Branko Collin

Er staan taalfouten, schrijffouten en ontbrekende afbeeldingen op de site. Deze ga ik niet noemen; de site is duidelijk nog niet af en ik ga ervan uit dat je deze fouten zelf al hebt gezien en gaat oplossen. Ik zie dat je jezelf als referentie op de voorpagina noemt. Dat komt op mij niet helemaal zuiver over. Sowieso vind ik b2c-bedrijven die met tevreden klanten schermen wat ongeloofwaardig overkomen. Het klinkt alsof je niks over je product kunt zeggen en daarnaast: hoe weet een bezoeker dat je de recensies niet allemaal uit je duim hebt gezogen? Maar misschien dat jouw doelgroep hier juist heel gevoelig voor is; ik ben zelf geen 'wollig' type, ik zou het dus niet durven zeggen. Wat je goed doet in mijn ogen is dat het hele bestelformulier alle informatie bevat die je nodig hebt om te bestellen: betaalmethodes en bezorginformatie. Mocht je hier ooit een meerpaginaformulier van maken, overweeg dan dergelijke informatie ook buiten het bestelproces op de site op te nemen (zoals je nu al met de verzendkosten doet - goed!). Niets is zo irritant als halverwege het bestelproces erachter komen dat de winkel niet bij jou bezorgt of nog allerlei kosten bovenop de prijs stopt. Waar het hierbij overigens misgaat, is dat de bestelkosten op "gratis" blijven staan, ook al vul ik een postcode en plaatsnaam in die duidelijk niet Maastricht zijn. Ik heb Javascript aanstaan, dus je zou dat infovak live kunnen aanpassen. Zolang je nog niet weet waar de klant zit, zou je daar niet moeten vermelden dat de levering gratis is. Je zou er zo lang ook kunnen vermelden: "gratis voor bewoners van Maastricht".

In de titel heb je het over een concurrentiebeding. In je openingsbericht zwijg je over enig beding. Op de vraag of er een concurrentiebeding is, antwoord je "nee", maar in een volgende reactie noem je weer een concurrentiebeding wat er zou bestaan tussen jou en de BV. Dat is verwarrend. Wat is het nou? Je vraagt ook of het nodig is dat er een concurrentiebeding is, wat bij mij de indruk wekt dat je niet weet wat een concurrentiebeding is. Een concurrentiebeding is een afspraak tussen twee partijen, meestal een werkgever en een werknemer, dat zodra de tweede niet meer voor de eerste werkt, de tweede geen werkzaamheden mag ondernemen die concurreren met het bedrijf van de eerste. Over het algemeen worden daarbij duur en geografisch bereik afgesproken. Wat ik me nu ook afvraag: heb je die site in loondienst voor de BV gemaakt?

Ik vroeg me al af of het horeca was. De rare constructie met de inventaris leek daarop te wijzen. Wat ik nog steeds niet snap is of TS nu met dit bedrijf wil stoppen of ergens anders beginnen of wat?

Dit was vastgoed dat in de uitoefening van het bedrijf wordt gebruikt? Met andere woorden, je moet t.z.t. het pand uit? Wat voor bedrijf is het? Heb je aangegeven dat je het pand wil kopen; óf heb je aangegeven dat je het pand wil kopen onder voorbehoud dat je de financiering rond krijgt; óf heb je aangegeven dat je eerst wil kijken of je de financiering rond kunt krijgen voor je iets over de koop wil zeggen; óf iets anders? Het lijkt me dat zelfs al had je een koopcontract, de verkoper er hier duidelijk mee vanaf heeft gezien. Het zou wel handig zijn als je daar een schriftelijk bewijs van had. Een voorstel voor wat? De verhuisdatum? Heb je alsnog toegezegd te zullen kopen, nadat hij ermee akkoord ging dat je van de koop afzag ? Wat bedoelt je advocaat als hij zegt klaar te zijn met deze persoon? De nieuwe medewerker van wat? Heeft het pand zijn eigen medewerker? Is de eigenaar van het pand mede-eigenaar van je bedrijf? Van wie is het inventaris? Gaat het hier over het huurcontract? Wat betreft beslag, er zijn verschillende soorten beslag. Over het algemeen zal er echter een rechter aan te pas moeten komen voordat er uberhaupt iets mag worden verkocht. Stuur je advocaat op die rechter af en ga zelf mee als je het zaakje niet vertrouwt. Eventueel zou je een rechter kunnen vragen een uitspraak te doen (bijvoorbeeld om de eigenaar van het pand te verbieden de inventaris te verkopen), al is het geen garantie dat je de uitspraak krijgt die je wil hebben.

