Hans v N

Of dat met uitdrukkelijke (schriftelijke) toestemming moet weet ik niet, maar dat lees ik nergens. Als je goederen bestelt en deze worden geleverd dan is er op zijn minst sprake van impliciete toestemming. Nog even ter aanvulling. Kwader trouw wordt al snel aangenomen als je kan bewijzen dat anderen dan de (nieuwe) merkhouder op moment van registratie het betreffende merk al verkochten in de Benelux of zelfs in de EU. En: Dus er is volgens mij vrijwel zeker sprake van een registratie te kwader trouw en mogelijk ook een poging tot beperking van de mededinging (ACM?). Nogmaals, ik zou een specialist raadplegen. Het zou toch te gek zijn als je iets waar je niets te maken hebt gehad met de design (auteursrecht) en/of productontwikkeling en/of productie (herkomst) exclusief voor jezelf krijgen door een merkendepot. Hier spelen ook nog zaken rond etikettering en notificeren en aansprakelijkheid. Maar dat wordt niet gevraagd.

Leuke vraag die niet zo gemakkelijk is te beantwoorden. Je mag een merk registeren in Nederland, ook als dat merk al in het buitenland bestaat. Als je dat alleen doet om de concurrentie dwars te zitten zou je kunnen betogen dat de registratie te kwader trouw is en de rechter verzoeken het merk te laten vervallen. Je kan daarbij ook aanvoeren dat een van vereisten van een merk, namelijk de herkomst, niet bij de merkhouder in Nederland ligt. Ook de auteursrechten liggen niet bij de "merkhouder". Denk dat een merkrechtadvocaat gehakt maakt van de claim. Maar of je al die moeite en kosten wil gaan nemen is natuurlijk de vraag en daar profiteert de andere aanbieder van. Je zou wel even een eerste gesprek aan kunnen vragen bij een merkrechtadvocaat. Meestal is dat gratis. Als het merk alleen in de Benelux is geregistreerd zou je kunnen kijken of je enkele exemplaren met het merk kan kopen in bijvoorbeeld Frankrijk of een ander EU lid. Dan zijn de merkrechten uitgeput en mag je het merk gewoon in Nederland doorverkopen.

Waarom de tegenpartij niet met een bod laten komen. Dan heb je op zijn minst een uitgangspunt om verder te onderhandelen. Persoonlijk zou ik voor een bedrag ineens gaan om de gemaakte kosten te dekken en daarna voor een percentage van de winst die met de productie gemaakt wordt. Uiteraard zijn er ook valkuilen. Zo zou zou iemand een patent kunnen kopen om de eigen techniek langer te kunnen gebruiken en een potentiele nieuwkomer de pas af te snijden. Dan heb je alleen je kosten terug. Je moet je dus heel goed (laten) informeren. Je kan ook een deskundige in de arm nemen. Bij de NOVU kunnen ze je vast verder helpen.

Toch nog even een aanvulling. bron: https://legal.areagris.nl/het-herroepingsrecht-de-uitzonderingen/ De waarde van een collectief ingekochte wijn van ongeveer 10 euro (voor de wijnliefhebber een slobberwijntje) valt dus niet in de beoogde categorie.

Denk dat het idd opgelost is. Je kan met het bovenstaande creatief om gaan, en dat gebeurt ook. In de praktijk waar ik het over heb is de prijs van te voren al vastgesteld op een prijs van ongeveer 10=12 euro en de inkoopprijs staat ook vast. De marktwaarde zou 20-40 euro zijn. De handelaar heeft dus geen last van eventuele schommelingen waar de wet hem tegen zou moeten beschermen. Er wordt bij de ACM ook specifiek "speciale primeurwijn" genoemd wat dat ook zijn. Ik had ingeschreven en de "oogst" van vorig jaar die nog even moest liggen recent geproefd maar die viel tegen. Als je de proefnotitie leest dan zou het een topwijn moeten zijn maar dat viel mij behoorlijk tegen. Voor iets minder dan 10 euro koop je vaak heel goede wijnen, ook bij deze verkoper zelf. Ik mocht uit coulance annuleren dus in de praktijk maakt het niet veel meer uit. Was dus vooral benieuwd of ze gelijk hadden dat ik eigenlijk niet mocht annuleren. Of ze helemaal in hun recht staan gezien de specifieke omstandigheden is voor mijn nog niet duidelijk.

