beroep op rechtswerking door advocaat wanbetaler

[member123]

wie heeft er ervaring met een kantonprocedure vanwege wanbetaling waarbij de advocaat van de debiteur een beroep doet op rechtswerking met verwijzing naar uitspraken van de hoge raad NJ2002/45 en NJ1991/708.

 

Betreft een persoon die van mij een groot pakket producten in bruikleen had voor het organiseren van partys daarmee.

Dat was een grote mislukking en is slechts 1 party georganiseerd.

Daarop heb ik de boel ontbonden en verzocht om (zoals ook in het contract is vastgelegd) de spullen verzekerd retour te sturen naar een bepaald adres.

 

Daarop reactie dat het klaar stond en dat ik kon afhalen.

 

Ik weer reactie gestuurd dat ze het zelf moest verzenden.

 

Daarop geen reactie meer ontvangen. heb in de maanden daarop tientallen keren geprobeerd te bellen, maar huisnummer bestond niet meer en mobiele nummer werd nooit opgenomen en geen voicemail.

 

Uiteindelijk ongeveer 5 maanden later uiteindelijk maar via de post een brief verzonden.

Weer geen reactie.

Toen via e-mail en sms gaan werken.

wederom geen reactie.

Toen een aangetekende brief met een factuur voor de goederen (in contract was opgenomen dat als ze niet retour gestuurd werden ik ze in rekening mocht brengen).

 

Pas toen kwam er een reactie dat ze de goederen al 6 maanden terug opgestuurd zou hebben maar dan niet naar adres dat ik opgegeven had maar naar mijn huis adres omdat het op het door mij opgegeven adres een zooitje zou zijn (hoe ze daarbij komt is me een raadsel).En ze had al 6 maanden niks van me vernomen (doordat ze mail en telefoon niet beantwoord dus) en had dus ondertussen de tracktrace bonnen weggegooid en was niet van plan navraag bij TNT te doen, en ik moest zelf maar uitzoeken waar gebleven was.

 

Vorderin g vervolgens overgedragen aan incasso bureau en die hebben ook nog paar weken met haar gecommuniseerd zonder resultaat.

 

Uiteindelijk is de zaak aan mij voorgelegd met vraag of ik voor de rechter wilde brengen. daarbij heb ik de zaak ook een 6 maanden laten liggen voordat ik besloot dat ik inderdaad voor de rechter wilde brengen (lange tijd daartussen had o.a. te maken met dat er ook wel geld voor het voeren van die zaak moest zijn en ik opzag tegen het vele werk van in orde maken van dossier en ik er toch vanuit ging dat een vordering behoorlijke tijd houdbaar is).

 

Uiteindelijk dus opdracht gegeven voor rechtszaak.

In systeem van incasso bureau zag ik dat er een dagvaarding opgesteld was. maar lange tijd geen verdere updates.

Dus na paar maanden maar eens gebeld en bleek de dagvaarding on onbekende redenen nooit uitgebracht te zijn.

 

Op het moment dat dagvaarding betekend werd zat er een jaar tussen moment dat debiteur brief kreeg met aankondiging (laatste waarschuwing voor dagvaarding) dagvaarding en dat de dagvaarding daadwerkelijk betekend is.

 

Op basis van de tijden die er tussen de verschillende stappen gezetten hebben beroept de advocaat van de tegenpartij zich nu dus op rechtswerking.

 

Die uitspraak van de hogeraad is me echter niet geheel duidelijk (kan die uitspraak zelf ook niet vinden, enkel stukjes daarover en verwijzingen met omschrijvingen daarvan).

 

Wat ik zo begrijp kan iemand zich op rechtswerking beroepen als ze eisende partij uit acties van hun duidelijk laat blijken dat ze niet langer stappen willen ondernemen om de vordering te incasseren.

 

De vraag is dus of het enkel laten verstrijken van langere periodes (in dit geval een jaar) genoeg is om een beroep te kunnen doen op rechtswerking.

 

Ik ben benieuwd of iemand hier ervaring mee heeft.

 

[StevenK]

Beroep op rechtsverwerking lukt meestal niet, want welk recht zou er nu precies verwerkt zijn?

