r.i.p. Ruben van den Oord

En daarom pleit ik er ook voor om dat niet te doen. Wel goed lezen Henk. Ja je bent goed. (tap)(tap). Hier heb je een koekje, ga nu maar weer snel in je mand.

Henk, Je geeft mij teveel eer. Ja, het is waar dat jij me IRL beter kent dan wie dan ook op dit forum. Maar dan weet je ook dat ik maar een eenvoudige boerenlul ben die zijn wijsheid vooral uit zijn eigen opgelopen schade en schande haalt. En dan weet je ook dat ik uit het meest calvanistische nest kom dat je je maar kunt voorstellen, opgegroeid met begrippen als 'nederigheid' en 'andere wang'. Ik ken Adam Smith niet evenmin als ik De Celestijnse Belofte heb gelezen. Dat komt wel zodra mijn positie in de Maslov piramide dat toelaat. Ik had wel uit een miljoen andere quotes een keuze kunnen maken om mijn betoog kracht bij te zetten, maar toch koos ik voor deze overbekende Gordon Gecko uitspraak. Juist omdat iedereen van 30 jaar en ouder deze uitspraak kent, juist omdat Oliver Stone zo vreselijk fout is begrepen. Juist omdat het zoveel meer nuance en diepgang in zich heeft dan je in eerste instantie zou denken. Juist omdat 'ie zo lekker prikkelt en controversieel is, zo vlak na de kredietcrisis en de daaropvolgende bankencrisis. Maar ook omdat iedereen zich kan voorstellen met welke passie een echt hebzuchtig persoon te werk gaat. Iemand die door ramen en ruiten gaat om zijn doel (een flink banksaldo) te bereiken. In de tweede helft van mijn column pleit ik er dan ook voor om met diezelfde passie en gedrevenheid, diezelfde gretigheid (dank John Bouwmans!) voor je omgeving, de samenleving in zijn geheel te zorgen. Gedreven zijn om je kinderen het beste onderwijs te geven, met dezelfde passie waarmee Dagobert Duck zijn ziljoenen verzamelt een betere, schonere wereld voor de volgende generaties achter te laten. Maar gelijkertijd moet je niet vergeten dat je wel een onderneming hebt te draaien. Iets waar ik meer dan eens aan voorbij ben gegaan. Je moet niet negeren dat succesvol ondernemerschap je wel in staat stelt om meer ideële doelen te verwezenlijken. Zwakkeren voeden, zeehondjes redden en oerwoud behouden voor het nageslacht zijn allemaal doelen waar ik meer dan achtersta. Maar je moet niet je andere verantwoordelijkheid als ondernemer verzaken. Bijdragen aan werkgelegenheid, bouwen aan een sterke economie, de puinhopen die in de afgelopen jaren zijn ontstaan helpen opruimen. Want als we dat niet doen, kunnen we niet als een verantwoordelijke en sterke samenleving onze verplichtingen nakomen. En daar zijn die oerbossen ook niet mee geholpen.

Dit bestaat al en is bovendien gratis.

@Micha: De waarde van de Victory Boogie Woogie werd bepaald op het moment dat de koop gesloten werd. Voorlopig is het geld verdwenen. Of het geld ooit terugkomt zal de tijd leren zodra het schilderij van de hand wordt gedaan. Dan zal pas blijken of het een goede investering was. De kans dat dit werk ooit weer verkocht wordt is klein. De koop werd destijds verdedigd door te stellen dat het laatste, onvoltooide werk van Mondriaan ook zijn belangrijkste werk was, en dat het van cultureel belang was dat het schilderij in Nederlandse handen zou komen en in Nederland tentoongesteld zou worden.

Micha, het gaat wel op. De aankoop is gedaan met gemeenschapsgeld en een cultureel doel voor ogen.

@P.J. Odems: Zonder je te kort te willen doen: Welke reactie dan? Ik heb dit hele draadje nog maar eens teruggelezen, maar kan m niet ontdekken...