Stel dat ik via een website wijn wil verkopen en die om de prijs te drukken al inkoop voor de oogst. Consumenten kunnen inschrijven op de wijn die van te voren wordt geproefd door een proefpanel. De hoeveelheid die ik bestel is afhankelijk van de inschrijvingen. De consument bevestigt zijn bestelling door een druk op de knop en gaat akkoord met de voorwaarden. In die voorwaarden zet ik dat retour is uitgesloten tenzij er iets technisch mis is met de wijn. Er geldt dus een afname en betaalverplichting. Vraag is dus of dat mag? Mij lijkt van niet maar het gebeurt in de praktijk wel. Het gaat weliswaar om speciaal geproduceerde wijn, maar die heeft geen kenmerken waardoor hij niet meer aan anderen is te verkopen zoals een bedrukt T shirt. De flessen zien er niet anders uit dan een normale wijn. Hier is sprake van een speciaal product dat ingekocht wordt voor consumenten en dan geldt er geen uitzondering neem ik aan. Zie ik wat over het hoofd waardoor het toch mag?

Meer concreet is het verplicht om de taal te gebruiken van de betreffende regio. In Nederland/Vlaanderen is dat Nederlands maar in Wallonië Frans en in het Duitstalig deel van België Duits. In de praktijk zullen de meeste mensen meerdere talen gebruiken zodat het product in meerdere regio's verkocht kan worden. Een QR code richting een andere taal is dus niet toegestaan. Ook moet de informatie in alle talen hetzelfde zijn en kan het zo zijn dat er verplichte informatie op moet staan (bijv speelgoed, cosmetica en reinigers enz). Maar dat had je al door gezien de vraag. Als je etiket niet aan de wetgeving voldoet kan de nVWA of een andere dienst een recall vorderen en/of een boete opleggen.

Waarom geen (proef) abonnement op een simpel boekhoudpakket zoals Reeleezee. Als je zelf de BTW aangifte kan doen dan moet dat ook lukken. Ik zelf heb destijds de opzet en de eerste IB aangifte samen met een (bevriende) accountant gedaan. Die kan ook een eventuele BTW correctie maken als dat nodig mocht zijn. Dat is dus tip 2: zoek iemand in je omgeving die je (even) kan helpen.

Je kan als verhuurder dus naar de rechter stappen als een huurder een redelijk voorstel tot splitsing niet wil accepteren. Het woord "redelijk" valt meteen op. Is dat het enige relevante juridische argument? Ik lees ook mogelijke toepassing van artikel 6:258 BW. Nog meer?

In de jurisprudentie (toch maar even verder gezocht) blijkt dat de men de vraag of er sprake is van normaal vermogensbeheer (box3) of meer dan normaal vermogensbeheer (box1) het antwoord op deze toetsen: 1. Wordt er meer arbeid verricht dan gebruikelijk is bij normaal vermogensbeheer; en 2. Bestaat bij deze arbeid het oogmerk tot het behalen van meer rendement dan bij normaal vermogensbeheer. Er wordt in de rechtspraak algemeen vanuit gegaan dat er snel sprake is van normaal vermogens beheer ondanks het feit dat het beheren van vastgoed altijd meer werk is dan het hebben van aandelen of obligaties. "Shell aandelen hebben geen lekkende dakgoten". Het is natuurlijk nogal arbitrair wat normaal is en wat meer dan normaal. Een verhuurder die plannen ontwikkelt en realiseert of procedeert in persoon (beide om meer rendement te halen en inzet van arbeid) lijken me goede voorbeelden van meer dan normaal vermogensbeheer. Een boer die als service de voertuigen zelf parkeert helemaal niet omdat dat juist het rendement negatief beïnvloed. Dus daar zal meer gespeeld hebben neem ik aan.

