WalterBrokx

Zolang je geen privacy/portretrechten schendt (waarbij AVG echt wel ruimt biedt om mensen in beeld te hebben), geen financiële belangen of reputaties schaadt is er doorgaans geen probleem. Dit is geen juridisch sluitend antwoord, maar common sense gebaseerd op meer dan een decennium ervaring als professionele commercieel beeldmaker

Tenzij het zo geïnterpreteerd kan worden dat het nadelige gevolgen heeft voor de ontvanger, omdat deze onnodige of de verkeerde acties onderneemt of de juiste acties niet en daardoor op juridische kosten wordt gejaagd.

Dat is dus de grap. Dat maakt wel uit. Advocaten werken met de letter van de wet en door te zeggen wat ze daadwerkelijk bedoelen. Als taalgebruik niet correct is, wordt de interpretatie van de bedoeling van de jurist ineens iets dat afhangt van de interpretatie van de fouten door de ontvanger. Dit kan vreemde gevolgen hebben, waarin dan per ongeluk iets anders bedoeld kan worden dan dat er staat. Je kunt dan wel gissen dat ze A bedoelen, omdat er bijna niets anders van te maken is, maar dat is dan een aanname ipv een 1 op 1 overdracht van informatie. Slordig taalgebruik levert ruis op. Advocaten kunnen geen ruis gebruiken als ze condities opstellen. Het is zoiets als 'de letter van de wet' en de 'geest van de wet'. De wet kan met bepaalde intenties geschreven zijn, maar na al het gesleutel kan het resultaat zijn dat de letter eigenlijk de geest ondermijnt. Afijn, genoeg taalfilosofie voor vandaag 😉 (Met zeer waarschijnlijk taal-, spel- en syntaxfouten, want dat gebeurt namelijk als je bijdehand gaat op internet doen over taal. 😉 )

'so long' is letterlijk vanuit het Nederlands vertaald 'zo lang'. En erg sterk als vergissing van een Amerikaan.

1) Hoeveel artiesten heb je de afgelopen jaren al wereldberoemd gemaakt? Punt 2 is namelijk irrelevant als je punt 1 niet waar kunt maken. Punt 3 is onnodig als je punt 1 niet waar kunt maken. Punt 1 is dus het verdienmodel. Is het een door jou bewezen verdienmodel? Dit gaat zijn waarom artiesten met jou in zee zouden willen gaan. Een accountant voor 3 euro aan royalties hebben ze immers niet nodig. 😉 2) Muziekuitgeverijen hebben geen goede naam. 'Death on two legs' van Queen gaat daar oa over 😛 En wat is de meerwaarde voor artiesten om de extra onkostenschakel in de inkomstenketen toe te voegen in een tijdperk waar artiesten per platform hun eigen account met overzicht kunnen hebben? 3) Voor wie is dat een probleem? Auteursrecht is helder. Heldere licenties verlenen aan derden (bijv voor commercials) is weer wat anders. Vroeger werden platenlabels juist rijk door de artiesten dom te houden mbt de rechten 😉 Hoe ga je zorgen voor die extra transparantie als de dienstverlening door een X aantal BV's loopt? Je bent bang voor een dertien in een dozijn bedrijf als het een eenmanszaak of enkele BV is? Maar je vind het geen probleem als het een vijf administraties ineen bedrijf wordt, waarbij er maar 1 echte inkomsten genereert voor de klant en de rest slechts de backoffice is om het uit te kunnen voeren? Je kunt jaren plannen en plotten over een financieel plan met een complexe structuur, terwijl je zelf al aangeeft dat je het ingewikkeld vindt om hoofd- en bijzaken van elkaar te onderscheiden. Maar er is een reden dat veel bedrijven starten als eenmanszaak en de structuur veranderen als de groei daar om vraagt. Een reden is de fiscale voordelen. Een andere reden is dat je ook begint met lagere kosten en tegen de tijd dat er een 'kerstboom' opgetuigd moet worden, snap je ook beter wat dat voor de organisatie en geldstromen betekent. De fiscale complexiteit groeit dan met jouw ervaring mee.

