colombo

Nee, die vergeet ik niet, ik zie zijn rol alleen anders, namelijk als die van eigenlijke opdrachtgever, in het geval je hem je facturen stuurt. Of je als ZZP'er een intermediair factureert en namens die intermediair bijvoorbeeld bij een bedrijf een jaar lang op locatie de infrastructuur een upgrade geeft, of in dienst bent bij een IT-dienstverlener en datzelfde werk namens die werkgever doet vind ik bar weinig verschil in zitten. In dat laatste geval bemoeit de werkgever zich ook niet met de invulling van de werkzaamheden - ook daar wordt dat door de klant bepaald. Intermediair en werkgever zijn dus in dat soort gevallen gelijk aan elkaar te stellen, terwijl jij volgens mij vindt dat ondanks dat je je facturen aan die intermediair stuurt, hij op een of andere manier niet jouw opdrachtgever is. En als de belastingdienst het net zo ziet als ik dan zou er best eens het nodige kunnen veranderen. Vergeet niet dat ook volgens de regels van de VAR bovenstaande manier van werken eigenlijk niet volgens de criteria van ondernemerschap is. En het werd niet zozeer toegestaan - er was domweg nauwelijks tot geen controle waardoor je er mee weg kon komen. Maar goed - we zullen het zien! Als het gaat om payrolling, iets wat redelijk lijkt op de manier van inhuren waar we het over hebben, is er enige jurisprudentie welke mij in het gelijk stelt hoe de inhuur te beoordelen. Zie: http://www.nu.nl/zakelijk-opinie/3494968/einde-van-payrolling.html Heb je nog wel gekeken naar dit voorbeeld modelovereenkomst? Zie: https://www.rijksoverheid.nl/ministeries/ministerie-van-financien/documenten/kamerstukken/2015/10/19/voorbeeld-modelovereenkomst-algemeen-tussenkomst Overigens ook gewoon aanwezig op de site van de belastingdienst: http://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/themaoverstijgend/brochures_en_publicaties/voorbeeldovereenkomst_tussenkomst Waarschijnlijk waren mijn eerdere zorgen die ik deelde terecht en is er reeds nagedacht en gewerkt om dit gat te dichten. Met deze modelovereenkomst zijn mijn diensten gewaarborgd onder WDBA. En nog meer blije mensen: http://www.flexmarkt.nl/Branche-Informatie/Algemeen/2015/10/Tussenkomstmodel-binnen-wet-DBA-biedt-intermediair-zekerheid-2707209W/

Ik vind dat je wel erg snel het specifieke geval van de bouw, met materialen, doortrekt naar het generieke. Ik vind bij veel creatieve arbeid (schrijven, programmeren, bedenken, ontwerpen) wat ook prima op eigen locatie kan, juist de noodzaak van "de baas" om dat toch maar vooral iedere dag van 9-17.30 op zijn locatie te komen doen één van de elementen die een (schijn) dienstverband doet vermoeden. Het is ook nooit een conditio sine qua non: het is een optelsom van meerdere elementen die een overeenkomst meer of minder naar zelfstandigheid dan wel loondienst trekt. Het ligt inderdaad aan de afspraken die je met de Klant maakt. Maar dan is het dus zo dat de Klant bepaalt en niet de Intermediair of Detacheerder. Mocht je het dan beoordelen als schijnzelfstandigheid, dan vind ik het onlogisch om dan in dienst te moeten van de Intermediair. Juist met de Klant heb je nadere afspraken en dan zou je bij de Klant in dienst moeten. Maar dat is in strijd met het gelijkheidsbeginsel, zoals ik al meerdere keren aangehaald heb. Als je in een team werkt dan is het logisch dat je op een centrale plek werkt. Als je moet communiceren hoe je bepaalde zaken samen oplost dan is het logisch dat je op een centrale plek werkt. En dat hoeft in beginsel niet eens de plek van de Klant te zijn op gezette tijden. Het is enkel voor de communicatie handig dat je op bepaalde bloktijden aanwezig bent. Ook hier gaat het wederom op het type werkzaamheden dat je uitvoert en niet vanwege een eis van de Klant. Voorbeeld: In mijn afgelopen projecten en huidige project is het een prima gewoonte om meerdere dagen per week thuis of op een andere locatie te werken. Dat is gemeengoed in de IT daar waar het mogelijk is. Nogmaals, het ligt aan de type werkzaamheden en aan de invulling van de afspraken (die niet contractueel) zijn vastgelegd of je vaker op locatie van de Klant bent en of er sprake is van een langdurig project. Het heeft niets te maken met de relatie tussen Opdrachtnemer (ZP-er) en Opdrachtgever (Intermediair). Er is blijkbaar al aan gewerkt: https://www.rijksoverheid.nl/ministeries/ministerie-van-financien/documenten/kamerstukken/2015/10/19/voorbeeld-modelovereenkomst-algemeen-tussenkomst Mijn zorgen zijn voorlopig van de baan :-)

