StevenK

Dan heb je al een duidelijke afspraak gemaakt. Je neemt de voorraad over, je betaalt daar niet meer dan 80k voor en bij de waardering hou je rekening met incourantheid. Dat laatste kan nog een strohalm zijn om dat deel dat voor jou niet interessant is lager te waarderen.

Iedereen die een partij koopt, of het nu partijenhandel is of de overname van een bedrijfsvoorraad, koopt het liefst alleen de courante voorraad. Maar het kenmerk van die partijenhandel is nu net dat je de hele partij koopt. Twee gezichtspunten: 1. Verplaats je in de verkoper. Waarom zou hij dat deel van de voorraad niet verkopen? Wat kun je hem bieden dat dat een interessant idee maakt. 2. Als de verkoper nog voorraad houdt, betekent dat dat jij nog een concurrent hebt en je hem in redelijkheid niet kunt verbieden die voorraad uit te venten. Kortom: ik zou het niet eens proberen. Dan kun je beter dat deel van de voorraad zelf in de markt zetten via een ander kanaal.

Dit klinkt alsof de bestuurder van de vennootschap een verplichting is aangegaan namens de vennootschap waarvan hij wist of behoorde te weten dat de vennootschap die niet zou kunnen komen. Dan zit je dicht bij bestuurdersaansprakelijkheid en ik zou je adviseren een advocaat in te schakelen die daar het fijne van weet, bijvoorbeeld een advocaat die ook als curator optreedt.

Je loopt het niet mis, het is een keuze. Recht op KIA heb je wanneer een investering tot je ondernemingsvermogen behoort. Als je ervoor kiest je investeringen buiten je ondernemingsvermogen te houden, dan kies je ervoor geen recht op KIA te hebben. Je zou kunnen overwegen om vanuit de investerende BV de activa te financieren met een pandrecht als zekerheid om op die manier de BV een behoorlijke zekerheid te geven voor terugbetaling van de financiering en toch gebruik te kunnen maken van de KIA regeling.

Je bent zojuist een kroeg binnen gelopen en je vraagt 'zijn hier misschien mensen die wel van een gezellig drankje houden? Dan kunnen we dat misschien ergens anders doen'. HL *is* juist die verzamelplek voor ondernemers :)

Bij ons is voetbal echt de nummer 1 sport, maar wat in het nieuws werd gemeld zie ik bij ons: het EK leeft helemaal niet. De lokale clubs en de ontwikkelingen rondom Vitesse krijgen aandacht, maar het EK niet.

Die 'extreem veel documenten' kunnen we heel nuttig zijn, omdat je daarmee je verwachtingen voor een deel kunt valideren. Ook als je op een andere manier wil financieren, kun je die documenten gebruiken om de vragen die financiers stellen onderbouwd te kunnen beantwoorden. En overigens: de derde persoon enkelvoud van willen is wil, niet wilt.

De meest logische verklaring is dat je gekozen hebt voor 'aanmelden' en dat daar een formulier dankzij de invulfunctie van je browser ingevuld is. Maar als ik het goed begrijp (ik heb het niet geprobeerd) moet je daarna ook nog via een e-mail akkoord geven voor je daadwerkelijk een abonnement hebt. Op de aanmeldpagina staat daarbij heel duidelijk wat de kosten zijn en je moet vinkjes zetten voor het gelezen hebben van de voorwaarden en als verklaring dat je bevoegd bent namens het bedrijf de verplichting aan te gaan. Daarnaast: op die site is op de plekken waar dat van belang is duidelijk aangegeven welke gegevens je met en zonder abonnement kunt bekijken. Voor de goede orde: ik gebruik deze site zeer regelmatig om te zien welke nieuwe faillissementen er zijn, zonder dat ik een abonnement heb, en juist daardoor heb ik juist een duidelijk beeld van hoe de site in elkaar steekt op dit punt. Dat gezegd hebbende: de bewijslast dat jij degene bent die die vinkjes heeft gezet en niet een wildvreemde ligt bij de site. Maar als zij een bewijs hebben dat er wel degelijk op de bevestigingslink die naar is gestuurd is geklikt trek je aan het kortste eind. Aangifte lijkt me weinig zinvol, want de politie heeft aan dit verhaal echt niet genoeg om ook maar een begin van een strafbaar feit te zien. En als laatste: een civiele rechter zal niet snel overtuigd zijn van een 'ik heb de site wel bezocht, maar geen abonnement afgesloten', want: 'hoe kan de site ooit jouw gegevens hebben als je die niet hebt gegeven, terwijl de enige plek waar je die gegevens achter kunt laten de abonneerpagina is'.

