whoeier

Ja en nee, het probleem steekt hem in de financiering van een nu huidige maatschappelijke BV, deze worden behandeld als reguliere BV ( Ergo men verwacht een focus op verkrijgen van rendement, winsten etc. ), daar waar een bedrijf welke maatschappelijke focus heeft, minder op gericht is, doordat men dan meer investeert in hun maatschappelijke doelen en zo het rendement/de winst juist verlagen.. Oftewel als je bij de verkeerde partij/medewerker het papierwerk inlevert om je cashflow rekening wat lucht te gunnen en die kijkt naar je jaarcijfers, is deze eerder geneigd de aanvraag af te wijzen, simpelweg omdat het rendement/winst er niet is (of onder de vereiste waarde zit). (Of dit veranderd... geen idee, ik heb die kristallen bol niet..) Wat ik mis in deze vorm is juist de benadrukking van maatschappelijk belang, ergo het verbod op uitkering van exorbitante dividend aan aandeelhouders (Hang er een max % aan van het bedrag onderaan de streep), een beperking van het directiesalaris (Balkenende norm, specifiek de Wet Normering Topinkomens) en zo nog wel wat zaken, juist om ze dan ook echt het maatschappelijk belang voorop te laten stellen (Ziekenhuizen ed. passen prima in dit beeld, waar er nog steeds salarissen boven de Balkenende norm zitten). Maar goed, ik kan niet veel artikelen vinden hierover en de bijbehorende regels.. misschien moet ik nog even doorzoeken...

Gezien het specifieke koffie is ( Vietnamese bonen, komen nu eenmaal niet veel voor in Nederland), wat voor tonen heeft de koffie? Past het bij de reguliere markt? of target je vooral de Vietnamese markt, want ja die zullen de toegang tot dergelijke koffie fijn vinden, maar is deze markt groot genoeg? Ik als koffie leut 1ste klas (Er gaan zo'n kilo bonen per 2 weken doorheen), zoek altijd naar nieuwe varianten, van zoete koffie tot erg bittere koffie en de daartussen, wat mij is opgevallen in de Nederlandse markt is dat er vooral een groot aantal bittere bonen beschikbaar zijn, daar waar er beperkt toegang is tot de minder bittere varianten (enkele speciaal leveranciers daargelaten). Ik begrijp dat dit niet helemaal on-topic is, maar vroeg me dit gewoon af.

Geen idee over je btw vraag, maar volgens mij kunnen je micro-influencers een kwitantie uitschrijven voor de betaling. Met de kwitantie kun jij je boekhouding op orde houden en kan je dit als zakelijke kosten opvoeren in je belasting zaken. Een boekhouder kan dit soort vragen voor je beantwoorden, net als de btw vraag.

Rrrr Okay even snel googlen brengt me inderdaad op het punt waar @Norbert Bakker naar verwijst: "De uitspraak is niet onverwacht maar op een bepaalde manier toch opmerkelijk. De rechter oordeelde dat de werkgever had gehandeld in strijd met de strekking van de wetsartikelen die de positie van de werknemer voor bepaalde tijd beschermen. Die artikelen bepalen echter dat als een werknemer achtereenvolgens bij verschillende werkgevers in dienst is die ten aanzien van het werk als elkaars opvolgers moeten worden gezien, de telling van maximaal drie overeenkomsten in een periode van drie jaar gewoon doorloopt. Dat heeft als gevolg dat de werkgever waar de werknemer in dienst is op het moment dat dat gebeurt de werknemer voor onbepaalde tijd in dienst krijgt. " Dit is een quote uit: https://www.wieringa-advocaten.nl/nl/weblog/2013/11/29/draaideurconstructie-doorgeprikt Al is dat een voorlopige voorziening ( qua uitspraak) is het een voor mij duidelijke weergave van de constructie ( duidelijker dan ik zag op de wiki).

Is die niet gericht op werknemers die direct in dienst zijn bij de werkgever, na X termijn uit dienst en gelijk weer retour bij de werkgever op uitzend constructie? en vica versa? Zou idd goed van toepassing kunnen zijn voor bijv. doorlopen payrolling via bedrijven, maar zoals eerder aangegeven kan het payroll bedrijf hier de meeste info in verschaffen. Gezien we het hier hebben over 3 jaar payroll -> 3 jaar payroll via andere partij, zie ik hier niet direct een 3x3 ( of 3x2x6 ) in, al ben ik gelukkig geen arbeidsjurist en kan ik hier niet bepalen of de constructie dan ook van toepassing is. Ergo, in mijn ogen kan de TS het beste contact opnemen met het payroll bedrijf, hij zal vast niet de enige zijn die hen benaderd met dergelijke vragen.

