Hans v N

Of TomTom nu een goed voorbeeld is? ;D 1765 patenten slechts. Sorry voor de slechte kwaliteit. Duidelijk is dat er naast TomTom legio andere aanbieders zijn van navigatie hard- en software. Dus men heeft niet kunnen voorkomen dat er concurrenten op de markt kwamen of waren en dat is doorgaans ook niet het geval met een enkel patent. Iets wat veel uitvinders of mensen met een "briljant" idee vaak vergeten. Een octrooi kan een prima instrument zijn in een bedrijfsplan maar heeft zeker voor de "kleine" uitvinder een beperkte waarde.

Er zijn natuurlijk talloze voorbeelden van succesvolle producten die gebaseerd zijn op branding en geheimhouding, denk maar aan Coca Cola of KFC. Bij elektronica weet ik zo geen voorbeeld maar die zullen er zeker voldoende zijn. Maar ook als er een hele serie octrooien van toepassing zijn dan nog zullen er partijen zijn die er omheen werken (Gillette versus talloze anderen) of het octrooi onderuit halen (Douwe Egberts / Nestle). Als je tegenwoordig echt bescherming wil dan moet je een octrooifamilie optuigen die je dan kan inzetten/uitruilen met een andere octrooifamiliehouder of met meerdere. Dan heb je het dus over Apple/Samsung/LG/Intel enz. Die zijn dus verplicht om zelf een flinke R&D en octrooi-inspanning te doen om op de markt te kunnen blijven zonder een giga bedrag aan licenties te moeten kopen. Je zegt zelf onderzoek te hebben gedaan. Ik zou beginnen met dat over te laten doen, eventueel met je eigen bevindingen, door een professional. Als beginner een relevant octrooi vinden op enkel keywords kan heel moeilijk of zelfs onmogelijk zijn als de uitvinder liever niet gevonden wordt of als de conclusies zo breed zijn dat de keywords die jij bedacht niet genoemd worden. Ook is het niet altijd eenvoudig om bestaande technologie te vinden die niet een octrooi is beschreven maar wel bekend is, ergens op de wereld. Het verbaast mij heel vaak hoe weinig echt nieuwe zaken nog worden gevonden, het gaat meestal om varianten met soms een marginaal voordeel tov de stand van de techniek.

Het is mijn ervaring dat het aanvragen van octrooi zelfs een barrière kan zijn om te gaan ondernemen. Als er veel tijd en geld in dat proces gaat zitten en het nieuwheidsrapport valt tegen, en dat is heel vaak het geval, dan slaat de twijfel toe en dat is verstikkend als het om ondernemen gaat. Bovendien ligt je technologie letterlijk op straat. Een grote speler zal ook bij een sterk octrooi om de belangrijkste claims heen werken en best wat risico willen nemen. Als kleine speler, en dan spreek ik uit ervaring, delf je dan heel snel het onderspit. Ik zou de mogelijkheid voor een octrooi zeker onderzoeken, ook omdat het essentieel is dat je niet in het vaarwater van een grote speler komt, maar het bij twijfel niet doen en het zoeken in andere manieren om het product tot een succes te maken. Geheimhouding is al genoemd maar voorblijven in de zogenaamde leercurve kost niets, sterker het levert geld op, is vaak veel effectiever. Een potentiële investeerder zal vragen stellen hoe je exclusiviteit hebt gewaarborgd maar het is zeker niet zo dat je zonder octrooi geen kans meer hebt. Het gaat veel meer over het totale businessplan. Het is vaak zelfs zo dat als er meerdere aanbieders komen de markt eerder ontwikkeld wordt. Interessant waar het gaat om de vele keuzes die je als starter moet maken is een filmpje van de Universiteit van Nederland over Triage. Met beperkte middelen een maximaal effect bereiken in de juiste volgorde.