De TS had in een andere draad al aangegeven voor defensie te werken. De regeling voor defensie staat op het internet: http://wetten.overheid.nl/BWBR0011309/geldigheidsdatum_08-02-2013 TL/DR: je hoeft geen toestemming te vragen, je moet het wel melden*, als het bureau dat die meldingen toetst oordeelt dat de nevenwerkzaamheid botst met de uitvoering van je taak, wordt de nevenwerkzaamheid verboden. Nog korter: toegestaan, tenzij... *) Er staat hier: 'nevenwerkzaamheden [...] die kunnen raken aan de dienstuitoefening'. Die bijzin had er niet gestaan als Defensie vindt dat nevenwerkzaamheden per definitie raken aan de dienstuitoefening, dus ik gok dat je gevallen die heel duidelijk OK zijn, niet eens hoeft te melden.

http://www.ondernemersklankbord.nl doet dat soort dingen. Zij werken met oud-ondernemers. Je doneert 100 euro voor het advies, of meer als je dat waard vindt. Ik heb zelf wel eens ingeschakeld. Mijn ervaring was dat ondanks dat ze beloofden binnen twee dagen te reageren, het iets van een maand duurde voordat die reactie er kwam. Het advies was welkom, bestond volgens mij niet uit iets wat ik zelf niet al had bedacht, maar een derde helpt natuurlijk wel alles door een andere bril te bekijken. Voor datzelfde akkefietje heb ik uiteindelijk een advocaat ingeschakeld, en een voordeel van zo iemand is ook dat die dingen tegen de tegenpartij zegt die jij misschien wel wil, maar niet durft of kunt zeggen. Dat misschien even op een laag pitje zitten. Niet dat het niet belangrijk is, maar je kunt niemand helpen als je niet eerst jezelf helpt. Dat weet je niet, tenzij je als enige mens het vermogen hebt gedachten te lezen. Ga bij dit soort zaken of op wat er concreet ondernomen is, niet op wat men zegt te gaan ondernemen. Succes en sterkte!

Misschien kun je ook eens met de BV gaan praten, die zullen toch ook niet zitten te wachten op een verstoorde relatie met een franchisenemer over een boetebeding.

Volgens mij is nu juist een van de kenmerken van een burnout, dat die vanuit het niets op je hoofd valt. Je zit zonder het te merken op je reserves in te teren totdat op een dag je lichaam 'nu even niet' zegt.

Op Facebook heb je ook de groep ZZP-ers moeten beschermd worden tegen acquisitiefraude. Deze noemt bedrijven die zich met dit soort fraude bezig houden, toont voorbeelden en bericht over juridische actie die tegen de fraudeurs wordt ondernomen.

Maakt het daarbij nog wat uit dat de BTW op treintickets 6% is?

Het versturen van offertes die op een factuur lijken is ook legaal (nog wel). Dat wil niet zeggen dat het OK is of een gewone vorm van zaken doen.

Ik heb zelf een soortgelijk volume facturen. Ik hou een lijst bij met uitstaande facturen. Zodra er bankafschriften binnenkomen, vergelijk ik ze met de lijst. Als een factuur is betaald, zet ik in de lijst de betaaldatum. Die lijsten bewaar ik.

Ik heb eens gelezen (al een tijd terug helaas) over een magazijn waar alles willkeurig door elkaar lag. De truc was dat van alle items een record in de computer zat. De ordening bestond alleen in de computer. Je kunt dan dingen gaan doen als populaire items vooraan leggen, weinig gebruikte items achteraan enzovoort. Als de monteurs te duur zijn om lang te laten zoeken, zou je er ook aan kunnen denken iemand anders het zoekwerk te laten verrichten.

Ik hoor dat wel vaker, maar blijf het maar een rare stelling vinden. Definieer eens 'jong'. Ik ken vooral mensen van 20+ en vaak ook ouder die sporten. Ik zie om me heen dat bij studenten, of mensen van die leeftijd, het geld vaak na bepaalde tijd ophoudt. Die groep heeft wel meer tijd, lijkt het, dan de werkenden, die op hun beurt weer meer te besteden hebben.

Ik ook niet, maar soms vergeet je het blikje, soms heb je zin in een tweede blikje, soms jatten je collega's je blikjes uit de koelkast enzovoort. Ik kan me best voorstellen dat zo'n automaat zelfs in bedrijven waar werknemers hun eigen drank meenemen rendabel is.