Goh, dan doe ik het al 12 jaar helemaal verkeerd! ::) Wie zegt dat? Ik vind dat als je een jaar, of zelfs langer, ingehuurd wordt door dezelfde opdrachtgever (intermediair of anders), voor wat voor werk ook, je eigenlijk in loondienst zou moeten zijn. Helemaal mee eens - jij haalde die intermediair erbij, ik niet... Ik zeg helemaal niet dat je het verkeerd doet. Het ligt aan het type werk dat je doet. Dat probeer ik je steeds duidelijk te maken. Bij mijn specialisatie in de IT is het vrijwel onmogelijk om enkel alleen of stelselmatig op eigen locatie dan wel eigen infrastructuur te werken. Dat geldt voor heel veel andere IT-ers die zich als ZP-ers aanbieden. Betekent dit dan dan al die IT-ers hun specialisme niet uit kunnen voeren als ZP-er enkel om het type werk dat ze doen. Ofwel neem de loodgieter als voorbeeld die altijd op locatie van de klant moet werken. Altijd! Een IT-ers kan nog thuiswerken maar een loodgieter kan dat absoluut niet. Ik haalde de Intermediair er bij omdat jij deze steeds gemakshalve vergeet. Met een Intermediair heb je als ZP-er een zuivere zakelijke relatie. Deze bemoeit zich totaal niet met de invulling van de werkzaamheden. Met de Klant heb je afspraken over de invulling van de werkzaamheden. Maar hier heb je over het algemeen redelijk wat vrijheden, veel meer dan een gemiddelde loodgieter. ps. Ik neem loodgieter als voorbeeld omdat deze toch wel gezien kan worden als schoolvoorbeeld van een ZZP-er die zonder tegenargumenten snel als ondernemer beoordeeld zal worden. Maar geldt dit ook als je de gestelde criteria strikt toepast?

Ik kan je logica niet volgen - een loodgieter heeft tientallen opdrachtgevers. De loodgieter die bij mij thuis een afvoer voor de afwasmachine heeft aangelegd heeft in ieder geval keurig een factur aan mij gestuurd, en verder niet voor mij gewerkt. Ja...nogmaals: ik probeer wat algemener te trekken dan alleen jij, maar daar wil je helaas niet aan meewerken. Klopt, een loodgieter doet het altijd op locatie van de klant onder zwaar toeziend oog van de klant en de klant wenst onder geen beding dat de loodgieter iemand anders de klus laat doen. Daarbij heb ik nog nooit een loodgieter in zijn eigen werkruimte een badkamer zien samenstellen om deze vervolgens compleet af te leveren bij de uiteindelijke klant. Het argument van locatie van de klant is gewoon een non-argument. In de IT is het zeer gebruikelijk dat een project een langlopend karakter heeft. Sterker je onderscheid je als IT professional door juist langdurig bij een klant aan een project te werken. Zo wordt dit ook gezien door de Belastingdienst heb ik begrepen tijdens een startersavond. Het ene vakgebied is het andere niet. Ofwel een lang lopende opdracht is dus ook een non-argument. Ik probeer het ook algemeen te trekken, maar dan vanuit de andere kant geredeneerd. Ik blijf het vreemd en vaag vinden waarom je blijft vinden dat je in loondienst zou moeten gaan bij een Intermediair vanwege een bepaalde (invulling van een) werkopdracht bij een Klant. Ik vind dat als er al sprake zou zijn van "dienstbetrekking" dat dan (let op! algemeen!) vanwege het gelijkheidsbeginsel deze beoordeling dan ook voor iedereen moet gelden die onder dergelijke voorwaarden bij een Klant een bepaalde Opdracht uitvoert. Het contract wat ik heb met mijn Intermediair is een contract die je voor menig ZZP-er ziet. Het is gewoon een standaard contract, zeg maar een soort modelovereenkomst. Het is niets anders dan een template waar enkel de gegevens van mijn bedrijf en een datum specifiek ingevuld zijn.

