Dennis_van_Dijk

En dit is nu precies de reden waarom ik schreef: Er is een heel groot verschil tussen veel geld en duur. Als jij kijk naar hoe lang je er over doet om EUR 140,00 te verdienen is het wellicht veel geld. Als je kijkt naar waar je aan ellende voor behoed wordt door het nu goed dicht te tikken is het werkelijk waar spotgoedkoop. Zeker als je weet dat je deze arbeidsovereenkomst in de toekomst als model kan gebruiken. De potentiële valkuilen tot nu toe (en dit is niet limitatief): [*]een CAO-loze periode met alle vragen van dien; [*]een proeftijd van twee maanden die dus, indien toegepast, nietig zou zijn geweest; [*]het al dan niet verplicht toepassen van een eindejaarsuitkering; [*]het juist toepassen van een flexibele arbeidsovereenkomst; [*]etc. etc. Tja, als je deze onzekerheid voor EUR 140,00 af kunt kopen zou ik het wel weten... Heb je overwogen om alsnog op het aanbod van JZ Advies in te gaan? Daarop vooruit lopend: [*]Van toepassing is altijd de CAO, hoe deze luidt of zal komen te luiden, mits Algemeen Verbindend Verklaard; [*]Daarom is het verstandig om aan te sluiten bij de CAO, als was het maar om als werkgever niet te onderscheiden; [*]Maar gezien het feit dat jij niet aangesloten bent bij een werkgeversorganisatie en jouw werknemer vermoedelijk niet lid is van een vakbond kun je met de arbeidsovereenkomst doen en alten wat jullie willen (mits binnen de wet), tot het moment waarop de minister de AVV uitvaardigt. Lastig om zo te beoordelen. Eén van de voordelen van payrol is dat je dit dilema ook afkoopt... Ik zou zelf zoveel als mogelijk aansluiten bij de nieuwe CAO. Al is het wel zo dat de partijen volgens mij al meerdere malen een overeenkomst hadden gesloten die in een later stadium afgewezen is. Zou mij niet verbazen als dat ook nu weer gebeurt...

Mijn advies: ga eens praten met een adviseur (fiscalist) - deze kan aan de hand van de exacte casus en alle beschikbare gegevens precies uitwerken wat het jullie kost, wat de voor- en de nadelen zijn en hoe jullie dit het beste kunnen aanpakken. Zeker bij zaken als onroerend goed wegen de advieskosten echt niet op tegen de voordelen die behaald kunnen worden als de transactie in één keer goed uitgevoerd wordt.

Overdrachtsbelasting heeft niets te maken met een al dan niet marktconforme prijs. De verkoper kan voor het besrijfsdeel geeopteerd hebben voor de BTW - mits het pand kadastraal gesplitst is. Hoe dan ook, he al dan niet berekenen van BTW is in beginsel het probleem van de vekoper - er vanuit gaand dat de BTW voor julli verrekenbaar is als voorbelasting.

Ah, dat verklaart veel. Er is een groot verschil tussen verkoop en betaling. Je kunt het pand kopen van de voormalige werknemer. Dat moet tegen een marktconforme prijs. Bij een gesloten verkoop is dat een beetje lastig, maar dan kan het tegen de vrije marktwaarde getaxeerd worden. Dat is de prijs waarvoor je het pand koopt. Dan komt stap twee: hoe ga je de koopsom betalen. Eerst is er de lening, die kun je wegstrepen tegen de koopsom. Het dan resterende betaal je aan de huidige eigenaar. Als er nog iets te vorderen valt dan moet de eigenaar dat nog aan jullie betalen. Fiscale gevolgen: niet veel. De lening wordt getransformeerd tot een onroerende zaak (met als voordeel dat je daarop kunt afschrijven). BTW is vermoedelijk niet in beeld als het gaat om een woonhuis. Edit: vanzelfsprekend heb je wel te maken met de overdrachtsbelasting...

Waar zie jij dat staan op deze pagina?

Er gebeurt niet zo veel. Als een standaard hypothecaire geldlening is verstrekt heeft de BV het recht om het pand door een notaris te laten veilen. Met de opbrengst van de veiling wordt de schuld ingelost. Wordt er minder dan de schuld opgehaald dan blijft er nog een stuk van de schuld open staan. Wordt er meer dan de schuld gerealiseerd dan gaat het meerdere naar de hypotheekgever. Spannender dan dat is het niet. Het is niet zo dat de onroerende zaak naar de hypotheeknemer over gaat. In ieder geval niet in een standaard hypotheekakte. De enige zekerheid die de hypotheeknemer heeft is dat er het recht van executie is.

