WalterBrokx

Favoriete kleur + plus naam eerste huisdier + moeders meisjesnaam. Tenminste dat was ooit een p0rnstar name generator waar duizenden mensen dus antwoorden gaven die vaak ook bij websites gesteld worden als men het wachtwoord kwijt is. Maar dat ter zijde. Qua privacy: uiteindelijk kan men via KvK echt wel uitvinden wie er achter een bedrijf zit, tenzij je off shore gaat ofzo. (Dit is wat onbekend terrein voor mij). Noem het bedrijf gewoon Sexy Bitties ofzo. Klaar: een speelse knipoog naar branche en IT. Of Blue Bytes. Itero (niemand gaat direct doorhebben dat het samengesteld is uit IT en ero, maar het klinkt wel lekker. Kleiner disclaimer: geen idee of deze namen al bestaan. Maar breek je hoofd er niet te lang over. Kijk wel of het geen onbedoelde bijbetekenis kan hebben: zou lullig zijn om een naam te verzinnen en dat blijkt dan een kampbeul geweest te zijn oid. Ik zat ook maar te denken over een bedrijfsnaam en heb toen gewoon mijn achternaam gebruikt als basis. Ik wilde mijn creativiteit in andere projecten steken dan mijn bedrijfsnaam, haha.

Het gaat soms inderdaad mis met het verwarren van een tool met een doel.

Goede vraag. Vanuit een n=2 ervaring kan ik slechts deze anekdote leveren. Vroeger schreef ik op mijn eigen wordpress blog over videomarketing: aantal lezers: te verwaarlozen. Artikelen werden nog wel eens gejat, btw, hahaha. Vervolgens heb ik wat dingen geschreven voor oa HL, Hallo! en wat meer vakinhoudelijk de diepte in: voor blogs over marketing. Op ondernemersfora ontstonden de leukste reacties en interacties. Het waren verder trouwens geen verkoopverhalen. De artikelen op het marketingblog werden wel zo'n 1000 keer gelezen (of geopend), maar leverde slechts een paar reacties op. Meestal beamend. Een enkele keer iemand die een discussie wilde beginnen over iets technisch (wat niet echt met het onderwerp te maken had) terwijl hij gewoon niet goed gelezen had: wat hij beweerde dat ik schreef, stond er niet, hahaha. Uiteindelijk een keer een artikel geschreven op LinkedIn: gewoon op mijn eigen profiel. Met prikkelende titel en verder gewoon mijn visie op het fenomeen 'bedrijfsfilm'. In de dagen erna heb ik het artikel ook in 5 verschillende LinkedIn groepen gedeeld. De eindstand: 640 keer gelezen, 41 likes, 17 reacties waaronder reacties met uitnodigingen om kennis te maken, 13 keer gedeeld. (De link hier posten zou 'too self serving' zijn, maar is via mijn LinkedIn profiel makkelijk te vinden.) Een tijd later schreef ik een artikel met minder catchy titel en heb ik die niet in groepen gedeeld (LinkedIn verandert de interface en functionaliteiten nog al eens) 33 keer gelezen, 1 reactie. Hahaha. Het kan dus wel, maar ik durf geen harde conclusies te trekken uit n=2. Het probleem is dat een paar jaar geleden content marketing werd uitgeroepen tot de nieuwe heilige graal. En dan komt er bijna altijd een kwantiteitsgolf die kwaliteit enorm kan ondersneeuwen. Edwin: wat voegt jouw oplossing toe aan huidige Hootsuite-achtige oplossingen? Complexiteit meten? Wat is daar de meerwaarde van? En is complexiteit dan goed of slecht? Ik neem aan dat de schrijver van een tekst zelfbewust genoeg is om te weten of de materie en de tekst complex zijn of niet. En wat betekent 'proofen' van een tekst? Het klinkt als een tool die mbv API's toegang moet hebben tot meerdere platforms. Is het een cloudbased tool? Hoe zorg je dat alle wachtwoorden zijn en veilig blijven? (En je miste de meligheid mbt de letterlijke betekenis van 'content'. ;) )