Voorop gesteld: Ik heb er moeite mee om in de krant te lezen dat er een ton of wat wordt uitgegeven aan een kunstwerk waar ik de schoonheid niet van zie, zoals dat draaiende huis op een rotonde. Ik krab me nog eens extra achter de oren als het Gemeentemuseum in Den Haag veertig miljoen neerlegt voor een Mondriaan. En ja, ik heb er moeite mee om te zien dat er een legioen kunstenaars die vrolijk hun ding doen maar dat ding niet weten te slijten door ons allen in leven wordt gehouden. Maar ik heb er ook moeite mee om kunstenaars die ècht wat kunnen niet te ondersteunen. Neem nou het Metropole-orkest. Daar zitten muzikanten die echt wel wat kunnen. Of je nu wel of niet van klassieke muziek houdt, niemand zal ontkennen dat daar jarenlange training aan vooraf is gegaan om die instrumenten op dat niveau te beheersen. Ik heb er ook moeite mee dat de lokale expressie instituutjes met sluiting worden bedreigd zodra de subsidiekraan wordt dicht gedraaid. En ik heb er zeker moeite mee om maar alles af te zetten tegen een economische waarde. Een samenleving bestaat uit meer dan leren, werken en een gezin stichten. Een samenleving waar geen plaats is voor gesubsidieerde kunst en cultuur is een armoedige samenleving, hoe hoog het Bruto Nationaal Product dan ook moge zijn. Een samenleving waar uitsluitend commercieel toegepaste kunst een plaatsje heeft, maakt het de kwaliteit van leven (geluk) er niet beter op. En geluk mag van mij best een financiële injectie krijgen van vadertje staat. Een gelukkig volk is productiever en levert uiteindelijk dan toch wel weer meer geld op dan een ongelukkig volk. Kijk bijvoorbeeld eens naar het huidige TV aanbod en zet dan de programmering van SBS6 en de publieke omroepen naast elkaar. Commercieel versus gesubsidieerd. I rest my case. Hierboven werd al de prikkelende oproep gedaan om de overheid te privatiseren. Ik zou het willen omdraaien: Laten we alles wat binnen een onderneming niet direct geld oplevert afschaffen of het personeel ervoor laten betalen. Toiletbezoek 50ct, koffie 20ct, parkeren 2 euro per uur. Moet jij eens kijken wat er dan gebeurt... En dan die afdeling research & development, levert dat nu werkelijk direct zijn geld op? Waarschijnlijk niet. Indirect en op de lange duur wel, maar er is geen dagelijks of wekelijks factureerbare output. Sluiten dus. Oprotten met die laboranten die de hele dag maar een beetje zitten te spelen met stofjes, regeerbuisjes en verdistriklontibufiseerspectraalmeters. Beetje hobbieën op kosten van het bedrijf waar de vertegenwoordigers tenslotte dat geld allemaal maar moeten binnenharken. Ik denk niet dat ik hiervoor de handen op elkaar krijg. Moeten we kunst en cultuur niet eens gaan zien als de research & development afdeling van de samenleving? Er is geen dagelijkse of wekelijkse factureerbare output dus kunst op zich heeft geen economische waarde. Maar ik durf wel te stellen dat de wereld er letterlijk anders zou uitzien als we kunst en cultuur niet zouden ondersteunen. Letterlijk. Onze tijdschriften zouden anders zijn vormgegeven en apparaten zouden een andere look hebben. Want vormgevers (kunstenaars die geen autonoom werk produceren en zich hebben gestort op de toegepaste kunst) laten zich maar wat graag inspireren door de diverse stromingen en subculturen in de kunst. Ik vraag me af of Dick Bruna's Nijntje in de huidige vorm ooit het daglicht had gezien als Mondriaan niet vijfentwintig jaar eerder zijn abstracte schilderijen had geëxposeerd. Mondriaan, Metropole-orkest... het zijn grote namen die wat mij betreft het meer dan waard zijn om in welke vorm maar ook gesubsidieerd levend gehouden te mogen worden. Maar is dat voldoende reden om dan ook maar Ina Broeksma uit Surkuttenhuizerveen een maandelijkse toelage te geven? Nee, en toch ook weer wel. Vincent van Gogh was bij leven een nauwelijks gerespecteerd kunstenaar. In zijn hele carrière wist hij welgeteld één schilderij te verkopen, een paar maanden voor zijn dood. Net als zovele kunstenaars kreeg Van Gogh pas erkenning ver na zijn overlijden. Wie zijn wij dan om te bepalen dat Ina Broeksma uit Surkuttenhuizerveen van geen noemenswaardige betekenis zal zijn voor de kunst in volgende generaties? En al die lokale kunst en cultuurclubjes dan? Daar kunnen we toch best wel zonder? Nee, ik zou daar de streep niet willen trekken tussen wat wel en wat niet voor subsidie in aanmerking komt. Menig muzikant die nu een goed belegde boterham verdient, heeft de kennismaking met zijn instrument te danken aan de streekmuziekschool. Diverse vormgevers en illustratoren hebben ooit kun eerste penseelstreek op gesubsidieerd canvas gezet. En op dit moment staat er ergens in Nederland een zes-jarig meisje moeilijk kijkend haar eerste positie te oefenen, niet wetend dat zij over vijftien jaar een ster zal zijn in een musical van Joop van den Ende. Natuurlijk is er nog het argument dat wie een muziekinstrument wil leren bespelen of wil leren dansen dat ook bij een commerciële dans- of muziekschool kan doen. Gek genoeg zijn het vaak juist diegenen die in een zekere mate van armoede leven, de grootste drang hebben om expressief te zijn. De grootste popsongs, boeken, gedichten, fotografieën en schilderijen ooit zijn gecreëerd tijdens de meest erbarmelijke periodes van de kunstenaar. Armoede en ellende is altijd al een grote inspiratiebron geweest. Het zou zonde zijn als dat talent geen kans krijgt om te ontwikkelen alleen maar omdat de ontwikkeling ervan geen economische output heeft. Ik heb wel twee andere criteria die gebruikt zouden moeten worden bij het bepalen of kunst gesubsidieerd moet worden. Ik vind dat kunst gemaakt moet worden om aan volgende generaties door te geven. Een sculptuur dat gemaakt wordt van een materiaal dat na twee jaar vergaan is komt wat mij betreft niet voor subsidie in aanmerking. Als tweede criterium vind ik dat alle kunst die is aangeschaft met gemeenschapsgeld toegankelijk moet zijn voor iedereen. Dus geen Mondriaan in een ministerskamer, maar in een museum. Kunst en cultuur zijn een groot goed dat we moeten koesteren en de ontwikkeling ervan moeten stimuleren. En ja, er wordt naar huidige maatstaven een hoop bagger geproduceerd. We financieren een hoop onbruikbaar materiaal in de hoop dat er iets moois uit voortvloeit. Maar dat doen we bij de R&D afdeling ook. Ik ga koffie zetten. Zelf betaald.

