Bert.

Waarom kijk je niet gewoon in de Market Acces Database als je in Turkije wll importeren? Of ga na of je met een A.TR kunt importeren, dan betaal je ook geen invoerrechten.

Je verkoopt toch niet rechtstreeks aan de Duitse ontvanger, maar aan het Amerikaanse bedrijf? Je levert dus aan een tussenpersoon en die levering zou mogelijk wel belast zijn met BTW. Er zijn twee arresten (Velker en Emelka) waarin gesteld wordt dat het nultarief alleen gebruikt kan worden in de laatste schakel. Nu loopt er echter nog een vergelijkbare zaak aan het Europese hof waarbij de vraag gesteld is of leveringen aan tussenpersonen belast zijn, zie hier. Hierin is door de A-G in tegenstelling tot de eerdere arresten al geconcludeerd dat onder bepaalde voorwaarden het nul-tarief toegepast kan worden, als volgt: „Wanneer, in een geval dat voldoet aan de omschrijving van artikel 148, onder a), van richtlijn 2006/112/EG van de Raad van 28 november 2006 betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde, vaststaat dat de levering van goederen voor de bevoorrading van een schip door de verkoper plaatsvindt a) rechtstreeks aan de exploitant van het schip, op zodanige wijze dat b) de laatste de macht om als een eigenaar over die goederen te beschikken onmiddellijk en onvoorwaardelijk verwerft en de verkoper deze tegelijkertijd verliest, en c) geen andere persoon deze macht over dezelfde goederen verkrijgt of verliest, moeten de transactie waarbij de verkoper die macht overdraagt, de transactie waarbij de exploitant van het schip die macht verkrijgt, alsmede alle tussenliggende transacties waarbij derden rechten kunnen verkrijgen en overdragen die niet dan de macht omvatten om als een eigenaar over die goederen te beschikken, worden vrijgesteld van de btw. Zijn de omstandigheden anders, dient op grond van die bepaling enkel de transactie waarbij de exploitant van het schip de macht verkrijgt om als een eigenaar over de goederen te beschikken, te worden vrijgesteld van de btw. Het staat in alle gevallen aan de nationale rechter om aan de hand van de relevante feiten vast te stellen wie in welk stadium de macht verkrijgt om werkelijk over de goederen te beschikken alsof hij de eigenaar ervan was, welke vaststelling niet louter afhankelijk is van de overdracht van de juridische eigendom van de goederen volgens het toepasselijke recht.” "

Antoine, dit is klinkklare onzin. Wat jij voorstelt bij een levering aan een particulier is een afstandsverkoop maar Noorwegen zit niet eens in de EU. Wat in deze situatie van belang is is de leveringsconditie. De goederen worden geleverd vanuit China en zullen dus ergens ten invoer moeten worden aangegeven. Ervanuitgaande dat de BTW in Noorwegen hetzelfde werkt als in de EU is TS wanneer hij DDP levert verantwoordelijk voor de invoeraangifte in Noorwegen, draagt daar invoerrechten en BTW bij invoer af en zal de klant inclusief Noorse BTW moeten factureren. TS zal zich in Noorwegen moeten registreren voor de BTW of een fiscaal vertegenwoordiger moeten inschakelen.

Iets meer informatie zou wel handig zijn, wat voor wetsartikel? Als jij vindt dat het nuttig/belangrijk is moet je het zeker laten vertalen.........

Je zult als verkoper geen kosten hebben voor het houden van voorraad maar denken dat je weinig risico hebt lijkt me redelijk onzinnig. Je hebt om te beginnen al geen invloed op de logistiek. Wat doe je als de bestelling niet aankomt? Verder wil je gezien de BTW-vragen blijkbaar DDP gaan leveren? - Als jij de producten koopt van de Chinees en verkoopt aan je afnemers lever je geen dienst maar een product. - 21% is een nationaal tarief. Je kunt niet wereldwijd producten aanbieden met Nederlandse BTW - Als je DDP levert krijg je in alle landen waar jouw klanten gevestigd zijn te maken invoeraangiftes en BTW (als die in dat land uberhaupt bestaat). - Jij betaalt in principe geen BTW. De BTW wordt door jouw klant aan jou betaald en door jou afgedragen aan de fiscus van het land waar de klant is gevestigd (afstandsverkopen uitgezonderd). BTW heeft geen invloed op winst. Winst (of verlies) is het verschil tussen aankoopwaarde en verkoopwaarde exclusief BTW. Allebei je voorbeeldberekeningen zijn zodoende ook fout. Verder wordt je bij invoer gezien als importeur en kun je ook nog te maken krijgen met productaansprakelijkheid. IK denk dat je beter af bent met een constructie waar je wel een dienst verleent, dus als agent of op commissiebasis of iets dergelijks.

