TwaBla

We gaan net zo lang door tot we het goed hebben. Ik ga als klant naar mijn verzekeringsadviseur. Die adviseert voor A en tegen B. Als klant weet ik niet of dat een onafhankelijk advies is of dat de adviseur van A een betere provisie ontvangt dan van B. Er zijn onzichtbare krachten aan het werk. Daarom is er een provisieverbod gekomen. Ik ga als klant naar mijn reclame-adviseur. Die adviseert voor A en tegen B. Als klant weet ik niet of dat een onafhankelijk advies is of dat de adviseur van A een betere kickback/surco/retourcommissie ontvangt dan van B. Er zijn onzichtbare krachten aan het werk. Daarom pleiten diverse betrokkenen voor meer transparantie en tegen kortingen die het hele prijsmechanisme ondermijnen. Ik pleit helemaal nergens voor. Ik vraag ook geen advies. Ik ben vooral benieuwd naar ervaringen en meningen van andere ondernemers. Dit is een forum toch?

Ik signaleer slechts dat 'er sprake is' van. De details ken ik ook niet. Het was ook helemaal mijn punt niet dat het daar beter of slechter is geregeld. Mijn punt is dat het voor de marktwerking doorgaans niet goed is als de prijsvorming beïnvloed wordt door non-transparante regelingen waarbij bemiddelaars van twee walletjes eten. En ik was vooral benieuwd naar andermans ervaringen. Ik had er nooit direct mee te maken, totdat ik in een lopend project (dus voordat ik gefactureerd had) door mijn bemiddelaar eraan herinnerd werd dat een kickback usance was. Het betreft een marketing-nichemarkt, maar ik kende het fenomeen al van media en drukkerijen. Er ligt een tariefkaart op tafel en onder de tafel is er sprake van uiteenlopende kortingen die van geval tot geval verschillen. Stel jij wil als ondernemer een reclamecampagne en je vraag een bureau een advies, dan kan dat advies beïnvloed worden omdat het bureau van de ene media-leverancier meer korting krijgt dan van de andere. Dat was ook de reden waarom de STER daar bezwaar tegen maakte. De overeenkomst met provisie in de verzekeringsbranche is dat ook daar een tweezijdige vergoeding van bemiddelaars invloed heeft op de marktwerking. Ik vind het interessant om daarover van gedachten te wisselen met andere ondernemers. Maar ook die zijdelingse opmerkingen zijn best interessant. Wat is dat voor vage zooi? Zo leren we allemaal wat nieuws.

Omdat zulke vooraf afgesproken kickbacks, surco's en andere onzichtbare geldstromen vaak niet transparant zijn en de marktwerking verzieken, is bijvoorbeeld bij verzekeringen sprake van een provisieverbod. Een makelaar mag ook niet verhuurder en huurder tegelijk om vergoeding vragen. Maar ik vroeg dus om ervaringen, niet om advies. Al is het wel interessant om de meningen te zien. Betaal jij kickbacks aan bureaus die drukwerk- of dm-opdrachten binnen brengen DaMedia? Is dat standaard of verschilt het per bureau?

Dus vooraf afgesproken kickbacks zijn wel okay? Dat is ook een kijk op de zaak.

Wat je zegt klopt niet. De surco's uit de mediawereld komen bovenop de standaard mediacommissie. Tot een paar jaar geleden kregen bureaus die adverteerders aanbrachten bij media standaard 15% bureaukorting (mediacommissie) op de inkoopprijs van reclameruimte. Kleinere klanten wisten dat vaak niet, maar grotere opdrachtgevers wel. Die zeiden ook al langer: geef die korting maar aan ons door en breng gewoon project- of uurtarieven in rekening. Daar bovenop zijn geleidelijk veel hogere kortingen ontstaan (zie ook aangehaald interview met die STER-directeur > quote bijgevoegd), door scherpe onderhandelingen van media-inkoopbureaus. Wederom werden die kortingen doorgegeven aan grotere opdrachtgevers, maar niet aan kleinere. Dat is dus niet transparant en zeker niet standaard. De eerder genoemde bureaukorting was ook niet altijd standaard, want daar moest je vroeger een 'erkenning' voor hebben. Had je die niet, dan kon je naar je commissie fluiten.