Wat is het toch fijn als er zo massaal gereageerd wordt op een column! Ik had nooit gedacht dat de column in deze mate zo polariserend zou werken. Van sommige reacties wekte het mijn verbazing hoe oppervlakkig er is gelezen en anderen hebben gereageerd met een diepgang die mij verraste. Wie genoegen neemt met 'op de winkel passen' krijgt van mij de zegen, laat dat duidelijk zijn. Niet iedereen heeft de capaciteiten om te bouwen aan werelddominantie, dat weet ik ook wel. En dat er zat ondernemers zijn bouwen aan een klein imperium weet ik ook. Maar ik heb in de afgelopen jaren genoeg businessplannen gezien om ook te constateren dat veruit de meeste starters niet durven te dromen, dat het ambitieniveau niet verder reikt dan 'voor jezelf beginnen'. We kennen in Nederland nauwelijks een start-up cultuur. Er zijn wel interessante en veelbelovende start-ups te vinden, neem Layers als voorbeeld, maar ik mis de 'start-up buzz' in ons land. Je hoort er niets van totdat ze kritische massa hebben bereikt. En dan nog zijn ze uiterst bescheiden in het uiten van hun toekomstverwachtingen. Alsof ze zo lang mogelijk onder water willen blijven om de kritiek bij falen niet te hoeven horen: "Waar blijf je nou met je grote plannen? Jij zou wel eventjes tien miljoen doen met je start-up he? Moet je nou zien!" Wie goede reden heeft om niet te veel risico te lopen, moet dat vooral niet doen. Maar waarom laten zovelen zich nou zo leiden door "wat zullen anderen daar wel niet van denken"? En het lijkt wel alsof dat zeker niet minder is geworden de laatste jaren. Het neo-calvinisme van Balkenende, zeg maar. Maar als we op de puinhopen van de kredietcrisis weer willen bouwen aan een sterke economie, zullen we wel aan de bak moeten! Handen uit de mouwen, en werken in het zweet des aanschijns. Als de motor van de economie -het MKB- meer bezig is met het behouden van de status quo dan het de ogen gericht heeft naar de toekomst, dan vrees ik dat we nog heel lang met weemoed terug kijken naar de dagen van weleer. Dan is het maar de vraag of de economie weer voldoende hersteld is van de vorige klap als de volgende klap er aan komt. Ik wil zeker niet oproepen tot een hebzucht in de negatieve zin van het woord. Ik denk niet dat een maatschappij daar als geheel beter van wordt. Maar iets mee drive en ambitie is toch niet te veel gevraagd?