Hier in Breda hebben ze het zo opgelost dat de zaken die in de webshop staan ook te zien zijn achter glas in de winkel maar niet zelf gepakt en afgerekend kunnen worden. Daarvoor moet de klant naar een balie en daar betalen waarbij het item uit de webshop verwijderd wordt. Met een bonnetje kan de dan de andere kassa voorbij lopen (even laten zien en klaar). Zo kan je ook iets zien op de webshop, naar de kringloopwinkel gaan om het even te bekijken en vervolgens te kopen. Zelf kocht ik zo een brouwketel voor weinig. ;D

Een snelle blik op de gegeven website laat volgens Google translate zien dat het toch echt om een (homeopatisch?) geneesmiddel gaat. Als dat zo is dan is bovenstaande informatie mogelijk totaal niet relevant. Ik zou dus (ook) contact opnemen met College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (hier contactgegevens) Kan zijn dat de toelating Europees geregeld is maar dat het middel hier geregistreerd moet worden.

De grens ligt bij verwarring binnen de doelgroep waarbij ook de locatie een rol kan spelen maar bij webdesign en fotografie in combinatie met het klanten werven via Internet is die er waarschijnlijk nauwelijks. Je hebt het over "vrijwel simultaan". Ik lees dan dat de andere partij eerder was en dat telt. Soms gaat het er niet om of er echt verwarring zal ontstaan maar of de andere partij zich aangevallen voelt en dat is vrij snel aan de orde gezien de vele topics hier op Higherlevel. Het allerbeste is natuurlijk om een handelsnaam te bedenken die ook als merk geregistreerd kan worden waarmee je niet in het vaarwater van andere spelers komt. SEO kan ook een rol spelen. Het op een na beste is je goed informeren, dat lijk je gedaan te hebben, het gesprek aangaan met een mogelijke bezwaarhebber en dan afspraken over bepaalde zaken maakt.

Als er al een werkelijke waarde bepaald zou kunnen worden voor het betreffende patent dan zijn niet de productiecijfers maatgevend maar uiteraard de behaalde winst. Maar stel dat er 10.000 euro winst is gemaakt met de producten onder het patent, welk deel van die winst reken je dan toe aan dat patent en welk deel aan marktomstandigheden, marketing en zelfs efficiëntie? En als er sprake is van een verlies, heeft het patent dan een negatieve waarde? En wie gaat de waardebepaling dan voor de belastingdienst doen? De waarde hangt dan ook af van de tijd waarin nog winst kan worden gemaakt. Ook dat is vrijwel onmogelijk in te schatten omdat je geen grip hebt op trends en concurrerende technologie en marketingkracht van de concurrenten. De enige situatie dat er een directe objectieve. eventueel gedeeltelijk, waarde aan een patent gehangen kan worden is als er sprake is van licentie-inkomsten of als het patent aangeboden wordt op een veiling. Van beide is vooralsnog geen sprake.

Helemaal eens met Kuifje maar dat zal geen verassing zijn. :) De waarde van een octrooi komt niet tot stand in een vraag en aanbod setting en dan is vervolgens de vraag of het octrooi in zo'n setting meer zou leveren irrelevant. Het is niet een auto die je in een koerslijst kan vinden of een machine die een inkoopwaarde heeft waarop is afgeschreven. De waarde komt pas echt tot zijn recht als onderdeel van een businesscase. En dan hangt het van een veelheid van factoren af hoe groot die waarde is. Het feit dat een bedrijf waarvan je mag aannemen dat het redelijk geleid wordt het octrooi wil overdoen tegen een symbolisch bedrag laat zien dat de waarde door aanbod en aanvaarding niet hoger is op dat moment. Waar ik persoonlijk mee blijf zitten is de vraag of het aantrekkelijk zou kunnen zijn voor partijen om toch een soort van objectieve waarde bepaling te krijgen waardoor de fiscus achteraf geen correcties kan bevelen over de afhandeling. Het kan namelijk zo zijn dat een octrooi meer waard wordt door veranderende marktomstandigheden. Mooi voorbeeld is de TomTom die pas kon gaan groeien door sterk dalende chip en geheugenprijzen. Ook de onderliggende patenten werden daardoor meer waard. Maar dan kom je weer op de constatering dat een octrooi geen intrinsieke waarde heeft zonder een en ander te betrekken in een businessplan. Blijft moeilijk dus.

