Christine

Ik moet zeggen dat ik weinig vertrouwen heb ik dat soort instituten. Ik heb al 's een klacht ingediend tegen een advocatenkantoor via een soort tuchtcollege, maar toen ben ik verzand in stroperigheid, en dan zijn het advocaten die een klacht over een collega moeten beoordelen. In dat geval bleek er zelfs een advocaat van het betreffende kantoor gerelateerd te zijn met het college, waar dan weer grote ophef over ontstond. Toen heb ik de klacht maar ingetrokken omdat ik er alleen maar meer overspannen van werd. Ik stuur een brief naar de officier van justitie in Amsterdam met alle stukken en uitgebreide uitleg. Eerst zal ik 's kijken op de site van de rechtbank of dat idd de juiste weg is.

Nee, nog niet. Een van mijn problemen is dat ik me door de warboel in mijn hoofd heel moeilijk kan zetten tot het doen van dingen.... Maar ik moet het wel snel doen.

"Een investering gedaan bij een stichting met als doel een onderneming te beginnen" Dat klinkt heel erg fishy.....

Het "appeltje" van 3,5 ligt nu weer lekker te slapen, deze "boom" gaat een hernieuwde poging doen.... Oh, 3.5, dat is nog een schattige leeftijd. Mijn appeltjes zijn al uitgevlogen. Maar dat is niet minder schattig hoor :-) hernieuwde poging, same here....

Ik heb niet zulke goede ervaringen met personeelsaandelen en/of opties. Je kunt bij de oprichting van je bedrijf het personeel aandelen geven, en ik denk dat dat kan zonder dat ze dan veel nare fiscale gevolgen hebben. Maar daarna wordt het fiscaal altijd lastig. Ze moeten belasting betalen over de aandelen, of ze moeten ze kopen, maar je weet niet of ze er ooit geld voor krijgen. Ik zou wel gewoon de medewerkers van het eerste uur gewone aandelen geven, met stemrecht. Dat scheelt je allerlei gezeik met administratiekantoren en hoge kosten daarvan. En waarom zouden ze niet mogen meepraten in een aandeelhoudersvergadering?

"waarom wilt u niet mee naar het ziekenhuis?" "mijn zoon hier doet morgen eindexamen, en het is al tegen middernacht". Als ik mee was gegaan met de ambulance, dan had de dronken mevrouw zich schuldig gemaakt aan "verlaten plaats ongeval met letsel", en dat is een misdrijf. Zoals het nu ging heeft de oficcier van justitie geen werk gemaakt van de aangifte die mijn zoon en ik hebben gedaan, want er was geen letsel. De huisarts om 9 uur kon niks vinden. Toch ben ik weer gaan sporten, eerst hardlopen, maar dat geeft grote pijn in mijn heupgewrichten, en toen heb ik het fietsen weer opgepakt. Je voelt je toch wel veel beter als je fysiek gezond bent. Hartslag in rust 45, niet gek toch? Hartslag bij dagvaarding wel wat hoger, helaas. Dochterlief nog heel jong? Been there, done that. Zoonlief baby, zoonlief 's nachts wakker. eindeloos. Zoonlief nu student. Met net zoveel nevenbezigheden als ik destijds. Appels, en bomen, weet je.

Ik wil je niet teleurstellen, maar durfkapitalisten moeten zelf leren durven. Het is volstrekt absurd dat belastinggeld wordt gebruikt om kapitalisten de stimuleren die zelf niet durven. Verder weet ik uit eigen ervaring dat de tijd die je kwijt bent aan het vragen en krijgen van overheidssteun niet opweegt tegen wat je uiteindelijk krijgt. Een andere invalshoek is dat als een "durfkapitalist" zonder overheidsbijdrage niets ziet in je idee of in je bedrijf, dat dan je idee c.q. bedrijf niet goed genoeg is. Tenslotte, ik ken veel mensen in Nederland die zich "durfkapitalist" noemen. Geen van hen zou ik zelf als zodanig karakteriseren.

Technische Commissie. Ben ik mee opgegroeid: van iedere sportclub die bij ons vroeger een rol speelde, en dat waren er veel, zat mijn moeder in de TC.