Trek aan waar jij je prettigs en zelfverzekerd in voelt. Het is van mijlenver te zien wanneer iemand niet gewend is pakken te dragen. Je krijgt de klanten die je verdient. Als jij als gewoon 'jij' op offerte gesprek gaat, zul je een aantal opdrachten niet krijgen. Dat is waar. Maar dat is ook wanneer je in pak gaat. Er zijn nu eenmaal opdrachtgevers die niets moeten hebben met 'zo'n vent die denkt dat 'ie vanachter zijn bureau zijn centen kan verdienen'. Daarnaast: Hoe komt het over als je de offerte komt ophalen in pak, maar de opdrachtgever ziet je daarna dagelijks in je werkkloffie? Ik zou me dan wel een beetje op het verkeerde been gezet voelen. Alsof je je groter hebt voorgedaan dan je bent.

Hoewel jouw situatie niet helemaal hetzelfde is, zou ik toch maar eens naar dit legendarisch stukje proza kijken. Ik denk dat er wel wat instaat waar je wat aan hebt.

Dus mijn inzet op HL is dus in feite subsidieerbaar? Het is tenslotte een vorm van taalkunst...

Wat dacht je van meer klanten zoeken voor je grafisch bedrijf???

Hoho... ik zeg niet dat je fictieve referenties moet opgeven, of doen alsof je voor een bedrijf hebt gewerkt terwijl dat niet zo is. Dat heeft geen zin, de wereld is te klein om dat niet uit te laten komen. Waar ik het over heb is dat je op deze manier kunt laten zien wat jouw visie is op webdesign, en dan voor bijvoorbeeld de electrotechniekbranche in het bijzonder. Maak eens een design zoals jij telegraaf.nl graag zou zien bijvoorbeeld. Of de site van mkb nederland of.... higherlevel for that matter. Dit is overigens een volledig geaccepteerd gebruik in de reclamebranche. Jonge creatieve teams bedenken hele coole dingen voor uiteenlopende merken zonder dat daar een briefing aan ten grondslag ligt. Hiermee spelen ze zichzelf in de kijker bij gerenommeerde bureaus in hun jacht naar een stageplek of vaste baan als junior creative team. Een goed platform hiervoor is bijvoorbeeld de site van Stichting Jonge Honden. Niet zozeer bedoeld voor individuele freelance designers, als wel voor junior Copy & Art duo's. Regelmatig worden op deze site echte pitches georganiseerd. Gevalletje 'errug leerzaam' voor iedereen die in de reclamebranche aan de slag wil (en daar het talent voor heeft natuurlijk). Je kunt ook eens voor een tijdje meedoen aan pitches via logomatch.nl. Echte pitches, echte klanten, echte briefings en echte deadlines. Dat levert hoe dan ook portfoliomateriaal op, en wie weet verdien je er ook nog wat aan! Dus nee, dat is niet hetzelfde als je eigen site goed neerzetten. Jouw visie op webdesign voor een fashionmerk kan afwijken van jouw visie voor de site van een retailketen of supermarkt. Bovendien kun je niet meerdere designrichtingen in één enkele site stoppen.

Wat let je om jouw visie op een willekeurige site te maken? Wat let je om een site te bouwen voor een niet-bestaand bedrijf? Ooit bestond mijn fotografieportfolio uit foto's van grote merken luxe goederen. Niet dat ik ooit voor Louis Vutton of Prada een opdracht had uitgevoerd, maar fashionable vriendinnen waren maar wat blij met een paar mooie foto's van hun wannahaves. Geef jezelf een briefing, net zoals je die gewent was te krijgen toen je nog voor een baas je kunsten vertoonde, en laat jouw visie op webdesign zien. Maak er mooie prints van en meld je aan voor de freelancer mappendagen van reclamebureaus. Directere (en soms pijnlijker) feedback kun je niet krijgen.

Van de banken zelf. Ik heb hier o.a. met ABN AMRO en Rabobank op heel hoog niveau gesproken, en ze zeggen allebei hetzelfde. Ze willen heel graag hele grote plannen helpen verwezenlijken. Maar wat ze aan businessplannen onder ogen krijgen ontstijgt vaak het niveau van 'winkeltje spelen' nauwelijks. Ook van informals krijg ik hetzelfde te horen. Ondernemers die 50k tot een ton zoeken om iets middelmatigs op te zetten in plaats van hoogvliegers die een investeringsronde van 5 miljoen op hun agenda hebben staan. De ambitie is weggepolderd, zoals Joost zegt. Waarschijnlijk is de creativiteit om met nieuwe ideeën te komen daarmee doodgebloed. Waarom zou je een revolutie ontketenen als je niet de ambitie hebt om de barricaden op te gaan? Als er meer ambitie in 'des ondernemers donders' zou branden, zou ondernemend Nederland ook meer op zoek gaan naar de gaten in het huidige aanbod.