Als dit een typische KvK-vraag is, kun je denk ik beter de KvK bellen dan dat je hier op antwoord gaat wachten.

Ik zou dat hele vergoedingenverhaal even loslaten, want het lijkt de discussie enorm te vertroebelen. Als je oprichters deze onderneming instappen met het idee dat ze daar later eventueel rechtstreeks geld uithalen, dan kun je je afvragen of een stichting wel de juiste vorm is. Zoals ik het zie: je richt een onderneming om de bedrijfstak te promoten. De deelnemers investeren in promotie; dat doen ze door de onderneming te betalen in tijd en eventueel geld. Wat zij daarvoor terug is hopelijk dat hun eigen ondernemingen beter gaan lopen door al de promotie die er is gedaan. Die promotieonderneming is dan puur een kostenpost. In dat geval lijkt mij een stichting of vereniging een goed rechtsvorm voor die onderneming. (Je kunt eventueel nu een stichting oprichten en later op een vereniging overstappen als blijkt dat het idee binnen de bedrijfstak leeft.) Mocht je op termijn geld met de promotieonderneming willen verdienen, moet je misschien naar andere rechtspersonen kijken. Misschien is het nuttig dat issue eerst bij de oprichters helder te krijgen.

Ik heb zelf geen ervaring met crowdfunding, maar zie het om me heen wel gebruikt worden. Enkele observaties: - Veel van de gehoste crowdfundacties lijken de minimale inleg (zeg: 25 euro) te gebruiken om fans van het idee aan te spreken. Je krijgt dan bijvoorbeeld een T-shirt met een foto van het horloge in plaats van het horloge, als de actie opgezet is om de ontwikkeling van een horloge te bekostigen. In jouw geval kun je hiermee de mensen die zelf niet in de accommodatie zijn geïnteresseerd, maar haar wel een sympathiek idee vinden, een kans geven toch mee te doen (*kuch*Richard Theuws*kuch*). (Aan de andere kant loop je dan misschien het risico dat potentiële gebruikers denken: ik ga nu wel voor het T-shirt en betaal de gewone entreeprijs tegen de tijd dat de accommodatie er is. Tegoedbonnen daarentegen leveren niet alleen meer op, maar verkoop je ook aan mensen die tegen die tijd helemaal geen beachvolleybal meer spelen en dat ding ongebruikt in een la laten liggen. Al is dat voor accommodaties vermoed ik minder relevant dan voor bijvoorbeeld koelkasten; gelegenheden hebben er voordeel bij als ze ook benut worden.) - Ik zit in (een deel van) de skatescene en zie daar crowdfunding worden gebruikt voor van alles en nog wat; van het vervoersbewijs voor een official tot het bouwen van accommodaties. Ik kan me vergissen, maar het lijkt erop dat er na een bepaalde tijd een soort van verzadiging optreedt. Jouw volleyballers zijn misschien heel enthousiast over je idee, maar als het het vijfde idee van het jaar is waar ze aan moeten bijdragen, gaat je opbrengst misschien lager zijn dan je verwacht. Daarnaast zijn sporters vaak jonge mensen, en jonge mensen hebben minder te besteden, dus die zijn toch al wat voorzichtiger met waar ze hun geld aan uitgeven. Nou ja, je weet het pas als je het probeert.

Ik ga niet de hele serie AV van Facebook doorlezen, maar zie bij een vlugge scan zo gauw niets wat het illegaal maakt om de controle over een Page door te verkopen (YMMV, IANAL). Wel zeggen de AV voor Pages dat "Page names and Facebook Web Addresses must accurately reflect Page content", dus als je koper heel iets anders met die pagina gaat doen, loopt zij/hij de kans de Page kwijt te raken.

Laat ik om te beginnen zeggen dat ik geen enkel verstand heb van het runnen van een (web)winkel en dat ik daarom alleen kwalitatieve uitspraken kan doen. Ik ben zelf zo iemand die bijvoorbeeld schoenen niet over het internet bestelt vanwege de rompslomp. Maar ik ken ook iemand die bijvoorbeeld vijf verschillende maten broeken bestelt en dan terugstuurt wat niet past (zij heeft een wat obscure maat, en urenlang winkels aflopen in de hoop dat er ergens iets in haar maat wordt verkocht is voor haar geen optie). Als jouw publiek voornamelijk in de eerste groep valt, is het dan wellicht een optie om zelf op de markt te gaan staan? Dat heeft meteen het voordeel dat je een hoop mensen die misschien niet meteen geïnteresseerd zijn in een hoofddoek, toch bekend kunt maken met jouw concept.

