Jeroen Bakker

Maar op zich: stel dat het zou lukken? Ik denk wel dat veel mensen erdoorheen zouden prikken maar lang niet iedereen, zou het mogelijk zijn met voldoende geld en mensen echt op zo'n manier de verkiezingen en dus de Tweede Kamer te beïnvloeden? Met meerdere, zelf opgezette partijen, elk met een eigen gezicht en eigen punten, de verkiezingen bestormen... Aan de ene kant heel eng, maar aan de andere kant ook heel interessant. (Misschien een beetje buiten de scope van deze discussie, maar de link van Kermie kreeg me aan het denken). Wat achtergrond info bij Nils' verhaal: Poging tot machtsovername bij Newconomy liep uit de hand En vooral: Goede tijden, slechte tijden (Alle links: Emerce)

Heb je het verhaal wel gelezen eigenlijk? Wat dacht je dat een 'stadsoverslagpunt' was, in vergelijking met een 'centraal afleverpunt'? ??? ;)

En hoe zit het met faillisementen en gestaakte ondernemingen? In Amerika is men vaak meer in je geïnteresseerd als je eens failliet bent gegaan, vanuit de gedachte "die heeft een hoop geleerd, en zal het geen tweede keer overkomen." In Nederland is het toch een soort taboe, en hangt er toch een hele sfeer van 'mislukt zijn' omheen als je failliet bent gegaan. Misschien dat dat ook meetelt, want falen wordt dus blijkbaar hier zwaarder aangerekend dan in de VS.

Erg jammer als de plannen op niets uit zouden lopen. Maar op zich wordt ze de reallife casus wel geloofwaardiger: maar één op de zoveel ideeën kan een concreet product worden, dat blijkt maar weer. Technische belemmeringen zijn iets waar wel meer technostarters tegenaan zullen lopen. Ik kan me twee varianten op de 'save&backup'-functie bedenken, die beide minder optimaal zijn, maar even ter volledigheid: 'SMS telefoonnummer en naam naar XXXX' (viercijferig nummer), nadat men via internet een account heeft aangemaakt. Doordat je weet van welke telefoon het afkomstig is kun je de nummers automatisch opslaan. Je zou dan een mooie bevestigings-sms kunnen sturen, en je dienst is verder klaar. Nadeel: men moet zelf actief een sms sturen. Omdat het zakelijk is zou je ook kunnen denken aan het bellen van een telefoonnummer, en daar de naam inspreken (spraakherkenning) en via de telefoontoetsen het nummer doorgeven. Als wachtwoord gebruik je het telefoonnummer wat men opgegeven heeft (men kan dus ook van een andere telefoon bellen, dus ook als men de eigen telefoon niet heeft kan men het adresboek updaten). Je hoeft dit immers niet per se met sms te doen, misschien zijn er wel handigere mogelijkheden. Nadeel: technologisch ligt dit iets anders (VoiceXML?), en misschien iets minder laagdrempelig

Vijf posts boven je eigen post staat een link naar een uitgebreid ondernemingsplan. Dit is één van de weinige die online staan, dus je kunt er wel rekening mee houden dat je docent hem al eens eerder heeft gezien... Aangezien je er zelf al één hebt gemaakt weet je hoeveel moeite het kost om een ondernemingsplan te maken. (Bijna) niemand zal het dus zomaar aanbieden.

Dit is een heel relevant punt ja, en ik denk ook dat veel potentiële starters om deze reden nooit verder komen dan ideeën. De stap naar een organisatie die je verder kan helpen is vaak, hoe goed die organisaties ook zijn, net een stap te ver. Dus dan is je plannen bespreken met anderen, al dan niet met de bedoeling die ander enthousiast te krijgen om mee te gaan doen, zeker van groot belang. Alles draait in deze om vertrouwen, en het inschatten van de andere partij. Besteed daar dus voldoende tijd aan, zodat je weet wat je aan iemand hebt. In mijn ogen is een informele band met bekenden veel meer aan te raden dan onbekenden onder een NDA (non disclosure agreement, oftewel een geheimhoudingsverklaring) je plannen voor te leggen (tenzij zij bij een organisatie als Syntens of Dreamstart horen, maar dan is de insteek denk ik vaak anders). In principe denk ik dat er iets te krampachtig gedaan wordt over het niet vertellen van ideeën. Als ik iemand via internet of in het echt ken en hij betrouwbaar is (dat merk je vanzelf vaak wel) dan ben ik meestal niet bevreesd mijn ideeën te vertellen. Ik vertel daarbij vaak heel veel, al is het altijd met uitleg over mijn rol erin, en wat ik nog nodig zou kunnen hebben (deels met de insteek dat als men het interessant vindt men mee kan doen, iedereen mag zelf bepalen of hij wel of niet toephapt). Ik heb altijd het idee dat de ideeën toch niet van de grond zullen komen als ik er zelf niet aan meedoe. Misschien ijdele hoop, maar ja. :) Ik ben trouwens wel huiverig voor het vertellen over plannen op een forum, niet vanwege de posters (die vertrouw ik op dit forum eigenlijk best wel), maar voor de anonieme meelezers. Dat is helaas een manco aan internetfora.

