Cookies op HigherLevel.nl
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
Gilles
Gilles
Excuus voor de afwezigheid - ik moest even zoeken hoe en wat en waar nu verder. De topic-titel derhalve briljant.
An sich beheers ik ook die modellen voor het plannen en beslissen. En ik acht ze nuttig. Tegelijkertijd zitten ze soms ook in de weg, en is product-gerelateerd denken niet gek. Hoewel daar inderdaad weer het risico in zit van het verdwijnen van de wind uit de zeilen. Ik ga dus wisselen tussen beiden.
Op basis van de ervaring, mijn ervaring, begint dit denken ook met de aard van de landen. Stabiliteit, taal, bereikbaarheid, infrastuctuur, regime. Voor wat ik bereisd heb, en dat zijn ze zeker niet alle 51, zou ik mijn focus laten vallen op engelstalige landen met een trackrecord na de onafhankelijkheidsgolf van 55-65. Gegeven ons gemak in het Engels, en minder in het Frans. Dan zou je daar overigens ook de voormalige Duitse koloniën bij kunnen betrekken. Dat is ook een taal die wij als Hollanders makkelijk beheersen en waar zaken te doen zijn. Mijns inziens heb je het dan over Namibia, Botswana, Zambia, Malawi, Tanzania, Kenya, Nigeria. Ook Uganda doet het momenteel goed, en zelf Rwanda en Burundi doen het momenteel goed. Angola, Mozambique, Madagskar lopen het risico van explosies. Kortere of langere termijn. Congo, Sudan zijn geimplodeerd. Geen staten. Niet eens over nadenken. Het gebied ten Noorden van de woestijn beschouw ik niet als Africa, dus laat ik buiten beschouwing (Marokko tot en met Egypte). Misschien valt het buiten de scope, of is het politiek incorrect, maar persoonlijk zou ik me ook focussen op de Christelijke Staten. Vanweg sfeer, veiligheid en handelsklimaat. Maar ik ga er geen discussie over voeren.
Ten aanzien van de handel is er eigenlijk steevast hetzelfde probleem. De ervaring betreft enkele containers. No more, no less. Het is buitengewoon eenvoudig te bedenken wat je daar kunt verkopen. Waar behoefte aan is. Dat is op elke straathoek waar je staat raak. Je krijgt tientallen ideën. Dat kunnen ideeën zijn rondom de hulp aangaande voedsel, hygiene en scholing. Voldoende producten waar behoefte aan is, geld via NGO's en zelfs lokale investeerders. Dat kunnen ook producten zijn die bijdragen aan het groeien van lokale industrieën. Denk auto's en repair. Denk vooral ook agriculturele producten. Van mest tot en met graszaden tot en met trekkers. Bijna de hele (magere!) veestapel staat al op dit continent. Bloemen, mais, etc. Maar moeilijk wegens tax-walls EU. Denk ook ICT. Denk elektra. Denk infrastructuur, denk water, denk bouwmaterialen. Denk naaimachines. Eigenlijk is er op elk exportvlak voldoende te bedenken. En ook geld kan inmiddels best aan de lokale markt onttrokken worden. Er is geld, voor iets goeds. Wat nodig is.
Wat 1000 keer lastiger is, is om iets te bedenken wat je vanuit Afrika zou willen (of kunnen importeren). Goederen of diensten. Wat men maakt of levert is duurder of minder goed dan wat wij zelf maken. Of andere landen produceren. Dat heeft deels te maken met het ontwikkelingsniveau (kennis van wat wij willen en waar wij voor betalen), deels ook met de EU en USA TAX-laws. And tracing laws. Die beschermen de import van de EU, en laten gaten vallen wanneer er een wederzijds niet-ontkenbaar belang is. Maar die maken het verschrikkelijk moeilijk om zaken te doen met Africa. Tegelijk is dat waarheid, onbeinvloedbaar en (don quijote) buitengewoon frustrerend en tijdrovend om daar aan te gaan staan. Wat mij betreft zoeken we het dus binnen die regels, niet erbuiten.
Daarom juist sprak het ICT-diensten product mij wel aan. Omdat je dat snel en tegen goekope kosten kunt doen. Kosten die internationaal concurreren, maar die ook in Africa bijdragen aan een serieus inkomen. $4 per dag klinkt genant (en is het ook), maar mijn vriend Thomas zou er 300% op voorruit gaan. En hij zou leren. En hij zou zich verbeteren. Ook voor zijn zoon en dochter. Dat betekent een ander huis, school, en perspectief. Maar alleen als het duurzaam is. Tevens is het voordeel dat overheden volstrekt niet kunnen overzien wat er zich via het web voltrekt. Er zijn geen fysieke havens nodig, dat scheelt heel veel spiegelende zonnebrillen. En EU-formulieren. Dus kosten. Kwa lokale kennis is het even 'hunten' naar het juiste personeel, en vooral de manager. Maar ik denk (nogmaals) dat het kan.
[Mod edit: nuttige informatie Gilles uit het oorspronkelijke topic gesplitst en in dit nieuwe topic geplaatst - mede op verzoek van Xiaodi. I.v.m. tijd post staat dit bericht nu boven de Topicstart, dat kan ik helaas niet verhelpen]
Link naar reactie
Aanbevolen berichten
6 antwoorden op deze vraag