Simon Zuurbier

Beste Sven, Voor de WAB is er geen overgangsregeling . Dat betekent dat de nieuwe ketenregeling van de WAB direct van toepassing wordt op alle tijdelijke arbeidscontracten die op of na 1 januari 2020 eindigen. Als een tijdelijk contract na 1 januari 2020 eindigt kan je de werknemer nog een tijdelijk contract aanbieden als de drie jaar of het aantal van drie contracten niet worden overschreden. Er kan dus geen vierde tijdelijke contract worden aangeboden, jouw werknemer zal dan een vast contract moeten krijgen.

Met deze extra bepaling moet je nooit akkoord gaan. Dit komt gewoon neer op verlenging naar een eeuwigdurend relatiebeding. Mocht je toch akkoord gaan dan is dit voor de rechter te matigen. In een normale situatie wordt een relatiebeding langer dan twee/drie jaar al gauw onaanvaardbaar geacht. De rechter zal echter ook meewegen dat normaalgesproken een werknemer een beding lichtzinnig accepteert omdat hij de aangeboden functie graag wil hebben. In jouw geval is dat niet zo. In de vaststellingsovereenkomst wordt vooral geregeld hoe jullie uit elkaar gaan, een voor jou onvoordelig beding zal minder snel aangetast kunnen worden.

In dit geval niet. Als je na 1-1-2015 in dienst was gekomen was de kans groot geweest dat jouw relatiebeding niet geldig zou zijn geweest. Ook is het zo dat als je kort in dienst bent geweest het onredelijk is om je aan een verstrekkend relatiebeding te houden. Het is niet zo dat in zijn algemeenheid van een werkgever gevergd kan worden een lijst te verschaffen. In de casus waar jij naartoe linkt was er sprake van een groot aantal relaties (300-500) en, zoals Branco al zegt, de functie van de werknemer eruit bestond de hele dag prospects te bellen. Als dat in jouw geval ook zo is dan is het inderdaad redelijk om dit van jouw werkgever te verlangen. Besef wel dat op het moment dat de werkgever deze lijst ook daadwerkelijk verstrekt, je meteen wel erg beperkt wordt door deze mogelijk gigantische lijst. Je kunt je dan natuurlijk niet beroepen op het feit dat je het niet wist. Om er dan vanaf te komen is een gang naar de rechter noodzakelijk. Het is duidelijker, redelijker en voor jou gunstiger om het "potentiële cliënten" gedeelte te beperken tot potentials waarmee jij afgelopen twee jaar zakelijk contact mee hebt gehad.

Dat stukje betekent dat als een partij het niet eens is met de beslissing van de arbiters, deze beslissing aan iedere rechtbank kan worden voorgelegd. Dit is dus een soort hoger beroep mogelijkheid. Any Court kan dus ook een buitenlandse rechtbank zijn. Ik kan mij voorstellen dat je geen behoefte hebt om te reizen naar een ander land om daar te procederen, terwijl die rechter Nederlands recht moet gaan toepassen, met alle kosten van dien. Wellicht wil je dit stuk schrappen om de mogelijkheid tot hoger beroep te verwijderen of je kunt "any court" vervangen door "any court in The Netherlands"

Met goede afspraken maken kun je tot een voor beide partijen een werkbare oplossing komen. In een strak geformuleerd relatiebeding zou je deze afspraken kunnen vastleggen. Daarbij moet goed nagedacht worden in hoeverre je een potentiële klant van jouw werkgever als relatie bestempelt. Omdat je in feite concurrenten van elkaar bent lijkt een concurrentiebeding in deze situatie een minder goed idee, tenzij je de markt heel goed afbakent in de tekst van het beding.

Als de koper akkoord is gegaan met het feit dat je "niet wilt stoppen" is dat nog geen vrijbrief om hen te gaan beconcurreren. Voor de vrienden en familie heb je toestemming dus dat is geen enkel probleem. Locatie speelt hier ook een grote rol. De Hoge Raad heeft in 1997 de rechtsregel neergelegd dat een overeenkomst, waarbij iemand een handelsonderneming aan een ander overdraagt, zich in beginsel verzet tegen een handelwijze die er op neerkomt dat de overdrager zijn rechtsopvolger concurrentie aandoet door in de directe omgeving van de overgedragen onderneming dezelfde werkzaamheden te blijven verrichten die hij voor de overdracht van de onderneming ook reeds verrichte. Zie bijvoorbeeld ook deze uitspraak waarbij een makelaar de koper van zijn onderneming beconcurreerde. Het cruciale punt is dus of je jouw werkzaamheden voortzet in de directe omgeving of niet. Als je in een andere gemeente een salon opent dan zou dat geen probleem moeten zijn.