[member123]

Beroep op rechtsverwerking lukt meestal niet, want welk recht zou er nu precies verwerkt zijn?

 

ze claimen 2 zaken:

 

1. dat door de lange tijd die er tussen moment van dat zij doorgaf dat dozen klaar stonden en ze ze verzonden zou hebben en moment dat ik met aangetekende brief kwam over nog steeds niet ontvangen hebben van pakketten ze er vanuit had mogen gaan dat ik ze ontvangen had en ze daarom dus de tracktrace bonnen niet langer hoefde te bewaren.

 

2. dat door de lange tijd tussen aankondiging van kanton procedure en daadwerkelijke dagvaarding (1 jaar dus) ze er vanuit mocht gaan dat ik tot zinnen gekomen was (zoals ze dat omschrijft) en besloten had de zaak niet verder te voeren en dus geen rechtszaak meer zou starten. De advocaat schrijft dat door de lange periode waarop ik gewacht heb met dagvaarden zij in een nadeligere positie gekomen is.

 

Maar goed die advocaat is zo en zo al een grapjas, op andere plek in het verzet komt hij ermee dat de vordering afgewezen zou moeten worden omdat ik op geen enkel moment bewezen heb dat ik de pakketten niet ontvangen heb.

Hoe zou je als ontvanger moeten bewijzen dat je iets NIET ontvangen hebt?

[Dennis_van_Dijk]

Ha Daniël,

 

Nee, dat heb ik niet. Wel heb ik onlangs een klant bijgestaan met het betaalbaar krijgen van een factuur die meer dan zes jaar oud was en waarvan de laatste actie om tot incasso over te gaan bijna vijf jaar terug was. Gezien het feit dat er een verjaringstermijn is van vijf jaar is eerst door middel van een aangetekende brief de verjaring gestuit (alsnog laten blijken dat je de factuur betaalt wilt zien worden). Daarna via deurwaarder (klant betaalde niet en stap van incassobureau vind ik meestal onzin) procedure bij kantonrechter opgestart.

 

Tegenpartij stelde dat de vordering verjaard was. Door middel van verzendbewijzen aangetoond dat dit niet het geval is. Voor de kantonrechter was het kristalhelder en de debiteur heeft de factuur gewoon betaalbaar gesteld. Gaat veel tijd en moeite in zitten, maar toch zonde om te laten lopen.

 

Ik kan mij in jouw geval niet voorstellen dat er een beroep op rechtswerking gedaan kan worden. Je hebt immers een factuur verzonden die niet betwist is en die niet meer dan vijf jaar oud is. Ik neem aan dat de deurwaarder ook inzet op de factuur en niet op de overeenkomst die eerder gesloten is (het organiseren van party's). Volgens mij komt het er op neer dat jij goederen geleverd hebt die niet betaald zijn en waarvan de rechtsgrond van de factuur niet betwist is door jouw debiteur.

 

Succes!

[StevenK]

Beroep op rechtsverwerking lukt meestal niet, want welk recht zou er nu precies verwerkt zijn?

 

ze claimen 2 zaken:

 

1. dat door de lange tijd die er tussen moment van dat zij doorgaf dat dozen klaar stonden en ze ze verzonden zou hebben en moment dat ik met aangetekende brief kwam over nog steeds niet ontvangen hebben van pakketten ze er vanuit had mogen gaan dat ik ze ontvangen had en ze daarom dus de tracktrace bonnen niet langer hoefde te bewaren.

Zwak punt: administratieplicht!

2. dat door de lange tijd tussen aankondiging van kanton procedure en daadwerkelijke dagvaarding (1 jaar dus) ze er vanuit mocht gaan dat ik tot zinnen gekomen was (zoals ze dat omschrijft) en besloten had de zaak niet verder te voeren en dus geen rechtszaak meer zou starten. De advocaat schrijft dat door de lange periode waarop ik gewacht heb met dagvaarden zij in een nadeligere positie gekomen is.