Tsja, waar kies je voor? Je kunt een offerte maken van 30+ pagina's, met zeer diepgaande uitleg. De vraag is of dat zinvol is, zowel voor jou als voor je opdrachtgever. Je hebt gesprekken met hem gehad over de site, weet dus hoe groot deze moet worden, wat er al aan bestaande huisstijl is, welke speciale functies er moeten komen enzovoort? Dan kun je denk ik zelf wel aangeven wat je vraagprijs gaat worden. Hoe wij het doen is dat we uitgebreid willen weten wat de bedoeling is van de website, en wat er allemaal op moet komen. Op basis daarvan schatten we (op basis van eerdere opdrachten) wat we er aan uren aan kwijt zijn. Dat vermenigvuldigen met ons uurloon en je hebt de (voorlopige) vraagprijs. Die berekening doen we ook bij de offerte, waarbij we uitsplitsen over de fases 'design + informatieverzamelen/ordening', 'technische realisatie' en 'publicatie en promotie op internet'. Zo weet de potentiële klant exact waar hij aan toe is. Al het werk beschrijven we dan kort per pagina en per onderwerp, en dat vormt onze offerte. Een kleine website heeft bij ons een offerte van doorgaans drie a vier pagina's groot (ex. Algemene Voorwaarden). Succes!

Zrski, bij deze veel succes toegewenst, ik kan me voorstellen dat het een zware en onzekere periode is, die hopelijk snel tot een goed einde komt! Bij dit soort zaken is het per persoon verschillend hoe gevoelig iets ligt, vandaar dat ik er niet eerder meer over heb durven vragen. Maar omdat je nu al meerdere keren over het faillisement en de nasleep van één van je bedrijven hebt gehad, wil ik je vragen of het misschien voor jou louterend werkt en voor ons informatief is, als je er een verhaal over zou schrijven? Je hoeft natuurlijk niet specifiek op persoonlijke situaties in te gaan, maar de grote lijnen: wat deed je, hoe werd dat ontvangen, hoe ben je gegroeid, wat verwachte je ervan, welke moeilijkheden kwam je tegen, hoe ging het zoeken en vinden van kapitaal enzovoort, wat ging er uiteindelijk mis en welke gevolgen had dat. Ik weet niet of het sowieso wel mag eigenlijk, al zo ingaan op een situatie die juridisch nog loopt, maar mocht dat geen probleem zijn, dan is het misschien een erg leerzaam en informatief verhaal zijn. De beslissing het wel of niet te doen ligt uiteraard bij jou, het is zomaar een idee.

Ik las pas ergens dat dat officieel in de ban is gedaan: géén stripfiguren op je stropdas, in geen enkele situatie, nooit! :) Arjan: De vraag was of jij een pak aandoet als je klanten ontvangt, ik denk dat daar wel een verschil in zit namelijk. Ik ga zelf dus altijd in pak naar klanten toe, en kom dan zowel bij klanten die een pak aanhebben, een simpel jasje zonder stropdas of een slobbertrui. Maar als iemand bij mij langskomt, een verzekeringsadviseur ofzo (dus waar ik potentieel klant bij kan worden), dan heb ik zelf geen pak aan.

