R.I.P. - Benm

Wat je dus feitelijk doet is min of meer hetzelfde als een barman in in een cafe een cocktail maakt van pakweg vodka met citroensap, waarvan het eindresultaat meer dan 15% alcohol bevat. Je hebt alleen geen horeca functie, dus een licentie daarvoor gaat niet werken (horeca mag alleen alcohol verkopen voor consumptie ter plekke, en dat gaat nooit werken in een woonhuis). Wat de accijns op zich betreft denk ik dat het niet zo'n probleem is, gezien dat voor sterke drank gaat op hectoliters pure alcohol: Als je een hectoliter met 50% alcohol 'verdunt' tot 2 hectoliter met 25% is het totaalbedrag in euro's hetzelfde, ook al is het productvolume het dubbele. Ik vrees echter dat er voor kleine hoeveelheden helemaal geen wettelijke oplossing is: die accijns gaat al per hectoliter. Nu mag je wel fracties van een hectoliter declareren, maar dat het op die schaal bepaald is wil al wel een beetje zeggen waarop de regelgeving bedacht is. Misschien kun je het wel creatief aanpakken door een fles te verkopen waar de klant zelf vodka, citroenschil, suikerwater en evt wat kruiden bij kan gooien, als een soort leuk thuisproject om te doen, zonder dat je daarbij het accijsproduct hoeft aan te raken?

Ah, ik dacht bij 'automaten' meer aan iets als een POS systeem of kassa, niet aan een verkoopautomaat :) Voordeel is wellicht dat deze automaten vaak wel behoorlijke marges hebben (2 euro voor een blikje drinken dat inkoop 50 cent oid kost). Overigens vraag ik me af of dat wel onmogelijk is met iets als Sumup, voor zover je controle hebt over de software in de automaten. Het lijkt gewoon een API te hebben waarmee je een betaling kunt aanmaken, en de klant alleen nog hoeft te pinnen (al dan niet contactloos).

Het hangt van het aantal transacties en hun hoogte af wat een goede oplossing is. Heb je bijvoorbeeld betalingen van maar een paar euro per stuk, maar er wel duizenden per maand kan het aantrekkelijk zijn om iets met hoge servicekosten maar lage transactiekosten te kiezen. Let er trouwens wel op dat er mogelijk nog meer kosten bij komen, het zou kunnen dat je ergens een pinautomaat + contract afneemt, maar dat je ook nog kosten moet maken voor het bijgeschreven geld op je rekening. Als ze de betaling per dag bundelen is het niet zo'n ramp, maar als iedere transactie los test en kosten oplevert wordt het al snel heel prijzig.

Dat is inderdaad ook wel een issue, de illegale markt zit niet echt op concurrentie te wachten. Als je het legaal kunt doen is het een bijzonder goedkoop gewas om te kweken, en dat zou de illegale markt compleet de grond in boren. Als je het legaal kunt doen, wat zou het dan kosten om een kilo wiet te kweken? Misschien een paar tientjes zoals met vergelijkbare gewassen? Ik vermoed iemand die daar 100+ keer zoveel aan verdient niet blij is met die concurrentie. Neemt overigens niet weg dat ik best voorstander ben van legale teelt - als dat 1 keer van de grond komt is het klaar met de illegale sector en bijbehorende, soms gewelddadige, praktijken.

Het is alsnog een heel grote en heel diverse doelgroep: als iedereen met een kvk registratie meetelt als ondernemer zit je in Nederland over de miljoen mensen, en dat is een groep die zo groot is dat het lastig die effectief te targetten. Het is zo breed als proberen iedereen tussen 25 en 30 "specifiek" te bereiken: vrijwel onmogelijk zonder een fors reclamebudget. Je ziet wel campagnes die specifiek mikken op ondernemers, bijvoorbeeld op facebook en dergelijke is dat een kiesbaar segment (en relatiestatus!), maar het zijn gewoon enorm veel mensen, dus een klein budget voor marketing zal daar enorm snel opdrogen. Overigens vind ik het wel een leuk idee en ook een leuke bedrijfsnaam, ik hoop dat het een succes voor je zal worden.

Dat zal het inderdaad zijn, het is nogal een niche. Neemt uiteraard niet weg dat je op HL geheel vrij bent te spreken en te sparren over de kansen in de cannabisteelt zolang zich dat binnen de legale grenzen bevindt.