Uit jouw antwoord en ook dat van Cosara begrijp ik dat het nogal een grijs gebied is. Normaal vermogensbeheer... Dat heb ik even opgezocht en deze beschrijving gevonden: Dank ik denk dat ik voldoende weet. Zolang je maar niet te veel zelf doet en vooral incasseert, en niet te veel onroerend goed bezit. Hoewel dat laatste dan weer behoorlijk arbitrair is.

Naar ik begrijp kan je als particulier onroerend goed kopen en verhuren. In een uitzending van Jort Kelder zag ik dat een stel een hele portefeuille aan onroerend goed had en over de inkomsten nauwelijks belasting betaalde (alleen box 3). Echter als je als bedrijf onroerend goed verhuurt betaal je over de winst de normale belastingen (box 1). Mijn vraag is dus wanneer je voor de belastingdienst een verhuurbedrijf bent? Gelden dan dezelfde criteria als voor anderen bedrijven? Dus je loopt risico, je investeert, je maakt reclame (of laat dat doen) enz

Ben geen jurist maar heb omdat ik het een interessante vraag vond even gekeken of er wat over te vinden is. Een prijsvastbeding kan in mijn lekentaal "overruled" worden door 7:753 BW als bewezen kan worden door de aannemer dat de prijsstijgingen ten tijde van het aangaan van de overeenkomst niet voorzien hadden kunnen worden. De aannemer moet wel waarschuwen zodat er eventueel aanpassingen gedaan kunnen worden om de extra kosten te neutraliseren. Ik lees niet dat in de overeenkomst 7:753 BW expliciet is uitgesloten bron Denk dat TS een gespecialiseerde advocaat nodig zal hebben om zich goed te verweren. De aannemer zal uiteraard wel moeten bewijzen dat de prijsstijgingen die hij door wil berekenen niet te voorzien waren. Dat lijkt mij nogal ingewikkeld maar niet onmogelijk met zaken zoals Covid, Oekraine/Rusland. Zie ook hier.

Natuurlijk mag je gebruik maken van het werk van anderen maar daar zijn wel grenzen aan. Die grenzen zijn nogal arbitrair. Volgens mij is de grens vooral de vraag of je met je methodes/teksten de commerciële exploitatie van anderen schaadt? Als je bijvoorbeeld een samenvatting van een boek gebruikt op een manier die er voor zorgt dat de originele schrijver geen boek meer verkoopt kan die aan de bel gaan trekken. Ander voorbeeld: Als iemand een creatieve methode heeft ontwikkeld om voor een specifieke doelgroep een effect te bewerkstelligen, zoals (puur verzonnen) een methode om mensen met afasie te helpen dan kan je niet zomaar die methode gebruiken. Ook niet als je er wat aan toevoegt of een een draai aan geeft. Neem aan dat Steven dat bedoelt met "grijs gebied". In dit kader is "fair use" het uitgangspunt. bron Ik zou dus inderdaad een deskundige raadplegen als je zelf het gevoel hebt in een grijs gebied bezig te zijn.

Amixo (voormalig Kompak) zou dit volgens mij perfect moeten kunnen. Een en anders zal wel afhankelijk van hoeveelheden zijn. Bij diverse molens kan je ook veel verschillende mixen krijgen die zo te zien in kleine batches gemaakt worden. Je zou daar ook eens kunnen vragen. Ik koop regelmatig bakmixen bij de molen in Terheijden. Mogelijk kan je aansluiten bij een productiebatch om voor beide de kosten te drukken.

Vrij eenvoudig op te lossen door de losse ballonnen in een zakje te doen met een kopietje van de waarschuwingen door de fabrikant. Niet alleen voor de aansprakelijkheid maar volgens mij ben je daar wettelijk toe verplicht. Ik zou bij de overdracht ook nog expliciet melding maken van de waarschuwingen. Kleine moeite die zeker gewaardeerd wordt. Maar het antwoord of je aansprakelijk bent als je bewust artikelen in de handel brengt zonder de wettelijke waarschuwingen is JA