@RickVeenstra: Thanx. Geef je 'm wel een mooi plekje? ;) @JohannesRegelink: De naam zegt het al: Ondernemer. Dat is doen, niet 'op de winkel passen'. En ja, ik heb zeker de ambitie om mijn stempel te drukken op het ondernemerschap. Door ondernemers de beste trainingen te geven die ze maar kunnen wensen. Door ondernemers tools in handen te geven waarmee ze op een hele andere manier naar hun eigen bedrijf en beleid kijken. Maar ik ben er wel achter gekomen dat dit tijd kost. Het vereist een z.g. 'paradigm-shift'. Maar wie dat kwartje eenmaal hoort vallen vraagt zich af hoe hij het al die tijd zonder heeft kunnen doen. @Joost Rietveld: Spijker, kop... hmmmm wat was daar ook al weer mee? @BobNL: Het gaat niet om een ideaalbeeld. Het gaat niet om het volgen van een 'goeroe'. Het gaat om mentaliteit, om drive, ambitie. En dat is soms helaas maar ver te zoeken. @XiaoDi: De ultieme ambitie stelt natuurlijk niet alleen het eigenbelang centraal. Er zijn zat voorbeelden te noemen van personen die hun grenzeloze ambitie inzetten zonder de bedoeling zichzelf daarmee te verrijken. @P.J.Odems: Lees de column nog een keer als je wilt. Dan zul je zien dat het juist niet heb over ongebreideld financieel graaien.

“The point is, ladies and gentleman, that greed, for lack of a better word, is good. Greed is right, greed works. Greed clarifies, cuts through, and captures the essence of the evolutionary spirit. Greed, in all of its forms; greed for life, for money, for love, knowledge has marked the upward surge of mankind.” Bovenstaande quote komt uit de legendarische film “Wall Street” waarin Michael Douglas in de rol van Gordon Gekko, de verpersoonlijking van het kapitalisme speelt. Deze quote was door regisseur Oliver Stone bedoeld als aanklacht tegen het ongebreidelde kapitalisme van de jaren ’80 van de vorige eeuw. Deze quote is echter opgepakt als lijfspreuk van jonge bankiers en effectenhandelaars. Een motto, een strijdkreet zo u wilt. “Greed is Good”. Nu, 25 jaar later, hebben we gezien wat deze strijdkreet heeft aangericht in ons bancaire stelsel. Een wereldwijde financiële nachtmerrie van ongekende omvang. En juist nu iedereen de wonden aan het likken is, en er langzaam maar zeker een bescheiden herstel zichtbaar wordt, roep ik jou als ondernemer op dit motto eigen te maken en onder een luidkeels “Greed is Good” de puinhopen op te ruimen en te bouwen aan een nieuwe toekomst. “Greed is Good”. Want er is iets goed mis in ondernemend Nederland. Of het de spruitjeslucht is die aan ons al generaties lang omringt, of dat het ligt aan de Calvinistische grondslag die de centrum-links georiënteerde kabinetten sinds de W.O.II zo kenmerkten is mij nog niet helemaal helder. Doet er ook niet toe. Maar ik ben helemaal klaar met ondernemers die het goed genoeg vinden om hun brood te kunnen verdienen. “Ik hoef niet zo nodig een groot bedrijf, als ik mijn gezin maar kan onderhouden.” “Ik hoef niet te zwemmen in het geld, pootje paden vind ik genoeg.” “Ach, geld maakt niet gelukkig.” “Elke dag biefstuk raakt ook verveeld.” Ik kan het niet meer horen! Waar is die ondernemersmentaliteit gebleven om werkelijk iets op de kaart te zetten? Waar is die drive om de beste te zijn binnen je vakgebied? Waar is de honger naar marktleiderschap? Waar zijn die killer-startups die pitchen met een geprognosticeerde omzet in het derde jaar van 10 miljoen en meer? The Next Google hoeft namelijk niet persé uit San José te komen. Twitter had net zo goed een Nederlandse start-up kunnen zijn. Er is in ons koude kikkerlandje minstens zoveel kennis en talent aanwezig als in het zonnige Californië om een Foursquare te bedenken èn succesvol uit te rollen. Er is meer dan genoeg geld bij de Nederlandse informal investors om goede plannen te financieren. Banken willen maar wat graag ambitieuze ondernemers in het zadel helpen. Maar de banken en informals krijgen stomweg niet de juiste plannen onder ogen. Rijen ondernemers die een ton willen lenen om na drie jaar een bedrijfsresultaat van 30 - 40.000 euro te schrijven. En helaas maar bitter weinig visionairs met een plan om van drie miljoen honderd miljoen te maken. Technologisch lopen we in de hoofdklasse mee, maar ons ambitieniveau reikt niet hoger dan het maaiveld. “Greed is Good.” Ik roep niet op om over lijken te gaan, ik roep niet op om geld de enige motivator in je bedrijfsfilosofie te laten zijn. Want ‘greed’ heeft een veel bredere betekenis dan hebzucht naar geld alleen. En dat lijkt menigeen nog wel eens in de quote van Gordon Gekko over het hoofd te zien. Want hebzucht is niet één van Dante’s zeven doodzonden alleen. Hebzucht kun je vertalen als honger naar meer, of als de beste willen zijn. De honger om te leven, te blijven leven, om onsterfelijk te zijn. Hebzucht als ambitie om echt iets neer te zetten. Hebzucht is niet jouw naam op de gevel, greed is jouw naam op vijfhonderd gevels. “Greed is Good.” Wees hebzuchtig om betere leefomstandigheden te krijgen dan je nu hebt. Het zorgt ervoor dat je gefocust blijft. Deze gezonde vorm van hebzucht zorgt er voor dat je doorgaat, ook als het even tegenzit. Het is de basis voor verbetering, de grondslag van een ®evolutie. Wees hebzuchtig om een betere, schonere wereld voor je kleinkinderen achter te laten. Maar daarvoor moet je wel je eigen kinderen bijbrengen dat er ook goede vormen van hebzucht bestaan. Spoor je ze aan om de hoogste cijfers van de klas te halen, of is een zeven goed genoeg? Waar sta jij over vijf jaar, beste ondernemer? Ben jij hebzuchtig genoeg om je dromen te verwezenlijken? Ben je hebberig genoeg om voor jou en je naasten het allerbeste te willen? Of ben je gelukkig genoeg door ‘op de winkel te passen’? Schud het juk van “wat zullen anderen er van vinden” van je af en wordt eens wat hebberiger. Greed is Good. (Deze column is eerder verschenen op mijn weblog: www.rubenvandenoord.nl)