Het hangt er een beetje vanaf hoe internationaal je gaat: Als je bijvoorbeeld veel klanten in duitsland of belgie hebt, dan kan het nuttig zijn een PSP te kiezen die (tegen beperkte kosten) betalingen met sofortpay of bankconcact mogelijk maakt, feitelijk hun equivalent van ideal. Er zijn nogal wat PSP's op de markt, en wat wellicht ook een factor kan zijn is hoe snel je je geld krijgt: sommige maken het dagelijks over, anderen verzamelen het voor een week (of zelfs wel een maand) en keren dan het totaalbedrag uit. Dat scheelt op zich in de kosten die je eigen bank rekent per transactie, maar als de periode lang is levert het mogelijk ook liquiditeitsproblemen op.

Tja, ergens gebeurt dat grootschalig. Het is verboden om dronken te fietsen, want ook een fietser is een bestuurder. Deze regel wordt niet gehandhaafd, ik vermoed omdat als men toch boetes gaat uitdelen mensen net zo lief dronken de auto nemen. Als voetganger door rood oversteken is ook verboden, maar niemand die erom maalt als er geen/nauwelijks verkeer is. In die zin is negeren van wetten en regels gewoon de dagelijkse praktijk, en er zijn vast legio voorbeelden van te vinden. Als je automatisch boetes kunt uitdelen met minimale moeite en maximale opbrengsten dan heeft de staat er wel oren naar, en gezien auto's kentekens hebben is snelheid en rood licht wel heel gemakkelijk te doen. Voor zaken als onnodig links rijden, onverzekerd rijden (al dan niet zonder rijbewijs) of bumperkleven is menselijke constatering nodig, en hoewel daar wel boetes voor worden uitgedeeld is het een marginaal klein aantal vergeleken met wat automatisch kan. Wat is er mis met die dingen? Als het puur om gezondheid/hygiene van doen is dan werkt een oplossing met een kraan, zeep en die doekjes om de handen te drogen uitstekend. Enige technische handigheidje zou kunnen zitten in een contactloze kraan, zodat je na het handen wassen niet meer de vieze kraan hoeft aan te raken, en dat zie je ook wel hier en daar. Dat voordeel gaat wel een beetje verloren als je vervolgens alsnog met je handen de deur van een toilet moet openen. Misschien zie ik de points of failure meer dan gemiddeld door een achtergrond in biochemie, maar mensen doen onlogische dingen als angst regeert: je kunt panisch je handen met desinfectie gel afdoen bij het verlaten van de supermarkt, maar als je vervolgens een deur met een klink moet openen waar 132 huishoudens achter zitten zou ik toch mn handen maar even wassen bij thuiskomst ;)

Wereldwijd zijn creditcards meestal de handigste methode, maar niet de goedkoopste. Je moet echter wel kijken naar het gemiddelde transactiebedrag: Ik weet niet precies wat online therapie in de regel kost, maar als het meer dan een paar tientjes per gebruiker is dan worden de procentuele kosten al snel belangrijker dan de vaste kosten per transactie. Mocht 'wereldwijd' betekenen dan je bijvoorbeeld 50% uit nederland haalt, 25% uit de rest van de EU, en 25% van buiten de EU dan is het wel de moeite om even te kijken hoe dat zit. Binnen nederland is IDeal waarschijnlijk de meest gekozen methode, en als je naar Belie of Duitsland kijkt wellicht hun lokale equivalenten als Sofort. Als je klandizie voornamelijk in die landen te verwachten is zou ik gaan voor de laagste transactiekosten daarop bij een gegeven PSP, en dan maar wat voor lief te nemen als de laatste <25% uit landen komt waar je voornamelijk creditcards kunt verwachten (bijvoorbeeld de VS, maar ook azie en australie).