Naar aanleiding van een artikel over twee inmiddels binnen zijnde Canadese ICT-ondernemers die weer opnieuw beginnen bij kleine startende bedrijven vroeg ik me af hoe dat in Nederland eigenlijk zit. Ik hoor bijna nooit dat gerenomeerde namen CEO worden van jonge bedrijven, ondanks dat dat erg veel voordelen voor die bedrijven op kan leveren. Is het een goed idee voor jonge, op techniek gerichte, startups om op zoek te gaan naar mensen die het bedrijf een gezicht naar buiten toe kunnen geven? Ik heb het idee dat in Nederland veel bedrijven hun oprichters op gezichtsbepalende posities als bijvoorbeeld de positie van CEO hebben. Toch is naar mijn mening er absoluut wat voor te zeggen extern te zoeken naar ervaren, in de zakenwereld bekende en ervaren mensen die hun sporen hebben verdiend. Zij hebben een enorm contactennetwerk, er wordt eerder naar geluisterd als zij wat zeggen, en qua publiciteit hoeven zij geen goede relatie met de pers op te bouwen, die hebben ze al. In Nederland hoor je vooral dat dergelijke topmensen gevraagd worden voor commissarisbaantjes, weinig dat ze CEO worden. Bestaat er onder Nederlandse topmensen geen behoefte actief te worden in 'kleine' startende bedrijfjes, en andersom? Of zijn de voordelen die ik zie maar marginaal?

Afspraken met (potentiële) klanten ga ik altijd strak in het pak af (mèt stropdas). Beurzen en dergelijke ook. We hebben dat als regel binnen ons bedrijf afgesproken, ik vind het getuigen van respect en waardering naar de klant toe. Natuurlijk moet dat uit meer blijken dan enkel uit je kleding, maar als je de moeite doet je netjes te kleden komt dat in mijn ogen goed over. Daarnaast voel ik me zelf ook vertrouwd in een pak, ik vind het wel wat hebben :)

Zrski is bezig met een topic over forumtips, dat is vooral gericht op het gebruik van het forum. Daar kan alle uitleg en tips in principe wel in (Dennis, is dat topic niet te linken in de navigatie bovenaan, bijvoorbeeld onder het kope 'forumuitleg'?). Als we het centraal houden is het voor iedereen makkelijk te vinden. En zeg nou eerlijk, wie leest er nu echt de helpfunctie door? :) Kermie, een 'post' of 'posting' is trouwens niet hetzelfde als een thread: een thread is een topic, een discussieonderwerp, en een post is een bericht, een reactie dus. Er staan dus meerdere posts in één thread.

Sluikreclame op televisie is aan regels gebonden, 'advertorials' in tijdschriften en kranten moeten voorzien zijn van klein "advertentie" erboven, dus die analogie is makkelijk door te trekken naar het internet. Het is misschien nu nog juridisch onbesproken (daar heb ik geen kennis van), maar het aangeven van het verschil tussen reclame-uitingen en oorspronkelijke content is al veel langer gebruikelijk. Trouwens, ook op internet komt het voor, zie bijvoorbeeld een site als Webwereld, dat netjes bij elke banner aangeeft dat het een advertentie is. Klopt, maar geef dan wel aan dat het een gesponsorde link/tekst is. We hadden het overigens over content, dat zijn de inhoudelijke artikelen, niet direct over links, want daar is wel een verschil in. Maar feit blijft dat het in principe aangegeven moet worden, zoals bijvoorbeeld een zoekmachine als Google doet. Klopt, maar die lagen een tijdje geleden ook onder vuur vanwege belangenverstrengeling (bedrijfjes die een startpagina-dochter op hun vakgebied beheerden, en concurrenten niet toelieten tot hun startpagina). Tegenwoordig moet het aangegeven worden als iets een gesponsorde link is (al vraag ik me in dit specifieke geval af wat daar in de praktijk van terecht komt).

Mee eens :)

Nils, weet jij misschien welke bedrijfjes recentelijk dan nog als nieuwe investering bij Twinning zijn binnengehaald?

Ze gaan natuurlijk niet hun campagnecijfers baseren op deze pagina, daar komen echt wel wat echte campagnes aan te pas ;)

Sinds wanneer is reclame echt relevant voor je? Uiteraard als je specifieke productinformatie zoekt, maar dan ga je waarschijnlijk naar de website van de producent of verkoper, om daar informatie over het product van jouw keuze te vinden. Dan heb je dus geen banners, gesponsorde content, televisiereclame's of wat dan ook nodig. Gesponsorde content is waarschijnlijk wat je bedoelt met relevante informatie: relevante informatie, bijvoorbeeld over VC's, met in de marge de naam van een sponsor, die betaalt voor het in de marge noemen van zijn naam, en waarvan het geld gebruikt kan worden om de redacteur aan het werk te houden. Het wordt in mijn ogen heel kwalijk als de VC bijvoorbeeld (misschien niet het beste voorbeeld, maar de strekking is naar elk bedrijf uit te leggen), onder het mom van een redactioneel artikel, content levert die bewust of onbewust toch gekleurd is, omdat men het ziet als reclame-uiting. Het klopt dat het dan meer invloed heeft op de lezer, meer dan een simpele banner, maar of het een toe te juichen idee is, nee.

