R.I.P. - Benm

Maar wat zou de motivatie kunnen zijn om dat te doen? Voor telecommunicatie diensten geldt toch voor zowel particulieren als ondernemers het 21% tarief? Of gaan ze er, a priori, vanuit dat een deel van het gebruik sowieso prive is en daarom niet aftrekbaar? Dat lijkt me ergens ook vreemd gezien het best realistisch is dat een bedrijf een mobiele telefoon + abo afsluit voor -uitsluitend- zakelijk gebruik, bijvoorbeeld als servicenummer voor een monteur oid. Bonnetjes/facturen voor particulieren zonder expliciete btw vermelding vind ik sowieso een vreemd verschijnsel: waarom zou je het niet vermelden? Zelfs op de kassabon van de supermarkt staat vermeld hoeveel btw er tegen hoog en laag tarief is betaald. Het ex-btw bedrag staat er niet op, maar dat is dan vrij eenvoudig te herleiden door de btw specificatie van het brutobedrag af te halen, voor zover dat uberhaupt van belang is.

Misschien ter overvloede, maar wil het toch graag even vermelden: Higherlevel heeft geen relaties met de NVI. De moderatie van het forum is wat dat zeker niet "partijdig" in het voordeel van NVI, en sluit ook zeker niet uit dat er bonafide incassobureaus kunnen bestaan die geen lid zijn van NVI om welke reden dan ook. Higerlevel heeft wel binding met het ministerie van EZ, nu EZ&K, maar het ministerie geeft moderatoren geen instructies om specifieke standpunten in te nemen, onderwerpen aan te kaarten, specifieke bedrijven onder de aandacht te brengen of wat dan ook. De hele discussie over IVB op Higherlevel is onstaan op initiatief van een forumlid, niet van een moderator. Het voornaamste verschil met veel andere fora is dat Higherlevel minder gevoelig is voor intimiderende taal vanuit IVB: een klein forum laat zich gemakkelijk afschrikken door de proceskosten alleen al, voor Higherlevel is dat minder het geval gezien we niet financieel afhankelijk zijn van 1 of enkele privepersonen.

Klopt, laten we maar gokken op het laatste als ze meteen gaan dagvaarden. Het lijkt een industrie op zich te zijn geworden: automatisch speuren naar foto's en vervolgens "namens de fotograaf" claims te gaan indienen. Dat de fotograaf in kwestie vervolgens niets over houdt na inhouding van gemaakte kosten deert ze niet zoveel, het is meer procederen voor de eigen winst van dergelijke bureaus. Als het daadwerkelijk een fotograaf zelf was dan zou je een andere opstelling verwachten: meerdere emails, als dat niets oplevert het hostingbedrijf benaderen om de website offline te krijgen (of hun klant te informeren van de inbreuk), dat soort werk. De meeste fotografen zullen echt niet meteen met een dagvaarding komen gezien de kosten daarvan aanzienlijk zijn en succes zeker niet gegarandeerd is.

Dat zou kunnen, blijkbaar is er in 2017 een mailcontact geweest - was dat met de fotograaf of het bedrijf dat je nu dagvaardt? Die vergelijking gaat een beetje mank natuurlijk: Afhankelijk van het soort parkeerboete is het een boete voor een overtreding en dus strafrecht (als je bijvoorbeeld op de stoep parkeert). Als je parkeert in een vak waar je moet betalen krijg je een naheffing van de gemeente. Op zich is die niet zo idioot hoog, afhankelijk van hoe lang je parkeert. Een dag parkeren in utrecht-centrum kost 37.50 als je een kaartje koopt, en 62.70 als je dat niet doet en betrapt wordt. Dus ja: als je een half uurtje parkeert is het wellicht het twintigvoudige, doe je het een hele dag nog niet het dubbele. Voordat ze met die scan-auto's aan de gang gingen namen genoeg mensen gewoon het risico om het -gemiddeld- minder kostte de boete te betalen ipv de parkeermeter te voeren :D

