"It is often said that starting a business from scratch is the hardest job in the world. You basically have to work and work and work, for very little money, to build a reputation. Maybe you have to do a first job for cost, or free. As you become established it gets easier, but do not underestimate the task."

 

Paul Dickinson in: "It's Not About Size - bigger brands for smaller businesses"

 

Hoe zijn jouw ervaringen?

Ben je het hier mee eens?

Dacht je dat het voor jou anders zou zijn en pakte het toch zo uit?

Ging het precies zo?

 

 

 

 

Ikzelf heb deze ervaring niet. Het ligt denk ik aan wat voor business je starten gaat.

 

Ikzelf had al een jaartje ongeveer in m'n hoofd om weer een bedrijf te beginnen en heb afgewacht. Waarom? Omdat ik bij een baas zat, m'n salaris elke maand kreeg en de tijd volgens mij niet rijp was.

 

Toen het zover was had ik de eerste klant al klaarstaan en een paar leads voor projecten voor het eerste jaar. Mijn ervaring is dat het het eerste jaar gemakkelijk is. Je begint niet voor niets, je ziet ten slotte mogelijkheden, denkt dat het haalbaar is. Vaak (zie ik in mijn omgeving en ook bij mezelf) wordt het na drie-kwart jaar moeilijk, heeel moeilijk, de klanten die je 'klaargezet' blijven af en toe afnemen, maar de tijd om echt agressief, from-scratch klanten te gaan werven breekt nu aan en dat is vaak moeilijk.

 

Mijn situatie: de eerste negen maanden waren makkelijk, het half jaar daarna ontzettend moeilijk, en nu zitten we in de situatie die beschrijft (as you become established...).

 

Alef

 

p.s. ik zei in het begin dat het wel ligt aan wat voor bedrijf je begint. Gaat het om een product-driven company, dan gelden andere regels denk ik zelf.

p.p.s. ik heb het altijd noodzakelijk gevonden om vooruitgang te zien in de onderneming. Dit is een van de belangrijkste fundamenten hier, en ik denk dat dat een hele goede drijfveer is.

Volmondig ja! Ik heb in mijn leven nog nooit zo hard en zo lang moeten ploeteren voor een te verwaarlozen salaris, en dat terwijl ik toch in de horeca ben opgegroeid ( waar het hard werken is). Maar financiele beloning is iets anders dan geestelijke voldoening. Dat houd me op de been, ondernemen doe je omdat je ervan overtuigt bent dat je iets kan bieden dat uniek is, dat geeft je bestaansrecht en motivatie om door te gaan.

Uhh, muzikanten, acteurs, dansers en kunstenaars hebben nog veeeeel zwaarder dan wij. Krijgen niks betaald, moeten eindeloos oefenen en lang wachten op een "gig". En dat zonder enig zicht op een doorbraak. Troosteloos.

Je plaatst het wel in een verhelderend perspectief, Nils ;D

Zijn kunstenaars die er hun brood mee (willen) verdienen niet ook gewoon ondernemers?

 

 

 

Of heeft Nils stiekum naar Idols gekeken? ::)

Of heeft Nils stiekum naar Idols gekeken? ::)

 

Nou met die idols baby's heb ik weinig medelijden. Met die jury trouwens wél! Je zal de hele dag naar die verwende kinderen moeten luisteren die zelf geen benul hebben van hun gebrek aan talent. Wat dat betreft lijkt Idols wel een beetje op New Venture ;D.

 

Ik zou het niet in mijn hoofd halen om daar te gaan staan als ik niet zeker wist dat ik een beetje kon zingen.