Inderdaad Hans, je had de uitspraak al eerder gepost. In zijn algemeenheid is het inderdaad zo dat als je begint met de werkzaamheden je impliciet instemt met de voorwaarden. Voor een relatiebeding kan er, gezien de uitspraak, een impliciete instemming niet te snel worden aangenomen. Hoe meer de zzp'er op een werknemer lijkt, hoe minder snel de instemming kan worden aangenomen.

Hoewel de situatie inmiddels veranderd is, hierbij toch nog een toevoeging aan de discussie: Als TS een werknemer was geweest dan was het relatiebeding zeker niet geldig geweest omdat er expliciete instemming met het beding nodig is. Maar ook in deze zaak, waar het gaat om een zzp'er, is zeker verdedigbaar dat het relatiebeding om dezelfde reden niet geldt. Ik wijs bijvoorbeeld op een recente uitspraak van gerechtshof Den Haag: In deze uitspraak werd het concurrentiebeding (waar een relatiebeding een bijzondere variant van is) door de rechter ongeldig verklaard omdat de zzp'er niet expliciet met het beding had ingestemd. Zie hier de uitspraak.

Nee, vraagsteller stelt dat de de advocaten dat wel beweren ("Men verteld te handelen in opdracht van fotograaf X"), maar de fotograaf zelf ontkent dat: Klopt, dat bedoelde ik ook. Inderdaad. Ben erg benieuwd naar de uitkomst. Het kan overigens nog wel een poos duren (4+ maanden) voordat er een eindvonnis ligt.

Dat klopt, dat lees je nergens. Je leest wel ergens dat de fotograaf uitdrukkelijk ontkent iemand opdracht te hebben gegeven. TS schrijft in zijn beginpost volgens mij wel degelijk dat de claim door de fotograaf is ingediend:

Dat het advocatenduo bij TS een vordering neerlegt zonder dat ze daartoe van de rechthebbende een opdracht hebben gekregen, lijkt mij op zijn minst klachtwaardig en is naar mijn smaak ook onrechtmatig. Daarbij is de vraag of de advocaten zelf de foto op de website hebben geplaatst niet relevant.

Daar hoef je je geen zorgen over te maken nu je geen concurrentiebeding hebt getekend. X heeft juridisch geen poot om op te staan en kan alleen het beëindigen van de opdracht als drukmiddel gebruiken. Je hebt aangeboden een geheimhoudingsbeding voor X te ondertekenen. Dat is al meer dan je had hoeven doen. Let wel op dat je niet een te ruim beding ondertekent, waarmee je jouw ondernemingsvrijheid te veel inperkt. Als ondernemer heb je namelijk minder bescherming dan een werknemer en kun je moeilijker van zo'n beding afkomen.

Ik sluit me helemaal aan bij de reactie Nedzhibe, afgezien van één puntje: Bij payrolling is er meestal geen sprake van een dienstbetrekking met het bedrijf waar je werkzaam bent, je hebt namelijk een arbeidscontract met het payrollbedrijf. Als je als werknemer het bedrijf wilt overnemen dan zul je echt bij dit bedrijf in dienst moeten treden.

Dit antwoord was geredeneerd vanuit de originele vraag van het topic, of het benaderen van klanten rechtmatig is. Het helpen van deze klant is vanuit dat oogpunt geen probleem. Auteursrechten van de website kunnen inderdaad een complicatie vormen. Overigens vormt correctief onderhoud op de website geen inbreuk op het auteursrecht. (art. 45 j Auteurswet) Dit correctieve onderhoud kan ook door een derde worden gedaan, zo heeft de Hoge Raad al in 1996 bepaald. HR 21 juni 1996, NJ 1997/327 (arrest helaas door ouderdom niet op rechtspraak.nl terug te lezen).

Dit weet de curator uiteraard ook. Die heeft geen reden om TS te verbieden klanten te benaderen als hij geen mogelijkheden voor een doorstart of verkoop ziet. Ook als de curator geen mogelijkheid ziet om aan iemand anders te verkopen heeft deze juist wel een reden om TS te verbieden om klanten te benaderen. Hij kan op die manier namelijk TS ertoe bewegen het bestand tegen betaling over te nemen.