Schulden die zijn ontstaan in een VOF zijn volledig op alle vennoten verhaalbaar. De schuldeisers zijn op enig moment in zee gegaan met een VOF in de wetenschap dat mocht de rekening niet betaald worden, alle vennoten aansprakelijk gesteld kunnen worden voor de ontstane schuld. Je kunt je nu eenmaal niet door middel van een onderhandse akte onttrekken aan de verplichting die je eerder met de schuldeisers bent aangegaan. Je hebt daarvoor de toestemming nodig van de schuldeisers. Ik geloof niet dat de schuldeisers zo staan te trappelen om een verhaalsmogelijkheid af te schrijven. Saillant detail is dat de rechtbank jouw faillissement heeft afgewezen. Dit zou kunnen inhouden dat de rechtbank van mening is dat de schulden jou niet toebehoren. Zonder verdere kennis van het dossier is het lastig om daar een gefundeerd antwoord op te kunnen geven. Ik denk dat je er goed aan doet om eens met StevenK te gaan praten. Hij kan je zeker van goed advies dienen. Sterkte!

@ John Bouwmans: Mij gebeurde hetzelfde daarnet. Heel even die nare maagkramp bij het zien van zijn reactie. Hetzelfde gebeurde me van de week toen ik de G-analytics statistieken bekeek. Bleek dat 4 bezoekers mijn site hadden gevonden op het zoekwoord "Fred Wiersma". Alsof 'ie op zijn eigen typische manier wil zeggen: "Ik ben er wel niet meer, maar ik hou je in de gaten ;) ." Nu niet meteen gaan kneuzen, wie hem gekend heeft weet dat dit een Fred-opmerking zou kunnen zijn.