Op zich niet, maar het is wel erg vreemd dat men de procedure is begonnen zonder de gedaagde bijvoorbeeld een aangetekende brief met verzoek tot financiele compensatie te sturen. Zoals het door Rik vermelde blog al vertelt: er zijn meerdere mogelijkheden. Je hebt partijen die het er louter voor het geld om doen, maar ook fotografen die willen optreden tegen daadwerkelijk inbreuk van hun intellectueel eigendom. Lokfoto's zijn ook een probleem: het is verdomd lastig om te bewijzen dat een foto ooit gratis gebruikt mocht worden (via freeimages.com of iets dergelijks) als die foto daar verwijderd is en je geen screenshot oid hebt bewaard op het moment van gebruik (wie doet dat?). Het is een uiterst gemene tactiek om iets eerst gratis weg te geven en dan 5 jaar later te komen met een IP claim bij iedereen die het nog gebruikt. De eiser kan vrij eenvoudig bewijzen de maker van de foto te zijn, maar de gebruiker is vrijwel kansloos in het bewijzen dat de foto ooit gratis gebruikt mocht worden.

Verkijk je daar niet op: Vaak is de genoemde levensduur de tijd die het kost waarna de LED's nog de helft van de oorspronkelijke hoeveelheid licht produceren (maar wel evenveel stroom blijven verbruiken!). Voor de gemiddelde consument is dat prima, maar voor verlichting van algemene ruimtes (gangen etc) die 24x7 brandt niet echt: na een jaar of vier is de lichtopbrengst dusdanig gedaald dat je het moet vervangen, en dat gaat vaak niet erg gemakkelijk met leds die vast in hun armatuur zitten (dwz: je moet een monteur de complete armaturen uit plafonds en wanden laten trekken en vervangen). Qua duurzaamheid misschien ook niet zo handig als die ergens in de plastic afvalberg terecht komen.

Dat is inderdaad nogal vreemd, maar er is blijkbaar ooit een mailtje verzonden. Nou kan ik me voorstellen dat je zoiets negeert omdat je het aanziet voor een scam of iets dergelijks (ik kan iedereen met een website waar foto's wel gaan mailen en stellen ik de rechten heb en vergoeding wil, daar zal nog best wel eens iemand in trappen). Wat wel raar is is dat ze niet eerst per post een voorstel hebben gestuurd, meestal doet men dat wel (Getty etc). Dan heb je nog een moment dat je met een tegenbod of betwisting kan komen. Dat kan eventueel ook nog, het zal er ook een beetje van afhangen hoe lang en prominent die foto erop heeft gestaan, en hoeveel bezoekers de site heeft. Een rechter kan dat meerekenen. Probleem is hier niet eens de vergoeding (550 euro vind ik nogal veel) maar de proceskosten. Misschien kun je nog wel argumenteren dat de proceskosten verdeeld moeten worden over beide partijen, zeker als de rechter een (veel) lagere vergoeding dan 550 euro toekent, en ook rekening houdt met het feit dat ze je nooit eerder schriftelijk of zelfs aangetekend hebben benaderd en meteen zijn gaan dagvraarden.

Nogal ja - ik stuur eigenlijk uitsluitend facturen met 3 of 4 cijfers voor de komma ;) Wat dat betreft zou het mooi zijn als ik aan de 1000 facturen per jaar kan komen, al denk ik niet dat ik dan nog zou malen over transactiekosten - eerder over wat ik volgend ja ga doen qua pensioen.

Naja, de handhaving op aspecten als productkwaliteit bij leveranciers is meestal niet zo'n probleem. Het werkt meestal vrij eenvoudig: als je een defect of beschadigd product ontvangt vragen ze je om er een foto/video van te maken en die op te sturen. Vervolgens is het zelden een probleem om een vervangend product te krijgen ongeacht of die foto/video daadwerkelijk laat zien dat er sprake is van een fabricragefout of schade in het verzendproces.... ze calculeren gewoon een percentage in van klanten die komen klagen en versturen het artikel nogmaals zonder veel te vragen in vrijwel alle gevallen. De reden hiervoor lijkt me duidelijk: de reviews. Als je een defect product ontvangt en het niet opgelost wordt dan laat je een negatieve review achter. Als ze zonder enig gezeik een paar weken later alsnog gratis een werkend product ontvangt is de kans groot dat de klant dat ziet als 'prima service' en een 4 of 5 sterren review achterlaat. Dit soort reviews is zelfs gunstig voor de verkoper: je hebt voorbeelden van waarbij iets mis ging maar de klant alsnog gratis en zonder gedoe een vervangend product kreeg, zelfs zonder het originele te hoeven terugsturen (dat kost meer dan het gewoon wegpleuren).

