Hans v N

Dreigen met een rechtszaak is nogal standaard in een brief van een advocaat. Persoonlijk zou ik pas kosten gaan maken als er een dagvaarding op de mat zou liggen. Tot die tijd gewoon wijzen op je rechten. De getoonde foto's zijn zo standaard dat auteursrecht niet aan de orde is volgens mij. Donkere wolken betekent niet altijd regen maar het bevordert de stemming niet.

Of er auteursrecht zit op een foto van een merkproduct is nogal arbitrair. Maar als er auteursrecht op zit mag de rechthebbende anderen verbieden ze te gebruiken. Dat mag ook tegen partijen waarvan de rechthebbende vindt dat ze schade toebrengen aan het imago van het merk door lage prijzen. Waarom niet gewoon zelf foto's maken?

Vintendo is volgens mij letterlijk vragen om problemen. Nintendo gaat zeker reageren. Vintendo in een zin maakt dat niet anders. Dat Nintendo niet optreedt tegen retro winkels met Nintendo in de handelsnaam is een keuze. Als ze er geen last van hebben kunnen ze dat laten gaan. Maar als ze er wel last van hebben, bijvoorbeeld door dat het merk imago schade oploopt of een partner is actie onvermijdelijk en blijft het niet bij een blafbrief.

Rechtsbijstand gaat alleen kosten maken als ze zeker zijn van winst. Ze gaan hun handen niet branden (lees kosten maken) aan een betwiste claim. Eens met Roel dat je gewoon simpel moet antwoorden met bewijs van onschuld. Het enige wat ik me als relatieve leek afvraag is hoe TS kan bewijzen dat hij de juiste verhuiscode(s) heeft gestuurd. Als de toegestuurde code niet werkte om wat voor reden dan ook en er daarna weer een code is gegeven die ook weer niet werkte is er wellicht wat fout gegaan bij copy/paste of overtikken. Alleen als TS een (onbetwistbaar) screenshot heeft van de gegenereerde verhuiscodes en een mail met dezelfde codes is er sprake van sluitend bewijs.

Kroshi is best een leuke naam. Ik snap nog steed niet waarom men niet de naam Frikanburger heeft aangepakt toen die geserveerd werd tegen een minimale prijs. Minder dan de kosten voor een gespecialiseerd advocatenkantoor denk ik die diverse keren reageerde. Frikanburger is duidelijk een combinatie die de sterke kanten van beide combineert. Net zoals het meteen duidelijk is wat een vleeskroket of een satékroket is. Een Frikandel-burger is geen Frikandel en geen Burger of juist wel. Dat Frikanburger als merknaam is geaccepteerd zegt ook wel iets en de naam "bekt" ook beter. Maar ik verwacht dat nu de Frikandel-burger vooralsnog geen succes is er geen anderen ongeveer hetzelfde gaan proberen. Zal daarom de vraagprijs halveren.

De vorm die zoon bedacht was rond met inkepingen voor extra korst en de mogelijkheid tot Frikanburger speciaal (zal nog wel ergens staan). Een snack bedenken die goed te beschermen is waarbij het loont exclusiviteit af te dwingen zal niet meevallen. Er zijn best veel nieuwe snacks bij gekomen de laatste jaren maar er vallen er evenveel weer af omdat een snackbar niet alles kan blijven verkopen. Hier in Breda was de Frikandelburger even "hot" toen hij op de radio was en overal te koop. Nu zie ik hem nergens meer. Een snack in het kernassortiment krijgen en houden zal dus ook niet meevallen.

Dat het triviaal zou zijn is de mening van Bright. Je zou als snackfabrikant inderdaad Freakaburger of Frikaburger kunnen gebruiken maar dan neem je wel een zeker risico omdat er een merkrecht op Frikanburger zit en volgens ons ook auteursrecht. Met Frikanburger en de overdracht van merk- en auteursrecht heeft een snackmaker de betere naam met de minste kans om (alsnog) in conflict te komen met Burgerking en of Pure ingredients. Zou jou toch moeten aanspreken: Risico minimaliseren ;-).

Toch nog even een update na een PM door een HL lid. Heb (al een tijd geleden) de merknaam en (eventuele) auteursrecht of ander ie recht aangeboden aan de maker van de Frikandelburger (Pure Ingredients) . Een en ander voor een symbolisch bedrag voor zoon en bedenker. Ik kreeg vervolgens een brief van advocatenkantoor Bright waarin die ( in het kort) alle rechten van de hand wijzen en ook verwijzen naar een recente uitspraak van Freakindelburger (Burgerking) tegen Frikandelburger (Pure Ingredients). Gang naar de rechter zit er voor ons niet in maar goed nieuws is dat ik nu zwart op wit heb dat Frikanburger en Frikandelburger volgens de maker geen IE rechten hebben wegens trivialiteit. Naar mijn mening heeft Frikandelburger dan zeker minder rechten dan Frikanburger omdat bij de laatste naar onze mening creativiteit en originaliteit bewezen kan worden. Motivatie kan je lezen op een speciale site die ik in de handtekening hieronder heb staan. Een andere snackmaker kan nu voor een prikkie een vergelijkbare snack maken mocht daar behoefte aan zijn.

