dr

Het probleem is ook vaak dat men wel wil toekijken op gepaste afstand, hand op de knip, see what happens. Mislukt het, dan hoeft men zich ervan af te wenden en lukt het dan zit men binnen het bereik van de voordelen van de innovatie. Het uitvinden en vooral de aanloopfase, de vooravond is zeer riskant. De aanloopfase is duurder en duurt langer dan je had durven dromen, want anders was je immers niet begonnen. Het komt er vaak op neer dat de marketing van de octrooien uitmondt in het marketen van het eindproduct. Het gevolg is daarmee dat het product meer perfectie heeft dan het octrooi. je hebt meer opgelost dan je hebt kunnen claimen.

Er liep eens een man in de woestijn. Hij had ontzettende dorst. Hij wou wel een moord plegen voor 1 glaasje water. Maar in de woestijn is geen water, dus loopt hij door. Na een paar uur lopen ziet hij eindelijk een kraampje. Hij denkt: "daar hebben ze vast wel een glaasje water voor mij." Vol goede moed loopt hij er naar toe. Hij zegt: "Hoi, hebben jullie een glaasje water voor mij?" Dan zegt de verkoper: "Nee, sorry, wij verkopen alleen stropdassen!" De man denkt: wat moet ik nou met een stropdas in de woestijn?" Dus hij loopt door. Even later ziet hij weer een kraampje. Ha, denkt hij, daar hebben ze vast wel een water. Dus hij vraagt: " Hebben jullie misschien ook een glaasje water? Dan zegt de verkoper: "Nee, sorry, wij verkopen alleen maar stropdassen. Maar ik zou er maar eentje kopen, ze kunnen nog wel eens van pas komen." De man denkt: "Ik ga in de woestijn echt geen stropdas kopen, hoor!". Dus hij loopt door, maar het wordt al laat, dus gaat hij slapen. De volgende morgen, heeft hij nog steeds dorst, dus loopt hij door op zoek naar een kraampje. En ja, hoor, hij ziet een restaurant! Hij begint te rennen en te rennen en als hij er eindelijk is en naar binnen wil gaan, zegt de ober tegen de man: "Sorry, maar je mag hier alleen naar binnen met een stropdas".