Wellicht een beetje ongelukkig uitgedrukt. Als TS het patent voor 1 miljoen of een ander substantieel bedrag verkoopt dan zal de belastingdienst als het goed is kijken waar dat bedrag vandaan komt, en dan zal er mogelijk alsnog moeten worden afgerekend. Er is dan geen sprake van waardevermeerdering. Bovendien is er daarna ook belasting over het vermogen verschuldigd. Maar goed. Stel dat TS de belastingdienst vraagt om een stellingname. Die zal vervolgens vragen wat het patent voor waarde heeft? Dan zou de belastingdienst kunnen eisen dat de waarde wordt ingeschat door een deskundige. Maar een waarde van IE is alleen te bepalen door het daadwerkelijke verkopen. Het overgrote deel van de octrooien vindt nooit een koper. Kijk maar eens in de databanken hoeveel octrooien er zijn die werkelijk waarde hebben omdat de beschermingsomvang groot is en de markt voor de vinding ook. Het is volgens mij aan partijen zelf om, bij gebrek aan de mogelijkheid van een objectieve waardebepaling, zelf een waarde te bepalen en dat kan een symbolische waarde zijn. De fiscus kan achteraf wel een en ander corrigeren. Dat zou voor de werkgever achteraf slecht kunnen uitpakken maar niet voor TS.

Het gegeven dat het bedrijf stopt met de productie en dat ook voor de toekomst uitsluit laat zien dat het product (en daarmee het patent) niet erg winstgevend is en mogelijk zelfs sterk verliesgevend. Wat is dan de waarde van het patent? Negatief? Ik zie de overdracht eerder als een overdracht van waardering vergelijkbaar met een oorkonde. Niemand zal het in zijn hoofd halen om daar belasting over te heffen. Het is duidelijk dat een bedrijf niet zomaar zaken kan weggeven aan werknemers zonder dat daar fiscale consequenties aan zitten. Maar in dit specifieke geval zie ik die nog niet en heb ook geen argumenten gelezen die mij maar enigszins kunnen overtuigen. En nogmaals, mocht het patent wel waarde krijgen, want zo zie ik het: het patent is waardeloos of negatief (taksen betalen) tot het moment er iemand er wat voor overheeft omdat TS het verkoopt dan moet daar gewoon belasting over worden betaald. Ben benieuwd hoe onze fiscalisten er naar kijken en of hier ooit over is geprocedeerd?

Dan mag je mij uitleggen, of een poging daartoe wagen, hoe de fiscus de waarde van een patent bepaalt en hoe de fiscus überhaupt achter een eventuele deal komt? Dat de werkgever de waarde inschat op €1,- en daarbij betrekt dat de waarde voor het bedrijf nihil of negatief (taksen betalen zonder revenuen uit productie) laat zien wat de waarde voor het bedrijf is. Het is dus feitelijk een besparing en de uitvinder mag het patent hebben voor €1,-. Alternatief zou het niet betalen van taksen zijn en daarmee ongeldig worden van het patent. Dat zou best sneu voor de uitvinder zijn. In theorie zou het bedrijf een ander bedrijf kunnen zoeken dat het patent wil kopen en de productie wil continueren. Maar de kans om een patent te verkopen is niet zo heel groot is mijn ervaring. Je moet net een ander bedrijf vinden dat precies datgene wil maken en ook wil gaan verdedigen. Bovendien kunnen concurrentieoverwegingen de verkoop in de weg staan. En als TS het patent verkoopt tegen een veel hogere waarde dan komt alsnog de belastingdienst om de hoek. Inkomsten uit overig werk minus 1 euro. Als TS het bedrijf verlaat en met het patent aan de slag gaat en het bijbehorende product zelf laat of gaat produceren komt ook de ficus aan het einde van het jaar met een aanslag. Kortom, ik zie nog niet hoe de fiscus met een naheffing kan komen bij een eventuele overdracht voor €1,-.