De vraag is een beetje wat hier dan de 'markt' is: Voor corona hoef je inderdaad geen bijzondere zeep te gebruiken, 'gewone' handzeep in de zin van het spul dat je met jerrycans tegelijk koopt om dispensers bij de vullen werkt prima. Het drogen met papier is wellicht wel een markt, maar geen bijzonder innovatieve: er bestaan tig producten waar je velletjes papier uit kunt trekken, vanaf een stapel of een rol of iets dergelijks. Dit papier hoeft verder ook niets bijzonders te zijn, eigenlijk juist vrij ouderwets waarbij je een paar velletjes uit zo'n metalen doos aan de muur trekt. Enige pluspunt op dit gebied is dat we misschien eens af komen van die ellendige lucht-drogers voor de handen in algemene ruimten. Overigens is daarvan al heel lang bekend dat ze een potentieel risico vormen als je je handel wel gewassen hebt maar niet al te best: alle druppeltjes die er nog af komen gaan direct de lucht in, en al helemaal met zo'n dyson airblade apparaat. Niet specifiek voor corona, maar eigenlijk voor alle infectieziekten die je van handen via aerosolen kunt overdragen. Overigens denk ik dat je sowieso te laat bent voor de Nederlandse markt, het aantal ziekenhuisopnames en sterfes door het virus is inmiddels gedaald onder die slachtoffers van wegverkeer. De afgelopen week zijn er in totaal 2 mensen in het ziekenhuis opgenomen met covid19, waarvan niet eens vast staat dat dat de primaire reden van opname was (je kunt ook van een trapje lazeren en dan uit voorzorg getest worden in het ziekenhuis, waarbij het resultaat positief blijkt, maar je er helemaal niet kwam vanwege covid19 gerelateerde klachten). Ik zou zakelijk niet inzetten op het blijvend zijn van die 1.5 meter regel: die wordt nu in de praktijk al goeddeels genegeerd en is hoogstens een stok voor handhaving om mee te slaan. Ergens denk ik dat men in gaat zien dat bijna niemand dit achter de voordeur nog doet, en het voor de openbare ruimte ook al opgeven, voor zover dat al niet is gedaan bij blm demonstraties etc.

Absoluut, maar die situatie heb je ook als je voor 50/60% afhankelijk bent van 1 klant... blijkbaar gaat dan al 10 jaar goed. Het is geen ideale situatie natuurlijk, maar ik kan me voorstellen dat het juist nu heel lastig is om daar wat aan te doen.

Dat laatste zijn zeker argumenten waarom je niet direct kan spreken van schijnzelfstandigheid. Ik heb geen idee hoe de belastingdienst er op dit moment mee om gaat - als je zelfstandig was en 3 klanten had die 95% van de omzet maakten, maar er nu 2 op de fles gaan in de komende recessie, verandert dat dan wezenlijk je relatie met de resterende opdrachtgever? Uiteraard ben je er wel afhankelijker van, maar als je manier van werken hetzelfde blijft wil dat, denk ik, niet direct zeggen dat er sprake is van een overgang van een opdrachtnemer-opdrachtgever relatie versus een verkapte loondienst. 2020 gaat voor veel bedrijven een vreemd jaar zijn, het zou kunnen dat ze het even niet zo hard toetsen tot 2021/2022 en dan alsnog met een besluit komen. Overigens is het maar net de vraag of ze het uberhaupt toetsen: feitelijk hoef je normaliter helemaal niet aan te geven wie je opdrachtgevers zijn, als je je kwartaalaangifte of jaaraangifte doet moet je wel de totaalbedragen invullen, maar niet in welke proportie deze verdeeld zijn over meerdere klanten. Uiteraard kan een inspecteur daar wel naar kijken, maar of ze dat zonder verdere aanleiding daadwerkelijk doen? In heb er mijn twijfels bij, al valt het ongetwijfeld op als je bijvoorbeeld ieder kwartaal dezelfde omzet aangeeft.

Dat klopt inderdaad, zeker afschrijven over (minstens) 5 jaar op iets als een laptop is onzinnig - laten we even praktisch zijn, het is vrij zeldzaam dat een laptop 5 jaar in gebruik blijft als bedrijfsmiddel, zelfs redelijk zeldzaam dat ze die 5 jaar halen bij intensief gebruik voordat een storing optreed, waardoor je een nieuwe moet kopen. Wellicht is het te herstellen, maar als dat een maand duurt moet je min of meer een nieuwe kopen om in bedrijf te blijven. Natuurlijk zijn er genoeg zaken die wel 5 jaar of langer mee gaan, machines, gebouwen, voertuigen, whatever. Het gekke is nu dat de waarde van een inkoop bepaalt over welke periode je die kosten -moet- verrekenen. Een laptop van zeg 600 euro gaat -waarschijnlijk- niet langer mee dat een nietmachine van een tientje. Niet dat je voor dat tientje de moeite zou willen doen om de kosten te spreiden, maar wat als het een draaimachine van een ton is? Die dingen kunnen soms wel 30 jaar mee en daarna nog significante restwaarde hebben, in tegenstelling tot pakweg een luxewagen van dezelfde prijs.

