Ik plaats het maar even in dit forum,omdat de link met ondernemerschap wel erg ver is (althans, net zo ver als het 'basis-inkomen' topic).

 

Er zijn (in mijn idee, gelukkig) steeds meer deskundigen die een beetje buiten de lijntjes durven te tekenen. Het (voor mijn gevoel kwadratisch) effect van grote groepen die financieel aan de grond komen, moet nog gevoeld gaan worden. Als Nederland aan de bejubelde 3% norm kan voldoen, gaat het echte werk pas beginnen. Zie het artikel in de Volkskrant:

 

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/11304/Vonk/article/detail/3563047/2013/12/16/Al-die-families-de-schuldsanering-injagen-levert-economisch-niets-op.dhtml#!

Er wordt wel een hele erg onderwerpen door elkaar gehusseld door die "hoofd-econoom". Jammer dat het daardoor een beetje warrig wordt en hij zijn punt, dat de ellende van individuele burgers mede wordt veroorzaakt door de 35-norm, helemaal ondoorzichtig. Ik had het sterker gevonden als hij de bilaterale maatregel, om de banken te dwingen hun vermogen enorm te versterken, eveneens had vermeld. Dat heeft immers wel 100% direct invloed op de kosten van burgers en bij de 3% regel is het afhankelijk hoe het plaatje moet worden ingevuld.

 

Dat er een stuk geschreven wordt om lijkenpikkers buiten spel te zetten, vind ik helemaal top. Het zou een hele maatschappelijke verrijking zijn als er goede en redelijke maatregelen konden worden ingevoerd, waarmee een hoop persoonlijk leed kan worden voorkomen. Enerzijds al het gevoel dat je op je 54e bent afgeschreven voor de arbeidsmarkt en anderzijds ook nog het financiële debacle, dat je (geheel buiten eigen schuld) moet ondergaan. En die 54 lijkt me aan de hoge kant als jet om "afschrijven" staat. Ik ken mensen van net boven de 40 die al niet meer aan werk komen. En ik ben het met de TS eens dat de catastrofale gevolgen daarvan nog zichtbaar moeten worden. Als je ca. 6 maanden thuis hebt gezeten en je krijgt doorlopend het gevoel bevestigd dat je voor de arbeidsmarkt bent afgeschreven, zul je vanzelf aardig waardeloos gaan voelen en zullen er wellicht ook heel veel nevenspanningen kunnen ontstaan. Niemand kan zeggen hoe dit zich uiteindelijk gaat ontwikkelen. In het verleden zijn er ook crisis-rondes geweest en werden er ook veel functies geschrapt d.m.v. re-organisatie en die functies komen niet meer terug.

 

Ik hoorde een andere econoom op BNR-radio zeggen dat hij verwacht dat de economie van de EU weer gaat opbloeien d.m.v. een nieuw type werk/product. In verdekte termen hoorde ik hem zeggen dat we nieuwe zaken in eigen beheer moeten houden en zaken slimmer moeten gaan organiseren dan nu in het Verre Oosten mogelijk is. Wellicht licht daar de oplossing. Maar of de vaklui er dan nog iets aan zullen hebben is de vraag.

 

 

De samenvatting die mij blijft hangen is "Mijnheer Onderwater heeft zich een paar jaar geleden diep in de schulden gestoken om mooier te kunnen wonen. Daar kon hij niks aan doen, want dat deed iedereen toen. Dus moeten we zijn schulden maar kwijtschelden." Nu ben ik niet gereformeerd, zoals het artikel insinueert, maar dat vind ik wel erg kort door de bocht. Zeker omdat op basis van het voorbeeld niet duidelijk wordt of het nu echt gaat om een uitzichtloze onbetaalbare schuld.

 

Het artikel gaat helaas nauwelijks in op de afweging van goede oplossingen. Want wie zijn schuld of verantwoordelijkheid dat financiële probleem van Onderwater nu ook is, het probleem is er. En van dat probleem heeft ook de omgeving van Onderwater waarschijnlijk last (omdat zij niet betaald krijgen bijvoorbeeld). Ik denk dat je zorgvuldig de opties in kaart moet brengen en in eerste instantie kijken wat Onderwater zelf kan doen, al dan niet met begeleiding. Pas daarna kom je mijns inziens bij de opties die anderen kunnen doen, zoals (waarschijnlijk op de laatste plaats) het kwijtschelden van de schuld.

 

Ophangen of zweepslagen zijn ook niet alles, maar simpelweg kwijtschelden lijkt me het andere uiterste. Een verbeterde vorm van schuldsanering is ook een optie, maar afhankelijk van de haalbaarheid in de gegeven situatie. Ik denk dat het zoeken naar een voor alle partijen redelijke oplossing voorop moet staan. Dat die oplossing per definitie kwijtschelding is, daar heeft het artikel me niet van overtuigd.

Het is idd erg warrig en over kwijtschelding heb ik dezelfde mening. Alleen de opmerking over alternatieve constructies lijken me positief. Zoiets zou ook kunnen spelen als een ondernemer/zzp-er in zwaar weer terecht zou zijn gekomen, door externe oorzaken zoals ziekte en/of economische veranderingen.

