Norbert Bakker

Interessant! Maar wel verwarrend: kennelijk zit er verschil tussen juridische, boekhoudkundige en verzekeringstechnische betekenissen van het begrip "vervangingswaarde". Ik vraag mij als leek dan af: wist huurder of had huurder moeten weten dat hier nieuw voor oud bedoeld werd? Uit de financiële begrippenlijst:

Graag gedaan!

Als de restwaarde 0 is, ja. Lijkt me een prima te verdedigen dagwaarde bij gebrek aan een beter alternatief Disclaimer: naast dat ik geen jurist ben, ben ik ook geen schade-expert, alleen ervaringsdeskundige ☺️. Voor zover mij bekend: je kunt contractueel van alles overeenkomen, ook een vast afschrijvingspercentage. Als dat vaste percentage ook nog verband houdt met de gemiddelde leeftijd, is dat helemaal mooi. Een ander alternatief is je verhuur-voorraad te laten taxeren op vervangingswaarde: dan heb je een taxatierapport van een beëdigd taxateur waarmee je altijd sterk staat bij discussies over waarde (en dat zelfde rapport is dan ook bruikbaar voor evt verzekering tegen brand/diefstal etc). En als er geen 2e hands markt bestaat en de goederen nauwelijks aan slijtage/waardevermindering onderhevig zijn, dan zou het best kunnen zijn dat de getaxeerde vervangingswaarde bijna gelijk is aan de oorspronkelijke nieuwwaarde of zelfs huidige nieuwwaarde.

Die expert weet vermoedelijk minder over jouw onderdelen dan jij. Hij/zij zal vooral vragen hoe oud een beschadigd onderdeel was en wat de eventuele kosten zijn voor het 2e hands aanschaffen van een zelfde artikel met dezelfde ouderdom. Als er helemaal geen 2e hands markt is, dan wordt al snel gekeken naar de geschatte economische levensduur en restwaarde (oud ijzerprijs) en wordt daarmee een percentage afschrijving vastgesteld. Of er wordt gekeken naar de boekwaarde, maar dat is ongunstig voor jou als de fiscale afschrijftermijn sneller is dan de economische levensduur.

De wet vormt de basis als er niets is overeengekomen. Je bent bij overeenkomsten tussen bedrijven vrij iets anders met elkaar overeen te komen: dus ook vergoeding op basis van nieuwwaarde. Alleen dat staat niet in jouw voorwaarden: vervangingswaarde heeft een andere betekenis (vervangingswaarde = dagwaarde) Daarnaast loop je het risico dat - als je nieuwwaarde overeenkomt - een rechter daar een streep doorzet omdat het onredelijk/bovenmatig kan zijn: je wordt dan feitelijk "beter" van schade (ook al is dat door de bijkomende kosten en je eigen kosten in de praktijk zeker niet het geval) en dat is strijdig met een zogenaamde indemiteitsbeginsel (zie art 7:960 BW) Ik ben geen jurist, maar die voorwaarden lijken mij op het eerste gezicht prima, alleen betekenen ze wat anders dan jij denkt of dacht.

Hoi @Jasper S. , ik denk dat sprake is van een misverstand: de dagwaarde is in principe gelijk aan vervangingswaarde. Dat zijn de kosten voor vervanging van een beschadigd (en niet economisch rendabel te repareren) goed door een identiek goed van zelfde kwaliteit, onderhoudstoestand en ouderdom. Zoals ik het nu lees lijk jij een klant de nieuwwaarde (=de kosten van vervanging door een volledig nieuw item) in rekening te willen brengen en dat is meestal bovenmatig: de aansprakelijkheid van de schade-veroorzaker gaat niet verder dan de dagwaarde en evt bijkomende kosten (zoals derving, maar daar gelden dan wel weer specifieke voorwaarden voor in de wet - zie art 6.163 BW : relativiteitsvereiste - en je hebt dat nu niet in je voorwaarden staan )

Spijker op de kop. Uiteindelijk wordt de AOW onbetaalbaar maar met een beetje goede visie en wil is die AOW helemaal niet meer nodig, De pijn zit 'm wat mij betreft vooral in een scenario waarbij de AOW in de toekomst wordt afgebouwd of verlaagd en een eventuele aanvulling daarop afhankelijk wordt gemaakt van het overige pensioeninkomen en vermogen op AOW-datum, zeg maar een soort pensioenbijstand. Dat betekent dat iemand die altijd netjes pensioen heeft opgebouwd en zuinig heeft geleefd, geen of minder AOW krijgt en iemand die nooit heeft gespaard en nooit pensioen heeft opgebouwd maar wel 6 x per jaar op vakantie ging, recht heeft op (aanvullende) AOW. Ook om deze reden vind ik een verplichting van pensioenopbouw voor iedereen - zowel werknemer als ondernemer- geen slecht idee : het voorkomt onvrede en vermeend misbruik van (basis)voorzieningen. En - evt. met een lange overgangsregeling - kan de AOW dan worden afgeschaft ten faveure van ieders persoonlijke "fundament". ( En als dàt het idee achter dit voorstel van de PensioenFederatie is, dan is het voorstel opeens niet meer zo absurd, zelfs het percentage niet.) Voor veel mensen is dit vloeken in de kerk, maar op termijn vermoedelijk de enige zinnige optie. Dat zelfde geldt voor die andere nog veel grotere olifant in de fiscale porseleinkast: het afschaffen van de hypotheekrenteaftrek.

