TwaBla

Grotere oplagen = lagere prijzen. Lever je zelf een ontwerp aan? Misschien kun je er meteem bedrukbare adresstickers van malen, scheelt weer werk. Ik heb wel eens vaker naar zulke leveranciers gezocht en vond dat altijd simpel. Het is ook wel een beetje spambait, zo'n vraag. Straks reageren er ineens allerlei leveranciers.

Gelukkig ben jij voor die grote advocaat en dat grote merk maar een kleine vis. Het is niet zo dat je op grote schaal namaakartikelen verkocht hebt. Je hebt een kleine hoeveel ringen ingekocht, daarvoor heb je reclame gemaakt op je website (die amper bezocht werd) en niets van verkocht omdat je betaalfunctie nog niet werkt. De merkinbreuk is dus vast te stellen, maar de veroorzaakte schade is gering. Stel dat het voor een rechter komt, dan zal die de schadevergoeding waarschijnlijk matigen. Maar als je door veel gedoe de afwikkeling bemoeilijkt, lopen de kosten wel op. Je probeert nu de schuld af te schuiven op de groothandel - ik ben benieuwd of die reageert op je brief, ga anders nog eens op bezoek - maar je houdt een eigen verantwoordelijkheid. Je hebt helemaal geen onderzoek gedaan of het inderdaad Chanel-ringen waren. Dus zal je op de blaren moeten zitten. Lees dat andere topic nog eens door en zie hoe de juristen waarschuwen.

Misschien kun je al die tijd beter aan je webshop besteden. Anders ben je vier jaar bezig met juridisch gesteggel over producten die je vier jaar geleden bij een duistere groothandel hebt ingekocht, terwijl iedereen had kunnen beseffen dat het nep was.

Maar op dit forum is Banning een oude bekende.

Dit is wel een lesje om vroeg te leren, zeker wanneer je in sieraden handelt.

Nou, die groothandel gaat echt geen verantwoordelijkheid nemen voor de verkoop van namaak. Je kan wellicht nog eens op bezoek gaan en (stiekem) foto's maken van eventuele andere namaak, als die daar te vinden is. Bel anders eens met SNB-React, voorheen de Stichting Namaak Bestrijding die in opdracht van merkhouders detectives op pad stuurt om vast te stellen waar in namaak gehandeld wordt. Wellicht kennen ze deze ringen al en kunnen ze jouw verhaal bevestigen. Neemt niet weg dat je eigen verantwoordelijkheid houdt.

Inmiddels ook gevonden, nou niet bepaald een Chanel-grossier. Lijkt op import uit India, Pakistan en Bangladesh.

Met een beetje geluk blijft het leergeld beperkt. Je kan immers stellen dat er nog geen schade is ontstaan, anders dan wellicht wat afbreuk aan de merknaam vanwege het aantal bezoekers dat jouw site heeft gevinden. Heb je statistieken? Dan kun je laten zien dat deze pagina slechts door Q mensen gezien is, een paar hopelijk. Stuur een berouwvolle brief en leg uit dat de online shop nog in opbouw was.

Die voldoet wel aan de omschrijving: trays met ringen! Goed gevonden! Ik zie wel een adres, maar geen KvK-nummer. Dat zou ook op de bon moeten staan...

Gewoon gezond verstand misschien. Stel nou eens dat jij inderdaad ergens een partij echte originele chanel-ringen vindt voor een tientje per stuk. Dan moet meteen jouw ondernemersinstinct waarschuwen: is dat wel echt? Waar komt dat vandaan? Hoe bewijs ik later dat ik te goeder trouw ben? Dat heb je allemaal niet gedaan. Je hebt een vaag bonnetje van een vage verkoper. En nou hangt de advocaat van Chanel aan de lijn en die eist straks x keer zoveel-honderd euro schadevergoeding vanwege merkinbreuk.

Belangrijkste vraag is echter: heb jij ze aangeprezen als Chanel ringen?

<> Je snapt hopelijk wel dat dit een nogal vaag verhaal is. Als dat een bonafide serieuze groothandel was, dan kun je gewoon de naam noemen. Nou is het ineens een soort bazaar. Ik denk dat iedereen een jaar of vier geleden ook had kunnen beseffen dat je niet bij een soort bazaar ringen van Chanel a €25- zult vinden. Dik kans dat het namaak is. Wat zou erger zijn? Gesmeed door kindslaven? Gestolen van oude dametjes? Ik weet niet hoeveel je er verkocht hebt Jqline, maar de schade is een veelvoud van die €25-, want Chanel hanteert doorgaans wat hogere prijzen.

Jij gaat ervan uit dat ze zich fatsoenlijk aan eerdere beloften en afspraken houden. Die fout hebben veel mensen gemaakt en bezuurd. Lees de column van Wouter nog maar eens door. Dit is het schoolvoorbeeld van de firma List & Bedrog, al sinds 1999 toen er reeds deurverkopers van Cortix op bezoek kwamen bij Franse ondernemers om vierjarige contracten te verkopen met babbeltrucs. Cortix was op zijn hoogtepunt ook in Nederland actief. In België bestaat een Facebookgroep met meer dan driehonderd ondernemers die zichzelf als gedupeerden van Proximedia beschouwen. Daar zie je ook de totale verwarring en wanhoop bij zelfstandigen die zich tevergeefs op consumentenrechten beroepen en hopen dat de rechter uiteindelijk snapt dat hier iets niet in de haak is. Helaas, in een grote rechtszaak (strafrecht!) slaagden de advocaten van Proximedia er vorig jaar in de schuld af te schuiven op een paar slechte verkopers. Er zit een mooie film in dit verhaal.