Uiteraard, het verschil is alleen dat je bij kleine investeringen (ook zijn het er vele en maken ze samen een aanzienlijk bedrag) je zelf de keuze hebt of ik 1x afschrijven wenselijker is dan spreiden over meerdere jaren. Overigens heb ik het idee dat men investeringen onder 450 euro gewoon liefst meteen afschrijft zodat ze niet met de administratie zitten, niet zozeer omdat het fiscaal voordelig is. Wat dat betreft zou de belastingdienst het wellicht wel makkelijker kunnen maken: als je 1 keer een investering invoert in het systeem met een afschrijving over 5 jaar, gewoon automatisch de waarde 20% van de aankoopprijs laten dalen en navenant als kosten opvoeren. Afschrijven over 5 jaar kan fiscaal veel voordeliger zijn, dat gaat tenslotte af van je marginale belastingtarief ieder jaar, terwijl je met een forse investering die je in 1 jaar boekt het marginale tarief over dat jaar zou kunnen verlagen. Maar misschien willen ze het ook niet te leuk of gemakkelijk maken :D

Dat is best een aardig voorbeeld... Bosch maakt nogal wat onderdelen. De vraag zou bijvoorbeeld kunnen zijn of je een alternator verkoopt die 'identiek, compatible en/ of superieur aan Bosch typenummer XX' is. Voor zover ik weet mag dat dan weer wel: Zolang je maar heel duidelijk maakt dat het geen onderdeel van Bosch is, maar slechts compatible met een model. Je ziet dit soort dingen best regelmatig, bijvoorbeeld een cartridge toner die geschikt is voor Xerox printer of copyer model X of Y. In dat geval lijkt het geen probleem om 'Xerox' te noemen of het modelnummer, zolang maar overduidelijk is dat je product niet van Xerox afkomstig is, maar van een andere fabrikant die een compatible product maakt. Als we bij dat voorbeeld blijven wordt soms ook gezegd dat het vervangende product bijvoorbeeld meer toner bevat (cq langer mee gaat) dan het origineel. Dat mag je, neem ik aan, alleen zo stellen als je het kunt bewijzen.

Bezit in de zin van eigenaar van de auteursrechten en dergelijke niet. Of iets een periodieke dienst is, of slechts een eenmalige levering met een afbetalingsregeling is lastiger. In feite denk ik dat je de grens kunt trekken bij de vraag of je de software nog kan en mag gebruiken na de laatste betaling: Is dat wel het geval dan is het een eenmalige levering. Is dat niet het geval, en gaat het bijvoorbeeld om software as a service (SAAS) dan vallen de kosten in de periode waarin je deze gefactureerd krijgt. Het lijkt me dat hier sprake is van het eerste geval, en dan moet je het over minstens 5 jaar afschrijven. Niet dat dat per se onvoordelig is (drukt je fiscale inkomen een aantal jaar, het marginale tarief is meestal slechter dan het gemiddelde), maar bij dit bedrag heb je de keuze niet en moet je het wel afschrijven. Bij maatwerk software is het wellicht nog wel te verdedigen dat de kosten direct zijn en geen bedrijfsmiddel dat afgeschreven -moet- worden: Zeker als je het laat ontwikkelen na onderling overleg en je de enige gebruiker bent dan is daar wellicht een argument voor te vinden: dat soort software heeft geen enkele 'restwaarde': normaliter zou je bij beëindiging van een bedrijf de boedel kunnen verkopen, maar voor zulke specifieke software is de marktwaarde soms nihil, hoe duur het ook was om te maken.

Dat is zeker een factor. Ik weet niet wat je tweedehands wilt kopen, maar als het daardoor onder de 450 euro ex btw blijft is het voordeel dat je het in dit jaar mag afschrijven, in plaats van daar 5 jaar mee bezig te zijn. Ik weet niet precies waar die grens van 450 euro vandaan komt, maar geloof dat die zou oud is dat het gewoon is vertaald vanaf 1000 gulden destijds. Met een paar decennia inflatie en geen aanpassing van het grensbedrag zit je nu met de situatie dat je een laptop, en soms zelfs een telefoon, in 5 jaar moet afschrijven, terwijl ze die tijd vaak niet eens halen. Mochten ze het niet halen kun je het overigens wel boeken als een acuut verlies (bijv een laptop van 1000 euro die na anderhalf jaar kapot gaat, waarbij in jaar 200 euro mocht afschrijven, maar in jaar 2 waarin het ding het begeeft wel in 1 keer het restant van 800 euro mag afschrijven).