Voor rechtsverwerking is een enkel uitblijven van reactie over het algemeen niet voldoende. Zij kan ook niet aantonen aan jou te hebben gemeld dat ze eea verstuurd heeft :)

[member123]

Ik kan mij in jouw geval niet voorstellen dat er een beroep op rechtswerking gedaan kan worden. Je hebt immers een factuur verzonden die niet betwist is en die niet meer dan vijf jaar oud is. Ik neem aan dat de deurwaarder ook inzet op de factuur en niet op de overeenkomst die eerder gesloten is (het organiseren van party's). Volgens mij komt het er op neer dat jij goederen geleverd hebt die niet betaald zijn en waarvan de rechtsgrond van de factuur niet betwist is door jouw debiteur.

 

de factuur is in zoverre betwist dat ze claimde dat ze goederen retour gestuurd heeft en daarmee aan haar verplichtingen voldaan heeft (maar kan ze enkel niet (meer) bewijzen) en dat daarom factuur dus niet betaald hoeft te worden.

 

Factuur is dus een voortvloeisel uit het gesloten en ondertekende contract waarin staat dat ze producten binnen 7 dagen na beëindiging contract verzekerd retour moet sturen en indien dat niet gebeurd ik de verkoopwaarde van producten - haar gebruikelijke commissie in rekening zal brengen.

Het gesloten contract is dus de rechtsgrond voor de factuur en moet er dus wel bij betrokken zijn.

[Dennis_van_Dijk]

Ik kan mij in jouw geval niet voorstellen dat er een beroep op rechtswerking gedaan kan worden. Je hebt immers een factuur verzonden die niet betwist is en die niet meer dan vijf jaar oud is. Ik neem aan dat de deurwaarder ook inzet op de factuur en niet op de overeenkomst die eerder gesloten is (het organiseren van party's). Volgens mij komt het er op neer dat jij goederen geleverd hebt die niet betaald zijn en waarvan de rechtsgrond van de factuur niet betwist is door jouw debiteur.

 

de factuur is in zoverre betwist dat ze claimde dat ze goederen retour gestuurd heeft en daarmee aan haar verplichtingen voldaan heeft (maar kan ze enkel niet (meer) bewijzen) en dat daarom factuur dus niet betaald hoeft te worden.

 

Factuur is dus een voortvloeisel uit het gesloten en ondertekende contract waarin staat dat ze producten binnen 7 dagen na beëindiging contract verzekerd retour moet sturen en indien dat niet gebeurd ik de verkoopwaarde van producten - haar gebruikelijke commissie in rekening zal brengen.

Het gesloten contract is dus de rechtsgrond voor de factuur en moet er dus wel bij betrokken zijn.

 

 

Yup, had ik overheen gelezen :-[

Maar ik neem aan dat je uit de woorden van Steven K. voldoende kracht hebt kunnen putten om door te zetten ;D

[member123]

 

Zwak punt: administratieplicht!

Lijkt mij ook, 5 a 6 maanden is wel erg snel om zoiets weg te gooien

Voor rechtsverwerking is een enkel uitblijven van reactie over het algemeen niet voldoende. Zij kan ook niet aantonen aan jou te hebben gemeld dat ze eea verstuurd heeft :)

 

dat heeft ze inderdaad ook niet, ik ging er vanuit (en ga ik nog steeds vanuit) dat ze de producten niet verzonden had/heeft.

 

Het gaat overigens om een hoofdsom van ruim 2600 euro.

 

Maar goed op dit punt maakt ze dus niet heel veel kans begrijp ik.

[member123]

Yup, had ik overheen gelezen

Maar ik neem aan dat je uit de woorden van Steven K. voldoende kracht hebt kunnen putten om door te zetten

 

doorzetten zullen we zeker.

Conclusie van antwoord van debiteur ligt bij rechtbank en onze conclusie van repliek (zoals je dat volgens mij noemt) zal morgen waarschijnlijk naar rechtbank gaan en dan is op 29 mei de zaak weer bij rechtbank (zonder aanwezigen).

 

Als ik het goed begrijpt krijgt de tegenpartij daarop dus weer de mogelijkheid om op ons verweer te reageren en doet de rechter daarna pas een uitspraak.