Als je een product of dienst hebt waar ondernemers om zitten te springen kun je opdrachten krijgen via Higherlevel. Maar dan zul je eerst veel tijd en moeite moeten investeren in het geven van kwalitatief hoogwaardige antwoorden. Joost is daar wel het meest sprekende voorbeeld van. Bijna 9.000 berichten, inhoudelijk sterke adviezen, dagelijks aanwezig op HL en heel genereus in het delen van zijn kennis. Dat wekt vertrouwen en dat vertrouwen zorgt er dan uiteindelijk voor dat iemand jou de klus gunt. Door mijn kennis over en ervaring met de faillissementsproblematiek wordt mij met regelmaat om hulp gevraagd. Ik heb twee jaar lang geprobeerd om daar een modus voor te vinden zodat de tijd die ik in deze zaken stop niet helemaal voor niets is. Dat is niet gelukt. Ondernemers zijn in 9 van de 10 gevallen gewoon vet te laat met de hulpvraag of willen gewoon niet geholpen worden omdat ze zelf dan teveel moeten veranderen. HL heeft mij wel op een ander vlak heel veel goeds gebracht. De deelname aan de discussies heeft mij vooral richting gegeven aan mijn eigen ontwikkeling. Het heeft een onvermoed talent blootgelegd en me relaties gebracht die veel verder gaan dan klant-leverancierrelaties. Samenwerkingsverbanden zijn gesmeed en ik heb 'minds alike' gevonden. En dat is voor mij vele malen waardevoller dan een opdrachtje scoren.

Ellis, Ik denk dat jij maar eens moet praten met Steven Kroesbergen de HL-advocaat die gespecialiseerd is in faillissementen en schuldsaneringszaken. Hij kan je goed begeleiden en de beste weg voor je uitstippelen.

Liever een ontspannen borrel dan een geforceerde kennimakingsronde. In Utrecht hebben we al een mini-pitchtraining gehad, dus dat zou een herhaling van zetten zijn. Ik vind het niet zo'n probleem dat ons-kent-ons een beetje samenklit. Je hebt toch voornamelijk online contact met elkaar en dan vind ik een offline meeting bij uitstek geschikt om elkaar weer eens in de ogen te kunnen kijken. En via-via kom je op zo'n avond toch wel in contact met nieuwe gezichten. Speed-daten vind ik zonde van de tijd. Dan ga je naar huis met een waslijst "we houden contact" beloftes die toch niet standhouden. Dan steek ik die tijd liever in het verstevigen van bestaande relaties.