Een mooi professioneel speakersysteem is geen nieuw of weinig gebruikt vervoermiddel. Je factureert doorgaans aan degene de rekening zal betalen...... Het nul-tarief voor levering aan zeeschepen geldt m.i. niet voor voorafgaande leveringen (waarvan hier blijkbaar sprake is).

Dit is zeker geen ABC-levering. Ik begrijp eerlijk gezegd niet hoe je met de rekenhulp aan dit antwoord gekomen bent. Bij het juist beantwoorden van de vragen zou je volgens mij de volgende uitkomst moeten krijgen: De levering is belast in Nederland. Wat moet u doen? Stuur uw klant een factuur met Nederlandse btw. Geef de levering aan in de btw-aangifte. Let op! Is uw klant een ondernemer met een btw-identificatienummer van een ander EU-land? En vervoert die klant de goederen in verband met de levering naar dat andere EU-land? Dan kunt u onder bepaalde voorwaarden het 0%-tarief gebruiken. Jouw klant beschikt niet over een Duits BTW nummer, in de eerste plaats zul je dan zelf eerst inclusief Nederlandse BTW moeten factureren. Italiaanse BTW is in beginsel niet van toepassing, de goederen komen niet in Italië, bovendien wordt zoals je zelf geschreven hebt uiteindelijk geleverd aan een Duits bedrijf. De uiteindelijke levering aan het zeeschip (ik neem tenminste aan dat het om een zeeschip gaat.....) is in Duitsland voor zover ik weet wel belast met 0% (vergelijkbaar met export), de daarop voorafgaande leveringen niet.

Valt inderdaad onder passieve veredeling, of liever gezegd zou/had er onder kunnen vallen. Dat het product (er voor het gemak even van uitgaande) gratis is hersteld zodat je het voor niets terug gestuurd krijgt van de leverancier maakt voor de douane geen verschil, die kennen in beginsel geen gratis leveringen (zie ook deze draad. De douane kan bij een invoeraangifte ook geen verschil zien tussen tussen een "nieuwe" levering en een levering van goederen die al eerder in de EU ingevoerd zijn. Tenzij je dus bij de uitvoeraangifte al kenbaar had gemaakt dat het product bestemd was om weer ingevoerd te worden en bij de (nieuwe) invoer hier op de juiste manier aangifte voor had gedaan had je dit zonder (of met minder) invoerrechten kunnen doen. Dit heeft verder niets te maken met "januari 2014", of je hebt Fedex verkeerd begrepen of je bent geholpen door iemand met weinig douanekennis, een document (ED) 69 is sowieso al een antieke term.

30 maart? De laatste dag van de maand/kwartaal, en dan zeker in april nog aangifte OB doen over één dag?

Dowo, Bezorgkosten volgen het tarief van het geleverde product, dat is dus 0%, 6% of 21%. Verder heeft 6% of 21% BTW totaal niets te maken met verkopen met minder winst of niet. Winst of verlies wordt in principe bepaald door het verschil in aankoop en verkoopwaarde exclusief BTW. BTW die een verkoper ontvangt op zijn facturen wordt na aftrek van voorbelasting afgedragen aan de belastingdienst. Als een supermarkt een brood levert en over het brood 6% en over de bezorgkosten 21% BTW berekent draagt hij meer af aan de belastingdienst en wordt daar zelf niet beter of slechter van. Geen sprake dus van minder winst of wegmoffelen.