Hoe zit het dan met een loodgieter...Als je deze criteria strikt naleeft kan geen enkele loodgieter meer zelfstandig zijn. Aangaande deze criteria kan ik gerust stellen dat mijn contract het oordeel "geen dienstbetrekking" zal krijgen.

Huh? Je uiteindelijke opdrachtgever is degene die je facturen betaalt. Hoe het in de praktijk gaat: ZZP-er -> Intermediair -> Detacheerder-1 -> Detacheerder-2 -> Detacheerder-n -> Klant Wie is nu opdrachtgever en bij wie zou je dan in loondienst moeten ivm opheffen "schijnzelfstandigheid". Ik factureer aan Intermediair, maar deze heeft helemaal geen IT-personeel in dienst. Dus daar zou ik echt niet in loondienst kunnen gaan. Maar waar dan wel, bij Detacheerder of bij Klant. Meest logische is bij Klant, maar dan vind ik dat inhuurkrachten welke in loondienst zijn bij Detacheerder ook in loondienst moeten bij Klant. Zowel Detacheerder als Intermediair hebben helemaal niets te maken met de feitelijke uitvoering van de opdracht. En als ik het goed begrijp is de formulering en de invulling van de opdracht voor jou reden om te denken aan "schijnzelfstandigheid".

Dat ligt aan de constructie, maar in principe degene aan wie die ZZP'er zijn facturen stuurt. Het ging toch om de manier van werken zoals beschreven in de opdrachtomschrijving en de locatie waar je je werk uitvoert. Dus nu ga je inhuur mengen met manier van werken. In mijn contracten staat niets inhoudelijk over de feitelijke opdracht. Dat is tussen mij en de eindklant, en daar bemoeit de intermediair zich niet mee. Maar gaat het dan om 1ste niveau van inhuren, of om de detacheerder die de uiteindelijk inhuur regelt bij de eindklant.

Ik snap je punt, maar het probleem is dat ZZP-ers in deze vorm nog niet herkend en erkend worden. Ik zou er geen enkel probleem mee hebben dat ik bepaalde voordelen van ondernemerschap niet meer mag genieten, maar er is wel degelijk sprake van zelfstandigheid en ondernemersrisico. Er zit toch een levensgroot gat tussen ZZP-ers in deze vorm en de echte schijnzelfstandigen die doorgaans gedwongen in deze positie geplaatst zijn en uitgemolken worden. Dat is wat ik mede bedoelde met vrije wil. Het gaat de Belastingdienst echt enkel om die groep gedwongen schijnzelfstandigen. De groep ZZP-ers waaronder ik behoor zullen ze met rust laten, zolang er maar regelmatig flink wat omzetbelasting en inkomstenbelasting betaald wordt. Want voor de belastingdienst maakt het netto echt heel weinig uit of ik een vracht aan inkomstenbelasting betaal of het via-via binnenkomt vanuit een detacheerder. Vergeet niet, hetgeen wat doorgaans aan de strijkstok blijft hangen wordt over het algemeen tegen een (veel) lager tarief afgerekend dan de hoogste schijf van een goed draaiende ZZP-er.

Even de advocaat van de duivel spelen: misschien zijn ze dat ook wel... ;) Wat is het verschil tussen een flexwerker met een jaarcontract en een ZZP'er die een jaar voor dezelfde opdrachtgever werkt? Dat is geheel afhankelijk of de zelfstandigheid een vrije wil geweest is en of sprake is van exclusieve werkverplichtingen. Vooral dat laatste is van belang. Een ZZP-er is doorgaans vrij om te gaan en staan waar hij/zij wil, dit in tegenstelling tot een flexwerker die enkel voor die bepaalde klant mag werken. Maar dan nogmaals de vraag: Ten opzichte van wie is de ZZP-er dan schijnzelfstandig, tov van de klant of de intermediair (detacheerder).