Die statistiek geldt al 25 jaar, voor b.v. usenet. Van de 1000 "lezers" zijn er 100 "posters" van wie eentje "veelposter". Die ene op de duizend is dan wel wat het forum gaande houdt. Wat je op grote forums ziet is dat die veelposters dan een bepaalde rol hebben: sommige beantwoorden vragen, anderen houden discussies gaande, sommige posten met name de humoristische dingen, weer anderen stellen nieuwkomers op hun gemakt, of juist niet. Daarbij is van belang dat die veelposters ook "off topic" kunnen posten. Mijn ervaring is dat juist de off topic bijdragen, de bijdragen die afdwalen van het eigenlijke onderwerp, zorgen voor sociale cohaesie in het forum. Hetzelfde als op kantoor juist de niet werk gesprekken bijdragen tot de goede sfeer. Je wil 10% off topic en 90% on topic, zodat het forum cohaesie heeft maar toch geen rommeltje wordt. Van veelposters wordt meer geaccepteerd. Sommige veelposters worden een fenomeen. Ik ken iemand in een van de grootste usenet groepen die in zijn afsluiting altijd een "oud spreekwoord van x" heeft, x is zijn naam, en het "spreekwoord" heeft direct of indirect te maken met het onderwerp waarop hij reageert. Inmiddels zijn er websites met compilaties van deze "spreekwoorden".

11 augustus. En inderdaad, ik moet een advocaat sturen. Mijn schuldenlast, direct of indirect door het faillissement, is zodanig dat ik maandelijks tekort kom, ondanks mijn goede bruto inkomen, en ik iedere maand geld leen van familie. Wat er in heeft gehakt is dat ik anderhalf jaar zonder inkomen heb gezeten, nadat ook bijstand mij geweigerd was. Dat laatste achteraf gezien waarschijnlijk omdat de gemeente dacht dat als iemand 8 maanden zonder inkomen kan, er waarschijnlijk criminele inkomsten moeten zijn. Dat las ik, achteraf, een beetje tussen de regels in de brief van de gemeente. Maar anderhalf jaar met nul inkomen en toch vaste lasten, dat hakt er in. Tel de incassokosten, deurewaarderkosten, proceskosten e.d. er bij, en bingo! afbetaling tot in lengte van dagen. Dus wat er gaat gebeuren is dat ik een brief stuur naar de rechtbank, met het dossier dat ik heb, en een uitleg waarom ik geen advocaat kan nemen. De rechtbank vindt dat dan onzin, en geeft Abn amro gelijk, waarna twee weken later aanzegging tot beslaglegging komt, en een maand later daadwerkelijke beslaglegging. Ik durf niet te hopen op een voorstel tot afbetaling, de bank en het incassobureau inmiddels kennende, maar zou dat een redelijk voorstel zijn, dan heb ik op mijn 96e het bedrag afbetaald, zonder rente. Of, ik kan schuldsanering aanvragen. Als de bank eerder met hun claim was gekomen dan had ik dat 2.5 jaar geleden al gedaan en was ik er bijna vanaf geweest, zonder dat mijn leven anders was geweest, want financiele shit heb ik genoeg gehad. Als ik dat nu aanvraag, loopt het af als ik 60 ben. Een mooie leeftijd om opnieuw met je leven te beginnen, toch? Dan wordt ik erg jaloers op mensen die al 40 jaar in dezelfde baan bij de overheid werken en die nog nooit een baan gecreeerd hebben of een product verkocht hebben. Schuldsanering zal het dus niet worden. En verder niks dus. In maart 2008 werd ik met mijn auto van achter aangreden door een dronken mevrouw, die weer instapte en doorreed. Politie komt, ambulance komt. "Uw nek lijkt wel ok, maar ik ga u toch meenemen naar het ziekenhuis" "Waarom dat?" "Uw bloeddruk is gevaarlijk hoog, uw onderdruk is hoger dan wat uw bovendruk zou moeten zijn" "Oh, dat is normaal, mijn bedrijf is zes maanden geleden failliet gegaan" "Nou, als u me dan maar belooft dat u morgen om 9 uur bij uw huisarts bent" Waar gebeurd.