Paleo, Eerst maar even een misvatting uit de weg werken.... de douane kent (enkele hier niet van toepassing zijnde uitzonderingen daargelaten) geen "gratis" goederen. Alles wat de grens over gaat heeft waarde. Gratis nieuwe producten laten leveren is m.i. geen oplossing want iedere levering wordt door de douane apart beoordeeld. De douane zal dan toch invoerrechten gaan heffen, en bij afwezigheid van een factuur op basis van een pro-forma factuur of zelf de waarde bepalen. Waardoor je dus toch nog invoerrechten betaalt. Zoals je zelf al voorstelt kan het beste de "foute" levering gerepareerd worden. Hiervoor bestaat de mogelijkheid om met een creditnota een teruggaafverzoek te doen. Dat zal waarschijnlijk door de douane-expediteur die de aangifte ingediend heeft gedaan moeten worden, tenzij hij de aangifte als direct vertegenwoordiger heeft gedaan, dan kun je het ook zelf rechtstreeks met de douane afhandelen (dat kan ik van hieraf niet beoordelen).

Vragen kan altijd, of je het terugkrijgt is nog maar de vraag. Dit onderwerp is pas nog besproken op dit forum zie hier, en ook deze informatie van de Duitse fiscus. Over het algemeen is het beter om betaling van (Duitse) BTW zoveel mogelijk te vermijden.

Nu heb ik geen supermarkt (voel me dan ook niet aangesproken) maar om te stellen dat iedere grootgrutter of kleine kruidenier die "gratis" boodschappen bezorgt belasting ontduikt gaat me wat ver..... Daarbij is deze stelling ook niet correct. Bezorgkosten zijn niet belast met het hoge BTW-tarief maar volgen het BTW tarief van de geleverde goederen. Dit geldt ook voor verpakking. Als je bij de bakker een brood koopt (6% BTW) betaal je ook 6% over de plastic zak waarin het brood verpakt is, terwijl je over een plastic zak normaliter 21% betaald. Mocht de grootgrutter bij het brood ook nog een fles sterke drank leveren dan worden de bezorgkosten naar verhouding berekend en belast. Daarnaast bezorgt de supermarkt helemaal niet "gratis", de bezorgkosten zitten gewoon verrekend in de prijs van je boodschappen.

Als het product niet aan de Nederlandse (c.q. Europese) norm voldoet loop je het risico dat het door de douane in beslag genomen wordt (en daarna waarschijnlijk vernietigd). Of iets aan een norm voldoet is niet iets wat je met een consumententest vast kunt stellen. Ik zou dat zeker niet door familie of vrienden laten doen, stel dat het achteraf niet deugde........

- Wat is een "nieuw bestaand product"? - Als het een reeds bestaand product is wat is dan nog het nut van een consumententest? Je concurreert zo te lezen alleen op prijs. - BTW, en de rest hangt af van het soort product en eventueel de herkomst/oorsprong. - Door geen vragen te stellen op een publiek forum maar door experts in te schakelen die door jouw verschafte informatie vertrouwelijk behandelen. Als het al een bestaand product is kan trouwens ieder bedrijf toch verzinnen dat het ergens anders wel eens goedkoper zou kunnen zijn?

Niet mijn core business maar hier een quote van de belastingdienst: " Een werkruimte is zelfstandig als deze duidelijk is te onderscheiden door uiterlijke kenmerken. Bijvoorbeeld door: - een eigen opgang of ingang - andere voorzieningen in de werkruimte, zoals eigen sanitair (toilet en watervoorziening) De werkruimte zou u ook als zodanig kunnen verhuren aan bijvoorbeeld een onbekende. " Nu lijkt me een toilet nu niet bepaald een "uiterlijk" kenmerk maar n.m.m. dient deze opsomming gelezen te worden als of/of en niet als en/en.

Is dit een oplossing voor je vorige vraag over hoe je kon bepalen dat een bezoeker van je website ouder dan 18 is?

Nu ben ik geen boekhouder maar een debetfactuur is volgens mij hetzelfde als een "factuur". Ik neem aan dat je met je klant een lager bedrag bent overeengekomen, dan moet je de facturen crediteren (creditfactuur). Als de BTW aangifte al gedaan is kun je die corrigeren met een "suppletie omzetbelasting".