@StevenK als idee is het ook wat mijn betreft zeker interessant (komt in de buurt van een basis voor alle werkenden, mits dan ook alle werknemers een pensioenvoorziening krijgen), alleen het percentage van 20% is absurd hoog omdat geen rekening wordt gehouden met een AOW franchise. (of, nog veel erger, de PenfioenFederatie sorteert alvast voor op geleidelijke afbouw van de AOW)

Hun pensioenvoorziening met die 20% over de winst per jaar nog uitstekender maken, of eerder stoppen met werken en lekker van dat pensioen gaan genieten😉 FF Serieus: geen vermeende bovenmatigheid en geen dispensatie: dat zou allemaal veel te complex en fraude-gevoelig worden Nee, dat verwacht ik niet: dat stopt bij het bereiken van de AOW-gerechtigde leeftijd. Maar laten we eerlijk zijn: er zijn nu en zullen straks vooral ondernemers net boven de AOW leeftijd zijn die ervan zullen balen dat ze niet verder mogen aanvullen m.a.w. geen verdere belastinguitstel voor pensioenaanvulling ná AOW krijgen (bijvoorbeeld om nog tot max AOW leeftijd + 5, 5 jaar van uitstel te kunnen profiteren). M.a.w. het probleem zal eerder zijn niet mogen aanvullen dan nog moeten aanvullen na AOW. En uiteraard is dit allemaal een reactie op een absurd en hypothetisch voorstel.

Beste @insparcom / Hans, Ik vermoed dat je voor de bronvermelding een abonnement op PensioenPro moet nemen (onderdeel van FD mediagroep ). Echter, met een beetje googelen kom je er uiteindelijk ook: de PensioenFederatie heeft dit geopperd in hun reactie op de Internetconsultatie van de Zelfstandigenwet Die consultatie is inmiddels gesloten, maar hun reactie is openbaar. In bijlage de PDF, met op pagina 2, alinea 3 de opmerking over proportionele pensioenbijdrage van 20% van de bruto inkomsten van een zelfstandige 250623-consultatiereactie-Pensioenfederatie-B_2025_677_initiatiefwetsvoorstel-zelfstandigenwet (6).pdf

Wellicht, maar dan wel een onderhandelingsmethode met een dik pak boter op je hoofd: per saldo zijn er veel meer werknemers zonder pensioen dan zelfstandigen!

(bron: BrightPensioen) Waarom is dit artikel interessant? Het toont vooral aan waar de concept Zelfstandigenwet kwetsbaar is: in plaats van de discussie over wel of niet toetsen van zelfstandigheidscriteria in de huidige wetgeving, stelt deze concept wet voor dat iedereen zelfstandig is die een aantoonbaar toereikende voorziening heeft getroffen voor aansprakelijkheid, arbeidsongeschiktheid en pensioen. Dat klinkt aantrekkelijk (géén gedoe met handhaving en discussie wel of niet zelfstandig), maar hamvraag wordt dan: wat is toereikend? De Pensioenfederatie stelt zo'n absurd hoog percentage voor (20% van de winst, zonder rekening te houden met een AOW-franchise) dat zelfstandig ondernemerschap flink duurder wordt dan werknemer zijn. Of dit voorstel serieus is of een ordinaire gifpil om het Wetsvoorstel onaantrekkelijk te maken valt nog te bezien...

En wat doe je met die 10.000 overige inkomsten dan? Juist daar zit de potentiële fraude, zoals @StevenK al aangaf.

Pas wel op voor "verzonnen schaarste", daar hebben niet alleen booking dot com en vliegmaatschappijen last van tegenwoordig 😉.

Ik ben geen jurist maar waar de voorwaarden ergens niet in voorzien geldt de wet en niet per sé een bepaling die de rechten van een lessor beschrijft. Los daarvan: in de meeste leaseovereenkomsten zonder tussentijdse opzegmogelijkheid staat dat ook specifiek vermeld bij de contractsduur (“dit contract wordt aangegaan voor 4 jaar en is in die periode onopzegbaar door lessee”)