Komen de verzendkosten voor het terugsturen niet voor rekening van de consument? Ik meen dat alleen als er iets mis is met het product (het is beschadigd of voldoet niet aan wat er beloofd is) de winkelier ook voor de verzendkosten van de consument opdraait. Een andere uitzondering is als je zélf al belooft de terugzendkosten op je te nemen. Als je verwacht dat klanten die coulance gaan misbruiken om thuis pas te kijken of een hoofddoek past, is het misschien onverstandig gratis terugzenden aan te bieden. Bij de bestelling zullen mensen daar toch niet over vallen?

Niet per se, dat hangt af van de installer die je gebruikt. Er is open source-software die zonder gebruiksvoorwaarden wordt geleverd, en hoewel daar software tussenzit die je laat verklaren het eens te zijn met bijvoorbeeld de GPL, maakt het voor de gebruiker niet uit of deze het eens is met die licentie; de licentie geldt ook als je het er niet mee eens bent. Maar van wat ik heb gehoord, zijn er installers die je standaard een EULA laten invullen. In een overeenkomst sluit je de problemen uit waarover je je zorgen maakt. Als je bang bent, dat je e.e.a. niet goed weet te formuleren, dan zijn er juristen die zich daarin specialiseren. Een van die juristen is ICTrecht, die een handige generator hebben voor (naar ik aanneem Nederlandstalige) EULA's: https://ictrecht.nl/diensten/juridische-generatoren/eula-generator/ Nou wil ik niet zeggen dat je daar je licentie moet kopen, maar als je hun vragenlijst doorloopt, krijg je in elk geval een indruk van de zaken waarmee je rekening kunt houden. Een auteursrecht ontstaat automatisch op het moment dat je een werk publiceert, je hoeft daar verder geen bijzondere handelingen voor te verrichten. (Zie ook de auteurswet.) Het gebruik van '© mijn naam' kan geen kwaad, maar doet verder niets voor je. Het is in zoverre nuttig, dat een dergelijke regel een goede plek is jezelf als maker bekend te maken. In de VS kun je hogere boetes afdwingen bij inbreuk als je het werk hebt geregistreerd, en het kan zijn dat er aan die registratie vormvereisten vastzitten zoals een copyrightteken.

Nee, maar wat ik in zo'n geval doe: - Ik kijk wat de populairste zijn. - Ik kijk wat de best gewaardeerde zijn. - Ik bekijk de leveringsomvang: 1) doet het wat ik wil dat het doet, en 2) doet het dingen waar ik zelf nog niet aan had gedacht? - Ik bekijk de issue queues: hoe gaan de makers om met kritiek, met fouten enzovoort, en wordt het product goed onderhouden? - Ik installeer lokaal een WordPress en probeer er een stuk of drie uit. Vaak kom je dan achter beperkingen die op papier niet duidelijk waren. (Verder kijk ik nog naar wat zaken die voor mij als webdeveloper makkelijk te zien zijn, maar voor een leek wellicht niet; is de code netjes, wordt het volledige product door mij gehost of is het alleen een frontend, zit er onwenselijke phone-home-functionaliteit in, worden er cookies geplaatst enzovoort).

Is dit voor een nieuw bedrijf? Dan zou ik me niet al te druk maken over de perfecte bedrijfsnaam, grote kans dat je over vijf jaar totaal andere dingen aan het doen bent en je tegen die tijd met andere handelsnamen aan het spelen bent. (Drie grote klussen voor de verpakkingsindustrie en je heet Uw Verpakking Mijn Ontwerp. ;)) Kijk of de domeinnaam en handelsnaam nog vrij zijn en of jouw naam niet op andere namen 'botst' of maakt dat je lastig bent te vinden. Er zijn bijvoorbeeld Christenen die 'God' niet willen spellen en daar dan G-d of G'd van maken, als jij je naam als Gd Design spelt, stoot dat misschien klanten af. Als het voor een bestaand bedrijf is, kijk dan eens naar wat de meerwaarde van jouw bedrijf is, wellicht zitten daar wat namen in verborgen.

Rare vraag misschien, maar heb je eraan gedacht je prijs te verhogen? Toen ik de reactie van Wouter Hol las, ging er overigens in eerste instantie vanuit dat hij bedoelt: schilderij opgerold versturen, in doelland door een derde partij laten inlijsten, en dán pas laten bezorgen.