Dat is nogal een lastige kwestie. In principe zou je een product kunnen maken dat identiek is aan het A-merk, maar voor een fractie va de prijs: meestal zijn de ingedrienten helemaal niet zo duur, een paar uitzonderingen daargelaten. Als producent mag je wellicht niet zeggen dat het 'precies zo ruikt als merk X' - maar wat als dat gesteld wordt in een review door een gebruiker? Bij een blatante imitatie (zelfde vorm fles, vergelijkbaar label, zelfde kleur van het product etc) heb je eerder een probleem dat iets dat strict genomen exact hetzelfde is als een bestaand parfum, maar met een compleet andere presentatie. De samenstelling van een parfum is ook een lastige kwestie: Op zich zou de producent kunnen proberen daar rechten in vast te leggen, maar dat betekent feitelijk ook dat men die exacte samenstelling moet openbaren. Hier speelt iets vergelijkbaars met bedrijfsgeheim houden versus patenteren. Of je middels chemische analyse exact kunt vaststellen wat de ingredienten van een parum zijn, en in welke verhoudingen, lijkt me overigens een dubieuze claim: Als er natuurlijke geurstoffen in zitten is heel erg haalbaar, iets als de exacte compositie van 'rozenblaadjes' herleiden is lastig omdat niet iedere roos hetzelfde is, en er stoffen in zitten die niet rendabel synthetisch te maken zijn. En zoals Twabla terecht stelt: kun je het je veroordelen je juridisch te verdedigen tegen een miljardenbedrijf, ook al heb je juridisch 100% gelijk?

Tja, maar dat is denk ik vooral omdat dat touchscreen in de vestiging staat. Bij de mcdrive heb je iets soortgelijks, dan zit je op het priveterrein van de vestiging, en is het meer vergelijkbaar met bijvoorbeeld iets op een terrasje bestellen (geen koop op afstand). Als ik vanaf de (openbaar toegankelijke) parkeerplaats een bestelling plaats met mijn telefoon en die vervolgens binnen kom afhalen is het, naar mijn idee, strict genomen wel een koop op afstand. Die lachgasverkoper moesten ze gewoon hebben vanwege het product. Ik den niet dat ze veel handden gedaan als ie blikjes cola of chocoladerepen op die manier aan het verkopen was ;)

Probleem lijkt me meer dat die verzendlocatie in het centrum mogelijk niet in het bestemmingsplan past: Als je uitsluitend op bestelling iets levert ben je bezig met verkoop op afstand, feitelijk min of meer een distributiecentrum aan het opereren in een gebied dat is aangewezen voor retail en horeca. Technisch gezien is het natuurlijk prima te doen, desnoods hang je een enorme QR code aan je stand, waarbij een voorbijganger die kan scannen en daarmee op een website komt waar direct te bestellen is, met bezorging op 2 meter afstand. Het probleem is wellicht ook dat het afleveradres in de publieke ruimte ligt, en geen prive/thuislocatie is. Veel komt het niet voor, maar de vraag is eigenlijk wel of je bijvoorbeeld een pizza mag bezorgen op 'het tweede bankje rechts van de ingang van een openbaar park'. Praktisch gezien lukt dat vaak wel als maar voldoende duidelijk is wat de locatie is (heeft geen adres, maar je kunt het uitleggen). Of dat mag is een andere kwestie - ik vrees van niet, al zal de gemeente het wellicht gewoon laten gaan als je zo nu en dan een pizza in een park bezorgt, maar mogelijk wel moeilijk gaat doen als dat je core business wordt.

Het kost niet alleen geld, maar ook veel tijd: Je weet dat die potentiele klant 3 (of misschien wel 5) offertes zal ontvangen. Offertes schrijven is redelijk tijdrovend als het iets specifieks is - en je weet gewoon dat je statistisch gezien de meeste voor niets aan het schrijven bent. Voor websites is dat tamelijk ondoenlijk, zeker als ze normaliter voor de goedkoopste gaan. Overigens kan ik me voorstellen dat het in bepaalde branches best effectief is.