Slimme zet om aan te vragen wat legitiem gebruik van de foto zou kosten, en vervolgens te constateren dat ze nu voor het tienvoudige bedrag gaan. Dat is op zich ongebruikelijk, bij onrechtmatig gebruik wordt normaliter iets in de orde van 2 tot 3 keer de normale prijs gehanteerd. Je zou ze een (aangetekend) bericht kunnen sturen waarin je stelt dat je je niet bewust was dat de foto geen public domain was/is, en een redelijke vergoeding bied, bijvoorbeeld 2 keer de geciteerde prijs van 75 euro. Ik vermoed ergens dat de dat zullen accepteren gezien het gratis 150 euro is, maar het helpt ook je rechtspositie: de kosten van een procedure kunnen neergelegd worden bij zowel de eisende als gedaagde partij afhankelijk van wie wint, maar ook verdeeld worden over beide partijen als de beslissing ergens in het midden uitkomt. Als je ze een redelijke vergoeding aanbiedt maar ze niet niet willen accepteren en voor het volle pond gaan, is de kans aanwezig dat een rechter de kosten gelijk over beide partijen zal verdelen. In dat geval verliest iedereen, zelfs al krijgen ze zeg 225 ipv 150 euro toegewezen of iets dergelijks.

Die kilomterstand zegt niet zoveel: op zich is 8000 km natuurlijk heel weinig, maar de vraag is wat ze er in die kilometers mee hebben gedaan. Je hebt altijd mensen die gebruik maken van een gratis mogelijkheid tot gebruik. In geval van een bestelbus kan dat best wel eens een "proefrit" zijn die er in de praktijk op neer komt gratis een voertuig te gebruiken om mee te verhuizen of iets dergelijks. Niet dat dat per se misbruikt hoeft te zijn - de klant wil wellicht weten of er wel of geen driezitsbank mee te vervoeren is. Je hebt verkopers die proefritten van 24 uur of langer aanbieden, en dat is natuurlijk best een aantrekkelijk alternatief voor het huren van een voertuig voor een dag of meer. Als zoiets binnen dezelfde gemeente gebeurt oid levert het nauwelijks kilometers op de teller op: met 8000 km op de teller kan iets al gebruikt zijn om honderden keren mee te verhuizen ;)

Als het moet kan ik de emails overleggen zie ze aan mijn bedrijfsadres (dus niet mijn higherlevel account) hebben verzonden in het verleden. Bedrijfsmatig heb ik nimmer iets met deze firma van doen gehad, maar het is uiteraard vrij eenvoudig om mijn bedrijfsgegevens te achterhalen uit pakweg de signature onder dit bericht. In welke mate die intimiderend zijn is voor eenieder te beoordelen, maar de toonzetting was niet bepaald vriendelijk. Persoonlijk ben ik niet zo snel onder de indruk van wat blafbrief-taal, maar dat is voor iedereen anders. Ergens denk ik niet dat IVB zich nog uit dit gat zal graven: er zijn gewoon teveel gedupeerden, teveel intimidaties tegen moderators en uitbaters van fora en review sites, teveel bewijs vergaard foor follow the money. Wat ik wel een goede zaak zou vinden als follow the money dit artikel zou aanbieden zonder hun paywall zodat iedereen het eenvoudig kan lezen: ik snap dat de schoorsteen moet roken aldaar (of de airco moet draaien dezer dagen), maar misschien is dit van voldoende maatschappelijk belang om daar een keer een uitzondering op te maken.

11k is wel een heel mager bod voor iets dat je kortgeleden met een geschatte waarde van 25k hebt geleased. En het klinkt inderdaad wel een beetje als pappen en nathouden wat ze aan het doen zijn: wellicht zelfs gewoon de foutcode resetten zonder iets zinnigs te repareren, zodat je weer duizend kilometer oid kunt maken tot precies dezelfde fout terugkomt. Of er daadwerkelijk iets fundamenteel mis is met het voertuig is lastig vast te stellen, daarvoor heb je vakmensen nodig. Daarom ook mijn idee om er eens naar te laten kijken door een onafhankelijke garage met vakmensen - dat komt waarschijnlijk wel geheel voor je eigen rekening, maar een halve dag onderzoek door een ervaren monteur kost je wellicht 250 euro. Dat kan compleet verspilt geld zijn, maar ook een diagnose opleveren waarmee het voertuig te repareren is voor een heel redelijk bedrag. Die dealers die alleen foutcodes uitlezen hebben het nog wel eens mis, maar een goed opgeleide monteur ziet een stuk meer dan wat er op een display staat, en maakt desnoods een proefrit totdat het probleem zich weer voordoet.