Zoals ik al omschreef: ik ken het verschijnsel in verschillende varianten. Voor zover ik kan inschatten is het in de bewuste branche heel gebruikelijk. Je ziet daar veel bureaus die projecten coördineren en in dat kader talloze onderaannemers aansturen. Als die onderaannemers direct bij de opdrachtgever factureren, verwacht de bemiddelaar een 'retourcommissie' van enige omvang. Ik vind dat ook niet kosher, maar het is in een aantal branches helaas gemeengoed. Een directeur van de STER schatte drie jaar geleden dat het in de reclamewereld alleen al om 175 miljoen per jaar gaat. Dan kun je als kleine eenpitter wel eigenwijs NEE zeggen, maar dat verandert niets aan deze praktijken. Dan maak ik liever een topic op dit forum aan.

In mijn voorbeeld zou ik dat elke keer betalen, en dat geldt voor gesignaleerde andere gevallen ook. Ik weet dat men soms ook een aanbrengbeloning voor een nieuwe klant betaalt.

Vorig jaar kreeg ik via een klant een opdracht bij een ander bedrijf. Dat liep allemaal prima, maar na een tijdje werd ik opnieuw gebeld door die klant met het verzoek een bepaald percentage van mijn omzet bij de nieuwe opdrachtgever uit te keren als een soort van commissie. Ze adviseerden de tarieven simpelweg wat hoger te maken zodat ik daardoor niet minder zou gaan verdienen. Ik ken dit verschijnsel in verschillende varianten. Deze variant zou ik een kickback noemen. Er zijn ook varianten die als retourcommissie omschreven worden, die kwam ik bij drukkerijen en media veel tegen. Een reclamebureau plaatst voor een opdrachtgever een grote klus bij een drukkerij of een medium, en die laatste betaalt dan een commissie aan het bureau. In de reclame-industrie telde dat op tot tientallen miljoenen. Achter de schermen werd daarom gesproken over bruto en netto media-bestedingen, en bij sommigen mediagroepen zat daar wel 20 tot 40% verschil tussen. Een bij-effect was dat bemiddelaars (zoals bureaus) niet meer hard onderhandelden namens hun opdrachtgevers, want ze werden goed betaald door de aannemers. Een ander bij-effect was dat kleine adverteerders relatief veel meer betaalden dan grote (want die kenden deze praktijk - zie column van Ruud Hendriks op Emerce. Er is ook een versie waarbij de kickback betaald wordt aan (een onderneming van) een medewerker van de opdrachtgever. Dat zien we bijvoorbeeld bij een voormalige CTO van Netflix, die opdrachten gaf aan derden en zich daarvoor royaal liet belonen. Die is net schuldig bevonden in een strafzaak. Zoiets wordt ook smeergeld of omkoperij genoemd. Het hele domein is een slippery slope, vooral omdat het vaak heimelijk gebeurt. Maar het gebeurt redelijk vaak.

Daarover is op internet heel gemakkelijk van alles te vinden. Zo kun je bij De Hekserij niet alleen informatie en tips ontdekken, maar ook een online cursus volgen Kijk ook eens bij Enjoy Divine Nature, want die noemt baardbalsems en massageolies apart.

Ja, dat is al 25 jaar aan de gang. En daarvoor maakten ze afspraken met Wehkamp. En daarvoor waren de grote supermarkten de boosdoeners voor de middenstand.

We zijn ook allemaal consumenten. Hoe vaak koop jij wat van een zolderkamer- of hobbyschuur-webwinkel ten koste van gangbare detailhandel of horeca? Volgens mij wordt het probleem een beetje overdreven

Jullie hebben allebei gelijk. Op de website van de politie is sprake van aangifte of melding doen, allebei dus. Klik je door, dan kun je eigenlijk alleen maar aangifte doen. Maar misschien dat iemand anders een meld-spoortje kan vinden.

Aangifte of melding: dat maakt iemand nog niet schuldig. Overigens had het Fraudemeldpunt nog niet zo lang geleden ook zwarte lijsten en verwijzingen naar oudere veroordelingen, maar die zijn verwijderd. Waarschijnlijk uit vrees voor de AVG. Dat is jammer, want zo is een stuk voorgeschiedenis van oplichters verdwenen. Die doen toch al zo hun best elke verwijzing te laten verwijderen. En daar slagen ze in.

