussen ondernemen en snowboarden beter opgaat van de vergelijking met autorijden. Met de auto crash je meteen en dan is het afgelopen. Met snowboarden breek je hoogstens wat (beterschap!) en kan je als het gips er af is gewoon weer door.

 

Een ander mooi citaat: "What don't kill you makes you stronger"

[Christine]

Ik denk dat de vergelijking tussen ondernemen en snowboarden beter opgaat van de vergelijking met autorijden.

 

Snowboarden is ook oneindig veel leuker.

 

dagdag

Christine