Beste Verkoper123, Welkom op Higher Level! Wij zijn een ondernemersforum. Jouw vraag is particulier en hoort dus niet op dit forum thuis. De draad is gesloten en zal binnenkort verwijderd worden. Mod groet, Dennis

Lijkt mij eigenlijk een eerste vereiste bij een telefoonfunctie 8)

EDIT: kennelijk mag LBIO inderdaad wel zelfstandig loonbeslag leggen zonder tussenkomst van de rechter. Niet helemaal. Het LBIO kan stappen ondernemen als de alimentatie door de rechter is vastgesteld. Er is dus wel degelijk een rechter in beeld geweest en er moet gevonnist zijn. De bevoegdheid van het LBIO is bij wet geregeld en zij doen niets anders dan het vonnis uitwinnen. Zo zie je maar, ook op HL kun je niet volledig genoeg zijn als het gaat om het inwinnen van informatie ;) Als aangegeven was dat het een vordering m.b.t. alimentatie betreft zou het draadje een hele andere wending gekregen hebben ;D

Dat lijkt mij nu ook een te rechtvaardigen standpunt. Maar er kan veel veranderen in een paar maanden: [*]steeds meer sociaal leven in de werkstad; [*]meerdere klanten in die plaats; [*]relatie in die stad; [*]etc. etc. Dan kan er wel degelijk een verschuiving plaatsvinden.

Ik lees hem toch anders (ja, leuk vak ;D): Onder hoofdverblijf versta ik het fiscale woonplaatsbeginsel - we hebben het immers over een fiscale wet. Het gaat dus over een woning anders dan het hoofdverblijf - enkel vanwege jurisprudentie kunnen de lasten behorend bij het hoofdverblijf onder voorwaarden fiscaal in mindering op de winst gebracht worden. Als we ervan uitgaan dat de koopwoning het hoofdverblijf is dan is de huurwoning dus een woning anders dan het hoofdverblijf en geldt de in dit artikel genoemde onttrekking. IMHO staat dit geheel los van jouw opmerking m.b.t. de beperking die genoemd wordt in 3.17. Los van het feit van de in 3.19 genoemde onttrekking geldt inderdaad dat de aftrek voor maximaal twee jaar geldt. [Off topic] Als de beperking in artikel 3.17 wordt gesteld op twee jaar, waar hebben we het dan over? Gaat het om: [*]twee aansluitende jaren; [*]twee jaren op een bepaalde locatie; [*]twee jaren in een periode van ondernemerschap; [*]twee jaren in het hele leven van een belastingplichtige. Als we letterlijk lezen is het het laatste. Dus als je woont in Maastricht en werkt en huurt in Groningen kun je twee jaar aftrekken. Verhuis je daarna naar Groningen en ga je weer wonen en werken in Maastricht dan heb je geen recht meer op aftrek van een huurwoning in Maastricht. Iemand andere ideeën? [/Off topic]

Jazeker wel - de gemeente wil de eigenaar graag belasten voor het eigenaarsdeel van de OZB net als ze jou ook belasten voor jouw koopwoning. De grondslag hiervoor is gewoon de WOZ-waarde. Wat is vervallen is het gebruikersdeel OZB voor woningen, dat betaal jij ook niet meer voor jouw koopwoning.

Waarom ben jij van mening dat het zwaartepunt van jouw maatschappelijke leven in de koopwoning zal blijven plaatsvinden? Als we er even vanuit gaan dat deze woning fiscaal gezien niet jouw hoofdverblijf is ziet artikel 3.19 wet IB 2001 hierin. Wat aftrekbaar is zijn alle lasten die met het gebruik van de woning te maken hebben minus een percentage van de WOZ-waarde.

Houd in de gaten dat het hier gaat om: Je kunt dus niet de volledige kosten van je winst aftrekken. Wat je ook in de gaten diente te houden is het fiscaal woonplaatsbegrip. Mocht het zwaartepunt van je maatschappelijk leven zich verplaatsen naar het te huren appartement dan kan dat fiscaal gezien jouw woning worden. Dat betekent dat de eigen woning dan verhuisd van box 1 naar box 3 en dus onder meer de aftrek van de hypotheekrente vervalt. Of dit gaat gebeuren is afhankelijk van de omstandigheden, ook de omstandigheden waarin jij je bevindt (vrouw, kinderen, sportvereniging etc.). Maar het is zeker verstandig om hier goed naar te kijken.