In de regel is de payroller niet gelijk aan een uitzendkracht, maar wordt enkel de verloning en juridische dienstverband door het payroll bedrijf gedaan, alle overige zaken worden in de basis door de werkgever geregeld ( en de werkgever is ook de persoon geweest die de payroller heeft aangenomen, onderhandeld heeft over het salaris etc. ). Door WAB onstaat er hier dan ook een hiaat in het verhaal, want... Ja de payroller is juridisch gezien in dienst bij het Payroll bedrijf en Ja de impact van een onbepaalde tijd contract zal dan ook bij het Payroll bedrijf zijn.. Maar in de essentie is een payroll bedrijf geen uitzend bureau en heeft de overeenkomst altijd gelijkend gelaten aan de afspraken die de werkgever met de werknemer heeft besproken. ( Mijn persoonlijke verwachting is dan ook dat payroll partijen of omschakelen naar een uitzendbureau, of dat ze noodgedwongen contracten gaan beëindigen) Dit creëert een vrij risico volle situatie voor payroll bedrijven, die dienen namelijk de payroller voor minimaal 6 maanden uit dienst te zetten ( Hier zit dan ook direct de loophole.. want overzetten naar een andere payroll partij kan dus soelaas bieden, gezien de juridische entiteit veranderd waarmee de werknemer contractueel is verbonden). De kosten hiernaast stijgen ook redelijkwijs door WAB ( Verplicht pensioen, gelijke rechten als een reguliere werknemer in de betreffende arbeidsmarkt etc..).. @Bob dank voor het wakker maken, heb mijn vorige relaas aangepast, want je hebt een goed punt.

Okay, ik kan me ergens wel vinden in de door HJDaan uitgesproken gevoelens en de daarbij gestelde risico's. Al kan ik de jarenlang draaiende constructie op basis van payroll, wat minder voorstellen, is er in sommige situaties wat voor te zeggen. Hoe staan de werknemers er zelf tegenover? Ergo, als zij de risico's inzien en hier begrip voor hebben, hebben zij hier een visie op de door WAB afgedwongen situatie? Zijn er alternatieve opties besproken met hen? Worst case huur je ze in als ZZP-er, mits zij hier open voor staan ( ja kost een beetje meer, maar houd je erg flexibel). Volgens mij is er ook een overgangspositie, mits er contract voor het einde van het jaar zijn afgesloten ( Mogelijk kan het payroll bedrijf je hierover informeren.. Mijn kennis is hier enigzins gebrekking in / https://www.nbbu.nl/artikel/veelgesteldevragen-wab/ ) Indien je echt door wilt met deze 3 werknemers, zou ik inderdaad stellen om er een BV van te maken, hierin kan je zowel voor jezelf goede dekking regelen als ook voor de werknemers. Hoe langer ik erover denk, hoe meer routes ik zie, maar velen zijn enkel uitstel van bovenstaande.

Uitschrijving geschied pas bij 2/3 van het jaar, naar de Wet Basisregistratie Personen ( specifiek Artikel 2.43 ). Anderzijds dwingt artikel 2.38 , waarin 2 /3 van een halfjaar ( 4 maanden dus) als tijdsvak wordt gegeven, inschrijving bij de gemeente af. Ergo, zoals ik het lees, doordat je verwacht 5 maanden in Nederland te overwinteren ben je verplicht je in te schrijven bij de gemeente van huisvesting dan wel het postadres. Voor de woningbouwvereniging is dit enkel een andere situatie, zij zullen hier hun eigen regels op hebben en daarvoor zul je dus ook je contract en voorwaarden moeten doornemen, staat het hier niet specifiek in benoemt..( Naar mijn weten staat er in de model overeenkomst voor sociale verhuur, dat er sprake moet zijn van hoofd bewoning. ( zie bijv: https://www.aedes.nl/artikelen/klant-en-wonen/huurbeleid/standaardmodel-huurovereenkomst-zelfstandige-woonruimte.html )) Ergo maak dit dus bespreekbaar met de verhuurder, gezien deze zijn/haar/hun eigen voorwaarden hebben

Ts vermeldt dit in de openingspost, vandaar.

Het wordt een principe kwestie op het moment dat men pertinent geen geboden oplossing accepteert.. In mijn optiek is dat de nette route van beide zijde, als 1 van de 2 niet wilt, tja waarom zou je dan maar toegeven? Dat het werk niet netjes is gedaan, zal ik niet ontkennen, maar het herstel aanbod weigeren vanuit de klantzijde, is niet conform de richtlijn. Ik ben een vrij koppig persoon , dat geef ik eerlijk toe, maar voor mij zit er aan de klantzijde een probleem, de TS heeft namelijk al toegegeven dat het fout is gelegd en heeft een gangbaar aanbod voor herstel gedaan.

