beste,
Ik reageer niet vaak op dit forum, daar ik (nog) geen ondernemer ben, maar lees des te meer.
Ook jou bericht hier zat ik te lezen, en ik was eerlijk gezegd verbijsterd over je idee van emigreren.
Mijn vader heeft ook V.O.F. gehad welke voor ongeveer hetzelfde bedrag het schip in is gegaan.
Ook hij is in het begin niet de WSNP in gegaan (Hij was ondernemer, iemand die keurig altijd zijn zaakjes op orde had wat had hij aan hulp van een ander?! was zijn gedachtegang).
wij hadden het ook zeer zwaar, 2x een uit huis zetting, meerdere malen een inboedel verkoop waar direct de inboedel weer terug gekocht werd om toch een bank te hebben om op te zitten of een bord om van te eten.
en geloof mij beste Hengelo, je leven stopt niet, je zult je standaard misschien wat achteruit moeten schroeven, maar stoppen dat gebeurd niet snel.
Bij ons is de zaak in januari 2006 failliet gegaan, en wij zitten nu bij ons ''net'' een jaar in de WSNP. maar gestopt met leven zijn we nog steeds niet, ook al studeer ik voltijd en ben ik min of meer verplicht om 20 uur in de week bij te werken, ik mag oprecht zeggen dat ik een gelukkig mens ben. En de dag dat ik stop met leven ligt nog ver, ver, ver voor mij.
voor de WSNP wijzen je ook niet zomaar af, tenminste het lijkt mij heel erg sterk, maar ik moet erbij zeggen ik ken jou exacte situatie dan ook niet.
wat ik met dit verhaal eigenlijk wil aangeven beste Hengelo, verzamel al je moed en ga aan het begin van een mogelijk lang traject staan, vluchten heeft geen zin, je zult altijd weer gevonden worden.
En wat ook zeer zeker een tip van mijn kant is, luister naar wat de heren hier zoal te vertellen hebben, en veel succes de komende tijd!
groeten en succes,
Maikel