Perfect. Misverstand dus. Wellicht ook duidelijk(er) op de site zetten. Hier mag een slotje op, maar hoeft niet als er nog mensen zijn die behoefte hebben om te reageren.

Je hebt natuurlijk een punt dat de oorzaak ook in de verpakking zelf kan zitten. Bedoel je dat ik moet bewijzen dat het niet aan de verpakking / gewicht producten / tape zelf heeft gelegen? Zo heb ik wel eens bij het op een pallet zetten van een doos en die toch maar verplaatst de onderzijde tape los getrokken, blijkbaar heeft die niet helemaal goed vastgezeten. Dan zou je omgekeerd kunnen redeneren dat ik nog blij mag zijn dat ze de goederen "gratis" retour hebben gestuurd. In dit geval is de gehele onderkant kapot gescheurd. Lijkt me duidelijk door "geweld" tijdens transport. Dat staat ook zo in het DPD rapport. Inclusief foto's Het gaat me niet om de werkelijke schade (portokosten) die kan ik wel absorberen maar een onderzoek dat kennelijk overgedaan moet worden en informatie die niet relevant is overgedragen. Verder bevalt Sendcloud prima overigens, laat daar geen misverstand over zijn.

Kreeg vorige week een mail van een klant dat zijn DPD pakket niet geleverd kon worden omdat de doos beschadigd was tijdens transport. Omdat de klant hier niet de dupe van kon worden heb ik meteen via PostNl een vervangende doos opgestuurd. Vandaag kreeg ik de producten terug in een andere doos met een rapport en foto's van de beschadigde doos. Alle producten in goede staat retour dus ik zou graag de (extra) verzendkosten vergoed krijgen. Bij Sendcloud houdt men er een heel vreemde procedure op na. Het is volgens Bato van de klantenservies niet mogelijk om sec de portikosten vergoed te krijgen zonder een hele procedure te doorlopen waarin je gedwongen wordt om, naar mijn inschatting, meer dan 1-2 uur bezig te zijn met totaal overbodige zaken. Je moet bijvoorbeeld een geschreven bevestiging van de beoogde ontvanger, een inkoopfactuur van alle goederen, een verkoopfactuur, foto's van binnen en buitenverpakking en een foto van de beschadigde producten uploaden. En waarom? DPD geeft zelf aan middels een schaderapport dat er schade is opgetreden en dat de producten onbeschadigd zijn en retour worden gestuurd. Mijn vraag, en Bato was daar ook benieuwd naar, is of dit bij alle intermediairs zo geregeld is? Feitelijk dwingen ze je om af te zien van de claim want wie gaat om te beginnen zijn of haar marge (in- en verkoopfacturen) openbaar maken? En wie gaat er zoveel tijd in stoppen?

Blijft de vraag of de eigenaar zelf een beroep kan doen op een verzekering? Wellicht kan TS eerder met een onafhankelijke partij (de verzekeraar) tot een regeling komen. Een verzekeraar is expert op het gebied van de mate van aansprakelijkheid en de hoogte van een redelijke vergoeding. Bovendien is er dan geen sprake meer van spanningen in de relatie. Ook zou TS een jurist van een verzekeraar kunnen raadplegen. Voor zover ik weet kan dat ook als je geen lid bent.

Op zich is de actie van deze advocaat te niet zo vreemd als je naar de acties van de eigenaar kijt. De advocaat maakt de zaak gewoon erg simpel. TS heeft het horloge in bewaring genomen en is die vervolgens kwijt geraakt. Dat het dan mogelijk of zelfs vrijwel zeker om diefstal gaat doet voor hem niet ter zake, ook een politieonderzoek niet. De oorspronkelijke vraag dient zich weer aan: Hoe sterk staat de eigenaar van het horloge in de gegeven omstandigheden? Volgens Monique (UwJurist) zijn de verzachtende omstandigheden dat er niet is betaald voor de in bewaring nemen, TS de horloge goed heeft opgeborgen en dat er behoorlijk wat tijd overheen is gegaan waardoor er een verhoogd risico is dat er iets met het horloge gebeurde. Wel aansprakelijk dus maar in welke mate en voor welk bedrag? Dat lijkt mij een kwestie van onderhandelen maar dat wordt moeilijk in de gegeven sfeer.