Op zich maakt het mij tot zeker hoogte ook niet uit wat er bij de intermediair blijft hangen. Ik maak me enkel zorgen dat deze DBA mogelijk te strak gedefinieerd is waardoor bepaalde ZZP-ers ineens ook als schijnzelfstandig gezien worden. En dan maak ik me niet zo zorgen om de Belastingdienst, want ik zie hen niet als een boeman omdat ik verwacht dat zij wel tussen de regels door kunnen redeneren, maar ik maak me meer zorgen dat intermediair zich strakker aan de regels gaan houden omdat zij medeverantwoordelijk zijn bij een "verkeerd" contact. En "verkeerd" zet ik dan bewust tussen aanhalingstekens omdat het niet de bedoeling was van de Belastingdienst om het als verkeerd aan te merken, maar wel gebeurd als de regels toegepast worden die dus mogelijk niet geheel sluitend en geheel toepasbaar zijn op die situaties.

Is dat zo? Ik heb begrepen dat afschrijven op de dag nauwkeurig moet. Wat dat betreft kloppen de percentages op de vorige pagina niet. Als je in 5 jaar wilt afschrijven naar 20% en je hebt het product gekocht cq in gebruik genomen op 11 november dan moet je over dat jaar 2,2% afschrijven en niet het genoemde 3%. Als je dan wilt afronden dan lijkt 2% logischer. Ook heb ik begrepen dat je redelijk vrij staat in het bepalen van de restwaarde zolang het maar aannemelijk is. Verkoop je het product dan hoger dan de boekwaarde dan geldt het als winst, en verkoop je het voor minder dan geldt het als verlies in dat jaar. En ook hier geldt weer dat het exact op datum berekend moet worden. Althans zo heb ik het begrepen...

Geldt de wet DBA alleen voor nieuwe contracten afgesloten per 1 mei 2016, of geldt het ook voor bestaande lopende contracten waarvoor een VAR overlegd is?

Maar dat is wel de consequentie als je dit soort inhuur als "in loondienst" kwalificeert. Ik zou dit dan ook willen scharen onder het principe van gelijkheidsbeginsel. Ik vind dat ik dan als ZP-er hetzelfde behandeld moet worden als iemand die ingehuurd wordt vanuit een detacheringsbureau. Ofwel, als ik gesteld wordt in loondienst te moeten gaan bij de eindklant, dan geldt dit ook voor die andere ingehuurde professionals die onder de zelfde voorwaarden en verhoudingen ingehuurd worden. Dat laatste gaat niet gebeuren, dus het eerste gaat ook niet gebeuren.

Maar duur van de overeenkomst is, als ik zelf de regels van (schijn ) zelfstandigheid zou mogen opstellen, wél een van de zaken waar ik naar zou kijken. Ben je echt langere tijd aan een opdrachtgever gebonden, en voor een redelijk aantal uren per week, dat hoeft dus zeker geen 40 of zelfs 24 te zijn, dan is dat voor mij een reden. Net zoals, al eens eerder hier genoemd, de inpandigheid, het werken op de locatie van de opdrachtgever. Misschien kunnen we zo ons eigen rijtje eens maken, als tegenwicht voor wat de BD verzint. Ik zie het er overigens van komen, dat je straks voor jezelf en aantal modelovereenkomsten hebt, die je dan naast bijv het contract en de alg. voorwaarden meestuurt naar de opdrachtgever. Want dat wordt toch heel erg een partij die je moet overtuigen 'ja hoor, zie maar, geen loondienst" @ Hans: ik heb deze week bericht gehad van de BD, door drukte aldaar gaat het nog zo'n 4 tot 6 weken duren. De eerst ronde is bekeken, ze heeft een oordeel gevormd, maar stuurde dit nog naar 'hogerop' voor verificatie, daar leek het op. Wat versta je onder opdrachtgever en wat onder langere duur. Ik ben twee jaar geleden naar zo'n startersavond geweest bij de Belastingdienst en toen werd gesteld dat het helemaal geen probleem hoeft te zijn als je anderhalf jaar bij dezelfde klant zit en dat dit helemaal afhankelijk van het type opdracht en werk is. Dus we kunnen zelf wel allerlei zaken verzinnen om "schijnzelfstandigheid" te definiëren, maar mijn indruk is dat de Belastingdienst dit een zeer rekbaar begrip vindt die niet met standaard criteria uit te drukken valt.

