Zwizzle

Hallo allemaal, in staat de toedracht, maar het komt er op neer dat ik mogelijk binnen redelijke termijn het merendeel van mijn eigen bedrijf in handen heb. Nu nog deel ik de meerderheid met mijn partner, maar die vertrekt en het heeft er de schijn van dat ik mogelijk als enige directeur verder ga (zij het niet als enige aandeelhouder). Als ik zijn aandelen overneem, ben ik plots DGA (, denk ik). Heeft iemand een idee wat dit fiscaal en juridisch gezien in gaat houden? Gelet op wat ik van het onderwerp weet, was ik altijd blij dat ik geen DGA was. Enfin, wat staat me te wachten, mocht dit scenario werkelijkheid worden? Alvast bedankt! Groet, Martijn

Hallo allemaal, even een update na mijn draadje over m'n vertrekkende partner. De situatie is als volgt: ik heb het bedrijf min of meer volledig overgenomen en de financiele situatie gestabiliseerd. Mijn voormalig partner behandel ik als werknemer, een situatie voor beiden zeker wennen is. Echter, we werken nu op een normale manier toe naar het moment waarop hij definitief 'vaarwel' zegt, vermoedelijk begin maart. Tot die tijd heeft hij om zijn aandeel in het bedrijf dermate concreet te maken dat het overgenomen kan worden. In dit zin is de zaak nu stabiel, en is er geen reden tot paniekvoetbal, iets dat na de crisis van afgelopen december dreigde. Ik zal proberen hem beschikbaar te houden om ook na zijn vertrek bepaalde zaken toe te lichten. Ik zal niet ontkennen dat het me soms moeite kost nog normaal met hem om te gaan, omdat ik me soms nog steeds behoorlijk geditched voel. Echter, het is niet goed voor het bedrijf om dat de overhand te laten krijgen, en dus moeten we door. Heeft wel tot gevolg dat ik naar alle waarschijnlijkheid een vacature voor een nieuwe partner heb :) En nog wat vragen maar die zal ik niet hier posten. Groet, Martijn

Vanuit mijn eigen ervaring kan ik zeggen dat de onderzoeksinstituten waarmee mijn bedrijf samengewerkt heeft (UvA/NIKHEF/TUD), zeer behulpzaam en toeschietelijk waren toen we ze benaderden. Ik denk dat het aura van de uni's verkeerd is; teveel ondernemers zien ze als logge instituten waar voornamelijk abstracte en niet (direct) toepasbare kennis geproduceerd wordt. Echter, ik geloof ook onmiddelijk dat vele universiteiten ondernemers en bedrijven zien als vijanden, die het enkel om het geld te doen is. Misschien hebben we nog iets te veel last van stigmatiserende denkbeelden?

(off-topic: ja, er is ooit een docu over gemaakt, en we zijn nogal wat in het nieuws geweest met onze zeilboot en electronica. Wat we toen ontwikkeld hebben is dus de basis van het huidige bedrijf) Bedankt voor jullie reacties allemaal. Het is goed om te merken dat er veel mensen die constructief mee denken. Enfin. Al het werk dat mijn afvallige partner verricht heeft, is gedaan onder de vlag van de BV (want dat is het). Het IP blijft dus hier, en ik heb hem opdracht gegeven voor zijn vertrek alles gedocumenteerd achter te laten. In die zin is er niet veel verloren. Ik zal eens met onze advocaat gaan praten over de mogelijkheden die hier resten; maar ik wil er geen juridische toestand van maken want ik wil geen conflicten. Het moet netjes en clean afgehandeld worden. Ik nijg ernaar aan te sturen op een scenario dat in de lijn ligt van de suggestie van AOS.

Hi all, dank voor alle antwoorden. Allereerst, dat hij duidelijk laat blijken geen ondernemer te zijn, lijkt me zonneklaar. Echter, hij bezit wel een groot deel van de technische know-how, and hoewel natuurlijk ik dat ook heb, heb ik het gevoel dat de waarde van mjin bedrijf met zijn vertrek grote schade oploopt. Hij laat me zitten op een cruciaal moment. Al zou hij bijdraaien, ik denk niet dat ik hem nog genoeg zou vertrouwen om verder te kunnen gaan. Wat betreft de scheiding: die moet idd netjes en clean afgehandeld worden. Ik wil hem uit het bedrijf hebben en er niet bij laten hangen. Hoe dat echter zit met het bankkrediet weet ik niet precies: ik wil niet dat hij hier zonder verantwoordelijk uit kan sneaken, maar ik wil hem ook niet in het bedrijf laten hangen. Hij maakt zijn lopende werk af en vertrekt dan waarschijnlijk (vermoedelijk begin/half januari). Op korte termijn kan ik het waarschijnlijk wel alleen af, maar niet op de (middel)lange termijn. Daarvoor is de zaak te complex, en ligt er teveel werk open. Enfin, ik laat het even een paar dagen op me inwerken, en beslis dan definitief of, en zo ja hoe, ik ermee doe ga. Neem van mij aan dat ik er in principe nog steeds helemaal in geloof -- maar waar begint de realiteit en eindigt de droom? Nou ja, dat vertel ik jullie wel zodra ik dat besloten heb :) Nogmaals dank, fijn weekend allen! PS. De website van mn bedrijf is volstrekt outdated, er is een nieuwe onderweg (in het kader van marketing). Dus leidt niet teveel van die oude af.

Goedendag allen, om het kort te beschrijven: ik heb samen met mijn (zaken)partner een bedrijf gestart aan het begin van 2002. Dit na een lang universitair project waar dermate veel goeds uitkwam (zowel qua technologie en qua markt) dat we er een bedrijf van maakten. We zijn nu bijna een jaar verder en het produkt is nagenoeg af in industriele (lees: monkey-proof) vorm. We zijn de laatste maanden voorzichtig begonnen met verkoop en marketing van dit product, en de reacties zijn zeer positief. Te vroeg om met zekerheid te kunnen zeggen dat we binnen gaan lopen (;)), maar er zit absoluut muziek in. Probleempje: het geld is bijna op. Het ontwikkelingstraject duurde (uiteraard) langer dan geplanned en na enkele financiele tegenslagen zijn we leeg. Terug naar de bank dus (we hadden al een -redelijk bescheiden- krediet), en verkoopactiviteiten verviervoudigen. Echter, mijn partner ziet het niet meer zitten en stapt er definitief uit. Hij laat mij zitten met het vrijwel affe product en stapels verkoopwerk in het verschiet. Dit valt me nogal koud op m'n dak; zo werk je samen enthousiast aan je ideeen, en zo zegt ie dat de druk niet meer aankan en de verantwoordelijkheid voor een kleine additionele lening niet aankan. Ik zit met mn handen in het haar. Moet ik alleen door? Ik kan dit alles toch niet in de steek laten? Er zit jaren werk en geld in! Of moet ik verstandig zijn en erkennen dat ik het alleen niet aankan en over een half jaar dan eventueel alsnog het schip in ga (letterlijk en figuurlijk in mijn geval), met alle verantwoordelijkheid en schulden van dien. Hebben jullie ervaring met dit soort toestanden? Ik wil niet dat het op een ordinaire ruzie uitloopt, maar ik voel me behoorlijk genaaid.