Wat Branco zegt: het is een ongevraagd elektronisch bericht met een commercieel, (charitatief of ideëel) oogmerkt. Ergo spam. Is al bijna 10 jaar zo. (De Microsoftbellers hingen bij mij zelf op toen ik zei dat ze even aan de lijn moesten blijven hangen zodat ik hun locatie kon tracken. 😛 )

Even heel kort (door de bocht): - de crowdfunding lijkt niet het hoofddoel van de website te zijn: het is immers de 2e subkop. Hierdoor lijkt het om een wijngaard te gaan die bestaat en die ook nog aan crowdfunding doet. - erg weinig onderbouwing mbt risico's, uitgaven en planning mbt de eerste oogst. Ik stel voor dat je op verschillende crowdfundplatforms kijkt om te zien hoe (en welke) info er wordt verstrekt - gaat het geld naar een derdenrekening? Of kun je 'er bij'? - je laat niets zien over het perceel en waarom het geschikt is. - je lijkt dingen weg te laten, omdat je zelf begrijpt wat je bedoelt: dat zien we niet alleen in de summiere "Ja, de grond is geschikt!" maar ook dat je van koffie houdt en dus vaak 'in de koffie te vinden bent'. Geen idee wat je daarmee wil zeggen, maar vast niet dat je met een snorkel in een pakhuis voor koffiebonen baantjes trekt 😉 - als beloning mogen helpen met oogsten. Geen idee hoe aantrekkelijk dat is voor mensen, maar ik begrijp dat je dus vrijwilligers nodig hebt om het draaiende te houden? Of is het gewoon een geste? Ik hou niet van WC-Eend adviezen, maar met deze website laat je wel zien waarom een video heel handig kan zijn voor crowdfundcampagnes. 😉 Het is nu een beetje all of the place. Volgens mij kun je het beter structureren als one pager met alle relevante info en call to action voor de campagne met misschien wat verdieping achter links naar kleine pagina's.

Goede of goed lijkende ideeën gaan gewoon ooit overgenomen worden. Altijd. Dat kun je alleen voorkomen door het nooit online te zetten, maar daar heb je niets aan. Creaties hebben auteursrecht, uitvindingen patent, maar een bepaald voordeel aanbieden is moeilijk te beschermen. Je zult het gewoon niet alleen als eerste maar ook als beste uit moeten voeren. 😛

Dit klinkt als de muziekronde van de pubquiz, maar dan met inzet. Er zit alleen een paradox in verscholen: muzikanten die covers opnemen, doen dat deels omdat de herkenbaarheid hoog is en de track daardoor makkelijker te pluggen is. Jouw idee is niet gunstig voor herkenbare muziek. Waarmee je muzikanten dus uitnodigt om hele slechte covers te maken, die nauwelijks te herkennen zijn. Dat laatste heb ik toevallig vorig jaar al in een concept gegoten om mijn vrienden en hun trommelvliezen mee te tarten: Crappy Covers with Shitty Visuals. De vraag is inderdaad: wat hebben muzikanten eraan? Bovendien: is het voor de muzikant dan geen kansspel? Ze gokken immers of de ander het kan raden. @HighioOp metalfora zijn draadjes waar mensen zelf getekende 'reproducties' van platenhoezen plaatsen als een soort quiz. Gewoon voor de lol. Ook daar vraag ik me af wie daar geld in zou willen steken. Om er geld aan te verdienen lijk je haast niet aan een balletje-balletje-methode te kunnen ontsnappen.

Dit is niet eens subtiele manipulatie om altijd een voldoende te krijgen, omdat de reviewer een ander waardesysteem ziet dan de lezer. Ben nu enorm benieuwd wat er bij '1' staat. 'Verkoper in stukken gehakt en in zee gedumpt'?

