StevenK

De belangrijkste vraag is hoeveel van die inkomsten je privé nodig hebt. Als je alles naar privé haalt, is een BV fiscaal niet zo interessant. Als je geld overhoudt, dan is een BV bij die ton omzet wel interessant, omdat je dan met het geld dat over is kunt werken, terwijl er minder belasting over betaald is.

Je hebt toch advies gehad? Als jouw vrouw in jouw zakelijke rijdt, op jouw zakelijke laptop Netflix kijkt of je zakelijke mobiel gebruikt om te bellen, ga je toch ook geen fiscale correcties doorvoeren?

Het gaat niet om het moment waarop de prestatie begint, maar om het moment waarop de verplichting is aangegaan. De overeenkomst is met de VOF, niet met één persoon. En overigens: de boedel van de overleden persoon is even zozeer aansprakelijk. Waarom? De regels bij een VOF zijn toch duidelijk? Nee.

Wat Hans zegt: op het moment dat een verplichting door of namens een VOF aan wordt gegaan, zijn de vennoten, ook na ontbinding, verantwoordelijk voor nakoming van die overeenkomst. Recent heb ik met een vergelijkbare situatie te maken gehad en bij veel partijen geldt dat de uitleg dat een vennoot overleden is, voldoende is om een overeenkomst te ontbinden, maar ook wij maakten mee dat leveranciers zeiden: ‘niets mee te maken’ . Bijvoorbeeld de aanschaf van een PC door die vennoot. Gekocht voor overlijden, geleverd erna en dus ongebruikt. De leverancier (direct gekocht bij een grote fabrikant) zei: ‘ zakelijke aankoop, dus geen recht van annulering of retour’.

Wat mij betreft zou ik zeggen ‘subrogatie’, je hebt aanspraak op levering van de auto en op grond van subrogatie komt de vordering op de uitkerende verzekeraar in plaats van de auto. Dat is de enige manier om niet een situatie te creëren waarin je gebruik maakt van de situatie, maar gewoon recht doet aan de gesloten overeenkomst.

Als je hem naar privé haalt, moet je BTW afdragen. Dan lijkt mij er niks mis mee daarvan een BTW factuur te maken, want die factuur is dan de verslaglegging van de transactie die tot BTW afdracht leidt.

@Jeroen Kisters RPLU ARe aangifte? het is in de basis een civiele kwestie. Dus in België een kort geding om afgifte van het kleed te vorderen is wellicht nog een optie, maar een aangifte zeker niet.

En volledige zekerheid bereik je alleen als je de naam juist *wel* houdt. Maak er een businesscase van, verhuur de naam eventueel aan degene die de businesscase uit gaat voeren.

De enige manier om dit te bereiken is juist *niet* via een veiling, maar door te netwerken, want juist wanneer je gaat veilen verlies je de controle.

Dat ligt eraan hoe de regeling in de statuten / aandeelhoudersovereenkomst is. Het is niet zo dat die stukken opzij geschoven worden 'omdat dat redelijk is'.

Dat ben ik geheel met je eens.

Als die factuur gebaseerd is op afspraken die op schrift (papier, Whatsapp, e-mail, kleitablet) staan, is er daar weinig vrijblijvends aan. En zeker niet elke inhuur situatie creëert een arbeidsovereenkomst.

Waarom zou dat niet fiscus proof zijn? De fiscus mengt zich niet in de afspraken die je in een vennootschapsovereenkomst maakt.

Het systeem dat ik had kende subrekeningnummers. Elk van de maten had een nummer. Alle algemene posten kregen subrekeningnummer 0, alle toegewezen posten (omzet, kosten, maar ook activa en bijbehorende afschrijvingen) kregen het nummer van de betreffende maat. Het voordeel hiervan was dat we enerzijds een balans / resultaatrekening van de hele maatschap konden maken, maar anderzijds uit een uitsplitsing per maat. Op het moment dat je met een kostenrekening per vennoot gaat werken, mis je informatie, omdat die kosten dan niet meer gerubriceerd zijn. Want ook die kosten wil je waarschijnlijk uitgesplitst hebben op dezelfde manier als de kosten die niet aan een vennoot toegewezen zijn, om inzicht te hebben in je bedrijfsvoering.