Het verbaast me dat er geen goede statistiek te vinden is. "4 tot 10 per jaar" valt me nog mee. In Japan ligt dat vast veel hoger. Mijn statistiek, maar die is slechts voor n=1, zegt dat mensen die suicidaal zijn geweest, daarna voor altijd een lagere drempel hebben. Dat betekent dat je failliete ondernemers met depressies daarna beter in de gaten zou moeten houden, meer nazorg zou moeten geven. Het betekent ook dat failliete ondernemers die eerder al 's iets hebben meegemaakt, een groter risico lopen. Een huisarts die een failliete overspannen ondernemer op het spreekuur krijgt, zou daarvan op de hoogte moeten zijn. Krijgen medewerkers van banken en incassobureau's, en advocaten, om maar 's wat te noemen, hier coaching voor? Mijn statistiek, maar slechts voor n=1, zegt dat je tegen een medewerker van een incassobureau kunt zeggen "als jullie dat doen, dan kan ik mezelf beter gelijk van kant maken" en dat je dan als antwoord krijgt "als u zulke dingen zegt praat ik niet meer met u" en klik, de verbinding is verbroken. Dat loopt dan met een sisser af als je in tranen terugbelt dat je het toch maar niet gedaan hebt, maar zo'n opmerking kan ook een duwtje in de foute richting zijn. Waarna die medewerker wellicht zelf nazorg nodig heeft. Soms kan een slechte ervaring worden omgezet in een positieve. Als je een kwartier in het open raam zit naar beneden te kijken, kom je veel over jezelf te weten. Als je dan springt, is dat weten van korte duur. Maar als je terug naar binnen stapt, hebben je relativeringsvermogen en je stressbestendigheid een enorme boost gekregen. De rest van je leven is als het ware extra tijd die je jezelf hebt gegeven, waarin alle ellende wat minder is uitvergroot. Als je iets naars overkomt kun je tegen jezelf zeggen: "in het ergste geval kom ik morgen onder de tram" en dan is al het andere wat er kan gebeuren ineens heel klein geworden. Wat erg helpt is als er iemand in je omgeving is die je dagelijks belt om zeker te zijn dat je nog niet in Station Willoughby bent aangekomen c.q. bent uitgestapt. Dat geeft je een zet je in de goede richting. Ik apprecieer deze topic. Het onderwerp is erg taboe, zeker als het over meer persoonlijke aspecten gaat dan over de statistieken. Ik kon niet slapen, maar het posten van iets op een forum en het drinken van een glaasje wijn helpt vast bij een hernieuwde poging....

HL is ook wel een beetje up en down, volgens mij. Soms een beetje meer up, dan weer wat mee down. In het begin ging het alleen over innovatie, nu gaat het alleen over zaken waar de gemiddelde ondernemer zich mee bezig houdt. En dat betekent dan weer dat het voor andere mensen interessant is. En zo blijft alles keurig in beweging, zoals het hoort.

Ik heb met deurwaarders als personen gemiddeld niet heel slechte ervaringen. Toen mijn bedrijf nog niet failliet was kreeg ik wel 's een deurwaarder van de belastingdienst. Die was dan cooperatief in het vaststellen van datums en zo zodat alles dan toch nog goed kwam. Eentje zei "ik heb mijn aktetas maar in deze albert heijn tas gedaan, dan ziet het personeel niet dat ik deurwaarder ben en krijg je geen onrust in de zaak". Zeker als ze weten dat je je best doet om uiteindelijk alle eindjes weer goed te knopen. Wat mij ook altijd lukte, totdat de bank zich ermee bemoeide.

Dat is wel een heel brede vraag. Is het software die op jouw server draait en die je ahw verhuurt, of draait het op een laptop en kunnen mensen het downloaden? Of iets er tussenin? Ik zou in ieder geval twee dingen doen: probeer zoveel mogelijk voorbeelden te verzamelen van bedrijven die iets soortgelijks doen, zodat je een idee krijgt van wat mogelijk en gebruikelijk is. Vervolgens zou ik een jurist inhuren om een goede standaard overeenkomst op te stellen, liefst een jurist die hier specifiek ervaring mee heeft. "het kost wat, maar dan heb je ook wat".