Sancho, goede vriend, Je weet dat wij het vaak roerend eens zijn en dat àls we meningsverschillen te beslechten hebben die slechts in de nuance uitgevochten worden. Maar deze keer, waarde kameraad, moet ik je ongelijk geven. En ik zal je vertellen waarom. Dat jij en ik meer dan twintig jaar nodig hebben gehad om zakelijk volwassen te worden, wil natuurlijk niet zeggen dat een 22-jarige jongedame dat ook nodig heeft. Dat wij bij het bereiken van onze ondernemersmeerderjarigheid vervolgens een jaar nodig hadden om over onze schaamte van onze eerste stapjes in het ondernemerschap heen te groeien, wil helemaal niet zeggen dat de dame in kwestie van een gelijke (on)kunde gespeend is. Want, gewaardeerde makker, sommigen onder ons zijn nu eenmaal gezegend met een inzicht die wij destijds hebben moeten ontberen. Dat jij en ik die onkunde in onze jonge jaren met tijd en wijlen wisten te maskeren met verbale overredingskracht doet daar niets aan af. Ik ben geen groot ondernemer. Dat bewijs is inmiddels meer dan overtuigend geleverd. Mijn adviezen naar collega-ondernemers zijn slechts gebaseerd op de fouten en blunders die ik in ruim twee decennia heb begaan. Als ik een ondernemer kan behoeden voor de fouten die ik heb gemaakt, hoeft hij (of zij, ik ben volstrekt geëmancipeerd) ze niet meer te maken. Dat scheelt een hele hoop dubbel werk en kan de ondernemer in kwestie met succes werken aan het maken van zijn eigen fouten. De adviezen die daarentegen wèl gebaseerd zijn op diepgaand inzicht en veel boekenwijsheid behoren tot een hele andere categorie. Zeker als deze adviezen ontsproten zijn aan een jongere generatie. Nieuwe bezems (of in dit geval jonge bezems) vegen nu eenmaal schoon. En de onpeilbare diepte van het getoonde inzicht van Rowena verraadt dat we in de toekomst nog veel van haar zullen horen. Ik ben het met je eens dat ze zich bedient van clichés. Maar is dat niet slechts omdat wij ze tot clichés bestempelen omdat onze (beginnend) grijze haren ze al zo vaak hebben gehoord? Voor Rowena con sorten is het nieuw verworven wijsheid die ze in al haar onschuld wil delen met de gemeenschap. Voor anderen is het op hun beurt weer nieuw verworven wijsheid die zij op hun beurt weer delen met een volgend register twijfelende ondernemers. Zie je daar de schoonheid niet van in, Sancho? Dat is toch van een schoonheid gelijk een Bob Ross schilderij? Bovendien; een cliché is toch een cliché geworden omdat zij waar is? Misschien heb je gelijk dat alleen ervaring het vermogen verschaft om de nuances in het ondernemerschap en de gevolgen van de gegeven adviezen te kunnen overzien. Maar hoe verklaart dit dan het overweldigende succes van de adviseurs in dienst van de Kamer van Koophandel? Nog nooit hebben deze onvolprezen raadgevers voor eigen risico gehandeld, nog nooit hebben zij haard en huis op het spel gezet om het edele spel van het ondernemen te ondervinden. Toch weten zij ieder jaar weer aan tienduizenden ondernemers te vertellen hoe het moet. Met zulke aantallen kun je toch niet anders dan over een succesformule spreken? Jaarlijks vinden tientallen HBO-CE schoolverlaters een betrekking bij het Instituut Midden en Kleinbedrijf. Het IMK -zoals je weet- beoordeelt talloze ondernemers en hun plannen op haalbaarheid. Hebben zij het dan allemaal bij het verkeerde eind, mijn vriend? Dat kan toch niet? De jeugd heeft toch ook hierin de toekomst? Maar stel dat je gelijk hebt. Stel dat er sprake is van een lamme die een blinde leidt, is het dan niet de plicht van de adviesvrager om de nieuw verworven wijsheid aan de realiteit te toetsen? De adviseur heeft zijn of haar taak volbracht. De ondernemer rest dan de verantwoordelijkheid om de adviezen succesvol in de praktijk te brengen. Als dat dan tot een onbevredigend resultaat leidt dan had de ondernemer toch moeten doorvragen, naar alle mitsen en maren moeten vorsen totdat het hele speelveld van krachten in kaart was gebracht? Dat kun je de adviseur, die tenslotte alleen maar heeft gedaan wat hem / haar gevraagd werd, toch niet kwalijk nemen? Nee Sancho, ik ben het niet met je eens. Als een jongere generatie getuigt over zowel beauty als brains te beschikken dienen wij, mastodonten binnen de broederschap der entrepreneurs, dat met een oneindig respect te benaderen. Wellicht maken wij ons wel te veel zorgen over het verschijnen van onze eerste grijze haren, en bekijken we iedere dag in de spiegel hoe de tand des tijds ons verminkt met weer een groef in het gezicht. Zijn wij niet gewoon jaloers op de schoonheid van de jeugd en denken we met weemoed naar de tijd dat we zelf nog onbevangen en onbezonnen waren? Het spijt me dat ik een goede vriend hier zo moet afvallen. Maar jou kennende zul je, zodra je eenmaal inziet hoezeer je er naast zit, ook naar de jonkies van ondernemend Nederland je ongelijk erkennen. Zo ben je dan ook wel weer.

LaMik is een beest! ;D Als er iemand is voor wie Alphen a/d Rijn niet al te ver van de route ligt èn een plaatsje over heeft, dan zou ik daar graag gebruik van maken. Bijdrage in de brandstofkosten vind ik vanzelfsprekend.

Reus voor XiaoDi ! Ellis, Zou je eens wat meer kunnen vertellen over jezelf? Waar ik (met alle respect overigens) op doel is je taalgebruik en zinsopbouw (even los van het creatieve gebruik van hoofdletters). Het komt mij over alsof je nog maar net het Nederlands machtig bent, maar dat strookt niet met je MBO opleiding en je 12-jarige ondernemerservaring. Ik hoop dat je me niet verkeerd begrijpt, en je het me niet kwalijk neemt dat ik het zeg want ik bedoel het alleen maar goed. Ik vraag er namelijk naar omdat er in speciale gevallen de Wsnp-looptijd van drie jaar verkort kan worden naar één jaar. Hierbij kun je denken aan een chronische lichamelijke of geestelijke conditie die een volwaardige baan in de weg staat. Je schrijft wel over geestelijke instortingen, maar kun je met behulp van medicijnen wel normaal functioneren, of zijn de gevolgen van die instortingen zo groot dat je (volledig) arbeidsongeschikt bent? Ik heb deze reactie inmiddels zes keer opnieuw geschreven omdat ik me zo zorgvuldig mogelijk wil uitdrukken en niemand wil kwetsen. Dus ik hoop dat je mijn bedoelingen begrijpt.