Dit opent toch weer wat nieuwe mogelijkheden. De onderdelen zijn alleen een "complete fiets" als ze niet na de invoer nog een bewerking moeten ondergaan. Het handboek douane noemt als voorbeeld gaten boren of slijpen. Er is dan geen sprake meer van alleen maar "monteren". Ik kan me voorstellen dat "lakken" ook zo gezien kan worden. In dat geval worden de onderdelen als "delen" aangegeven. Om hier definitief uitsluitsel over te krijgen zou je bij de douane een Bindende Tariefinlichting aan kunnen vragen.

Dit bevestigd m.i, dat Duitsland ook alleen BTW in deze situatie teruggeeft dmv de aangifte van een intracommunautaire levering/verwerving en niet via het electronische teruggaafverzoek. Ben wel benieuwd hoe de Duitse fiscus hier in de praktijk mee omgaat, zeker v.w.b. het stukje tussenopslag.

Frames uit China laten komen (niet geverf/gepolijst of van een producent waarop geen anti-dump van toepassing is) en de wielen ergens anders vandaan (bv. EU)?

Dit kan niet kloppen, het hebben van een vaste inrichting kan geen voorwaarde zijn voor een Duits BTW-nummmer. Ik zelf sowieso jarenlang ingevoerd in Duitsland met regeling 4200, met Duits BTW-nummer zonder vaste inrichting. In de WOB '68 is artikel 4 uit de richtlijn als volgt opgenomen (misschien is dat wat duidelijker). De grondslag voor teruggaaf van de Duitse BTW is overbrenging van de goederen naar NL waar ze vervolgens voor de BTW aangegeven worden. Aan beide bepalingen moet voldaan worden. De overbrenging van eigen goederen qualificeert als een intracommunautaire levering. De NL afnemer doet een beroep op teruggaaf omdat hij de goederen zelf intracommunautair geleverd heeft. Richtlijn 2008/9 is daarop niet van toepassing.

Dat is inderdaad de juiste link, het gedeelte over het registreren van de koper staat in de laatste alinea van 4.3. Het wordt nog eens herhaald in de tekst die je zelf citeert. Registreren is hetzelfde als identificeren. De koper kan zijn BTW terugkrijgen door zich in het land van de verkoper voor de BTW te registreren/identificeren en met een intracommunautaire levering gelijkgestelde overbrenging van eigen goederen aan te geven. Overigen is het zo dat in artikel 4,onder b van de electronische teruggaaf verordening helemaal niet gesteld wordt dat de intracommunautaire levering door de verkoper dient te gebeuren, dat kan ook door de afnemer (de hierboven genoemde overbrenging van eigen goederen). Dus registratie/identificatie door de koper en BTW aangifte. Een ondernemer die eigen goederen als intracommunautaire transactie wil overbrengen is hiertoe zelfs verplicht. Als de belastingdienst op grond van richtlijn 2008/9 BTW teruggeeft (terwijl artikel 4 al stelt dat dit niet kan) zou de afnemer BTW terugkrijgen omdat hij niet aan zijn BTW verplichtingen voldaan heeft.... Als hij zich wel geregistreerd zou hebben zou het hele electronische teruggaafverzoek niet eens nodig zijn. Kortom, bij een intracommunautaire levering is het naar mijn mening niet in steen gebeiteld om met met 0% te factureren, daar mag dus van afgeweken worden. Deze mening wordt gedeeld door de staatssecretaris van financien (en dus blijkbaar niet door alle andere schrijvers op dit forum). Verder kan n.m.m. richtlijn 2008/9 niet dienen om BTW terug te geven die bij intracommunautaire transacties toch is gefactureerd.