In het artikel spreek men over gaten in de voeg die later hersteld wordt, lijkt mij dan ook een passende oplossing voor het genoemde probleem. @Markilanosz Toegeven daar waar de opdrachtgever weigert om het je in eerste instantie op te lossen, zou ik persoonlijk weigeren. Dan wordt het een principe situatie, zeker gezien de opdrachtgever er direct mee zelf in gebreke komt.

Betreft een volledige reeks aan b2b verkopen: - van fabrikant naar Distributeur ( hier biedt de fabrikant 12 maanden garantie op de verkoop naar de distributeur). - van distributeur naar EU handelaar ( hier wordt 12 maanden garantie geboden op de verkoop naar de EU handelaar). - van EU handelaar naar eindgebruiker zakelijk ( onbekend of hier überhaupt garantie wordt geboden). Producten zijn voor zakelijk gebruik, waarbij er geen dekking is voor garantie bij ingebruikname vanuit de fabrikant, maar per verkoop. Mits dat er staat vanuit 1 van de 3 verkopende partijen, maar in b2b is dat niet direct gebruikelijk ( tenzij de producten inderdaad voor consumenten handel bestemd is). Is het wel in 1 van de voorwaarde aanwezig dan kan daar inderdaad een claim op ingediend worden.

Stukje aanvulling Zoals TS al stelt is er tussen hen en de EU handelaar een garantie termijn van 12 maanden, welke al verlopen is. Hiermee lijkt mij dan ook dat de garantieplicht volledig ligt bij de EU handelaar, voor zover deze garantie heeft geboden op het product ( weet niet in welk land de verhandeling heeft plaatsgevonden, dus kan enkel zeggen dat mogelijk lokale wetgevingen voor B2B verhandeling ook een verplicht garantie termijn stellen, wederom is alsnog de EU handelaar hieraan verbonden en niet de TS).

Je hebt helemaal gelijk! I stand corrected. Het consumentendeel vervalt dan volledig en geldt de onderliggende afspraak rondom garantie tussen de partijen indien dit in de voorwaarde is opgenomen, is dat er niet.. tja dan is het een leuke discussie. Dan komt het neer op de laatste verhandeling en de afspraken daaromtrent, hierin is de laatste aankoper bewijsplichtig voor fabrieksfouten en de laatste handelaar verantwoordelijk voor de garantie ( en potentieel aantonen van incorrect gebruik). Wederom naar mijn weten, ik ben geen jurist en leer ook dagelijkse bij

Interessante vraag.. Europees recht stelt dat een product bij aankoop 2 jaar garantie heeft , waarbij er na 6 maanden bewijslast ligt bij de consument, maar.. dit is consumenten recht ( zie voor bron: https://europa.eu/youreurope/citizens/consumers/shopping/guarantees-returns/index_nl.htm) Bij zakelijke verkoop/B2B is garantie anders opgebouwd, hierin zijn onder andere de overhandigde algemene voorwaarden bepalend in hoe garantie wordt afgehandeld. In deze voorwaarden kunnen ook clausules zijn opgenomen over hoe om te gaan, met welke intentie het product is gekocht etc, hierin kan door de fabrikant ook gesteld worden dan het de garantieclaim tot x termijn na aankoop klakkeloos accepteert, maar na dit termijn de risico's verlegd zijn naar de distributeur. Zoals ik het verhaal lees, zijn zowel de partij welke verkocht aan de consument als jijzelf een tussenpartij tussen de fabrikant en de consument. Gezien de 2x b2b verhandeling, neem ik aan dat hierin ook in de algemene voorwaarde is opgenomen hoe men garantie zaken afhandelt onderling, is dat in geen van de overeenkomsten het geval, dan komt het neer op het conformiteitsbeginsel, waarbij elke partij de claim binnen de juridische kaders zal indienen bij de partij welke aan hem/haar heeft geleverd. Let wel de fabrikant is in een b2b niet verplicht ook garantie te bieden voor een eventuele b2c verkoop, dit ligt in volledige handen van distributeurs ( vaak middels contractuele clausules vastgelegd in de overeenkomst tussen fabrikant en distributeur). Mijn aller eerste stap zal dus zijn, om alle overeenkomsten door te nemen, in hoeverre er hier zaken over zijn vastgelegd. Hierna, indien er geen zaken zijn overeengekomen, ben je in mijn optiek als distributeur dan alsnog eindverantwoordelijk voor de afhandeling van de garantie conform het consumentenrecht. De EU handelaar wordt hierin gezien als een beknelde detaillist en heeft zijn claim terecht gedaan. Let wel, dit is hoe ik de wetgeving tot mij neem, ik ben geen jurist hierin en kan het dus ook fout hebben