Je kunt heel goed afspreken dat de winstverdeling voor vennoten 1 en 2 niet op basis van een percentage gebeurt, maar op basis van uren x bedrag. En net zo goed kun je afspreken dat bepaalde kosten volledig ten laste van winstaandeel van één vennoot komen. Ik heb jarenlang in een maatschap gezeten waar we iets vergelijkbaars deden. Sommige kosten werden gedeeld, andere werden toegerekend aan één van de maten. Wat wel zaak is, is dat je deze afspraken ook duidelijk documenteert en administreert.

Ik snap je nog steeds niet. Wat bedoel je met kloppen? Sluiten op 0? In de oude wereld, voor iedereen allerlei software ging gebruiken die enerzijds nog steeds op dubbelboekhouden gebaseerd is maar anderzijds probeert het 'makkelijker' te maken hadden we een balans en een resultaatrekening. Het saldo van die laatste is je winst (of verlies) en als het goed is is dat saldo gelijk aan het saldo van je balans. Wil je ze allebei op 0 laten sluiten, dan maak je een boeking waarbij je die winst in de resultaat rekening tegen een balansrekening (eigen vermogen, algemene reserve, onverdeelde winst) boekt.

Via een notaris.

Je zegt dat je balans 'niet klopt', maar wat bedoel je daarmee?

Wel zo aardig om erbij te vertellen dat je de - identieke - vraag ook elders stelt. https://gathering.tweakers.net/forum/list_messages/2185750/last Voor de rest: je software moet uitrekenen wat de gebruiker ervan wil. Dus moet je aan die gebruiker vragen hoe hij normaal die korting uitrekent. Of makkelijker nog: kijk eens hoe bestaande webshopsoftware het doet.

Er is niet zoiets als 'echte bedrijfsnaam' bij een eenmanszaak. Hoe je het ook wendt of keert, elke gehanteerde naam is slechts een handelsnaam. Bij een rechtspersoon is de statutaire de naam de formele naam in de oprichtingsdocumenten waarmee de ondernemer geïdentificeerd wordt. (en bestaat bij een handelsnaam de verplichting om te vermelden dat Pietje Puk een handelsnaam van P. Puk BV is). De enige mogelijke vergelijking naar de eenmanszaak is toch echt dat je voor 'statutaire naam' 'naam van de ondernemer' moet lezen. Nogmaals: deze regelgeving is erop gericht te zorgen dat de ondernemer geïdentificeerd kan worden, niet de onderneming. In dat licht is het helemaal niet vreemd dat je naam duidelijk moet zijn. Overigens: wel eens op een Duitse site gekeken? Zelfs bij rechtspersonen staat daar altijd wie de verantwoordelijke bestuurder is. Dus zo vreemd is het niet dat er een verplichting is om duidelijk te maken met wie je zaken doet.

Als een BV de statutaire naam moet vermelden, dan zal bij een eenmanszaak toch echt de naam van de ondernemer vermeld moeten worden. Het doel van deze regels is dat de identiteit van de ondernemer kenbaar is. En ja, mensen in een VOF komen er dan genadig vanaf, vanwege de (beperkte) rechtspersoonlijkheid van de VOF.

De ACM zegt het expliciet:

Vooral dat laatste wat Cosara zegt. Je bent *verplicht* te vermelden wat de identiteit van de onderneming is. Bij een handelsnaam (ongeacht rechtspersoon of natuurlijk persoon) *moet* dus vermelden wie die handelsnaam gebruikt.

Omdat procederen in het buitenland nog veel lastiger is dan in Nederland. En je staat al op achterstand omdat je er niet in geslaagd bent je zaak bij de creditcardmaatschappij goed te verwoorden.

Formeel hebben Joost en Ron een punt, maar zolang je niet een apart - tijdelijk - bouwwerk maakt om een bord te plaatsen. Als je zoekt op 'reclamebelasting' vind je ook dingen, zoals de uitleg van de gemeente Amsterdam: Dus in Amsterdam moet je bij een bouw die langer dan tien weken duurt, wanneer de reclame groot genoeg is, belasting betalen. De andere kant is dat bij alles wat ik aan bouw heb meegemaakt (n=1) ik niet heb meegemaakt dat de betreffende aannemer/schilder/steigerbouwer/architect überhaupt met een vergunning bezig is geweest. Ook in mijn praktijk heb ik nooit meegemaakt dat voor zoiets er sprake was van naheffing of handhaving.