Gewoon geen tijd meer aan spenderen! Ze proberen het gewoon. Jij stelt: toon maar aan. Nu zijn zij aan zet. Over tot de orde van de dag 8)

Goed dat je je hoofd erbij houdt! Doet jouw werknemer dat ook?

Cowboys >;( Als er minnelijk tot een regeling gekomen wordt (jij houdt een deel van het netto loon in en maakt dat naar hen over) dan is er inderdaad geen rechterlijke uitspraak nodig. Daar is echter wel de toestemming van de werknemer voor nodig. Noch jij noch de werknemer hoeven hieraan mee te werken. Als er een vonnis ligt is het een heel ander verhaal en kan niet meewerken er zelfs toe leiden dat de vordering op jou over gaat. Dat is dus nog lang niet aan de orde. Wat ik mij wel afvraag is hoe deze jongens er achter zijn gekomen dat jij de werkgever bent. Is dat informatie die de werknemer heeft verstrekt?

Dat gaat hem niet worden. De gebruikelijk loonregeling ziet namelijk niet op die € 43.000,00 maar ziet op het gebruikelijke salaris in dezelfde branche in een soortgelijke functie. En zie maar eens hard te maken dat het gebruikelijke salaris van een CEO van drie werkmaatschappijen en één holding in jouw branche ligt rond de € 43,000,00.

De boekhouder moet op herscholingscursus. Afroommethode is hier vooralsnog niet aan de orde en dat is zeker niet 70%! Het DGA salaris dat voor jou toegepast moet worden is het voor jouw branche en functie gebruikelijke salaris, niet meer en niet minder. Zodra je € 43.000,- of meer verloont ligt de bewijslast of dat salaris wel of niet passend is bij de fiscus. Verloon je lager, dan ligt de bewijslast bij jou. Tenzij er netgens een werknemer in zicht is natuurlijk ;)

De noodzaak van een StAK in dze situatie ontgaat mij geheel. Ik neem aan dat daar ook de vraag van Norbert lag: waarom een StAK en al deze rompslomp als deze StAK helemaal niet nodif is? Maar terug naar jouw vragen: [*]Een StAK heeft, mits goed opgezet, enkel een juridische en geen economsche rol. In dienst treden van een StAK is dan ook geen optie; [*]Het meest logisch is dat je in dienst treedt van de holding; [*]Binnen de holding heb je gewoon te maken met de gebruikelijk loonregeling - je hebt dan wel niet de aandelen op naam maar je hebt wel de volledige zeggenschap over de holding. Iedereen in jouw keten, op wellicht de advocaat met zijn StAK na, geeft jou de juiste informatie en toch twijfel je hieraan. Dat moet toch vragen opwerpen...

Natuurlijk weet ik dat het heel goed mogelijk is om met familie een onderneming te voeren. Ik denk ook dat het heel goed mogelijk is om met je echtgenoot een bedrijf te hebben. De vele man-vrouw firma's zijn hiervan een goed voorbeeld. Wat ik ook weet is dat het in deze zaken heel erg belangrijk is om vooraf goede afspraken te maken en deze vast te leggen. Zulke afspraken moet je maken als alles goed is, als je samen nog door het park kunt huppelen en madeliefjes kunt plukken. Kortom, als er geen vuiltje aan de lucht is en je geen spat zin hebt om zulke afspraken te maken omdat het toch nooit nodig zal zijn om er op terug te vallen. Als je de discipline hebt om onder deze omstandigheden een goed VoF-contract in elkaar te draaien denk ik dat het heel goed mogelijk is om een succesvolle onderneming te voeren. Maak je deze afspraken niet dan zijn er twee mogelijkheden: 1) Het gaat allemaal goed en je wordt nooit geconfronteerd met het feit dat deze afspraken niet gemaakt zijn; 2) Het gaat fout en je hebt spijt als haren op je hoofd dat je in betere tijden niet betere afspraken gemaakt hebt. In het geval dat hier voor ligt weten we niet eens wat voor afspraken er gemaakt zijn... vandaar: eerst inventariseren, daarna handelen. En, voor de goede orde, ik ben zowel een cijfer- als een gevoelsmens. Ik ben echter heel goed in staat om deze zaken te scheiden. En zaken uit de emotie halen zorgt er vaak voor dat het op gevoelsvlak vaak veel beter gaat. Het wordt immers niet meer persoonlijk. Ik ben heel goed in staat om met iemand een zakelijk conflict te hebben maar op het persoonlijke vlak prima door één deur te kunnen lopen. Dat lukt mij niet als ik die twee werelden door elkaar heen ga laten lopen.