Soms wel: feitelijk is het omslagpunt tussen goedkoop en duur verzenden in nederland of iets wel of niet door een brievenbus past (dwz verpakt dikker dan 3.2 cm is). Er zijn bedrijven die hier redelijk handig gebruik van maken in allerlei sectoren. Denk bijvoorbeeld aan een bedrijf dat online contactlenzen en bijbehorende vloeistoffen verkoopt, maar het zo heeft geregeld dat die flessen vloeistof "plat" genoeg zijn om door een brievenbus te passen. Veel lichter wordt de zending daar niet van, maar wel veel goedkoper. Overigens is dat ergens ook wel logisch: als iets door de brievenbus past hoeven ze niet aan te melden, te constateren dat je niet thuis bent en het pakket vervolgens op de meest onhandige afhaallocatie ooit achter te laten. Dat is voor de consument ook een voordeel. Dit werkt uiteraard alleen als je iets zo kunt verpakken dat het kleiner is dan 3.2 cm in de kleinste dimensie. Idioot genoeg: het verzenden van een blokje piepschuim van 4x4x4 cm via postnl kost je 6,75. Het verzenden van een blokje lood van 3x3x3 centimeter kost je 3.64, hoewel het 300 gram zwaarder is, maar puur omdat het net-wel door de bus past.

Die bestaan zeker: lead generators. Als je bijvoorbeeld websites ontwikkeld als dienst kun je offerte aanvragen via dergelijke bedrijven ontvangen, maar in mijn ervaring zijn die extreem kostbaar. Meestal wordt een lead doorgezet naar een stuk of 5 aanbieders die ieder een offerte aan de aanvrager mogen doen. Vaak is tenminste 1 van de partijen een nogal goedkope bouwer die zich er van af maakt met een wordpress site en een beetje customization. Gezien de kosten per lead in de tientallen euro's lopen is het lastig deze rendabel te gebruiken als je een kwaliteitsproduct levert: Als een klant 5 offertes ontvangt voor wat in zijn ogen exacte hetzelfde werk is, dan wint de prijsvechter die klant wel. Of dat een probleem is hangt natuurlijk wel een beetje af van of je zelf een prijsvechter bent: Zo ja, is het wellicht aantrekkelijk gezien de lead generators 100% inzetten op marking via SEA en SEO, dat is hun core business. Overigens is de kwaliteit die uiteindelijk geleverd wordt tamelijk bedroevend. Het is een beetje het idee als een sleutelmaker googelen als je met een dichte deur zit: de topresultaten zijn meestal SEA firma's, en het probleem is dat het vervangen van een slot je daar uiteindelijk 1000 euro kost ipv 150. Die topposities zijn niet gratis! (tip: google even slotenmaker en klik op de top 3, zal ze leren!)

Tja, maar die klant neemt dan wel zijn omzet mee naar een ander. Als je iets relatief eenvoudig kunt realiseren en daarmee de klant kunt behouden dan loont het wellicht om dat domweg maar te doen. Kleurstoffen zijn er een aardig voorbeeld van: er zijn perfect ongevaarlijke synthetische rode kleurstoffen, maar sommige fabrikanten kiezen er voor om een product te kleuren met sap van rode bieten: niet omdat dat beter/veiliger/goedkoper/etc is, maar zodat ze geen 'E-nummer' hoeven te vermelden. Dat levert absoluut idiote situaties op waarbij ingredienten die in principe best gezond zijn vervangen worden door extracten: Als je ergens vitamine C in gooit als zuurteregelaar of anti-oxidant moet je E300 vermelden als je dat met de zuivere stof doet. Maar goed, je kan dan ook 'citroenextract' declareren als je het betrekt uit citroenen. Precies dezelfde stof, identiek op atomair niveau, maar regels zijn regels ;)

Een factuur betwisten is soms ook iets dat mensen domweg doen om het signaal te geven dat ze niet gaan betalen zolang een rechter ze daar niet toe dwingt, en het verder inschakelen van incassobureaus nutteloos zal zijn. Een andere optie is dat men liquiditeitsproblemen heeft en de betaling eigenlijk wel wil maar niet direct kan voldoen. Uiteraard zou het netter zijn dan gewoon te zeggen, maar in de praktijk is het vaak wel zo dat er de nodige maanden overheen gaan tussen het verlopen van de betalingstermijn en het moment van dagvaarding. Hoe dan ook is de positie waarin je als bedrijf maar 1 klant hebt meestal geen goede: gezien je je waar nergens anders kwijt bent kan die klant dan vragen wat hij maar wil.