Ik had verkeerd gequote, ik had alleen de eerste regel: moeten quoten, want de inhoud van de overeenkomst wordt niet alleen bepaald door wat er op papier staat.

Dat verhaal heb je nu al een paar keer verteld, maar nog steeds heb je niet laten zien wat er afgesproken is en dat is nu net bepalend voor het beoordelen van de vraagstelling.

Zo zwart/wit ligt het niet. Als de afgelopen tien jaar die kosten niet in rekening zijn gebracht, dan is er wat mij betreft sprake van een stilzwijgende wijziging / aanvulling van de overeenkomst en kan een nieuwe eigenaar niet daar zomaar van afwijken.

Ik denk dat die afspraak het risico bij de werknemer heeft gelegd, omdat het ging over een onzekere toekomstige waarde en dat er dus helemaal geen sprake is van loon in natura. Want als de auto minder waard was geweest dan de resterende termijnen, zou ze ook die termijnen hebben moeten betalen, zonder dat ze dan een vergoeding voor het waardeverschil gekregen zou hebben. De vraag is wel hoe het beding precies geformuleerd is of ze wel het recht heeft om levering van de auto af te dwingen.

Je bedoelt of je de 'overwaarde' in mindering kunt brengen op de transitievergoeding? Nee, natuurlijk niet. Je hebt een afspraak gemaakt over hoe de commerciële waarde bepaald wordt.

De keuze voor een sociale verzorgingsstaat is niet altijd een bewuste, maar dat is de consequentie. We hebben ooit de afslag genomen om juist een aantal van die premies apart van de belastingen te heffen. Met als gevolg dat de ondernemers niet betalen voor die premies.

Eigenlijk is het een heel makkelijke open norm: als je voor jezelf twijfelt of je ten opzichte van een specifieke opdrachtgever wel of niet voldoende onafhankelijk en zelfstandig bent, dan is daar sprake van een verkapt dienstverband. Maar waarom zou je je er druk om maken: het is niet jouw probleem, maar dat van de opdrachtgever. Zolang jij tijdig je aangiftes doet en betaalt boeit het de ontvanger echt niks waar dat geld vandaan komt. En overigens blijf ik van mening dat er een opt-out zou moeten bestaan, waarbij de ZZP-er expliciet kiest om het risico te nemen, maar hij wel een reële afdracht doet op de diverse premies. Want dat is uiteindelijk het echte probleem: omdat als die al niet verkapte ZZP-ers geen premies afdragen worden het collectieve risico van ziekte en pensioen door een kleinere groep werknemers en werkgevers gedragen. Want ik vind dat ieder de vrijheid moet hebben om te kiezen voor zelfstandigheid, maar ik vind ook dat in een sociale verzorgingsstaat die vrijheid niet een vrijbrief zou moeten zijn om niet bij te dragen aan die verzorgingsstaat.

Tenzij er een bestuursverbod opgelegd is, kan er opnieuw een BV gestart worden. Wat niet zomaar kan is een onderneming in een andere vennootschap onderbrengen. Waar jij vooral tegenaan loopt is dat curatoren soms beperkt in zijn in hun mogelijkheden onderzoek te doen of verhaal te zoeken, vooral in de situatie dat er niet direct iets te vinden is waarop, plat gezegd, beslag gelegd kan worden. Want als een curator een aansprakelijkheidsprocedure voert, moet hij wel enige verwachting hebben dat die procedure iets oplevert, want anders berokkent hij vooral de gezamenlijke schuldeisers schade vanwege de kosten van die procedure.

Dat is het mooie van contractsvrijheid. Er is geen normaal. En juist bij zelfstandigen in de sales zie je allerlei varianten. Dat gezegd hebbende. vind ik dat wanneer er een beloning per uur afgesproken wordt, ik het wel als erg zuinig ervaar wanneer reistijd niet wordt vergoed en zelf zou ik op zo'n voorstel niet eens ingaan.