Dit is een spel met vele spelers. Je hebt een producent, een groothandel, detaillisten, klanten, verzamelaars en particuliere handelaars. Dat leveranciers detaillisten passeren door direct aan particuliere klanten te leveren is op zich niet unfair. Dat speelt overal. Een generatie of twee geleden mopperden middenstanders dat supermarkten en warenhuizen de markt verziekten. Daar kun je medeleven voor voelen, maar het is een onafwendbaar lot in een markt die evolueert. Dat particuliere handelaren mogelijk belastingvoordelen hebben of BTW vermijden, is iets wat gesignaleerd kan worden. Dat is ook onderdeel van het spel, maar dan via publiciteit en eventueel lobby druk uitoefenen om gerichte controles te krijgen. Een topic maken op een forum valt in deze categorie. Het is ook een spel met uitzonderlijke dynamiek. De waardebepaling van verzamelobjecten gaat toch anders dan de prijsvorming van commodities. Er zitten elementen van speculatie en gokken is. Het is meer speculaas dan pindakaas. Sigarenbandjes en telefoonkaarten waren ook eens gewaardeerde verzamelobjecten. Het gaat op, het piekt en gaat dan neer. Kinder Uberaschungs Eier zijn ook verzamelobjecten, maar die werden plotsklaps verboden in de USA. Grote winsten, grote risico's. Kan twintig jaar duren of twee jaar. Je kiest als ondernemer zelf kiezen met welk spel je wil meedoen.

Het onderwerp dropshippers intrigeert me. Op de Facebookpagina van Ali versus de rest kwam ik een naam tegen van zo'n ondernemer uit Noord-Brabant die onder andere elektronische haarborstels op Bol.com aan de man brengt als baardborstels. Dat resulteert uiteraard in klachten. Ik zal zijn naam niet noemen, want daar gaat het nu even niet om. De naam van zijn dropship-webshop komt echter ook voor in de database van webshopchecker en daar staat vermeld dat hij ook bekend is bij Politie.nl. Vul ik daar de naam in dan wordt inderdaad bevestigd dat er bij de politie meldingen bekend zijn over een verkoper onder deze naam. Dat is een red flag! Nou kun je vraagtekens plaatsen bij trial by social media. Compenseert volksverontwaardiging een falende bescherming van consumenten en shoppende ondernemers? Maar de rol van de politie is helemaal opvallend. Ben je niet onschuldig tenzij bewezen is dat je de wet overtreedt? En wat zou wel een effectief early warming systeem kunnen zijn?

Je komt dezelfde informatie ook tegen onder het label Goede Doelen, dus niet alleen onder Sport. Het scheelt een boel BTW-gedoe, zeker internationaal. Maar krijg je dan niet alsnog achteraf gezeur? Want je bent geen sport of goed doel.... Niet alle prijzen worden door de leverancier vooraf vastgesteld. Soms ontstaat een prijs door onderhandeling, van keer tot keer. Dat kun je ook op jouw situatie van toepassing verklaren, maar dan laat je de waardering over aan de afnemer. Er is dus wel sprake van een prijs en tegenprestatie, alleen de hoogte van die prijs bepaalt de klant. Dan is het dus geen gift. Misschien mag je wel kiezen, welke benadering je voorkeur heeft. Dat laat ik aan de belastingexperts over.

Kijk eens bij de Triodosbank, die heeft veel kleine biologische boeren gefinancierd. Ik heb wel eens mee garant gestaan voor een deel van zo'n lening, dat werd toen als aanvullende zekerheid geaccepteerd. Na de lening werd het volgende probleem van de boer: geld verdienen aan geteelde producten. Tomaten, aardbeien, komkommers, courgetten, kool, sla en zo voort. Levert allemaal niets op op de veiling. Moet je zelf aan de man gaan brengen en voor je het weet run je drie bedrijven.

Op dit forum krijgen we heel nieuwe inzichten. Maar aan de orde is niet waarom mensen iets kopen, maar waarom ze iets als detaillist verkopen. Dan maakt pindakaas of kunst wel enig verschil. De markt voor pindakaas is redelijk voorspelbaar en vergt dus andere skills dan de markt voor verzamelobjecten. Het lijkt erop dat de markt voor pokemonkaarten begon als pindakaas, maar inmiddels meer speculaas is geworden. Dan moet je als handelaar dus speculatievaardigheid ontwikkelen. Of iets anders gaan doen. Niet denigrerend bedoeld. Gewoon een nuchtere constatering.