Veel dingen mogen tot iemand er over klaagt bij de juiste instantie. Die moet vervolgens beslissen of ze de zaak aandacht geven en als ze er naar kijken of ze ook willen sanctioneren. Wat de ene ziet als misleiding ziet iemand anders als "slimme" marketing. Deze week me nog opgewonden over de marketing rond waterontharders. Heel veel claims zijn totale onzin, zwaar overdreven of ronduit misleidend. Zou voor mij zeker een reden zijn om ze niet te verkopen. Wat ik niet begrijp is waarom in het geval van TS een andere naam beter zou verkopen als op elke bus PUR wettelijk verplichte informatie moet staan? De wens van de opdrachtgever, die kennelijk leuk verdiend aan PUR of een grote voorraad heeft, om meer PUR te verkopen is op zich legitiem. Als verzet leidt tot problemen in de relatie en mogelijk tot omzet- en inkomensverlies volgt de vraag hoe je daar mee om kan en wil gaan. Kan je jezelf veroorloven om afscheid te nemen? Het moet op zijn minst een impuls zijn om eens goed over alternatieven te denken.

Vraag me ook af hoe dat dan zit met een bestemmingsplan. Mag je kantoor houden in een "pand" met een woon- of recreatiebestemming? En als coach zal je wellicht mensen ontvangen. Neem aan dat ook de camping ook regels heeft waar TS zich aan zal moeten houden. De vraag of zoiets op de balans kan lijkt me eigenlijk de minst ingewikkelde.

Dacht ik ook maar nu bellen ze ook via Belgë. Ik zeg tegenwoordig."I do not have a computer but I have a canary, do you like to hear him whistle?, one moment please" En weg leggen. Maakte overigens geen enkele indruk. Later proberen ze het gewoon weer. Maar ik heb er zo wel een beetje lol in.

Dat ene telefoontje door een ex leverancier kan ik wel hebben. Dan kan je aangeven niet meer gebeld te willen worden en is het klaar. Vorige week nog werd ik gebeld door een energiebroker "particulier garant" met de openingszin "zoals u weet houden we net als de vorige keer de energieprijzen voor u in de gaten" De indruk wordt dus gewekt dat je een klantrelatie hebt. Maar die heb ik niet want ik regel elk jaar mijn overstap zelf via VEH of Ben Woldering als die een beter aanbod heeft. Ben benieuwd of die nu doorgaan met de indruk dat je klant bent of was of iets in de horeca, zorg of loopbaanbegeleiding gaan doen? Betreffende bedrijf werkt met ZZP ers en zonder KvK of adres op de site. Dus aan de wet hebben ze broertje dood. Vreemdste vind ik dat gerenommeerde bedrijven zaken (blijven) doen met deze cowboys.

Bij productaansprakelijkheid is het vooral gezond verstand gebruiken. Als je plastic filmrolletjes inkoopt op Ali is er geen enkel risico aansprakelijk te worden gesteld. Voor productaansprakelijkheid moet namelijk eerst sprake zijn van een gebrek. Als je elektronica, speelgoed of cosmetica inkoopt is die kans er wel en moet je die dus zo veel mogelijk beperken en als de kans op grote schade er is, verzekeren. Maar als je in die categorie zaken gaat doen via Aliexpress is het nog veel beter om ervan af te zien of inkopen van een importeur. Wat wel leuk is om nog te vermelden dat de schade aan een ander product door een gebrek pas hoeft te worden vergoed als die meer dan 500 euro bedraagt en alleen als het product vooral in een privéomgeving wordt gebruikt (niet professioneel). Vaak is het nogal ingewikkeld wie precies aansprakelijk (breder dan productaansprakelijk) is. Hoorde laatst over een zaak waarbij een consument bij een slager een (voor prof. gebruik bedoelde) 5 liter can spiritus kocht. Die liet hij een middag in de volle zon staan en toen de bbq niet snel aanging ...... BOEM. Was de slager aansprakelijk? Of de groothandel waar de slager de spiritus had gekocht of de fabrikant? Voor het gemak, zo hoorde ik, had men maar meteen iedereen aansprakelijk gesteld. Wat de uitkomst was uiteindelijk weet ik niet.