Dat laatste is precies waarom platforms het verklooien voor de hele markt: het biedt een mogelijkheid om snel een publiek te bereiken met een product, en als je onvoldoende rekening houdt met retouren en dergelijke kun je daardoor uiteindelijk verlies draaien en op de fles gaan. Maar voordat dat gebeurt heb je wel de prijs dusdanig omlaag geduwd op het platform dat het feitelijk onmogelijk is voor een duurzaam bedrijf om het product voor die prijs te leveren. Voor klanten is het ook niet zo gunstig: als dat soort handeltjes beseffen dat ze verlieslatend bezig zijn als gevolg van retouren of garantieclaims verdwijnen ze meestal vrij snel. De "ondernemers" achter dat soort handel weten zich wel te verschuilen zodat ze geen garantie hoeven geven, en beginnen met de volgende BV terwijl er nog een curator bezig is met de ondergang van de vorige. Helaas weet ik ook niet wat de oplossing hiervoor is: mensen straffen (door ze bijvoorbeeld bij de kvk te weigeren als ze in de directie van een nieuw op te richten bv zitten) omdat ze failliet zijn gegaan is niet echt een oplossing, je hebt tenslotte ook genoeg bonafide faillissementen. Anderzijds zou het wellicht wel helpen om een soort 'puntensysteem' te hanteren: gaan bv's onder jouw bestuur vaker dan 3 keer in 5 jaar failliet en blijven er slachtoffers onbetaald achter? Dan de komende 5 jaar geen bestuurder meer mogen zijn, of iets in die geest.

Dit gebeurt inderdaad vaker, en ik heb het idee dat er een verdienmodel achter zit. Getty staat bekend om dit soort praktijken, maar is zeker niet de enige partij. Wat vrij gemeen is: in principe kan een bedrijf een stockfoto aanbieden alsof deze rechtenvrij gebruikt mag worden via een stocksite, en daarna die site uit te lucht halen. Zetten ze het op no-index verdwijnt het ook uit internet archive zodat achteraf niet meer is te bewijzen dat de foto legitiem verkregen is. Vervolgens gaat men een paar jaar later zoeken naar de foto middels iets als tineye of een vergelijkbare dienst, en dan iedereen aanklagen die de foto gebruikt heeft. De fotograaf kan gemakkelijk bewijzen dat hij de foto gemaakt heeft (bijvoorbeeld via een raw bestand), terwijl je niet meer kunt aantonen dat de foto ooit als 'public domain' of 'gratis' is aangeboden.

Dat neem ik ook aan, en zelfs als ze het wel weten zullen veel klanten uit gemak alsnog via het platform hun aankoop doen. Op zich is het ook wel logisch, de gemiddelde mens zal geen idee hebben hoe hoog de provisies voor platformen zijn. Je ziet het overigens in allerlei sectoren: booking.com is ook zo'n geval dat enorme happen neemt uit de omzet van hotels. Overigens zijn er wel weer mensen die daar creatief mee omgaan: bijvoorbeeld de singaporese manager van een hotel in yangon: of ik mijn boeking (gratis) wilde annuleren, in ruil een kleine korting om de prijs van de hotelkamer. Split the difference was het idee. Wellicht is het ook een stukje bewustwording voor consumenten: als ze weten hoeveel die platforms rekenen (en dat dat dus van de marge af gaat) zullen ze wellicht geneigd zijn om direct bij de ondernemer te bestellen. De scharrelhandel zal je er niet mee voorkomen, als hetzelfde product elders goedkoper is doe je er als webshop weinig tegen om mensen te verleiden het toch bij jou te kopen (tenzij het iets is waarbij garantie van groot belang is).