Favoriete kleur + plus naam eerste huisdier + moeders meisjesnaam. Tenminste dat was ooit een p0rnstar name generator waar duizenden mensen dus antwoorden gaven die vaak ook bij websites gesteld worden als men het wachtwoord kwijt is. Maar dat ter zijde. Qua privacy: uiteindelijk kan men via KvK echt wel uitvinden wie er achter een bedrijf zit, tenzij je off shore gaat ofzo. (Dit is wat onbekend terrein voor mij). Noem het bedrijf gewoon Sexy Bitties ofzo. Klaar: een speelse knipoog naar branche en IT. Of Blue Bytes. Itero (niemand gaat direct doorhebben dat het samengesteld is uit IT en ero, maar het klinkt wel lekker. Kleiner disclaimer: geen idee of deze namen al bestaan. Maar breek je hoofd er niet te lang over. Kijk wel of het geen onbedoelde bijbetekenis kan hebben: zou lullig zijn om een naam te verzinnen en dat blijkt dan een kampbeul geweest te zijn oid. Ik zat ook maar te denken over een bedrijfsnaam en heb toen gewoon mijn achternaam gebruikt als basis. Ik wilde mijn creativiteit in andere projecten steken dan mijn bedrijfsnaam, haha.

Het gaat soms inderdaad mis met het verwarren van een tool met een doel.

Goede vraag. Vanuit een n=2 ervaring kan ik slechts deze anekdote leveren. Vroeger schreef ik op mijn eigen wordpress blog over videomarketing: aantal lezers: te verwaarlozen. Artikelen werden nog wel eens gejat, btw, hahaha. Vervolgens heb ik wat dingen geschreven voor oa HL, Hallo! en wat meer vakinhoudelijk de diepte in: voor blogs over marketing. Op ondernemersfora ontstonden de leukste reacties en interacties. Het waren verder trouwens geen verkoopverhalen. De artikelen op het marketingblog werden wel zo'n 1000 keer gelezen (of geopend), maar leverde slechts een paar reacties op. Meestal beamend. Een enkele keer iemand die een discussie wilde beginnen over iets technisch (wat niet echt met het onderwerp te maken had) terwijl hij gewoon niet goed gelezen had: wat hij beweerde dat ik schreef, stond er niet, hahaha. Uiteindelijk een keer een artikel geschreven op LinkedIn: gewoon op mijn eigen profiel. Met prikkelende titel en verder gewoon mijn visie op het fenomeen 'bedrijfsfilm'. In de dagen erna heb ik het artikel ook in 5 verschillende LinkedIn groepen gedeeld. De eindstand: 640 keer gelezen, 41 likes, 17 reacties waaronder reacties met uitnodigingen om kennis te maken, 13 keer gedeeld. (De link hier posten zou 'too self serving' zijn, maar is via mijn LinkedIn profiel makkelijk te vinden.) Een tijd later schreef ik een artikel met minder catchy titel en heb ik die niet in groepen gedeeld (LinkedIn verandert de interface en functionaliteiten nog al eens) 33 keer gelezen, 1 reactie. Hahaha. Het kan dus wel, maar ik durf geen harde conclusies te trekken uit n=2. Het probleem is dat een paar jaar geleden content marketing werd uitgeroepen tot de nieuwe heilige graal. En dan komt er bijna altijd een kwantiteitsgolf die kwaliteit enorm kan ondersneeuwen. Edwin: wat voegt jouw oplossing toe aan huidige Hootsuite-achtige oplossingen? Complexiteit meten? Wat is daar de meerwaarde van? En is complexiteit dan goed of slecht? Ik neem aan dat de schrijver van een tekst zelfbewust genoeg is om te weten of de materie en de tekst complex zijn of niet. En wat betekent 'proofen' van een tekst? Het klinkt als een tool die mbv API's toegang moet hebben tot meerdere platforms. Is het een cloudbased tool? Hoe zorg je dat alle wachtwoorden zijn en veilig blijven? (En je miste de meligheid mbt de letterlijke betekenis van 'content'. ;) )