[Dennis_van_Dijk]

Het kan inderdaad een verhaal zijn van de hele lange adem... en kijk er niet van op als jullie beiden nog een keer opgeroepen worden voor een comparitiezitting. Ik hoop dat de dame in kwestie niet al te ver weg woont :-\

[Hans v N]

Hier staat redelijk duidelijk beschreven wat met rechtsverwerking wordt bedoeld en waneer het wel en niet kan worden ingeroepen.

 

Vaste rechtspraak van de Hoge Raad is dat enkel tijdsverloop of enkel stilzitten van de wederpartij onvoldoende is om rechtsverwerking aan te nemen.

Dat is dus duidelijk.

 

Vereist is de aanwezigheid van bijzondere omstandigheden als gevolg waarvan hetzij bij de wederpartij het gerechtvaardigd vertrouwen is gewekt dat de gerechtigde zijn aanspraak niet (meer) geldend zal maken, hetzij de wederpartij in zijn positie onredelijk zou worden benadeeld in geval de gerechtigde zijn aanspraak alsnog geldend zou maken (zie o.a. HR 24 april 1998, NJ 1998, 621).

Vooral dat laatste zou het geval kunnen zijn als de tegenpartij de spullen wel heeft opgestuurd en dat aannemelijk kan maken met bijvoorbeeld een bon van het postkantoor of getuigen maar niet de verzendbewijzen meer heeft. Om voor enkel het feit van het kwijtraken van de verzendbewijzen 2400 Euro te moeten betalen lijkt me onredelijk. Maar als er geen enkel bewijs is dat de goederen daadwerkelijk zijn opgestuurd heeft dit verweer ook weinig kans. Als er dergelijk bewijs was dan zou daar al melding van zijn gemaakt.

[member123]

Vooral dat laatste zou het geval kunnen zijn als de tegenpartij de spullen wel heeft opgestuurd en dat aannemelijk kan maken met bijvoorbeeld een bon van het postkantoor of getuigen maar niet de verzendbewijzen meer heeft. Om voor enkel het feit van het kwijtraken van de verzendbewijzen 2400 Euro te moeten betalen lijkt me onredelijk. Maar als er geen enkel bewijs is dat de goederen daadwerkelijk zijn opgestuurd heeft dit verweer ook weinig kans.

 

Ook dan zou een beroep op rechtswerking in dit geval mijn inziens nog onredelijk zijn.

 

5 maanden na de vermeende verzending wist ze namelijk dat ik aangaf pakket niet ontvangen te hebben en heb ik om tracktrace bonnen gevraagd. Die had ze op dat moment niet meer gaf ze aan. Maar ze weigerde ook om navraag naar de zending te gaan doen, dat was allemaal mijn pakkie aan volgens haar.

Dus mocht ze een betaalbewijs van die zendingen hebben en daar nu mee komen had ze naar mijn mening ook destijds nog moeten meewerken (dat dus zelf moeten laten uitvoeren) aan een onderzoek naar de pakketten.

 

Indien ze ze namelijk wel verzonden zou hebben zijn de pakketten kennelijk ergens tussen het moment van verzenden en het afleveren bij ons kwijtgeraakt. 5 maanden na verzending was er nog een kans om dat te laten onderzoeken, nu 1 1/2 jaar na de vermeende verzending zou die mogelijkheid er ook niet meer zijn.

 

Sterker nog: als ze op dit moment met een verzendbewijs zou komen (dat ze toch nog ergens gevonden zou hebben) zou dat onredelijk zijn om aan te nemen dat door mij ontvangen is omdat dat niet meer na te trekken is. ze heeft dan wel een bewijs van verzending maar niet dat door mij ontvangen is.

 

Overigens claimed ze nu ook dat ze de door mij in rekening gebrachte producten niet allemaal ontvangen zou hebben maar dat dat er veel minder waren.

 

 

Het feit dat ze geen enkele moeite heeft willen doen om de aflevering van de zending aan te tonen zegt al een hoop.

 

[member123]

Hiervan ook nog even een update:

 

Rechtbank heeft ondertussen een voorlopige uitspraak gedaan.