Op HL is deze discussie al eerder gevoerd, zie hier, meningen zijn inderdaad verdeeld. Ik ga er vanuit de de staatssecretaris en zijn ambtenaren bij het maken van een besluit toch wel weten waar ze het het over hebben. Even googelen op "BTW mededeling 38" dan vindt je het wel. In het besluit staat letterlijk: " In gevallen van afhaaltransacties, waarin geen sprake is van een vaste afnemer en waarin de goederen contant worden betaald, terwijl de leverancier ook overigens niet over bescheiden beschikt die het intracommunautaire karakter van de levering ondersteunen, dat wil zeggen gevallen waarin er behalve een op naam van een buitenlandse afnemer gestelde factuur (waarop het buitenlandse BTW-identificatienummer van de afnemer is vermeld) geen andere bescheiden zijn waaruit het intracommunautaire karakter van de levering blijkt, zal de leverancier de aanspraak op toepassing van het nultarief niet zonder meer kunnen rechtvaardigen. Onder deze omstandigheden kan de leverancier het risico van naheffing vermijden door Nederlandse BTW aan de koper in rekening te brengen. De koper zal, wanneer hij de goederen overbrengt naar een andere Lid-Staat, hiervan aangifte moeten doen bij de Nederlandse Belastingdienst. Op deze aangifte zal hij de in rekening gebrachte Nederlandse BTW in aftrek kunnen brengen. " Verder lees ik artikel 138 van de richtlijn toch iets anders. "De lidstaten verlenen vrijstelling". "vrijstelling verlenen" betekent m.i. dat een ondernemer toestemming krijgt om iets na te laten, in dit geval met BTW te factureren. Dit impliceert dat hij de toestemming ook niet zou kunnen krijgen dat is iets anders dan een ondernemer verplichten met 0% te factureren. De vrijstelling is verder verbonden aan voorwaarden, onder andere deze: Dit staat onder andere in de Wet op de Omzetbelasting, Tabel II post 6: " goederen die worden vervoerd naar een andere lid-staat, wanneer deze goederen aldaar zijn onderworpen aan heffing van belasting ter zake van intracommunautaire verwerving van die goederen" Ik ben er vrij zeker van dat je hier in de praktijk wel mee te maken hebt. Omdat het voor een ondernemer bijna niet mogelijk is om te controleren of zijn klant BTW aangifte doet krijgt dit normaal gesproken vorm door het vermelden van het (geldige) BTW-nummer van de afnemer op de factuur :). Zonder deze voorwaarde zouden leveringen aan particulieren in andere lidstaten ook onder het 0-tarief vallen (en dat is natuurlijk niet de bedoeling). Als je als ondernemer achteraf niet kunt aantonen dat aan beide verplichtingen voldaan is dan wordt de BTW bij je nageheven. Het kan toch niet zo zijn dat je verplicht bent om met 0% te factureren, geen keuze hebt om iets anders te doen (terwijl je dat wel zou willen) en later daarvoor de rekening betaalt? Helemaal mee eens, ik vind dit ook niet erg duidelijk. De Engelse versie van de richtlijn zegt zelfs "may be" wat ook vertaald zou kunnen worden met "misschien". De reactie van de Duitse belastingdienst om de BTW terug te vragen bij de leverancier kan ik me wel voorstellen, dat sluit voor hen het risico uit dat ze twee keer BTW terugbetalen.

Het advies van de Nederlandse belastingdienst om in sommige gevallen bij een afhaaltransactie toch BTW in rekening te brengen is mijns inziens correct (al in de praktijk moeilijk uitvoerbaar) en gaat niet in tegen EU regels. Je kunt als verkoper niet verplicht worden om met een nul-tarief te factureren. Aan de levering tegen het nul-tarief gaan een aantal voorwaarden aan vooraf, de leverancier moet aantonen dat de goederen NL verlaten hebben en in het land van bestemming in de heffing zijn opgenomen. Als hij dit niet kan aantonen wordt de BTW bij hem nageheven. De leverancier loopt dus risico en het kan niet de bedoeling van wetgeving zijn dat een persoon verplicht wordt risico te dragen. Er is dus wel keuze. De oplossing om de koper zich te laten registreren en van de overbrenging aangifte te doen staat nota bene in hetzelfde besluit, is gebaseerd op EU regelgeving en de Duitse belastingdienst zou dus wel via de Duitse BTW aangifte van het Nederlandse bedrijf de BTW moeten teruggeven. De BTW is niet onterecht in rekening gebracht want de Duitse leverancier kan in beginsel niet aantonen dat de goederen Duitsland verlaten hebben. Volgens mij spreek je jezelf tegen want je schrijft eerst dat een Duits BTW nummer niets oplost en een alinea verder het omgekeerde, dat de teruggave niet geweigerd mag worden. De Duitse belastingdienst mag overigens een teruggaafverzoek als bedoeld in EU richtlijn 2008/9 wel weigeren op grond van artikel 4, onder b).