Was dat een groothandel in Nederland, binnen de EER (zegge Europa)? Kon je er van uitgaan dat die groothandel dit merkproduct mocht verkopen? Waarom? Je hebt als ondernemer een zekere onderzoeksplicht. Dat zien we bijvoorbeeld in rechtszaken van Nike vanwege Allstars die zijn ingekocht bij handelaren van wie niet duidelijk is of ze partijen verkopen die door de merkhouder binnen de EER (Europese Economische Ruimte) op de markt zijn gebracht.

Artikel gepubliceerd op 31 augustus, netjes één dag voor je officiële start. Ben benieuwd wat NRC gaat doen...

Onderdeel van het businessmodel dat grotendeels gebaseerd is op misleiding. Vrijwel alle contracten worden op vrijdag afgesloten. De post bezorgt niet op maandag. Tel uit je winst. Het zijn doorgaans startende ondernemers die benaderd worden, dus als die bellen ontstaat voor MKB Clickservice weer een volgende kans om deze argeloze klanten te overbluffen. Dan bieden ze een ietwat aangepast contract aan: twee jaar in plaats van vier jaar ofzo. Of ze beweren dat de aangetekende brief niet binnen de gestelde drie dagen arriveerde. Het zou me ook niks verbazen als ze nu zeggen dat die drie dagen niet meer van toepassing zijn. Uiteindelijk maken ze een afweging. Laat deze ondernemer zich bullyen of staat die straks in de rechtbank zijn/haar positie te verdedigen? Wie zich fel verdedigt, maakt een kans om ze af te schudden.

Vanavond or morgen een email de deur uit waarin je duidelijk stelt dat je afziet van het aanbod, verwijzend naar de drie dagen bedenktijd oftewel afkoelperiode. Plak er maar een plaatje bij en laat je niet (opnieuw) overbluffen.

Overweeg je dreigende AOW-hiaat bij te verzekeren.

Er zijn belangrijke overeenkomsten, met name die brief van het advocatenkantoor. Doorgaan in hetzelfde topic scheelt een boel terugverwijzen. Bovendien leiden zoekmachines nieuwe zoekers dan naar één topic, dat is ook effectiever. Voorbeeld: Ervaringen met BeUP - Proximedia? (thans MKB Clickservice) nu gesloten en Ervaring MKB Clickservice waarin we dus permanent moeten terugverwijzen...

Kijk om je heen en stel vast dat veel collega's op beurzen koffie en fris (water) uitdelen. Daar zijn vast ook hygiëneregels op van toepassing, maar controle richt zich doorgaans op risicoproducten zoals vlees en vis, denk aan Koningsdag. In de praktijk van alledaagse festivals en markten maakt niemand zich druk over onschuldige kopjes thee. Overleg het anders even met de organisator.

Veel beginnende ondernemers denken dat ze bij concurrentiekwesties zoals deze ergens naar een loket kunnen gaan om 'aangifte te doen' en dan lost een hogere instantie het wel op. Maar de maatschappij is geen middelbare school waar een bovenmeester zit, en geen familie waar pa of ma een draai om de oren kan uitdelen. Dit soort kwesties is privaatrecht waar je een dure advocaat moet inhuren om een geschil al-dan-niet voor de rechter uit te vechten. Daar hebben beginnende ondernemers doorgaans geen geld voor (over), en dat maakt dit soort topics academisch. Puur theorie en voor de praktijk van geen belang.

Sommige gemeenten hebben er een rommeltje van gemaakt. Zelfs als je kan aantonen dat de opgave van de gemeente niet correct is, volgt de Belastingdienst die opgave toch. Het is waarschijnlijk teveel gedoe om de aangifte van de gemeenten te corrigeren.

Op wat voor events sta je? Zijn daar standhouders die koffie schenken? In wat voor beker/glas wil je thee gaan schenken?

Speelt dit in België? De ontbinding wordt op zich niet betwist, maar de ondernemer is niet bereid om het product op te (laten) halen? Hoe lang speelt dat al?

Aanvankelijk had je het over verschillende groeves en steensoorten. Dat lijk me een wezenlijk vraagstuk: vertegenwoordig je één leverancier of meerdere? Ik lees ook niet wat ze zoal kunnen maken: vloertegels (binnen en buiten), wandtegels, aanrechten, wastafels, badkuipen... Verder mis ik je geografische oriëntatie: Nederland, Benelux, Duitsland, en zo voort. Overweeg dat je ook met een klein plan kan beginnen en dan geleidelijk groter groeien. Dat scheelt weer een showroom vol voorraad. Dankij het internet zien we steeds meer D2C, oftewel vente directe. Een variant daarop is B2B2C waarbij je zowel via de vakman als direct aan de consument verkoopt. Je kan dan op een willekeurige lokatie een kleine showroom opzetten (met uiteraard een website) en leveren na bestelling. Om te beginnen. En dan zie je vanzelf waar groeikansen liggen. Andere producten? Andere landen? Verkoop uit voorraad? Een paar vaste dealers? Samenwerken met een badkamerketen?