Hierin heeft de rechtbank het verzoek tot rechtswerking afgewezen omdat dat niet kan enkel op basis van verstreken tijd.

 

Verder is de gedaagde opgedragen om te bewijzen door middel van feiten en omstandigheden dat ze de dozen met producten aan mij verzonden heeft.

 

Hiervoor heeft haar advocaat 2 getuigen opgeroepen waarvan ze er zelf 1 is en de andere haar partner is.

 

Zij zal dus bij de rechtbank gaan verklaren (als getuige): ja meneer de rechter, ik heb echt gezien dat ik zelf die dozen naar de post gebracht heb.

 

Waarna haar partner zal gaan getuigen: ja meneer de rechter, ik heb zelf gezien dat mijn partner die dozen naar de post gebracht heeft en ik ben daar zelfs mee mee geweest om weg te brengen.

 

Nogal zwakke getuigenissen dus en mag toch aannemen dat een rechtbank wel door zo een getuigenis van een partner heenprikt.

 

verder gaf het incassobureau/deurwaarder het volgende aan:

Artikel 164 van het wetboek van burgerlijke rechtsvordering is in dit geval van toepassing:

 

 

 

 

 

1. Ook partijen kunnen als getuige optreden.

 

2. Indien een partij als getuige is gehoord, kan haar verklaring omtrent door haar te bewijzen feiten geen bewijs in haar voordeel opleveren, tenzij de verklaring strekt ter aanvulling van onvolledig bewijs.

 

3. Indien een partij die gehouden is als getuige een verklaring af te leggen, niet ter terechtzitting verschijnt, niet antwoordt op de haar gestelde vragen of weigert haar verklaring te ondertekenen, kan de rechter daaruit de gevolgtrekking maken die hij geraden acht.

 

 

 

Dit artikel lijkt mij zeer duidelijk.

 

 

 

Daarnaast gaat het er in dit geval niet om dat zij verklaren dat zij iets aan u hebben verzonden, zij moeten bewijzen dat u het ook daadwerkelijk heeft ontvangen. Dit kunt u naar voren brengen tijdens de zitting.

 

In elkgeval volgende maand moet ik nu naar het getuigenverhoor bij de rechtbank.

[member123]

nog een update: getuigenverhoor is geweest en zoals verwacht gingen enkel debiteur zelf en haar partner daar verklaren dat ze het echt hadden teruggestuurd.

Diverse vragen van de rechter konden ze niet goed beantwoorden of hadden ze beide andere antwoorden.

 

Rechtbank heeft uiteindelijk uitspraak gedaan in mijn voordeel. Haar verweer dat ze maar deel van de producten die ik opgaf ook echt ontvangen had heeft de rechter verder helemaal genegeerd.

Ze kon niet aantonen/bewijzen dat ze pakket verzonden had en dus is ze veroordeeld..

De producten die ze had had ze voor een 1700 euro van me kunnen kopen als ze had willen hebben, nu claimde ik verkoop waarde van 2600 euro (zoals in contract was vastgelegd) en nu met incasso en gerechtelijke kosten moet ze ondertussen 4.423 euro betalen wat nog verder zal oplopen.

 

Ondertussen is er bij de belastingdienst beslag gelegd (nog afwachten of dat doel treft) en zal er desnoods beslag op haar inboedel gelegd worden.

[member123]

weer een kleine update:

Debiteur in dit verhaal doet er alles aan om uitwinning van vonnis te frustreren.

Is direct na betekening begonnen met een procedure om in minnelijke schuldhulpverlening terecht te komen.

 

Deurwaarder heeft momenteel beslag gelegd bij belastingdienst op tegoeden van deze debiteur (nog geen duidelijkheid of deze ook doel treffen).

Debiteur heeft daarop direct een klacht ingediend tegen het incassobureau betreffende dit beslag en werkwijze van deurwaarder.

Dit loopt nu nog via interne klachtenprocedure maar zal als dat afgewezen wordt wel via de rechter (klacht bij overkoepelende deurwaarders organisatie) uitgevochten moeten worden.

 

Benieuwd dus wat ze hierna nog verzint om uitwinnen te frustreren.