Zomaar een middernacht-gedachte: Is content marketing niet stiekem een pleonasme of tautologie? Want probeer maar eens online aan marketing te doen zonder content ;) De creatie van content automatiseren lijkt me redelijk lastig als je waarde wilt toevoegen aan de 'blogosfeer van kennis'. Mijn ervaring is dat gepubliceerde kennis recyclen weinig moeite kost (in de loop der jaren werden meerdere van mijn blogs geplagieerd), maar dat iets 'redelijk nieuws' schrijven om verdieping vraagt en tijd kost. Of doel je op tools om het te plaatsen? Ligt eraan hoe je het brengt, denk ik. Ik doe het gewoon: - de eerste 10 seconden gaan over dat 2019 fantastisch gaat zijn voor jou, incl 2x een logo. - wat zijn 'vitable prodents'? (ik maak ook video's: 'even snel' is vaak de oorzaak van dit soort dingen, omdat je zelf weet wat je wil zeggen, is kritisch luisteren direct na de opnames moeilijk.) - je sluit af met de intro van de andere video's Ik ben weinig wijzer geworden van teaser. Ik weet wel dat je het exciting vindt. Over de montage en vormgeving valt ook veel te zeggen, maar ik zie dat je dat in 2 dagen hebt geleerd en gedaan. Gewoon blijven doen , dan word je vanzelf beter (of niet, dat gebeurt soms ook. Zo is mijn voortgang mbt mijn gitaarspel trager dan de doom op mijn demo lol).

McDonalds is een vastgoedimperium dat hun panden verhuurt aan franchisenemers die het voedsel inkopen bij het moederbedrijf. Ze hebben geen concurrentie in de vorm van andere bedrijven die, al dan niet online, precies hetzelfde verkopen tegen een lagere prijs. V&D verloor haar financiële slagkracht toen durfinvesteerders het moederbedrijf kochten, vervolgens al het vastgoed verkochten voor meer dan de aankoop van het hele bedrijf gekost had. En zo de buit al binnen hadden, terwijl de winkels ineens extra kosten moesten maken, zo'n 62 miljoen per jaar. (Inmiddels was V&D weer doorverkocht.) Blokker maakte er een zooitje van door oa het team inkopers te ontslaan die direct in China inkochten en er 1 persoon voor in de plaats zette die geen contacten had in China en dus schijnbaar noodgedwongen marge liet liggen bij de tussenhandel, die er eerst niet was. (Qua branding en klantenbinding was het ook een bende.) Bij Intertoys schijnt er een constructie opgetuigd te zijn waardoor de eigenaar als schuldeiser zelfs voor de belastingdienst geld krijgt uit de boedel. Behalve de vraag of de franchiseformule innovatie in de weg zat en of ze hadden kunnen concurreren op prijs met branchevervagende drogisterijen en grote door investeerders gesubsidiëerde webshops is er ook de factor financiering. En die kan rare geldstromen opleveren als er voor de korte termijnwinst krenten uit de pap gevist worden die nadelig zijn voor de toekomstige bedrijfsvoering. Dus naast de franchise bedrijfsstructuur met mogelijke interne tegenstrijdige belangen, waardoor de online aanwezigheid blijkbaar niet goed van de grond kwam, heb je dus nog een heel kluwen aan factoren. Vanaf welk radartje werd het zand verder door de machine verspreid? Is het de schuld van internet? Van betaald parkeren? Vergrijzing? Populariteit van apps die je niet by Intertoys koopt? (Mijn nichtje van 7 probeerde me van het weekend Minecraft uit te leggen, lol) Het wegvallen van andere 'trekpleisters' zoals V&D? Gebrek aan interne visie en slagkracht? All of the above? Ingewikkeld. Maar eind van de rit kochten te weinig mensen speelgoed bij Intertoys.