Als ik aangifte wil doen tegen een bank wegens malversaties die tot het faillissement van mijn bedrijf hebben geleid, doe ik dat dan door een brief en een dossier naar de officier van justitie te sturen, of ga ik met het dossier naar het politiebureau? Ik heb met beide manier ervaring, in andere zaken, maar niet per se positief. (Edit door moderator: titel verduidelijkt, het gaat immers niet om een belastingaangifte)

Dag, ik weet niet of ik het hier kan posten of in b.v. "herrie in de zaak", maar vandaag kreeg ik een dagvaarding van het incassobureau van abn amro voor een rechtzitting op 11 augustus. Er staat in dat ik niet zelf mag komen maar een procesadvocaat moet sturen. Dat is een probleem, want met alle aflossingen en schulden heb ik ternauwernood geld voor de huur en de supermarkt. Wat is de beste manier om aan een betaalbare advocaat te komen voor zoiets? Of kosten ze allemaal 200 euro per uur? En als ik een advocaat moet sturen, mag ik dan zelf ook komen, en mag ik zelf het woord voeren? Ik weet dat ik het beter kan verwoorden dan een advocaat, die het allemaal maar uit de tweede hand heeft. Iig zal ik een goed dossier maken.

Er wordt veel geld uitgegeven aan "innovatievouchers". Die vouchers kun je besteden bij "kennisinstellingen". Onder dat laatste worden voor zover ik weet twee soorten instellingen verstaan: universiteiten e.d. en instellingen als TNO e.d. Universiteiten hebben echter niets met innovatie, die doen wetenschappelijk onderzoek, en dat moeten ze ook doen. Dat is niet iets waar een ondernemer iets aan heeft. Die andere instellingen zijn adviseurs, en adviseurs zijn per definitie niet innovatief, zeker niet als ze bij een grote "kennisinstelling" werken. Beter zou zijn als je vouchers kon uitgeven om producten te kopen van bedrijven die jonger zijn dan x jaar, die nog geen winst maken maar al wel wat omzet hebben, en die een product leveren dat uniek is in Europa, of iig in Nederland. Dat soort bedrijven worden in ons land altijd te krap gefinancierd door investeerders, of helemaal niet gefinancierd, en dus hebben ze behoefte aan wat extra markt om te kunnen concurreren met startups in andere landen die wel voldoende funding hebben. Een tweede punt in dezelfde richting: De overheid geeft tientallen miljoenen uit aan innovatiekredieten en -subsidies. Maar de overheid koopt nooit innovatieve producten. Als ze al die subsidies en kredieten nou 's afschaffen, en dat geld dan gebruiken voor producten van bedrijven die .. (zie boven) .. , producten die de overheid ook nodig heeft, dan hebben startups wat extra markt en ... (zie boven) ... Mijn bedrijf kreeg in een jaar 80k krediet van Senter. Toen ik voorstelde om dat terug te geven en dan voor 10k mijn product aan het ministerie te verkopen, kon dat niet. Ik mocht wel 80k krijgen, maar mocht niet voor 10k verkopen. Terwijl ik met vier verschillende ministeries aan het onderhandelen was omdat ze wel interesse hadden in het product. Een derde voorbeeld. Als je als klein bedrijf een IT product levert, kom je er bij de overheid niet in. Die verwijzen je naar de raamcontracten met grote IT leveranciers, via welke je dan maar je product moet proberen te verkopen. Maar die grote leveranciers willen helemaal niet jouw product verkopen want ze verdienen meer aan het spel van "uurtje factuurtje" waarmee ze de overheid honderden miljoenen lichter maken. In de VS is een wet die overheden verplicht om een klein percentage van het IT budget te besteden bij lokale kleine innovatieve bedrijven. Dat werkt.

Niet zozeer ik persoonlijk, maar iedereen die innoveert. De overheid geeft tientallen miljoenen per jaar uit voor innovatie, maar wat ze doen werkt averechts. En wat ze zouden moeten doen, doen ze dan weer niet. (merk wel op dat ik dit gepost heb in "off-topic")

Hans, join the club :-) Een deurwaarder vertelde me een keer dat het ze er helemaal niet om gaat dat ze beslag komen leggen en dan je spulletjes willen verkopen, het gaat ze er om dat ze je maximaal onder druk zetten om te betalen. Een soort gelegaliseerde afpersing dus. De kosten ervoor brengen ze gewoon aan jou in rekening.

Ik fietste vanochtend tegen harde wind in tegen een hoge steile brug omhoog. De natuur blaast me hard achteruit. De overheid laat me steil omhoog fietsen. Het leek wel innovatie. :-)

Ehm, hoe stuur je dan mail?