Tja, ook hierin heb je heel veel gradaties. Ik heb hier al eens verteld dat ik vorig jaar werd gebeld door een vriendelijke recruiter voor een opdracht van meer dan een jaar. Een bekende NL Bank wilde een nieuwe app. Deze opdracht neem ik als voorbeeld van iets wat wel heel veel op 'normaal' werk gaat lijken. - 40 uur per week (dus weinig tijd voor andere klanten) - je moet werken op een kantoor in A'dam (dus niet thuis of op je eigen bureau) - er waren zelfs vaste werktijden (working nine to five) - voor een 'vrije' dag moest je een papiertje invullen (hahaha) - je werkte met collega's in een team (alleen al voor iOS development hadden ze 4 mensen) - je kreeg aansturing van een projectleider (van de Bank) - je moest exact werken volgens een dik pak "technisch ontwerp" documentatie - je moest code schrijven volgens een bepaald systeem - je werkte met speciale software (versiebeheer, backups e.d.) - uiteraard werk je niet met je eigen laptop maar met een computer van de Bank (in ZZP-land hebben ze het vaak over die timmerman die een hamer van zijn opdrachtgever leent..) "If it looks like a duck, swims like a duck, and quacks like a duck, then it probably is a duck." Als ik heel eerlijk ben vind ik dit zelf ook zo veel op een normaal dienstverband lijken dat ik het persoonlijk ook oneerlijk zou vinden als hier geen loonbelasting over betaald zou moeten worden. De vraag is alleen wie dat gaat betalen. Ik, de opdrachtgever of beide de helft? Weet je, dit gedoe rondom die schijnzelfstandigheid begint zo veel tijd en energie te kosten (plus opdrachten die niet doorgaan) dat ik er voor zou kiezen om dan maar die loonbelasting te gaan betalen. Dan kan ik gewoon weer eens lekker aan het werk. Al is het voor een stuk lagere beloning. Dat boeit me niet. In die zin vind ik je reactie dat "de Belastingdienst niet moet zeiken" iets te kort door de bocht Christine. Een deel van het probleem is dat er nu erg veel loonbelasting door de Overheid wordt misgelopen door deze constructies. Daar zullen we toch met z'n allen een oplossing voor moeten vinden. Wat zijn nu de overeenkomsten en verschillen in deze indien de professional zijn werkzaamheden via een detacheringsbureau vervult of via een bemiddelingsbureau. In het eerste geval is hij in loondienst bij een detacheringsbureau en heeft dan een gezagsverhouding met zijn manager en een inspanningsverplichting naar de projectleider bij de eindklant. In het tweede geval is hij een Zelfstandig Professional en heeft dan enkel een inspanningsverplichting naar de projectleider eindklant. Echter in beide gevallen gaat het er om dat de eindklant een behoefte heeft naar een bepaalde expertise die hij zelf niet in kan of beter gezegd niet in wil vullen. Uiteindelijk heb je als (Zelfstandig) Professional enkel nog maar te maken met de werkzaamheden die je verricht voor en namens de eindklant. En natuurlijk bestaat er dan een bepaalde verhouding en natuurlijk heeft de eindklant een zekere mate van invloed hoe de werkzaamheden uitgevoerd dienen te worden. Maar dat is afhankelijk van en inherent aan het type werkzaamheden. Het grote verschil tussen mij als Zelfstandig Professional en een Professional in loondienst is dat ik zelf kan bepalen op welke projecten ik wil werken, wanneer ik vakantie wil opnemen en hoeveel dagen, hoe ik mijn carrière wil invullen, welke cursussen ik wil volgen...enz. En dat is nu precies de gezagsverhouding die ik nu niet meer heb met een manager en die mij persoonlijk heel veel stress wegneemt en mij veel meer werkplezier geeft. Daarnaast ben ik jaren als melkkoe gebruikt bij een detacheringsbureau en gezien dat mensen die niets uitvoeren of slecht draaien op projecten toch aan het einde van de maand een riant salaris opstrijken. Daar wil ik niet meer aan meewerken. Ik zit nu op een opdracht waarbij je de beschrijving kunt vergelijken met bovenstaande opdracht. Op deze opdracht zitten ook projectleden die ingehuurd zijn via een detacheringsbureau. Voor de eindklant maakt het in de verhouding helemaal niets uit in welke hoedanigheid je de werkzaamheden uitvoert. Dus op het moment dat de belastingdienst meent dat ik in deze hoedanigheid als Zelfstandig Professional de werkzaamheden kwalificeert als "in loondienst" dan vind ik dat de projectleden die ingehuurd worden via een detacheringsbureau ook gekwalificeerd moeten worden als "in loondienst", en dan in beide gevallen "in loondienst" bij de eindklant.

