Persoonlijke levenservaringen en de lessen daaruit kun en mag je volgens mij niet inzetten in je coaching.
Juist bij die gedachte liggen de overdracht en tegenoverdracht mechanismen, als valkuil, voor de coach zijn client kan op de loer. Als ik vele web-sites zie van coaches en onder de button "wie ben ik" of "over mij", kijk lees ik vooral veel over eigen levenservaringen en ontdekkingen daarover.
Dat levenservaringen je vormen is evident. Of je die inzet moet maken in je presentatie als coach is mijn vraag.
In mijn P&O verleden waren persoonlijke levenservaringen van sollicitanten ook geen toets in sollicitatiegesprekken. Mooi en soms ontroerend of aangrijpend maar dit alleen ter kennis.
Zou de vakinhoudelijke kennis van de coach (methodisch) en eventueel het thema waarop hij coach is niet evidenter zijn voor een client? Die presentatie ontbreekt vaak . Ervaringsdeskundigheid lijkt zo wel eens een eigen leven te gaan leiden.
Waar let je op als je een coach zoekt?
Pim