Voorwerp is dus niet verloren maar (zeer waarschijnlijk?) gestolen. Dan kan het zo maar zo zijn dat de verzekering van de eigenaar de schade dekt. Is daar al naar gekeken? Hoe denken de verzekeringsdeskundigen en deskundologen hier op HL daarover? Met een (vermoeden van) diefstal zou ik overigens oppassen om niet al te snel een bepaalde richting in te denken zonder een spoor van bewijs. Iedereen kent wel de situatie dat je iets ergens hebt gelegd en dat later niet aantreft om vervolgens jezelf 3x in de rondte te zoeken en iets vaak pas veel later bij toeval weer vindt. Het meest vervelende aan de zaak is de opstelling van de eigenaar. Spreken over geweld is intimiderend naar alle partijen. Ik zou daar zeker melding van maken bij de politie.

Best een leuke vraag waarbij inderdaad sprake is van in bewaring nemen van een gevonden voorwerp. Het doet er toe lijkt me of er afspraken zijn gemaakt over de in bewaring neming en er dus een soort van overeenkomst is. Als je iets in bewaring geeft (vaak betaal je ervoor) dan mag je verwachten dat men het vervolgens niet kwijt maakt, er geldt een zorgplicht. Echter, daar is hier mogelijk geen sprake van en dan zou het zo maar kunnen, zeg ik dan als niet jurist, dat iemand in het gegeven geval alleen schadeplichtig wordt als er sprake is van grove nalatigheid of opzet. En daar is vooralsnog niets van gebleken. Mijn vraag zou dan ook zijn of de betreffende klant op de hoogte is gebracht van het vinden en er toezeggingen zijn gedaan en vervolgens hoe het horloge is opgeborgen? Lag bijvoorbeeld het in een afgesloten la of ergens op een bureau? Ben benieuwd naar het oordeel van een jurist of advocaat. Naast de vraag hoe het strikt juridisch zit moet je jezelf ook afvragen hoe je met de betreffende klant wil omgaan. Wellicht kan je de zaak uitleggen en er samen uitkomen door een deel van de schade te vergoeden.

Daar is natuurlijk op zich niets mis mee. Ik lees de vraag als "hoe is de regelgeving", die blijkt nogal complex en impliciet "wat is voor TS financieel het gunstigst" bij staken"? Mocht de KOR geen soelaas bieden dan zou TS om BTW afdragen te voorkomen de BTW van de waardeverhogende verbeteringen kunnen corrigeren. Of denk ik dan (weer) te eenvoudig?

Inderdaad niet goed gelezen/begrepen dan want ik dacht dat het om de investering van de auto zelf ging. Maar ik begrijp het nog steeds niet denk ik. Stel je nu dat door het terugvragen van BTW op de verbeteringen (voor zover die nog niet "uitgewerkt" zijn) over de gehele waarde BTW moet worden afgedragen? Mij lijkt het logischer dat er over de waarde van de verbeteringen zelf (waarop waarschijnlijk is afgeschreven) BTW wordt afgedragen. Nu het in Januari gaat gebeuren en er geen omzet meer is zal er overigens al snel sprake zijn van BTW vrijstelling volgens de kleine ondernemers regeling. Afijn, al spijt dat ik me hier in heb gemengd. ;D

Antwoord op de vraag is dus dat er geen BTW over de boekwinst hoeft te worden afgedragen. Het antwoord van Steven klopt natuurlijk maar is hier niet van toepassing omdat over de investering geen BTW is afgetrokken. Ben geen (verre van) boekhouder maar dit lijkt me een kwestie van goed lezen. Zie hier voor achtergrond. De waarde zal in dit geval wel vastgesteld moeten worden neem ik aan dmv een taxatierapport omdat dit type niet op koerslijsten staat.