Je kan er ook anders naar kijken. Jij kiest er voor om als ondernemer actief te worden in een markt die gemaakt wordt (vraag en aanbod) door verzamelaars. Of het nou postzegels zijn, sigarenbandjes, speldjes, Dinky Toys, LEGO verzamelsets, telefoonkaarten, klassieke sportauto's, kunst of Pokemon Cards: de prijs wordt bepaald door vraag en aanbod bij hobbyisten die verzamelen, ruilen, kopen en verkopen, handelen. Maar ook door producenten die de schaarste welbewust doseren. Salvador Dali zette op een gegeven moment zijn handtekening op blanko vellen omdat hij daar geld meer verdiende. Als de producent en groothandelaars van deze verzamel-items het aanbod uit de hand laten lopen, welke opties heb je dan als detailhandelaar?

Verrek, ik zie nu pas dat het niet alleen je forumnaam is maar ook je handelsnaam. Slecht voorbeeld dus. Ik wilde twee 'hobbynamen' tegenover elkaar zetten. Domjur zit vol verbazingwekkende uitspraken. Lees dat eens door, dan heb je helemaal geen houvast meer. Voorbeeld Groenkreatief (met oudere merkregistratie) versus Groen Kreatief. Wel verwarringwekkend, maar geen legitiem belang noch registratie te kwader trouw, dus de nieuwe mag van de kantonrechter naast de oude actief blijven.

De grap is dat we het allemaal in grote lijnen eens zijn dat een ondernemer die vijf jaar na dato een naam wil opeisen van een hobbyist (als dat het geval is) beter zelf een andere naam kan kiezen. Voor de ondernemer is het een handelsnaam, maar wat het voor die hobbyist is blijkt wat minder makkelijk te benoemen. Misschien is het wel helemaal geen handelsnaam, als er geen handel gedreven wordt. Misschien is het juist wel een handelsnaam, omdat er transacties onder die paraplu plaatsvinden. Ik kan het juridisch handvat niet goed vinden. Iedereen mag een domeinnaam registreren, maar dat wil niet zeggen dat je die naam dan ook kan behouden - denk alleen al aan domeinkapers. Heeft een hobbynaam oudere rechten dan een later gevestigde handelsnaam of geregistreerd merk? Gevoelsmatig lijkt me van wel, maar geef eens een voorbeeld waar dat ook gebeurd is. Bij Domjur hoef ik niet lang te zoeken om voorbeelden van het tegendeel te vinden: een domeinnaam uit 1999 moet afgestaan worden aan een bedrijf dat later met die handelsnaam actief is geworden.

Maken we toch een andere vergelijking. Bij een hobby kun je denken aan het verzamelen en ruilen van Lego onder de naam Brick Slayers, maar het kan ook een imker zijn die af-en-toe honing en was verkoopt als bijverdienste onder de naam Honing&Was. Voor de hobbyist geeft zo'n naam kleur aan zij hobby; voor de ondernemer die jaren later perse die naam wil gebruiken is het een obstakel dat met juridische argumenten uit de weg gehaald moet worden. Ik vind persoonlijk ook dat de hobbyist voorrang heeft en de ondernemer maar opnieuw moet gaan nadenken, maar als ik de uitleg van diverse juristen lees maakt het wel uit in hoeverre de hobbyist bedrijfsmatig actief is. Bij het ruilen van speelgoed kun je ook nog spreken van transacties, maar bij het simpelweg delen van plaatjes of kennis via social media glibbert dat argument ook weg.

Zou je het als kostenpost opvoeren, dan betaal je er hier geen belasting over. Ik weet niet of dat voor de Belastingdienst acceptabel is. Wat ga je de volgende keer doen? Een rekening met 25% extra indienen?

Hoeveel heb jij als Cosara al verkocht? Ik sta als Twabla na vele jaren nog op nul.

Die vraag kun je volgens mij veel duidelijker formuleren. Je gebruikt een template om een webshop te bouwen < die software? In die template zit een carousel met producten en daarbij een afbeelding van het merk. Moet je die gebruiken? > nee. Mag het? > dat hangt ervan af, zoals eerder uitgelegd. De spullen die je zelf hebt < zijn die legaal in de EER/EU ingekocht? Dan wel, mits je geen afbreuk doet aan de merken.