Zomaar een middernacht-gedachte: Is content marketing niet stiekem een pleonasme of tautologie? Want probeer maar eens online aan marketing te doen zonder content ;) De creatie van content automatiseren lijkt me redelijk lastig als je waarde wilt toevoegen aan de 'blogosfeer van kennis'. Mijn ervaring is dat gepubliceerde kennis recyclen weinig moeite kost (in de loop der jaren werden meerdere van mijn blogs geplagieerd), maar dat iets 'redelijk nieuws' schrijven om verdieping vraagt en tijd kost. Of doel je op tools om het te plaatsen? Ligt eraan hoe je het brengt, denk ik. Ik doe het gewoon: - de eerste 10 seconden gaan over dat 2019 fantastisch gaat zijn voor jou, incl 2x een logo. - wat zijn 'vitable prodents'? (ik maak ook video's: 'even snel' is vaak de oorzaak van dit soort dingen, omdat je zelf weet wat je wil zeggen, is kritisch luisteren direct na de opnames moeilijk.) - je sluit af met de intro van de andere video's Ik ben weinig wijzer geworden van teaser. Ik weet wel dat je het exciting vindt. Over de montage en vormgeving valt ook veel te zeggen, maar ik zie dat je dat in 2 dagen hebt geleerd en gedaan. Gewoon blijven doen , dan word je vanzelf beter (of niet, dat gebeurt soms ook. Zo is mijn voortgang mbt mijn gitaarspel trager dan de doom op mijn demo lol).

McDonalds is een vastgoedimperium dat hun panden verhuurt aan franchisenemers die het voedsel inkopen bij het moederbedrijf. Ze hebben geen concurrentie in de vorm van andere bedrijven die, al dan niet online, precies hetzelfde verkopen tegen een lagere prijs. V&D verloor haar financiële slagkracht toen durfinvesteerders het moederbedrijf kochten, vervolgens al het vastgoed verkochten voor meer dan de aankoop van het hele bedrijf gekost had. En zo de buit al binnen hadden, terwijl de winkels ineens extra kosten moesten maken, zo'n 62 miljoen per jaar. (Inmiddels was V&D weer doorverkocht.) Blokker maakte er een zooitje van door oa het team inkopers te ontslaan die direct in China inkochten en er 1 persoon voor in de plaats zette die geen contacten had in China en dus schijnbaar noodgedwongen marge liet liggen bij de tussenhandel, die er eerst niet was. (Qua branding en klantenbinding was het ook een bende.) Bij Intertoys schijnt er een constructie opgetuigd te zijn waardoor de eigenaar als schuldeiser zelfs voor de belastingdienst geld krijgt uit de boedel. Behalve de vraag of de franchiseformule innovatie in de weg zat en of ze hadden kunnen concurreren op prijs met branchevervagende drogisterijen en grote door investeerders gesubsidiëerde webshops is er ook de factor financiering. En die kan rare geldstromen opleveren als er voor de korte termijnwinst krenten uit de pap gevist worden die nadelig zijn voor de toekomstige bedrijfsvoering. Dus naast de franchise bedrijfsstructuur met mogelijke interne tegenstrijdige belangen, waardoor de online aanwezigheid blijkbaar niet goed van de grond kwam, heb je dus nog een heel kluwen aan factoren. Vanaf welk radartje werd het zand verder door de machine verspreid? Is het de schuld van internet? Van betaald parkeren? Vergrijzing? Populariteit van apps die je niet by Intertoys koopt? (Mijn nichtje van 7 probeerde me van het weekend Minecraft uit te leggen, lol) Het wegvallen van andere 'trekpleisters' zoals V&D? Gebrek aan interne visie en slagkracht? All of the above? Ingewikkeld. Maar eind van de rit kochten te weinig mensen speelgoed bij Intertoys.