Ik denk dat het helemaal niet om de pleegbroer gaat, het gaat over de TS. Maar het gaat om een zakelijk conflict dat je juist niet persoonlijk moet maken. Probeer het tot de werkelijke proporties terug te brengen en maak het niet groter dan nodig is. Zou er niet eerst objectief vastgesteld moeten worden hoe groot de schade nou eigenlijk is? En in hoeverre de privé-opnamen van de broer van TS bijdraagt aan de schuld van de VoF? Dat verandert niets aan de aansprakelijkheid, maar kan alles veranderen asn de onderlinge verrekenbaarheid van deze schuld. Nu 50% geven terwijl er wellicht niets onderling voor rekening van TS komt lijkt mij waanzin. Eens te meer blijkt maar weer: met je familie moet je wandelen, niet handelen.

Dat is leuk als je diepe zakken hebt. Maar: [*]Het is helemaal niet zeker dat TS aansprakelijk is voor 50% van de schuld; [*]Wat voor juridische stappen moeten er genomen worden, anders dan een ontbinding van de VoF; [*]Hoe kun je in vredesnaam aansprakelijkheid accepteren zonder dat je weet wat de hoogte van het bedrag is. Juist dergelijke emotionele overwegingen als jij hier neerzet onderstrepen het belang van de een onafhankelijke deskundige om dit proces in goede banen te leiden.

Ik neem aan dat je alle oplossingen en problemen die je hier aanhaalt zelf bedacht hebt en je met deze vraag nog niet naar een deskundig adviseur gegaan bent. Er zijn namelijk wel degelijk oplossingen te bedenken voor de problemen waar je nu tegenaan loopt ;) Helemaal eens met deze inspecteur - ik zie geen greintje zelfstandigheid in dit concept. Ook eens. De BTW is niet verrekenbaar. Whow, hold your horses... Het gebruikelijk loon is wel degelijk lager vast te stellen - zeker in de opstartfase. Er zijn bedrijven waar het in de opstartfase op nihil gezet is (er hoeft dus niets als salaris opgenomen te worden) en onlangs vernam ik nog van een ondernemer dat zijn DGA-salaris fiscaal was vastgesteld op minimaal € 28.000,00. Staar je dus niet blind op wat er altijd gezegd wordt, er is ruimte en de belastingdienst denkt graag mee. Ook binnen de structuur van de stichting is er van alles mogelijk. Bij een zogenaamde directeur-bestuurder speelt het bovenstaande een stuk minder. Bovendien zou daar nog een onafhankelijke raad van toezicht moeten staan. Overigens, als er op een verstandige wijze risico's genomen worden zal dit absoluut niet leiden tot bestuurdersaansprakelijkheid. Dus ofwel er werd onredelijke risico's genomen ofwel het stichtingsbestuur begreep haar rol niet goed. Tja, dit onderstreept eens te meer dan je wil werken met werknemers en niet met zelfstandigen. Nee hoor, je overschat de rol van de Belastingdienst schromelijk. Deze dienst voert alleen maar uit wat er in Den Haag bedacht wordt. het is dus niet zo dat zij de regels baseert op iets anders dan dat er bij wet- en regelgeving vastgelegd wordt. Het is eerder zo dat de uitvoerende en controlerende macht hun mond vol hebben van allerlei prachtige plannen en ideeën, maar er niet in slagen om deze om te zetten in wet- en regelgeving waar de Belastingdienst mee kan werken. Zij kan er dus ook niets aan doen ;) Maar dat terzijde, er zijn voldoende mogelijkheden om met een redelijk risico te doen wat je van plan bent. Je moet alleen de hulp inschakelen van iemand die thuis is in de materie en die op basis van jullie plannen een fiscaal- en juridische verantwoorde constructie bedenkt die past als een op maat gemaakte handschoen. Op basis van de gegevens die jij verstrekt is het niet mogelijk om anders dan in algemeenheden te spreken. Maar zinder hulp gaat het je niet lukken om dit op een goede wijze vorm te geven.

Hoe kan dit averechts werken? Volgens mij zit je nu al op de bodem in de (zakelijke) verhouding. Een onafhankelijk deskundige kan juist goed hoof- van bijzaken onderscheiden en zit er niet emotioneel in. De keuze is dus niet zo moeilijk. Ik durg je zelfs te zeggen dat alleen deze strijd voortzetten de verkeerde keuze zal zijn. Ga op zijn minst praten met iemand die verstand van zaken heeft en de casus kan analyseren - alsjeblieft...