@Rive : het is natuurlijk wel een beetje hoe je het brengt. Als je die pinautomaat in de auto laat liggen en pas haalt als de klant heeft aangegeven direct een aanbetaling te willen doen is er geen probleem. Je kan de klant dan feitelijk de keuze geven tussen een werkdag langer wachten en het zelf overmaken, of direct pinnen en zo snel mogelijk aan de slag. Ik weet niet hoeveel spoed er kan zitten voor een hoveniersopdracht, maar als het echt op een dag meer of minder wachten aankomt, why not.

Dat lijkt me nogal afhankelijk van de grond van de ontbinding van de lease-overeenkomst: er is een verschil tussen een ondeugdelijk product en een product dat niet aan de verwachtingen voldoet. Bovendien maakt het ook nog wel wat uit of de leasemaatschappij haar best doet en heeft gedaan om het euvel te verhelpen. Als ik het verhaal zo lees hebben ze dat wel gedaan, tot een keer of 10 toe: poging het voertuig te repareren en gedurende die periode in vervangend vervoer te voorzien. Anderzijds is 10 keer proberen iets te fixen zonder blijvend resultaat wel een indicatie van incapabiliteit van de leverancier. De vraag is natuurlijk wel wat ze precies gedaan hebben: daadwerkelijk iets gerepareerd of vervangen, of domweg in software het motormanagement hebben aangepast zodat het 'check engine' lampje even uit ging tot de onverholpen storing weer in beeld kwam. Vandaar ook mijn advies om er eens een onafhankelijke vakman naar te laten kijken: wellicht is het een heel eenvoudig te verhelpen probleem voor iemand die er echt verstand van heeft, of juist een ernstig defect met enorme reparatiekosten die zeer veel tijd in beslag nemen, waardoor je het leasecontract liever wilt ontbinden. Natuurlijk is een dergelijke diagnose niet gratis, maar je weet voor een paar honderd euro wel waar je aan toe bent: een reparabel probleem of iets dat het voertuig voor altijd zal vertonen. Met die informatie kun je kiezen of je gaat voor een reparatie of voor een traject om de lease ongedaan te maken. Sommige problemen leveren domweg dezelfde foutcodes op: bijvoorbeeld een gebrek aan brandstof waarbij de brandstofpomp electrisch gezien nog wel werkt: dat kan een mechanisch probleem met de brandstofpomp zijn, of iets dat de leiding deels blokkeert, of een probleem met de injectoren. Als men puur volgens het handboekje werkt is de actie waarschijnlijk het vervangen van het filter, wat uiteraard niets helpt als het defect in de pomp of injectoren zit. Dealers kunnen dan 10 keer doen gezien dat gewoon in hun handleiding staat, een vakman zal zien dat de vorige keer niet hielp en de oorzaak elders moet liggen.

Dat laatste durf ik niet zo direct te zeggen, maar wel dat consumenten zelf de weg naar aliexpress en dergelijke hebben gevonden, alsook sites als dealextreme en banggood. Daar duurt het meestal wel grofweg 3 weken voor je iets geleverd krijgt, dus als je iets snel nodig hebt is het misschien nog wel handig het bij een 'scharrelhandel' te kopen mits die het in nederland op voorraad hebben en niet domweg dropshippen uit china. Zelf koop ik ook wel eens dingen via genoemde sites - niet alles heb ik per se mogen nodig. Overigens ben ik juist geneigd om dingen niet via platforms als bol of amazon te kopen als ik snel nodig heb: ik ga dan liever direct naar de website van een nederlandse online verkoper. Als het daar niet duurder is dan via bol of amazon koop ik het liever direct, maar dat is wellicht ook omdat ik weet hoeveel zij anders afdragen aan het platform. Veel bedrijven gaan gebukt onder de kosten van die platforms. Dat geldt nog sterker voor dingen als thuisbezorgd of booking.com. Overigens ver genoeg dat een lokale bestelchinees standaard een visitekaartje of foldertje bij je bestelling voegt met daarin de eigen url. Ze mogen het helaas niet goedkoper verkopen dan via thuisbezorgd, maar er staat ze weinig in de weg klanten die direct van hun eigen website gratis een extraatje te geven, paar gratis mini-loempia's oid.