Vraag 1 is: - hoe pakken jullie de acquisitie nu aan? Dan is het makkelijker om suggesties te doen. Wat doen jullie op social media qua content? Voor een hoop winkeliers is het Buma/Sena verhaal misschien ook een beetje vaag (ik weet toevallig wel wat je bedoelt: in videoproducties kun je te maken hebben met BUMA/Stemra of ook kiezen voor een alternatief). Zij zien dan misschien alleen technische blabla en wat het 'kost'. Ze vragen zich dan af: 'What is in it for me?' Kun je niet aangeven wat jullie dienst eigenlijk minimaal oplevert aan besparingen? Of zelfs een interactieve calculator op de site zetten dat een winkelier de besparing kan berekenen: zeker bij grotere oppervlakten ga je afwijken van de minimum besparing. Je zegt dat reviews/referenties niet heel veel zeggen, maar als het reviews zijn van bestaande mensen met bestaande winkels kun je dat best wel als 'social proof' inzetten. Het hoeven er niet heel veel te zijn en er hoeft geen 'sterren-waardering' aan te zitten: laat ze gewoon vertellen hoe ze de dienst en de muziek ervaren en wat ze er aan hebben. Maak er een testimonialvideo van, zet het op de video en dan is het nog overtuigender. Zolang het maar echte klanten zijn: zodra je acteurs in gaat zetten val je geheid door de mand. Even uit de losse pols: Je kunt ook maffere videoformats denken a la 'Kids reacting to Guns n'Roses' maar dan 'klanten reageren op onze muziek'. Mensen live laten vertellen hoe ze muziek ervaren. Niet zonder risico en eigenlijk geen prioriteit qua content: eerst zorgen dat je een strijdplan hebt voor acquisitie en dan een idee qua benodigde content. PS. Van maar 4 uur zou ik gek worden, want dan komt het 2x per dag voorbij, maar ja, ik luister zelfs mijn favoriete muziek niet meer dan 1x per dag. Soms zelfs maar eens per jaar, hahahaha.

Ik snap wat je zegt, maar is er überhaupt een level playing field als 1 partij een probleem/vraag heeft, maar geen antwoord? Iedere aanbeveling zal een 'vreemde' aanbeveling zijn, anders had betreffende vraagsteller de vraag hier niet hoeven te stellen. Tegelijkertijd zal (bijna) iedere aanbeveling een 'bekende aanbeveling zijn, anders zou de aanbeveler die aanbeveling (waarschijnlijk) niet doen. (Dan zou het ook eerder als een suggestie opgeworpen worden.) Verder gaat het natuurlijk om context, waarbij het belangrijkste is of de vraagsteller er iets aan heeft. En of het geen WC-Eend-aanbeveling is. (En dat is vaak snel achterhaald.) Want WC-Eend-aanbevelingen zijn stom, tenzij het over video gaat De kans dat iemand uit de incrowd een aanbeveling doet is so wie so groter, omdat dat de actieve groep mensen is, die antwoorden geven op vragen. En daardoor vallen 'drive by aanbevelingen' van first-posters ook extra op. Daar is de kans weer groter dat het spammy is: of er is in ieder geval de perceptie van een grotere kans. Ik zou zeggen: geen ruzie maken, anders moet ik straks nog een mediator gaan aanbevelen.

Als filmmaker is het interessant om naar subtekst te kijken: oftewel naar wat niet letterlijk gezegd wordt. En dit klinkt als: 'na 9 maanden heeft iemand daar ontdekt dat ze de rekening niet kunnen betalen'. Mijn reactie als niet jurist: Dossier opbouwen en zodra het kan beslag laten leggen en werkzaamheden staken. Na 10 maanden jullie diensten gebruikt te hebben en nog geen geld om te betalen: dan is er ergens een 'lek' in hun verdienmodel. Hoe langer dat duurt, des te meer geld je aan deze 'klant' verliest. Ze zijn blijkbaar aan het concurreren op jouw kosten. Soms moet je klanten gewoon ontslaan.

Even een vraag die misschien een open deur is: je weet dat die 50% geldt voor het bedrag boven de 40% schijf? En dat je dus niet ineens over alles 10% meer gaat betalen? De vraag is zo geformuleerd dat het dat wel impliceert.

Blokker koopt ook in in China. (Een deel van het slechte resultaat kwam doordat Blokker de inkopers die de weg wisten in China ontsloeg. En de nieuwe inkoper niet direct in China inkocht. Maar dat ter zijde.) Dit artikel over de handelsoorlog is wel interessant: https://foreignpolicy.com/2018/08/06/you-live-in-robert-lighthizers-world-now-trump-trade/ Het kan dus een poging zijn om de Chinese markt echt open te breken ipv om de eigen markt af te schermen. In dat licht moet de 'haat' van Trump voor de EU ook gezien worden. Als we alleen staan kan de VS meer afdwingen, maar als EU zijn we een sterk machtsblok.