Het gaat er mij niet om dat mensen het met elkaar eens worden wat de juiste manier van berekenen zou moeten zijn, of dat het om een klein bedrag gaat en dat de belastingdienst er zich niet druk om zal maken bij een controle, het gaat er bij mij om wat de belastingdienst (=wet) zegt op welke manier het berekent moet worden. Overigens meen ik ooit begrepen te hebben dat bij kleine bedragen dit zo door de belastingdienst geaccepteerd wordt. Stel je krijgt in december een factuur over een abonnement die over half december en half januari loopt, dan hoef je deze factuur niet te splitsen. In dit geval geldt dan ook dat de BTW aangifte gekoppeld is aan de factuurdatum, ook al heeft een deel van de BTW betrekking op een volgende periode. Op het eerste gezicht lijkt dit voorbeeld niet hetzelfde als een factuur voor brandstofkosten, maar iemand zei eerder al iets van "Mijn tank is op 31 december niet tot de laatste druppel leeg". Ofwel wat je in december tankt, gebruik je ook in januari. Ik heb het sterke vermoeden dat de belastingdienst dit schaart onder de wet van de grote getallen en het vooral simpel wil houden. Ofwel tel alle betaalde BTW van dat jaar bij elkaar op en vermenigvuldig dit met het percentage gereden zakelijke kilometers. Voorlopig ga ik bij de berekening uit van de factuurdatum en niet de periode waarop de factuur betrekking heeft. Dit is zoals ik mijn administratie op dit moment ingericht heb. In ieder geval de bevestiging gekregen dat dit nog een onduidelijk punt is en ik het zeker niet (alleen) mogelijk fout doe.

In mijn excel-sheet is dat geen enkel probleem. ;D Ik kan per regel in mijn dagboek het percentage zakelijk aanpassen. Zo'n excel-sheet is leuk als het simpel blijft, maar nu heb ik door al die speciale gevallen met overlopende activa wel wat uitzonderingen moeten verwerken en een aantal daarvan is handwerk. Op zich zie ik wel mogelijkheden maar dan moet ik de formules wat ombouwen. Wat dat betreft komt het goed uit dat ik de factuur niet over 2015 hoef te boeken. Ik stelde de vraag omdat ik het zowel logisch zou vinden als je rato over 2015 gebruikt maar net zo goed ook logisch als je rato over 2016. Immers de ene zegt iets over de periode van gebruik en de ander zegt iets over de periode waarin de BTW plicht geldt. En mijn gevoel zegt me dat het logischer is om de rato te gebruiken welke gerelateerd is aan de periode van de BTW, ofwel de kans is dan groot dat het toch het andere rato is ;-) De tijd die ik denk te besparen met scannen van de bonnen ben ik nu al weer kwijt met dit soort vraagstellingen.

Dit is toch de normale gang van zaken? Je komt samen een contract overeen dat je 36uur per week werkt, en de uren die je dan werkt (over het algemeen gemiddeld minder dan 36uur per week) mag je vervolgens tegen het afgesproken uurtarief factureren. En als je het werk slimmer en sneller kunt doen dan moet je dat verwerken in je uurtarief. Zoals gezegd, daar ligt je onderscheidend vermogen. En eigenlijk vraag ik me hardop af, wat is er mis met 36uur per week...waarom meer...?