Tot je bij een accessprovider zit die outbound smtp blokkeert (wat imho elke accessprovider zou moeten doen voor aansluitingen waarvan niet vaststaat wie de gebruiker is) Zoals Willem al zei, een goede provider biedt pop3 en smttp via ssl met wachtwoord authenticatie aan, dan heb je nooit problemen.

Lijkt me wel on-topic. Laurens moet immers eerst zijn business model bepaald hebben voordat zijn vragen kunnen worden beantwoord. Het boek kan hem daarbij helpen. Overigens geloof ik helemaal niet in die hybride business modellen. Ik werk al 30 jaar met programmeurs, en de mensen die je nodig hebt om een product te maken zijn andere mensen dan de mensen die je nodig hebt voor consultancy. De eerste categorie moet gewoon betere programmeurs zijn, en eigenwijzer, de tweede categorie moet communicatieve vaardigheden hebben. Dat laatste geldt ook als je als consultancy bedrijf in-house projecten voor klanten doet. Als Laurens de juiste mensen in dienst heeft voor het ontwikkelen van een software product, dan kan hij daarmee wel incidenteel een project voor een klant doen, maar hij kan niet concurreren in die markt, tenzij het een niche markt is met weinig aanbod van mensen. Wat er niets aan af doet dat het boek van Cusumano me heel nuttig lijkt.

Dan kun je uitrekenen hoe lang je met hoeveel mensen moet ontwikkelen voordat het product verkoopbaar is en dan weet je hoeveel geld je nodig hebt. "Verkoopbaar" houdt in mijn ervaring in dat je niet alleen de software hebt, maar dat je ook documentatie kan leveren en dat je training kan leveren, indien van toepassing, en dat je support kan leveren. Dus het geld dat je nu hebt moet genoeg zijn om dat allemaal te kunnen doen totdat je geld verdient. Eckart Wintzen heeft me altijd geleerd dat als je een ontwikkelbedrijf bent, je geen consultancy moet doen, en omgekeerd. De business modellen zijn heel verschillend, en je moet alleen doen waar je goed in bent. Zodra je een consultancy klus aanneemt weet je zeker dat je product nooit meer af komt. Ik ben met Izecom begonnen met het idee dat als we 250k op de bank hadden, we in de loop van de eerste twee jaar nog wel wat subsidies of omzet of investeerders konden regelen en dat we het dan zouden redden. 250k bleek niet genoeg, twee jaar bleek te kort, en toen begon de ellende. Door producten te verkopen die nog niet af waren, support door de programmeurs te laten doen, en de documentatie in de avonduren zelf te schrijven, kwamen we nog twee jaar verder, ook doordat we wel 's wat source code verkochten aan Amerikaanse software bedrijven. Toen de grote klanten in zicht kwamen, knapten alle onderhandelingen af omdat we geen support konden garanderen. We hadden geen geld om dat in te huren, en geen mensen om het zelf te doen. Dus reken goed uit wat je allemaal nodig hebt in de eerste drie jaar, en zorg dat je dat hebt voordat je jezelf in de ellende werkt :-)

Ik gebruik LinkedIn actief, hoewel ik de huidige versie minder bruikbaar vind dan zoals het tot een jaar geleden was. Ik gebruik het om met mensen in contact te blijven met wie ik in contact wil blijven, ik zie de wijzigingen in hun profiel en zo, dat is altijd nuttig, zeker als ze van job wisselen. ik trek wel 's mensen na op LI, ik heb in het verleden de beste sollicitanten voor commerciele functies via LI gekregen, en ik participeer in een aantal groups, hoewel ik slechts een klein deel van de groups nuttig vind. Sommige mensen vinden het een status om veel contacten te hebben, maar zelf vind ik dat ik iedereen in mijn contacten goed genoeg moet kennen, of dat het een zo belangrijk iemand is dat ik ze daarvoor in mijn contacten wil. Daarom probeer ik minder contacten te hebben, niet meer. De vierhonderd die ik nu heb vind ik eigenlijk te veel, maar ik weet niet wie ik dan moet disconnecten. Een probleem van contacten die je helemaal niet kent is dat het aantal contacten in de tweede of derde hand niet meer realistiscch is. Dan vraag je een van je contacten of ze je in contact kunnen brengen met iemand in hun lijst, en dat gaat dan niet omdat ze zo iemand helemaal niet echt kennen en de referentie dus geen waarde heeft.