Dat komt doordat de denkfout gemaakt wordt dat een brainstorm direct tot resultaat moet leiden. Terwijl het in de praktijk, als men al in een 'open modus' terecht komt, slechts een soort van incubatie voor ideeën is, die nog uitgewerkt moeten worden. (Terwijl je eigenlijk een incubatie periode voor de brainstorm wilt hebben, waarin je relevante en minder relevante informatie in je opneemt.) Als er grote druk op staat, dan lukt het niet iedereen om vrij en onbevangen te asocieëren, met kreupele resultaten tot gevolg. Het creatieve proces gaat eigenlijk zelfs onbewust door na een brainstorm. Een brainstorm zou dus eigenlijk de volgende dag een vervolg moeten krijgen. Mooi woord. Precies zoals je omschrijft. Het omschrijft veel meer het hele proces van brainstorm tot uitvoering en iteraties om het resultaat bij te sturen tov de doelstellingen. Ik noem het geheel 'het creatieve proces', omdat het draait om informatie, analyse, creativiteit op concept niveau, terugkoppelen naar de doelstelling, itereren, creativiteit op praktisch/technisch niveau en op 'boodschap-niveau' om het uit te kunnen voeren.

Switchen geeft altijd van dit soort gezeik. De Apple Community of de support van de software heeft vast wel een antwoord.

Bij een van de bedrijven merkte ik vorig jaar eigenhandig dat er een cashflow probleem was. Gelukkig is alles wel netjes afgehandeld.

Als je de AVG goed doortrek voor beeldmakers, zoals ik, mag er niets oneindig bewaard worden als er mensen te zien zijn. Dan is er over 30 jaar weinig archiefmateriaal voor 'We love the '20s'. Ergens vorig jaar ofzo, kwam facebook toch ook met een proefballon tegen wraakp0rno? Door al jouw blote foto's te uploaden naar hun database, zouden ze de verspreiding ervan in de toekomst kunnen wegfilteren. (Ik ben er nog steeds niet uit of dat een sneaky hoax was, btw, of een mislukte proefballon.)

Hoewel een persbericht door een paar mensen wordt afgeraden en afgeserveerd als nutteloos, dus ik te stellen dat het wel nut kan hebben. Vooral op lokaal niveau. Mijn eigen ervaring is dat met een nieuwtje het lokale nieuws halen best wat bereik heeft. Dan wordt mijn moeder aangesproken, omdat ze het gelezen hebben. Dan word ik door vage bekenden aangesproken, omdat ze het wel interessant vinden wat ik doe. Ga je er een grote marketingslag mee slaan? Die kans is klein, maar op lokaal niveau kun je mensen langs die weg wel ook laten weten dat jouw bedrijf er is. En datzelfde geldt voor niche-media. De voorwaarde is alleen dat je echt nieuws hebt, dat niet lijkt op reclame. Een persbericht moet je ook volgens mij niet de hoofdpijler van jouw marketingstrategie maken. Maar door naast social media ook via traditionele media en evt blogs jouw nieuws te verspreiden, kun je andere mensen bereiken èn overlap creëren, waardoor je dezelfde mensen op verschillende manieren bereikt. En dan maak je gebruik van: - de kracht van herhaling, waardoor toekomstige herkenning makkelijker getriggerd kan worden - het extra zetje authoriteit doordat het nieuw niet alleen door de eigen 'wij van wc-eend adviseren wc-eend-kanalen' verspreid wordt - het offline sociale potentieel van lokale sufferdjes, waardoor mensen aan jouw bedrijf denken als ze jou zien lopen One-size-fits-all persberichten waren ook in het pre-internet tijdperk niet heel effectief. (Maar je hebt gelijk: zo selectief targetten als online kan, kan nergens offline.) Eerst zorgen dat je interessante content hebt voordat je een persbericht de deur uit doet, is so wie so handig: als je dan nieuws hebt en het persbericht wordt opgepikt, dan heb je gelijk ook meer te bieden, waardoor men je misschien eerder zal volgen. ('Misschien' want de content kan ook aantonen dat het niet interessant is voor een bezoeker. En dat is niet heel erg, want dan hou je relevante volgers over :P ) Maar als je dan toch een persbericht de deur uit doet, weet dan wat de doelgroep van het medium, dat je benadert, is. Pas daar de titel en minstens de eerste alinea op aan: want door jouw focus samen te laten vallen met hun doelgroep, ben je voor dat medium interessanter nieuws. Ik heb deze aanpak al eens eerder omschreven, dus ik quote even voor het leesgemak: Afijn, zo heb ik dat dus meermaals aangepakt. Eén keer werd een persbericht van een samenwerkingspartner uit een andere gemeente toch nog lokaal nog opgepikt, en toen werd ik ineens door allemaal mensen succes gewenst met een filmproject, terwijl ik nog niet wist dat ik in de krant stond.