De auto laten onderzoeken mag sowieso. Zolang dat onderzoek geen onherstelbare veranderingen teweeg brengt kan een leasemaatschappij er weinig tegen doen: het is domweg niet vast te stellen of een auto is onderzocht via een derde partij... afgezien van dat de software wellicht bijhoudt wanneer deze voor het laatst is uitgelezen. Of je reparatie door een derde partij mag laten doen zal afhankelijk zijn van je leasecontract, en wellicht ook van de omvang van de reparatie: een stekkertje aandrukken, zekering vervangen oid lijkt me geen punt. Normaalgesproken zou ik ook eerder kijken naar gronden voor ontbinding van het leasecontract, maar ik begrijp dat er hier een werkbank is ingebouwd. Ik heb geen idee wat het kost om dat eruit te bouwen en weer in een andere wagen te bouwen, en/of hoeveel schade het achterlaat aan het huidige voertuig. Als je bijvoorbeeld gaten hebt geboord of aan het voertuig gelast hebt om het in te bouwen, dan kun je het niet in de originele staat retourneren. Als je het contract wilt ontbinden zal een taxateur moeten kijken naar de waardevermindering als het gevolg van het in- en uitbouwen van die werkbank, en ik vrees dat je voor die kosten zult opdraaien.

Tja, iemand een pin-automaat onder zijn neus duwen voor een aanbetaling gaat wel weer wat ver, tenzij het een echte spoedklus is (reparatie van een lekkend dak als er regen op komst is oid). In geval van een hoveniersbedrijf denk ik niet dat er vaak zulke urgente zaken voorbij komen, en kan de klant gewoon aanbetalen via een overboeking - dat duurt op z'n slechtst 1 werkdag. Een andere mogelijkheid is om, als je de offerte per e-mail stuurt, er een link bij te voegen om de aanbetaling via ideal te doen, dat werkt direct en irreversibel, maar heeft niet de druk van iemand die een pinautomaat in je gezicht duwt. Overigens ben ik het wel met Rive eens in dit geval: laat lekker zitten! Mocht mevrouw alsnog klant 'moeten' worden dan heb je er een probleemgeval bij, een andere klant zoeken kost je minder energie dan met deze omgaan.

Wat wil je precies bereiken? Wellicht zou je de koop ongedaan kunnen maken vanwege de defecten aan de wagen, maar je hebt er ook al het nodig aan versleuteld door er een werkbank in te bouwen, dus je kunt hem niet teruggeven in de staat waarin je hem gekocht hebt, tenzij zoiets eenvoudig weer te verwijderen is zonder enige blijvende schade. Ergens zou ik je adviseren met deze wagen langs te gaan bij een merk-onafhankelijk en technisch capabele garage voor nader onderzoek. Die dealers lezen waarschijnlijk alleen de boordcomputer uit en bepalen afhankelijk van de foutmeldingen daarin wat de oorzaak is. Vervolgens kijken ze in een database wat de meest waarschijnlijke oorzaak voor die melding is en vervangen/repareren het onderdeel dat boven water komt. Dat kunnen ze eindeloos blijven doen als de fout elders ligt maar steeds dezelfde foutcode oplevert. Een garage met ervaren allround monteurs zal waarschijnlijk niet alleen de data uitlezen, maar ook daadwerkelijk eens kijken op/in/onder de wagen om te zien of er iets kapot is. Uiteraard kost dat wel geld gezien die monteur vast niet onder een garantieprogramma van Peugot valt, maar voor een paar honderd euro heb je een vakman die een halve dag onderzoek doet aan je voertuig en daarbij wellicht het daadwerkelijke probleem vindt. Dat je niet meer kunt starten na een storing hoeft niets ernstigs te zijn: het kan puur iets in de software zijn dat is ontworpen om te voorkomen dat je verder kunt rijden bij een motorstoring en nog meer schade kunt maken aan het voertuig. Veel auto's hebben een 'limp home' mode waarbij je onder zeer beperkte prestaties kunt doorrijden tot een garage, maar dat geldt niet voor alles: Stel dat de computer (al dan niet terecht) vaststelt dat er iets defect is aan je remsysteem is het niet meer verantwoord je te laten rijden, ook niet op halve kracht.