Wel grappig dat men nog geen idee heeft over de inklaringskosten. Als ik een t shirt koop voor 4 dollar en daar komt een vrij hoog bedrag, laten we zeggen 10 euro, bij dan weiger ik gewoon en moet Post Nl het shirt terugsturen naar de afzender. Die kosten krijgt Post NL niet terug. Mijn punt is: Er was een reden om onder een bepaalde waarde geen BTW en inklaring te rekenen en dat waren kosten. Via Banggood is het al mogelijk om voor duurdere spullen BTW en inklaringskosten vrij te kopen via Priority Direct mail. Het lijkt erop dat dat via een tussenstap gaat waarbij het artikel tegen lage prijs ingekocht en ingeklaard wordt in een EU land en dan in opdracht van de verkoper geleverd wordt. De koper betaalt dan niets en de verkoper zit een beetje van zijn marge verdampen of verhoogt de prijs met de extra kosten. Er zullen manieren worden bedacht om te kunnen blijven leveren tegen bodemprijzen. Ik koop regelmatig wat op Aliexpress. Het is m.i. onzin om op basis van incidenten (slechte opladers) een enorm gamma aan producten, vaak van prima kwaliteit, af te serveren. Gezond verstand gebruiken bij inkopen kan nooit kwaad.

Natuurlijk moet je meebewegen op de golven van vraag en aanbod als ondernemer maar dat maakt het niet minder zuur als je volgens de regels werkt en anderen hebben daar lak aan. Het is van alle dag dat er oneerlijk wordt geconcurreerd. Dat is niet alleen voorbehouden aan ondernemers versus particuliere "bijverdieners" maar ook tussen bedrijven onderling. Als het om een paar identificeerbare partijen gaat loont het wellicht om de Fiod/BD of een andere partij zoals de nVWA of een merkhouder te tippen. Maar vaak is het "dweilen met de pet op" ;-) . Net lees ik in de Telegraaf dat een ondernemer klaagt dat particulieren via sociale media kleding verkopen (inkoop Ali) en geen invoerrechten betalen, geen BTW afdragen en waarschijnlijk ook geen inkomstenbelasting. Wit geld wordt zo zwart gewassen en zwart geld vermenigvuldigd. En dan denk ook ik als ondernemer: Zorg dat je jezelf onderscheidt en dat ze niet via Instagram Aliexpress kopen maar jouw spullen die beter zijn, snel geleverd, veilig en waarop ook garantie wordt gegeven.

In een te koop gevraagd advertentie mag het waarschijnlijk niet maar dat zal afhangen van de eventuele schade die de merkhouder kan aantonen. Je mag een product-foto en/of een merklogo gebruiken als je dat product ook verkoopt en als je niet laat denken dat je een officiële dealer bent en ook de foto niet als "bait" gebruikt om een alternatief aan te bieden. Bij het laatste maak je misbruik van de merkreputatie. Een foto van een display valt al snel onder het auteursrecht dus daar zou ik ook mee oppassen. Van sommige merken is het bekend dat ze niet veel toestaan en meteen met een advocatenkantoor komen. Toestemming vragen en je vooral netjes gedragen tov de merkhouder kan veel ellende voorkomen. Het feit dat je de vraag stelt doet vermoeden dat je voorzichtig moet zijn.

Geen idee om wat voor een product het gaat maar verkoop door consumenten die geen of weinig service geven en al helemaal geen garantie is niet heel goed voor de reputatie van dat product. Ik zou eens met je leverancier gaan praten. En iemand die reclame maakt op marktplaats/FB en verkoopt door in te kopen bij een groothandel is al heel snel BTW plichtig en ook snel verplicht om de inkomsten op te geven en inkomstenbelasting/premies af te dragen. Je zou de belastingdienst kunnen tippen of de bijverdienende consumenten even wijzen op de plichten. Je zou ook kunnen concluderen dat je in de verkeerde handel zit.

Simpele antwoord is: niet doen. Als je nergens op lijkt is het onverkoopbaar en als het zodanig ergens op lijkt dat het wel verkoopbaar is mag het niet.

Als het in Duitsland en Frankrijk snel ging dan is het mogelijk de vraag of het een reinigingsmiddel of een desinfectiemiddel wordt genoemd en en als zodanig erkent. Een reinigingsmiddel met desinfecterende eigenschappen mag afhankelijk van de samenstelling in combinatie met de claims wel of niet. Nederland is daar vrij streng in maar in Duistland mag veel meer of daar handhaaft men niet of minder streng. En dan kan het ook nog een cosmetisch product zijn zoals een handgel of zeep. Daarvoor gelden weer andere regels. Dus als je meer informatie geeft (toepassing / claims / samenstelling) is het gemakkelijker een antwoord op je vraag te geven. Een toelating door het CTGB kost niet alleen veel tijd maar ook heel veel geld omdat je moet aantonen dat het product veilig is voor mens en milieu én doet wat het beloofd.

