Samenwerkingsvragen kan ik in allerlei varianten vinden op dit forum, maar het is toch iedere keer weer net een beetje anders.
Je wilt samen een product ontwikkelen, produceren en in de markt zetten, maar je hecht aan je zelfstandigheid. Daarij wil je niet dat formeel gedoe een wig kan slaan tussen de partners.
Mijn boeren verstand zegt me dat je naar je klant uiteindelijk toch als één partij moet optreden. Dat betekent dat je een VOF of BV nodig hebt, of één van de partijen moet de verkopende partij worden.
Wat betreft dit laatste, waarbij één van de partijen gaat verkopen... Het schijnt mijn boeren verstand een beetje vreemd toe wanneer de partners elkaar dan facturen gaan sturen voor hun aandeel in de winst. Er is meer sprake van een soort risico dragende lening in de vorm van een verrichte bijdrage in arbeidsuren, ruimte, machinegebruik, of centjes. Met andere woorden, elke factuur is eigenlijk een lening. Lijkt mij een aardig idee, maar wie kan mij nu nog volgen?
En dan dit: In principe wil je een soort van fifty-fifty doen, maar in de praktijk doe je allebei/allemaal heel andere dingen en daardoor steek je er ook heel anders tijd in. In het bijzonder: hoe moet je het ontwikkeltraject doorberekenen in het eindproduct, in het bijzonder als de te verwachten verkoop moeilijk te voorspellen is? En dat dan tot ieders tevredenheid.
Om een begin te maken met mijn eigen antwoord...: Ik zou de ontwikkeling, eerste investeringskosten, en de eerste productie als geheel willen nemen en deze als risicodragende investering willen zien en dus als rechthebbend op een deel van de winst.
Het productiewerk daarna, en misschien ook de verdere ontwikkeling, zou op uurbasis betaald kunnen worden. Maar stel dat er daarvoor nog geen centjes zijn. Dan is ook dat werk nog risico-dragend. Of niet? Ik vind van wel. Je zou dan kunnen zeggen dat je alles als risicodragende investering moet zien totdat of voor zover (nog ingewikkeld genoeg) iedere partner voor de uurtjes die hij vanaf dan nog maakt betaald kan worden.
Pas op dat moment kun je ieders investering noteren (als risico dragende lening in natura) en op basis daarvan "winst" uitkeren, vind ik. De partners die het productiewerk doen kunnen dat dan ook vanaf dat moment betaald krijgen op factuur. De verkopende partij die dit uiteindeliljk allemaal betaalt stuurt dan als het ware een factuur aan zichzelf (lees; hij krijgt wat meer van de winst).
Is dit een aardige constructie?
Dan is er nog de mogelijkheid dat een van de partners er misschien ooit eens uit wil stappen en zijn aandeel wil verkopen. Aangezien zijn aandeel een risicodragende lening was lijkt mij dit mogelijk. Misschien aan dit geheel nog iets toevoegen voor het geval een partij schade aanricht aan het geheel of bijvoorbeeld vertrekt zonder zijn werkzaamheden goed over te dragen aan een andere partij.
Overigens; gebruik ik de term "risico dragende lening" hier correct? Ik bedoel dat je een deel van de winst krijgt, niet dat een lening afbetaald wordt, alhoewel je dat laatste toe zou kunnen voegen.
Heb ik nou een nieuwe, innovatieve bedrijfsvorm bedacht of moet ik gewoon wat minder lang achter dit beeldscherm gaan zitten? ;D
Ik bedacht me nog; wanneer het tot een faillissement komt vanwege problemen met klanten of het product, dan gaat met deze constructie alleen de verkopende partij failliet.
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
bedenkerij / bert
bedenkerij / bert
Samenwerkingsvragen kan ik in allerlei varianten vinden op dit forum, maar het is toch iedere keer weer net een beetje anders.
Je wilt samen een product ontwikkelen, produceren en in de markt zetten, maar je hecht aan je zelfstandigheid. Daarij wil je niet dat formeel gedoe een wig kan slaan tussen de partners.
Mijn boeren verstand zegt me dat je naar je klant uiteindelijk toch als één partij moet optreden. Dat betekent dat je een VOF of BV nodig hebt, of één van de partijen moet de verkopende partij worden.
Wat betreft dit laatste, waarbij één van de partijen gaat verkopen... Het schijnt mijn boeren verstand een beetje vreemd toe wanneer de partners elkaar dan facturen gaan sturen voor hun aandeel in de winst. Er is meer sprake van een soort risico dragende lening in de vorm van een verrichte bijdrage in arbeidsuren, ruimte, machinegebruik, of centjes. Met andere woorden, elke factuur is eigenlijk een lening. Lijkt mij een aardig idee, maar wie kan mij nu nog volgen?
En dan dit: In principe wil je een soort van fifty-fifty doen, maar in de praktijk doe je allebei/allemaal heel andere dingen en daardoor steek je er ook heel anders tijd in. In het bijzonder: hoe moet je het ontwikkeltraject doorberekenen in het eindproduct, in het bijzonder als de te verwachten verkoop moeilijk te voorspellen is? En dat dan tot ieders tevredenheid.
Om een begin te maken met mijn eigen antwoord...: Ik zou de ontwikkeling, eerste investeringskosten, en de eerste productie als geheel willen nemen en deze als risicodragende investering willen zien en dus als rechthebbend op een deel van de winst.
Het productiewerk daarna, en misschien ook de verdere ontwikkeling, zou op uurbasis betaald kunnen worden. Maar stel dat er daarvoor nog geen centjes zijn. Dan is ook dat werk nog risico-dragend. Of niet? Ik vind van wel. Je zou dan kunnen zeggen dat je alles als risicodragende investering moet zien totdat of voor zover (nog ingewikkeld genoeg) iedere partner voor de uurtjes die hij vanaf dan nog maakt betaald kan worden.
Pas op dat moment kun je ieders investering noteren (als risico dragende lening in natura) en op basis daarvan "winst" uitkeren, vind ik. De partners die het productiewerk doen kunnen dat dan ook vanaf dat moment betaald krijgen op factuur. De verkopende partij die dit uiteindeliljk allemaal betaalt stuurt dan als het ware een factuur aan zichzelf (lees; hij krijgt wat meer van de winst).
Is dit een aardige constructie?
Dan is er nog de mogelijkheid dat een van de partners er misschien ooit eens uit wil stappen en zijn aandeel wil verkopen. Aangezien zijn aandeel een risicodragende lening was lijkt mij dit mogelijk. Misschien aan dit geheel nog iets toevoegen voor het geval een partij schade aanricht aan het geheel of bijvoorbeeld vertrekt zonder zijn werkzaamheden goed over te dragen aan een andere partij.
Overigens; gebruik ik de term "risico dragende lening" hier correct? Ik bedoel dat je een deel van de winst krijgt, niet dat een lening afbetaald wordt, alhoewel je dat laatste toe zou kunnen voegen.
Heb ik nou een nieuwe, innovatieve bedrijfsvorm bedacht of moet ik gewoon wat minder lang achter dit beeldscherm gaan zitten? ;D
Ik bedacht me nog; wanneer het tot een faillissement komt vanwege problemen met klanten of het product, dan gaat met deze constructie alleen de verkopende partij failliet.
Bert mijn website>
Link naar reactie
https://www.higherlevel.nl/forums/topic/8858-met-meerdere-bedrijven-samen-een-produkt-in-de-markt-zetten/Delen op andere sites
Aanbevolen berichten
9 antwoorden op deze vraag