Tja, bestede tijd? Voor het opstellen van de offerte is natuurlijk ook het nodig werk noodzakelijk, wellicht ook het opmeten van de tuin om precies te zien hoeveel materiaal en werkuren er nodig zijn, en wat de kosten daarvan zullen zijn. Die tijd zou je ook besteed hebben als de klant bij het zien van de offerte meteen 'nee' had gezegd, en kun je niet in rekening brengen. Onder ondernemers wel, maar bij particulieren is dat een stuk vager. Maar hier is helemaal geen sprake van een bekend percentage: aan de klant zijn nooit voorwaarden overlegd die dat percentage bepalen (is het 1%, 20%, 99%?). Zelfs als bewezen wordt dat er een daadwerkelijke overeenkomst tot stand is gekomen die niet ontbonden kan worden door iets als 'verkoop buiten de verkoopruimte' dan is nog maar de vraag welke kosten je kunt verhalen: Wellicht de aantoonbare, daadwerkelijk gemaakte, kosten die gevolg zijn van het ontbinden van de overeenkomst door de klant. Je zou dan kunnen denken aan iets als de kosten die de leverancier van de tegels in rekening brengt voor het afbestellen daarvan als de leverancier daar iets voor factureert. Ik vermoed echter dat dit een zeer gering bedrag zal zijn, en dat maakt het juridisch lastig: Je kunt op zich gaan voor het geringe bedrag dat waarschijnlijk nog niet je uurtarief dekt om een dergelijke procedure te voltooien, of voor een groter bedrag als een percentage van de offertewaarde waarbij je het risico loopt grotendeels in het ongelijk te worden gesteld en je de proceskosten mag dragen. Overigens belet niets je om gewoon een factuur te sturen voor die kosten, en te hopen dat de klant betaalt. Dit klinkt echter als een klant die dat niet gaat betalen - gezien ze diverse offertes heeft opgevraagd en ook al contact heeft gezocht met de leverancier van die tegels en dergelijke lijkt het me wel een beetje een 'doorbijtster' die de juridische wegen ook wel kent... niet het type dat zomaar gaat betalen of onder de indruk zal zijn van een incassobureau, maar het gewoon op een zaak laat aankomen en jou laat bewijzen dat er: - daadwerkelijk een overeenkomst is volgens de spelregels (wettelijke bedenktermijn etc) - je vordering redelijk is - die 2 weken extra levertijd nooit akkoord zijn gegaan - je misbruikt maakt van het rechtssysteem door te dagvaarden voor een verwaarloosbaar bedrag - ... een hele bak andere argumenten die ik niet kan verzinnen maar die klant wel Als je daadwerkelijk aantoonbare kosten hebt gemaakt (dwz middels een factuur van de leverancier voor het annuleren van die tegelbestelling oid) kun je daar een factuur voor sturen, maar ik denk niet dat het een bedrag is waarover je wilt procederen. Maar factureren kan zeker, al zou ik er maar meteen een opmerking 'oninbaar' achter zetten.

In principe is een offerte vrijblijvend, het wordt pas een overeenkomst als de andere partij ermee akkoord is gegaan. Nu denk ik dat daarvan in dit geval wel sprake is, maar of je een rechter ervan kunt overtuigen? Een handtekening is dan toch een stuk overtuigender. Dacht je dat ze die ging betalen?

Ik heb niet genoeg buitenlandse klanten om er interesse in te hebben voor persoonlijk gebruik, maar het lijkt toch wel een serieus platform te zijn. Als je veel internationale handel hebt, zeker buiten de EU is het wellicht een interessante optie. Binnen de eurolanden met IBAN voegt het denk ik weinig toe (overboekingen kosten evenveel of het nou binnen of buitenland is), maar daarbuiten kan het wel een pak geld schelen. Neem bijvoorbeeld klanten uit de VS: die doen nog aan ouderwetse papieren cheques, en zo'n cheque innen kost je al snel minimaal 25 euro bij een nederlandse bank, ongeacht het bedrag. Met iets als revolut kun je amerikanen eenvoudig de mogelijkheid geven te betalen met credit cards die daar zeer populair zijn. Dat beetje koersopslag lijkt me dan verder geen probleem, banken rekenen dat meestal ook, bovenop de vaste transactiekosten. Of de mensen erachter Russen zijn lijkt me niet zo heel relevant: het bedrijf op zich is niet gevestigd in Rusland, dus het lijkt me niet dat pakweg Putin op een dag kan besluiten alle tegoeden bij revolut over te maken naar de sovietstaatskas ;)