Via het KvK nummer is eenvoudig te vinden dat de handelsnaam eefjemuurbloempje.nl is. Dus het is gewoon een onderneming en zo te zien een kleine onderneming omdat geen BTW berekend wordt (algemene voorwaarden). Het is allemaal niet zo spannend volgens mij. Eefje en haar man denken blijkbaar dat ze geen activiteiten mogen gaan uitvoeren als ze een overeenkomst tekenen (net als een aantal deelnemers hier): Zo ik het lees wil Muurbloem alleen voorkomen dat Eefje onder muurbloempje vergelijkbare activiteiten gaan ontplooien omdat ze dan verwarring kan creëren onder de klanten van Muurbloem. Hoezo wurg- of dwangcontract? Strikt genomen vallen het maken van muurschilderingen al onder de merkbescherming maar willen ze dat toestaan omdat ze geen plannen in die richting hebben en kennelijk een ander ook wat gunnen. Dus nogmaals, gewoon tekenen en als je wat anders wil doen wat in het vaarwater zit van Muurbloem dan gebruik je Eefje Designstudio of iets dergelijks. Wel even goed uitzoeken of je daarmee niet in het vaarwater van iemand anders komt uiteraard.

Muurbloem heeft een merk dat al lang voor de handelsnaam Eefje muurbloempje (.nl) is geregistreerd. De vraag die beantwoord zou moeten worden is of er gevaar is voor verwarring. En die is niet eenvoudig te beantwoorden. Je kan redeneren dat Eefje en het verkleinwoord muurbloempje afstand nemen van muurbloem maar ook dat muurbloem de kern is van de handelsnaam en dat die zou kunnen conflicteren. Er is vastgesteld dat men nu geen last van elkaar heeft omdat Eefje muurschilderingen maakt en Muurbloem niet. Als Eefje wel gaat uitbreiden naar overlappende activiteiten dan zal Muurbloem (moeten) optreden en dan kan procederen voor beide partijen erg duur worden. Ik zou gaan voor afspraken zoals voorgesteld en de toekomstige design activiteiten onderbrengen onder een andere handelsnaam. Waarom moeilijk doen als het heel gemakkelijk kan zijn.

Bestemming (sommige units kantoor anderen woon) klopt idd. Niet eenvoudig te vinden bij een gemengd pand maar is gelukt.

Een deel van het voormalig bedrijfspand waarin een aantal zelfstandige "units" zijn gebouwd heeft een woonbestemming en een deel een kantoorbestemming. Geen idee waarom dat is. Mogelijk heeft de gemeente dat bepaald. Maar er is dus een grote woonkamer, een slaapkamer, een keukentje en een wc en aparte douche. De verhuurder heeft er voor gekozen om via een makelaar woonruimte aan te bieden en pas bij de bezichtiging een contract voor een kantoor voor bepaalde tijd aan te bieden. Waarom is niet duidelijk maar het is wel zo dat bij verhuur onder art. 7:230a BW de huurder veel minder rechten heeft. Het kan ook zijn dat verhuur als woonruimte met een huurcontract voor een kantoor meer opbrengt of eenvoudiger is in te vullen ivm de woningnood. Het is me inmiddels wel duidelijk dat indien er op termijn problemen zouden ontstaan (die spelen nog geheel niet) er een jurist aan te pas moet komen om zaken waar mogelijk recht te zetten. Ik was vooral benieuwd wat de eventuele risico's zijn voor de verhuurder met een dergelijk contract.

Eens. Maar feit is dat het contract er wel is en ondertekend. En dit contract is opgesteld door een goed bekend staande makelaar die ook bij de bezichtiging was en de woonruimte aanbood. Leuk detail is dat in een van de bepalingen staat dat als een deel van het contract nietig zou zijn de rest wel te gelden heeft.

Het lijkt inderdaad eenvoudig. Als een vogel loopt en kwaakt als een eend dan is het waarschijnlijk een eend (even heel vrij vertaald) maar een kantoor waar je 24/7 mag verblijven kan gewoon een extra kamer hebben, een keuken enz hebben, je mag ook slapen in je eigen kantoor. Er zijn wel definities over het verschil maar die zijn even onduidelijk. Een woonruimte zou een ruimte zijn waar je verblijft, eet en slaapt maar dat kan evengoed in een kantoor. Dat het contract deels nietig is zou kunnen maar ik zoek naar "harde" juridische argumenten of jurisprudentie. Gebruik als kantoor is nooit op enige manier ter sprake geweest.