Ik vind het een moeilijk onderwerp en kan deze redenering wel volgen. Zelf ben ik ook van mening dat bepaalde voorzieningen gewoon weer publiek moeten worden. Ook al is het je eigen keuze ondernemer te worden, dat is wat mij betreft nog geen keuze om door een absolute ondergrens te zakken en zeker niet als er onduidelijkheden zijn of een uitkering terecht is. De overheid heeft daar vind ik een voorname rol in. Vanuit mijn beroep heb ik makkelijk praten, toch zou ik geen moment aarzelen extra belasting te moeten betalen om dit vangnet veilig te stellen. En pleit ik in deze dus niet voor mezelf, maar voor die ander met mogelijk kinderen van wie de toekomst onzeker wordt. In mijn ogen kunnen kapitalisme en solidariteit best prima samen gaan. Ofwel een een links beleid aan de top van de inkomens en een rechts beleid aan de onderkant met daaronder een goed geregeld vangnet. Ofwel werk moet lonen, maar iedereen heeft recht op een fatsoenlijk bestaan.

Klopt, maar dat zijn meestal dan de Indiërs, Roemenen of Serviërs die goed zijn en inmiddels naar Nederland gehaald zijn. ;D

Het gaat er dan ook om wie je in de ogen kijkt, een ontwikkelaar of een man in een pak.

Ik doe het als volgt: De facturen boek ik in, waarbij ik dus het bedrag ex-btw + prive-deel-btw als schuld naar mijzelf als prive persoon zie. Het zakelijk-deel-btw geef ik op als voorbelasting in het betreffende Q1-Q4. De ratio bereken ik steeds on-the-fly aan de hand van de dan geldende kilometer-totalen. Het kan best zijn dat ik in Q1 te veel of te weinig reken, maar dat heft zich dan op in de laatste aangifte over Q4. Op dat moment (31-12) bepaal ik het eind ratio over dat jaar. Op 31-12 zorg ik dat ik geheel bij ben met mijn administratie en ik weet dan precies wat ik voor Q4 aan moet geven in januari. Volgens de site van de belastingdienst is deze werkwijze geheel legitiem. Je mag immers bij de berekening van de BTW de ratio schatten voor Q1-Q3, zolang het maar weer correct is over Q4 en de schatting niet teveel afwijkt van de werkelijke ratio. Ofwel je mag BTW over gebruikskosten in het betreffende Q aangeven als voorbelasting, je hoeft niet te wachten tot de laatste BTW aangifte over dat jaar. Maar of je het als "prive opname" ziet of als "schuld prive aan zaak" boekt is om het even, echter bij een "prive opname" is het feitelijk een "prive onttrekking" en dus een vorm van salaris aan jezelf. Ik zie het liever als "schuld prive aan zaak" dus het geld blijft in de zaak. Maar het gaat over zulke lage bedragen dat het niet zoveel uit maakt.

Zoals ik het zie: Factuur bedrag: 121,- waarvan 100,- ex-BTW en 21,- BTW Stel ratio zakelijk/totaal = 80% Dan BTW te verrekenen als voorbelasting: 21,- * 80% = 16,80 Bedrag dat prive betaald moet worden: 100,- + 21,- * 20% = 104,20 Totaal komt het weer uit op 121,-

In jouw geval gebruik je dus de rato over 2015 bij de berekening van het zakelijk deel van de BTW. En je ziet het factuurbedrag dus als een prive onttrekking, een soort van verkapt salaris. Dat is inderdaad ook een mogelijkheid, maar je moet dat bedrag wel corrigeren met het zakelijk deel van de BTW anders klopt het niet.

Hoi Joost, Dat maakt het dus enorm eenvoudig. Het maakt in dit geval dus niets uit dat de kosten zakelijk belast en betaald worden. Kan ik dan stellen dat het om het "karakter" gaat van de kosten. Het zijn en blijven prive kosten die toevallig via een zakelijke rekening betaald worden. Voor de duidelijkheid, de factuur kom dust wel terecht in de boekhouding over 2016. Want dan heb ik nog steeds te maken met een bedrag die ik zakelijk moet betalen en een schuld die ik prive heb naar de zaak. groeten, Alexander.