Je bent ondernemer. Je bepaalt zelf hoe je je onderneming inricht. En als jouw opdrachtgever zich daar niet in kan vinden, dan doe je geen zaken met die ondernemer. Ook dat is de vrijheid ondernemerschap.

Let overigens wel op dat het nog steeds zo kan zijn dat jouw verhouding met één van jouw opdrachtgevers nog steeds kwalificeert als een dienstverband en dat één betaalde klus dat niet verandert.

Die regel over wijziging bij keuzevermogen geldt niet alleen voor auto's maar voor elk bedrijfsmiddel. En die regel houdt in dat je alleen achteraf kunt wijzigen als er bijzondere omstandigheden zijn die dit rechtvaardigen. Bijvoorbeeld de situatie dat dat je een bedrijfsmiddel helemaal niet meer zakelijk gebruikt. Maar enkel fiscale motieven of ontwikkelingen zijn geen 'bijzondere omstandigheden'. De makkelijkste manier is het ding inruilen, waarbij je zakelijk een factuur schrijft voor de oude en de nieuwe aan privé laat factureren. Is er meteen een excuus voor één van de mooiste activiteiten: iets nieuws / anders kopen :)

Door de dienst actief af te nemen heb je in ieder geval het gerechtvaardigde vertrouwen gewekt dat je moeder bevoegd was te tekenen. En deze partijen zijn al heel erg gewend met dit bijltje te hakken, dus van een boze brief of dreiging met een procedure gaan ze niet onder de indruk zijn. De meeste kans maak je nog met een poging het contract om te laten zetten naar iets waar je wel wat aan hebt.

Indirect wel: een pandrecht levert je het recht op over te aan tot executoriale verkoop, maar je kunt als pandhouder niet zomaar eigenaar worden van het onderpand. Ik zou dan eerder denken aan een bepaling in de koopovereenkomst waarbij de koper zich verplicht om bij uitblijven van tijdige betaling ontslag te nemen als bestuurder en de aandelen te leveren tegen een prijs van ten hoogste het nog te betalen bedrag. Maar dat is bij uitstek iets dat een notaris voor je uit zou kunnen werken. Maar met wat jij hier schetst kan ik me niet voorstellen dat je compagnon mee gaan werken aan iets in deze richting en dat jouw uitweg er vooral in zal gaan liggen dat je je werkzaamheden neerlegt. Maar vertegenwoordigen de aandelen überhaupt een waarde, aangezien er geen geld is en je kennelijk ook al uitgaat van de sitautie dat er geen financiering te krijgen is?

*hoe* is wel degelijk de zorg van TS, want TS zal de deurwaarder toch moeten instrueren over de executie. En afhankelijk van alle verdere informatie is het in zo'n situatie vaak nuttig om een deskundige (advocaat/incassojurist) in te zetten omdat die op basis van analyse van het dossier de deurwaarder kan instrueren.

Feitelijk heb dan een inkoopverklaring. Het is jouw verantwoordelijkheid om ook te verwerken waar je iets koop. Niet alleen fiscaal, maar ook juridisch. Stel dat blijkt dat die partij gestolen is. Als je dan niet aan kunt tonen van wie dat gekocht hebt, heb je ineens een strafrechtelijk probleem. Hoezo is dat 'natuurlijk'. Of bedoel je dat de tegenpartij een ondernemer is die het zonder bon wil verkopen? Dan snap ik het maar dat is juist waar zo ongeveer alle anti-witwasregelgeving op gericht is... Dan lees je dat verkeerd. Inkoop is geen omzet. Sterker nog, het is andersom: als jij zwart inkoopt, maar wit verkoopt, dan betaal je BTW over de hele verkoopwaarde, in plaats van alleen over je marge, omdat er geen sprake is van vooraftrek. Geen flauw idee (maar juist als er geen iC verwerving is is er dus ook geen geautomatiseerde verwerking, dus alleen bij een boekenonderzoek zou dit boven komen drijven, zou ik zo denken), maar waarom zou jij je daar druk om maken? Zie boven: het is geen keuze. Jij moet als ondernemer alle materieel relevante informatie in je boekhouding verwerken.

De waarde van het aandeel van beiden is in de basis gelijk, omdat beiden aanspraak hebben op hetzelfde aandeel in het bedrijfsresultaat. Achteraf aanspraak maken op meer is meestal vooral een recept voor ruzie..