Cookies op HigherLevel.nl
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
Mikky Vrolijk
Mikky Vrolijk
Men neme een drukke ondernemer, gooie er wat grootheidswaanzin en wat teveel ambitie bij, even laten koken in een saus van zelfvertrouwen en voilà: het geld is verdwenen!
Wij ondernemers denken altijd: kan dit niet beter? Waarom is dat er niet? Eerst komen de ideeën, daarna pas de visie. Daar gaan we pas over nadenken als iemand vraagt wat je missie is. Maar vaak is het gewoon een kwestie van toeval.
Zo liet ik acht jaar geleden mijn computer vallen. Ik wilde hem door iemand laten repareren, maar niet naar een bedrijf brengen waar ik hem een week kwijt zou zijn. Die iemand was er niet. Of hij was er wel, maar ik kon hem niet vinden. Mijn verbazing hierover zette ik om in een idee: waarom brengen we zelfstandige it-specialisten niet samen in een netwerk, waaruit bedrijven en particulieren kunnen putten bij computerproblemen? Zelfstandigen zullen in de regel meer gemotiveerd zijn om het goed te doen en zouden tegen gelijke kosten betere kwaliteit moeten kunnen leveren.
Het was het begin van Guidion – nu met meer dan 500.000 klanten per jaar volgens het FD een van de snelst groeiende bedrijven van Nederland. Maar ik wilde meer, misschien zelfs internationaal. Ik was gefascineerd door de kracht van het werken met zelfstandigen. Als iedereen die toch zou inzetten, dan kon je veel vervelende dingen uitbesteden.
Hoofdkraan.nl werd mijn nieuwe missie. Dag en nacht werkten we met een klein groepje aan het opzetten en uitbouwen van de site en nog steeds is het lang niet af. Het idee is om ondernemers sneller te laten groeien, door alles wat ze niet leuk vinden of niet kunnen aan geverifiëerde zelfstandige professionals uit te besteden.
Maar ook dat was helaas niet genoeg. Noem het schaalvergroting, noem het grootheidswaanzin; toen ik de kans kreeg om de website pimtim.com (internationale marktplaats voor het ontwerpen van logo’s) te kopen, zag ik het als een opstap voor mijn internationale aspiraties. Klinkt toch een stuk leuker als je op de borrel kan zeggen dat je over de hele wereld werkt, dan dat je binnenkort Maastricht gaat veroveren.
Pimtim was alleen op sterven na dood, er werkte niemand en alle techniek was geoutsourced naar Roemenië. Er moest veel gebeuren. Dat doen we wel even, dacht ik. We veranderen het business model, doen wat effectievere marketing en het gaat lopen als een trein!
Nou, toen het contract was getekend en de eerste aanpassingen waren gedaan, was het afwachten. En wachten, en wachten, en wachten. Maar er veranderde helemaal niets: er kwamen niet meer klanten bij en de klanttevredenheid nam niet toe. Het enige dat veranderde was dat ikzelf en sommigen van het team het een stuk drukker hadden.
De internationale dimensie die zo leuk leek voor de borrel, betekende ook vreemde talen en betaalsystemen. Mensen die vanuit een Mongoolse yurt logo’s zitten te ontwerpen moeten in tugrik betaald worden, dat was de realiteit. Met andere woorden, het werd niks.
Wat heb ik geleerd? Me niet te laten verleiden tot zijpaden. Te focussen op wat staat, maar nog verder uitgebouwd moet worden. Veel meer research te doen voordat ik ergens instap en beter in te schatten hoeveel elke nieuwe activiteit me afleidt.
En behalve weten wanneer met iets nieuws te beginnen, weten wanneer het tijd is om definitief de stekker eruit te trekken. Soms is het enige besluit afscheid nemen. Is dat een goede beslissing? We gaan het zien. In de tussentijd ga ik mijn leven beteren.
Rust zacht pimtim.
Ingezonden door: Tymen Selman
Netwerken: Het gaat er niet om wie je bent, maar wie je kent !
Link naar reactie
Aanbevolen berichten
11 antwoorden op deze vraag