Esther Tromp

je bent slachtoffer geworden van een zgn. 'Abmahnanwalt' die zijn brood ermee verdient op internet een overtreding te vinden, en daar vervolgens de klant bij te zoeken. Deze advocaten schuwen niet redelijk snel de rechter op te zoeken, al was het maar omdat ze hun honorarium betaald willen zien. Als je post krijgt op milieupapier van een Duitse rechtbank/instantie hierover, moet je dat niet negeren, anders word je bij verstek veroordeeld.

je moet je inschrijven in het Handelsregister A van het Amtsgericht van je vestigings/woonplaats, handigste is om ze gewoon te bellen de medewerkers zijn meestal erg behulpzaam. ook moet je je afzonderlijk melden bij het Finanzamt, want je gegevens worden anders dan in Nederland niet automatisch doorgestuurd. De wetgeving is erg streng, informeer je op internet over waar je aan moet voldoen als webshop. Waar je vooral rekening mee moet houden is dat er advocaten zijn, die hun brood ermee verdienen door de hele dag op zoek te gaan naar websites die in strijd met de wet handelen. wees daarop bedacht en sluit in ieder geval een rechtsbijstandverzekering af. Zeker als je B2C levert.

there is no legal difference other than the purpose of the company consisting of either 'holding other entities and assets' or 'operating activities'. You can use your holding to save for pensions and to invest excess capital or to keep certain assets outside the operating entity for protection reasons (insolvency, seizure) or in the light of a future sales of the operating activities where certain assets should not be transferred, such as IP rights, etc.

dat is een heel goed en creatief idee en juridisch hartstikke goed om te zetten! Wil je sparren hier?

Je komt uit deze situatie door de belangen van je compagnons goed op tafel te krijgen. Niemand heeft er belang bij als de tent klapt, want dan kun je alledrie op het matje komen bij de curator. Wel kun je samen besluiten om de onderneming te liquideren (voor zover er geen schulden zijn) en ieder gaat zijns weegs. In alle andere gevallen zou je de onderneming kunnen waarderen en af kunnen spreken wie ermee doorgaat en onder welke voorwaarden. Een adviseur inschakelen is handig, maar ik zou dan eerder kiezen voor een adviseur die het vertrouwen heeft van alle betrokkenen en als 'mediator' kan helpen, want voor je het weet eindig je in een langslepend aandeelhoudersconflict, dat je bakken met geld kost en waar je ook met advocaten gezien de lastige wetgeving en beperkte mogelijkheden voor de rechter om zulke conflicten op te lossen, niet uit gaat komen. Een gezamenlijk belang vinden en een win-win situatie creëren met een oplossing die iedereen helpt is het beste. Ja, een aandeelhoudersovereenkomst die met enige zorgvuldigheid op papier is gezet is voorwaarde nr. 1 voor een goede exit. Maar net als bij huwelijkse voorwaarden en een echtscheiding geldt: al die afspraken werken niet, als je er samen niet uit wilt komen. Dan wordt het een vechtscheiding.

eens, laat de kerk in het midden en leer ervan voor de toekomst. Geld uitgeven aan juridische procedures die onzeker zijn is zonde van je tijd en de energie

Gimatria, de waardebepaling bij een startup knoopt aan bij het potentieel dat je op de middellange termijn denkt te kunnen realiseren. Daar heb je wel rekenmodellen voor maar die helpen je niet. Bovendien moet je de financiering afzetten tegen het werk dat de andere aandeelhouders gaan doen. Hoe doe je dat dan? Hier lijkt het mij vooral een kwestie van onderhandelen: die persoon steekt er geld in omdat hij denkt dat hij meer rendement krijgt dan dat hij het naar de bank of aan de beurs brengt. Dus de vraag voor hem is belangrijker: wanneer verwacht je het eerste dividend te kunnen uitbetalen. En wat verwacht je dat de onderneming over 5 jaar waard is? Als je de 200K afzet met een gemiddeld rendement tegen de waarde over 5 jaar, heb je zijn aandeel. dat zal minder zijn dan de helft die hij nu wil hebben. Gelijk heb je dat je daar niet mee akkoord gaat.

voor een accurate waardering kun je voor niet al te veel geld bij een 'business valuator' terecht. Belangrijker is, waarom je dit wilt weten. Mijn ervaring is dat iedere onderneming doelen heeft die verder reiken dan de onderneming. Dat kan je pensioen zijn, een nieuw idee waar je mee rond loopt. Als je het omdraait zou je moeten zeggen: wat zou mijn bedrijf waard moeten zijn, om het te willen verkopen om die andere doelen na te jagen. Vervolgens kun je een waardering maken om te toetsen of je in de buurt komt, of je bedrijf verkoopklaar is, en wat je nog moet doen om op het bedrag uit te komen dat je nodig hebt.

Door het buiten de overname houden van de voorraden word je werkkapitaalfinancier - normaliter moet je dat absoluut niet willen, want daarmee loop je het risico op verdampen van nog te ontvangen waarde van je onderneming. De vraag is waarom de koper dat niet wil. Gebrek aan middelen om de koopsom te betalen? Is het dan wel de juiste koper? Als je het écht aan hem wilt verkopen, dan zou je een vendor loan kunnen overwegen (als je als verkoper dat risico aandurft tenminste) - voorzien van de nodige zekerheidsrechten, bijv. een borgtocht van de koper zodat hij wel een incentive heeft om de voorraden alsnog af te nemen. Anders zit jij er straks mee te koekeloeren als de koper de onderneming de fles op laat gaan. Word je het niet eens over de waardering van de voorraad of is er bij de koper angst is voor incourante voorraden? Dan zou het moeten volstaan als je in de garanties van de SPA comfort biedt door extra garanties aan te bieden op courantheid binnen de gebruikelijke bedrijfsvoering. De vraag is echter, of je niet liever op zoek wilt gaan naar een koper die de voorraden wél wil overnemen. Want dit is geen normale vraag en als verkoper moet je dat eigenlijk ook niet willen. Je neemt een bedrijf over met de lusten en de lasten, waarbij je in het overnamecontract de risico's eerlijk verdeelt (verleden voor verkoper, toekomst voor koper). groeten, Esther