Maar wat de een vaktaal noemt is voor de ander standaard spreek/schrijftaal (ik moet zeggen dat ik, op wat financiële termen na, nog weinig onbekende woorden ben tegengekomen). Gewoon vragen dus, een antwoord is vaak zo gegeven en werkt erg verhelderend :)

Dan is er geen vertrouwen meer, schandalig van je baas. Dat soort dingen moet dus zwart op wit genoteerd zijn, met alle uitzonderingen en aanvullingen er limitatief bij. Overigens is in de samenwerking die ik beschreef ook sprake van deelname aan het ontwikkelen van het concept, het bedrijfsplan, de marketingplannen, de technische realisatie (ook door de niet-technici). Dus de verdeling is op basis van veel meer gemaakt dan enkel operationele inspanningen, die slechts maar een deel ervan uitmaken (gelukkig wel :))

Ik vind dit een hele kwalijke opmerking! Gesponsorde content okee, maar zodra het inhoudelijk te vergelijken is met reclame ben ik echt zo weg op een site. Reclame brengen als journalistieke content om zo de bezoekers om de tuin (proberen) te leiden is naar mijn bescheiden mening erg laag, en waarschijnlijk niet eens toegestaan.

Done :) De verdeling kan inderdaad wel gevolgen hebben voor de latere verdeling van de winst. Maar ik bedenk dan maar altijd dat als mijn collega in het project geld verdient dat betekent dat ik dat automatisch ook doe. En ik ben iemand van het idee dat als iedereen zijn steentje bijdraagt, iedereen het verdient te profiteren van de eventuele opbrengsten. Het gaat hierbij overigens om een aandeel in de opbrengsten, niet per definitie in het bezit. Zo zijn de afspraken helder, ook voor wat betreft het stoppen van deelname aan de activiteiten. Omdat van elk van de partijen een (doorlopende) inspanning wordt gevergd zal het stopzetten van die inspanning negatieve gevolgen hebben voor het aandeel in de opbrengsten. Het gaat overigens zowel om eigenaars van bedrijven (vier personen), als één deelnemende werknemer, als één losstaande persoon. Dus de echte afhankelijkheid van de opbrengsten als in "inkomsten om de hypotheek af te betalen" verschilt een beetje per persoon. Ik denk dat dat het makkelijker rechtvaardigt om voor aandelen te werken. Overigens verschilt dat dus niet van de IT'ers uit de beginpost, die hun schaapjes ook al op het droge hebben.

Ik viel even in voor Dennis, maar ben nog niet teruggezet. Is eigenlijk ook wel makkelijk, zoals met dat topic moven. Is er ook 's nachts altijd iemand aanwezig, HL 24 uur per dag! 8)

Ahum... ;) Die link in mijn tekstje verdient wel wat extra aandacht vind ik, daar gaan hele mooie innovatieve dingen mee gemaakt worden op het gebied van multiplayer bannering e.d., let op mijn woorden (en dan niet enkel van die loze chatzut.

Dan maak je precies van dat stukje tekst een onopvallende plaatje in exact de tekstopmaak van de pagina, dan duikt het ook niet op in de zoekmachine 8)

Ik ben momenteel bezig met het opzetten van een samenwerking tussen twee bedrijfjes (waaronder het mijne) en een extra 'commerciële man'. Deze drie-eenheid krijgt op basis van het idee, de in te brengen kennis, uren, geld, al ontwikkelde en in te brengen systemen, enzovoort een aandeel in de nieuwe activiteiten. De verdeling daarvan gaat deels gevoelsmatig op basis van de waarde die iedereen toevoegt, daar worden gewoon afspraken over gemaakt. Dus het bestaat wel degelijk, degene die verantwoordelijk wordt voor de commerciële activiteiten doet puur mee op basis van het aandeel dat hij krijgt in de onderneming, hij zal geen uurloon krijgen.