Heb nog even naar de jurisprudentie gezocht van Simon. Die is o.a. genoemd in een rechtszaak waaruit de volgende quote: bron Naast het feit dat al aan de orde is geweest dat het werken in de directe omgeving niet altijd wordt toegestaan is het volgens bovenstaande ook van belang hoe het staat met de plaatselijke bekendheid. Als je namelijk bekend bent en bijvoorbeeld al lang in het vak zit, heb je vanzelf al een aanzuigende werking bij je ex klanten. (Zeker als je kan behandelen tegen een beter tarief omdat je vanuit huis doet en zonder personeel werkt. Dat gaat in een kleine gemeenschap als een lopend vuurtje.) Wel eens dat het uiteraard allemaal gaat of staat met de ontwikkelingen en de mate waarin de overnemende partij last heeft of krijgt van weglopende klanten. Als daar geen sprake van is, waar Norbert stellig aan vasthoudt (en overgaat tot reus/kneus moderatie), is er inderdaad niets aan de hand. Maar waarom zou TS zich dan zorgen maken en de zaak überhaupt hier besproken willen zien. Kennelijk wringt er iets. Ook in haar belang is het goed om te weten wat wel en niet zonder risico kan worden ondernomen.

Met "breder" bedoel ik natuurlijk niet Zuid Frankrijk voor een nagelsalon in Breda Noord. Het gaat natuurlijk om het wat ik maar even het "natuurlijke bedieningsgebied" noem. Vroeger was er een kapper, een groenteboer, een slager en een kruidenier in elke straat. Daar maakte men ook gebruik van want er was ook sprake van zogenaamde reciprociteit en sociale binding. Dat is nu anders en dat veranderd nog steeds. Bovendien is het met internet en sociale media vrij eenvoudig om passief contact te leggen met de oude klantenkring. En daar gaat het natuurlijk om. Je hebt een zaak verkocht en dan is het niet redelijk om vervolgens de klanten weer af te snoepen. Het is hier nog niet gezegd maar ik ga het toch maar doen. Het is ook gewoon een kwestie van fatsoen. De opstelling: "ze zijn vergeten afspraken te maken dus mag ik daar gebruik (misbruik) van maken is m.i. niet er sympathiek.

De stelling dat alles mag zolang TS zelf maar niet actief zelf ex-klanten benadert houdt dus geen stand, ook niet als het om een geringe hoeveelheid klanten en dus omzet gaat. Waar Jaap de risico's als klein inschat bewijst de jurisprudentie van Simon, waarin verboden wordt om in de directe omgeving de verkochte zaak opnieuw te beginnen met hetzelfde dat er meer handvatten zijn voor de koper. Deze jurisprudentie dateert uit 1997. Met internet en de verhoogde mobiliteit zou je het begrip "directe omgeving" tegenwoordig wellicht breder kunnen trekken. De post van Stefan is voor mij extra interessant omdat die argumenteert dat door het ontbreken van een beding ook de rechtspositie van de verkoper min of meer wordt aangetast. Het is dus minder eenvoudig dan het eerst leek. Dat was te verwachten omdat hier vooral de redelijkheid en billijkheid in het geding kunnen zijn.

Eens dat het beter was geweest om daar afspraken over te maken en die vast te leggen. Wellicht is een en ander wel in de gesprekken aan de orde geweest. Ook dan zijn toezeggingen onderdeel van de overeenkomst, alleen is de bewijslast ingewikkelder. Vind het nogal wat om hier op HL iemand op basis van een korte omschrijving (er is geen schriftelijk beding) "toe te staan" om gewoon zelf familie en vrienden die zelf komen weer te gaan behandelen en de verkochte praktijk te beconcurreren. Ben benieuwd hoe onze huisjuristen hier naar kijken.