Dat dacht ik in eerste instantie ook maar bij nader inzien zie ik dat toch anders. Het niet ongebruikelijk dat bedrijven soms diverse sites onderhouden met verschillende handelsnamen. Kan verschillende redenen hebben. Bijvoorbeeld een overname of puur om zaken te testen. Juist het feit dat hij handelsnaam A intikte en dan op B terrecht komt kan voor verwarring zorgen. De vraag is daarbij niet of WIJ het eens zijn maar hoe een rechter daar naar kijkt. Ook ik (zie boven) vond eerst dat het economische belang zou moeten prevaleren maar rust in je hoofd is ook wat waard. Een brief zou ik zeker (laten) sturen en als mijn financiële situatie het toe zou laten zou ik ook gaan voor een procedure. Zeker nu de kosten verhaald kunnen worden. Dat jij Cosara de situatie niet goed praat onderstreept dat het oneerlijke mededinging is en dus onrechtmatig. Hoop dat TS laat weten hoe hij de zaak heeft aangepakt en wat de resultaten waren.

De handelsnaam van TS wordt niet als handelsnaam gebruikt dus daarom kan er ook geen inbreuk zijn volgens de handelsnaamwet. De handelsnaam wordt echter wel misbruikt om op slinkse wijze verkeer dat bedoeld is voor TS om te leiden naar een url van de betreffende concurrent. Dat kan wel onrechtmatig zijn. Uit jurisprudentie (bijv deze) blijkt dat de omstandigheden bepalend zijn. Een consument die de handelsnaamA.be intikt komt op de site handelsnaamB.be . Hierbij kan die denken dat de bedrijven iets met elkaar te maken hebben, zeker omdat de producten vrijwel identiek zijn. Er is dan sprake van oneerlijke mededinging en dat is onrechtmatig. Ik begrijp dat de handelsnamen geen algemeen beschrijvend karakter hebben, althans die van TS zeker niet. Ook dat maakt de zaak sterker. Ook was het zo dat de concurrent precies wist wat hij deed toen hij de .be naam voor eigen gewin registreerde. Kan zijn dat de betreffende ondernemer niet wakker ligt van een brief van een advocaat, zelfs als die goede juridische argumenten heeft en in het verschiet stelt dat hij naast een schedevergoeding ook de kosten van de rechtszaak moet betalen bij verlies. Het is zeker niet mijn ervaring dat mensen het er op aan laten komen. Stel dat de concurrent een paar honderd euro omzet haalt met zijn omleiding en enkele duizenden of meer riskeert bij een veroordeling (schadevergoeding en kosten) dan zou hij behoorlijk dom zijn als hij de omleiding niet staakt.

De tegenpartij gebruikt de handelsnaam van TS niet in de zin dat ze deze ten onrechte voert waardoor verwarring kan ontstaan. Het gebruiken van een (handels) naam op zich hoeft niet onrechtmatig te zijn. Of je kans maakt bij de rechter hangt vooral af van wat redelijk in het handelsverkeer kan worden geacht. Het feit dat de concurrent de letterlijke handelsnaam gebruikt pleit in het voordeel van TS. Omdat de handelsnaam van de concurrent totaal anders is zal bij de meeste mensen een belletje gaan rinkelen. Of en hoeveel schade er is ontstaan lijkt me vrijwel onmogelijk te bepalen. Goede nieuws is dat de meeste ondernemers die zoiets doen hopen dat het niet opvalt. Dus als je een brief laat sturen door een jurist of advocaat waarin gevorderd wordt dat het misbruik van de handelsnaam wordt gestaakt zal dat meestal afdoende zijn. Procederen zou ik alleen overwegen als het heel duidelijk is dat het veel omzet kost en procederen lonend is. Daarbij moet je rekening houden dat je de zaak niet wint en de kosten kwijt bent en mogelijk de kosten van de tegenpartij moet vergoeden.

Een zelfstandige werkruimte is niet nodig maar je moet wel alleen echt zakelijke kosten opvoeren. Dus je laser apparaat waar je omzet mee maakt 100% en ook de BTW daarvan is aftrekbaar als voorbelasting als je BTW plichtig bent. De verlichting in je niet zelfstandige werkruimte en eventuele elektrische verwarming dus niet..