Persoonlijk vind ik het al heel mooi dat we een vangnet hebben dat "bijstand" heette en sinds enkele jaren met een paar letters wordt aangeduid die staan voor de naam van die steeds veranderende wetgeving. We voorkomen daarmee, dat we op iedere straathoek worden beroofd door hongerige daklozen die hun zieke kindertjes in leven willen houden. We hoeven ook niet over de bedelaars te struikelen, want we hebben voor een voorziening gezorgd. Wel jammer, dat die voorziening met steeds meer merkwaardige regeltjes en eisen wordt omkleed, maar dat schijnt nodig te zijn om iedereen tevreden te stellen die op dat moment zelf niet behoeftig genoeg is om van dat vangnet gebruik te willen maken. Maar positief is weer het stabiliserende effect dat het vangnet heeft op de economie en op de sociale cohesie als geheel.

 

Ophangen en geselen kost alleen maar en levert niets op. Een noodvoorziening werkt stabiliserend en zorgt ervoor dat we een arbeidsreserve in stand houden, die erg nuttig kan blijken op het moment dat we weer behoefte hebben aan arbeidend volk.

 

Over de schuldloosheid van mensen met schulden kun je niet iets in het algemeen beweren.

De oorzaken kunnen heel verschillend zijn.

 

Soms zijn mensen dom en doen ze domme dingen. Soms hebben mensen pech en dat kan iedereen overkomen. Meestal gedragen mensen zich als kudde wezens. Ze kopen een huis als iedereen een huis koopt en betalen daardoor te veel. Als dat weer verkocht moet worden als iedereen moet verkopen, ontstaat er een probleem. Of ze volgen een opleiding waarvan iedereen zegt dat je na afloop een gouden toekomst wacht. Maar als ze dan gaan solliciteren blijkt dat er te veel leeftijdgenoten hun beroepskeuze lieten afhangen van de arbeidsmarkt van een paar jaar geleden. De één wordt geboren in een gezin waar de toekomst van de kinderen als belangrijk wordt gezien. Een ander is kind van ouders die weinig aan de kinderen spenderen, zodat hard werken en studeren resulteert in een hoge schuld.

 

Sociaal wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond, dat vrijwel iedereen die succes heeft, denkt dat dit is te danken aan eigen inzet en superieuriteit. Verliezers hebben hun pech aan zichzelf te danken. Dat verschijnsel doet zich voor bij een simpel kaartspel: Geef de één de kaarten met goede kansen en de ander de slechte kaarten. Zorg ervoor dat iedereen weet, dat de kaarten oneerlijk verdeeld zijn. De kans is groot, dat degene die met goede kaarten begon, het spel wint en dat ziet als prestatie, resulterend uit de eigen slimheid, oplettendheid en superieuriteit.

 

Je kunt hetzelfde testje doen met ganzebord, of elk willekeurig ander spel, waarbij kans op goede en slechte resultaten door de startsituatie wordt beinvloed. In het economisch en maatschappelijk verkeer doet zich hetzelfde menselijke trekje voor.

 

In onze huidige werkelijkheid heeft niet iedereen de zelfde kansen en de zelfde middelen. Je kunt vanaf geboorte al een voorsprong hebben. Je kunt ook beginnen met een achterstand, die je hele leven niet is in te halen.

 

Toch zorgen dat niemand van honger en kou hoeft om te komen, is een kwestie van beschaving.

Beschaving vind ik belangrijk. Belonen van dom handelen niet.

 

Ik heb daar vanmiddag ook een tijdje over na zitten denken. Ik had gisteren toevallig eens Shell E310-fuelsafe getankt, omdat met de prijs werd gestunt. (1,917 p.liter) Maar al snel kon ik mijn ogen niet geloven over de snelheid waarmee de benzinemeter terug liep. Ik rij nu de tank leeg, (meer dan 100km minder dan gebruikelijk) en ik ga snel weer tanken bij mijn vaste station. Ik heb een paar weken geleden ook al eens E310 langs de Duitse Autobahn getankt en dat was ook al geen succes. Shell is dus een grote jongen die door zijn positie, zijn macht kan misbruiken. Het is puur geluk dat een benzinepomp weer eens een tankwagen met betere benzine is volgegooid en jij als gebruiker kunt daar niks aan doen. Het enige dat me voorlopig rest is de stations van Shell vermijden.

 

Geluk of ongeluk is dus onderdeel van ons welzijn e.d. De een treft het met welvarende ouders en de anders moet zich een levenslang het schompes werken om het hoofd boven het hoofd te houden.

Als iemand in de schuld terecht komt door een factor van buitenaf, of doordat hij het zelf verkeerd heeft gedaan maakt geen verschil. Iedereen wenst er weer uit te komen. Of dit nu een natuurlijk persoon, rechtspersoon of overheid is.

Meestal is de gedwongen remedie: saneren, bezuinigen en nog eens bezuinigen. Totdat je alles hebt gedaan wat je kon, en dan is er alleen nog een vangnet.

 

Om echter te voorkomen dat de mensen of overheden in de schulden en uiteindelijk in een vangnet terecht komen is er maar één remedie. Weer kansen krijgen om inkomsten te creëren, waarmee je de schulden kunt saneren. En dit is nu juist wat er in de maatschappij mis is. Niemand denkt hieraan. Een overheid denkt alleen via snijden tot een oplossing te komen, en de mensen om iemand heen denken alleen maar in termen van kosten beperken en saneren in de uitgaven,.

Dat dit een zeer ongewenst effect heeft zal inmiddels wel duidelijk zijn.

 

Laten we iedereen die in de schuld dreigt te komen de mogelijkheid bieden om weer inkomen, omzet of inkomsten te genereren. Als ze dit zelf niet zien moeten we ze die kant opsturen. Dat is de enige manier om dit varkentje te wassen en de economie weer gezond te maken.

Zo is het Herman. Ik sta helemaal achter je. Allemaal een staatslot kopen en allemaal de hoofdprijs. Dat is veel eerlijker!