Als je het in alle redelijkheid doet dan zal de belastingdienst daar niet moeilijk over doen. Ik heb een controle gehad over 3 jaar en heb destijds de zakelijke energie ingeschat met inderdaad een kWh meter en een Excel tabel met de dagen waarin verbruikt werd en de tijd per dag. Zo had ik bijvoorbeeld een stoof voor stabiliteitsdoeleinden. Bij een zakelijk verbruik van 3000 kWh zonder zakelijke ruimte kan je wel vragen verwachten en eventueel kan dat zelfs reden zijn voor een bezoek/controle. Het is dus zaak om dat goed te documenteren. Als een normaal huishouden zoals het jouwe 3000 kWh gebruikt en je gebruikt nu 1000 en 3000 zakelijk heb je wat uit te leggen.

Soms moet je escaleren en het gevecht aangaan maar ik zou dat in dit geval, voor zover ik de details kan overzien, niet doen. TS zal moeten bewijzen dat de tegenpartij onrechtmatig heeft gehandeld en schade heeft veroorzaakt. Dat laatste is nogal moeilijk. Als ik naar mezelf kijk hebben sommige beurzen wat opgeleverd en anderen alleen gekost. En dan is er ook nog een korte- (verkopen op beurs) en lange termijn effect (bekendheid). Zoals ik eerder zei is voor mij niet onomstreden dat het überhaupt tot een overeenkomst is gekomen. Het gaat om een voorinschrijving van een beurs. Dat de organisatie spreekt over annulering is wellicht verwarrend. Er is een eerste stap gezet in een proces. Er moet nog een plaats overeengekomen worden met aantal m2 en dus een definitieve prijs afgesproken. Als je naar een dealer gaat en je zegt wel een auto te willen kopen en die zegt vervolgens dat dat geen probleem is dan is er geen sprake van een overeenkomst. Als de dealer later toch geen zaken wil doen dan levert dat ook geen onrechtmatigheid op. Beter advies volgens mij is om te de-escaleren en de klachten voor zover mogelijk op te lossen. Vervolgens tevreden klanten bewegen om goede recensies te plaatsen. Ook zou ik overwegen om de tegenpartij te bewegen de nep recensies weg te halen. Doen ze dat echt niet dan is aangifte wellicht niet effectief om ze gestraft te krijgen maar wel een goed middel om druk uit te oefenen.

Stellen dat er een overeenkomst is door een voorinschrijving nog voor een factuur is gestuurd lijkt mij kort door de bocht. Een overeenkomst ontstaat door een aanbod en aanvaarding daarvan. Je zou kunnen zeggen dat TS aanbiedt om deel te nemen. De beursorganisatie is volgens mij vrij om deelnemers toe te voegen of te weigeren. Reden voor weigering kan overtekening zijn waarbij de organisatie keuzes kan maken maar ook mogelijke verstoring van de beurs. Dus als TS die angst weg kan nemen door klachten (trustpilot, forum en facebook) op te lossen is deelname vorderen waarschijnlijk niet meer nodig. Nu de knuppel in het hoenderhok gooien met een advocaat lijkt me het minst effectieve wat TS zou kunnen doen. Als deelname al wordt toegestaan is dat meteen de allerlaatste keer.

Als het inderdaad gaat om 1 klant waarmee de problemen zijn opgelost dan zou ik daarmee naar de organisatie gaan. Als het goed is dan is daarmee ook de annulering van de baan. Het is natuurlijk in het belang van de organisatie om voldoende standhouders te hebben.

Je hebt volgens mij niet veel of niets aan die voorwaarden. Bij een rechter heb je nogmaals volgens mij weinig kans tenzij je de problemen met klanten eerst oplost. Op basis van redelijkheid en billijkheid kan een organisatie niet gehouden worden aan een overeenkomst (als die al tot stand is gekomen) als naleving voor een onaanvaardbaar risico, in dit geval verstoring van de beurs door bezoek boze klanten, zou kunnen leiden. Bovendien zal een escalerend conflict er voor zorgen dat ze je nooit meer op de beurs willen hebben. Een organisatie is vrij om haar klanten te kiezen.