Opportunisme bij zzp'ers

[Edward]

Enig opportunisme is een zzp’er doorgaans niet vreemd. Het is niet alleen een eigenschap die werknemers naar zelfstandigheid drijft, maar dient ook als kapstok en excuus voor een bestaan als zelfstandige. Juristen hebben daarbij nog eens een dubbele handicap: ze zijn van nature al solistisch ingesteld. Met die eigenschap is op zichzelf niets mis, zolang een ander daar geen hinder van ondervindt. Helaas is dat niet altijd het geval, zo moest ik vandaag weer eens ervaren.

 

In onze Westerse wereld geldt de regel dat je de liefde maar aan één persoon tegelijkertijd mag verklaren. Dat is wel eens jammer, maar bigamie is een doodzonde waar je niet lekker mee gaat slapen en dus doen we dat niet. Een equivalent van die regel geldt ook voor zzp’ers, zij het in een ongeschreven vorm. Heb je éénmaal ja gezegd tegen een intermediair voor een bemiddeling naar een opdrachtgever, dan presteer je het niet ook nog eens voor diezelfde opdracht je committent aan een ander te geven. (red.: een aankoopmakelaar kan ook geen verkoopmakelaar zijn voor hetzelfde object). Zeker niet als je jurist bent.

 

Nu is een jurist niets menselijks vreemd en zeker niet wanneer het ook nog eens een zzp’er is. En in de 10 jaar dat ik nu werk met zelfstandigen ben ik al menigmaal getuige geweest van uitwassen. Maar een vergissing van deze omvang? Nee, dat nooit.

 

De vraag is hoe je als intermediair tegen dit soort lieden kunt wapenen. Selectief zijn? Done.

Check doopzeel? Done.

Opportunistisch zijn? Not done!

 

[retail]

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, als men ergens een extra graantje mee kan pikken zullen de meeste dat niet laten.

 

Misschien zit ik wel te simpel te denken of snap ik het probleem niet maar is het aanscherpen c.q. dichtspijkeren van het contract niet voldoende?

[Kees de Kruiff - In Memoriam]

Komt helaas vaker voor hoe vervelend het ook is.Adem halen, tanden knarsen en doorgaan met leven.

En de desbetreffende persoon op de "zwarte lijst" plaatsen.Da's een opvatting.Er is ook een andere opvatting mogelijk. En die is van uit de visie van de zzp'er. We weten in ieder geval dat het niet om de opdracht zelf gaat. Het was dus de keuze tussen welke bemiddelaar zijn/haar commitment kreeg. Vaak draait het daarbij maar om één vraag: "Wat is de marge voor de bemiddelaar en hoe snel krijg ik m'n geld?" Bij een (groot?) verschil zoekt ook hier water het laagste punt. Met daarbij de kanttekening dat de meeste zzp'ers de pest aan bemiddelaars hebben. Al dan niet terecht, leeft in vele gevallen de opvatting dat ze teveel marge pakken voor te weinig werk. En dan hebben we natuurlijk nog de opdrachtgever. Die zet een opdracht uit bij meerdere bemiddelaars. Wordt dezelfde vent/vrouw voorgedragen door meer partijen, dan zal het ze of worst wezen welke partij de bemiddelaar is of het is een kwestie van gunnen (aan die charmante accountmanager). Hoe je hier tegen te wapenen? De meest gebruikte oplossing (van uit marge) is een exclusiviteitscontract te krijgen van de opdrachtgever voor een bepaalde periode. Vind je binnen die periode de juiste vent of vrouw, dan zit je gebakken. Vaak komt een dergelijk contact vanzelf als je een goede relatie met de opdrachtgever hebt (lees: ze het je gunnen).In alle andere gevallen: lever als intermediair een duidelijke toegevoegde waarde (in de ogen van de zzp'er) en vraag daar een marge voor die als "acceptabel" wordt ervaren.

[Ewout Wolff]

Wat een vervelende situatie.

 

Gelukkig niet zelf aan de hand gehad, maar ik kan mij er alles bij voorstellen.

 

Ik zou de exclusiviteit zeker noemen tegen een kandidaat, voordat je vertelt wat het project/opdracht is. Daarnaast de opdrachtgever appelleren aan zijn/haar fatsoen.

En de blacklist, uiteraard. Is misschien ook een idee om die aan te leggen met een aantal concullega-intermediairs.

[R.I.P. - Fred Wiersma]

Ik ben het helemaal eens met Kees. Zeker in de ICT wereld zie je dat de rol van intermediair niet veel meer is dan: opdracht op www.freelance.nl of www.itcontracts.nl zetten (je ziet dan ook regelmatig dezelfde opdracht bij verschillende tussenpersonen), en een paar EUR marge op het uurtarief pakken. Het enige dat ze doen is CV's selecteren en opsturen naar hoofdaannemer (de grote ICT bedrijven als Getronics, IBM, Logica etc) die ze dan verder onder de loep neemt. Niks mis mee, en die intermediairs klagen dan ook zelden als freelancers via meerdere intermediairs aanbieden. Het is stukwerk, snelle handel.

 

Nog erger is als er 2 intermediairs elk een marge willen pakken. De freelancer betaalt dat uiteraard. Dus ook voor die freelancer is het uitkijken geblazen, en kan hij beter bij elke interemediair zijn CV droppen voor die klus. Elke schakel minder is weer enkele EUR extra op zijn tarief en dat tikt toch aan.

 

In de interim wereld wordt inderdaad vaak een exclusiviteit gegund aan het bureau en dan speelt dit probleem ook minder.

[Edward]

Even enige nuancering voor een goed begrip. Allereerst zijn wij geen stereotype intermediair, maar onderhouden we een netwerk en werken wij met onze juristen op basis van gelijkwaardigheid. Wij hebben weliswaar de lead, maar veelal facturen de zzp'ers zelf. De percentages die wij hanteren zijn de scherpte in de markt. Detacheringskantoren, typische intermediairs, e.d. hanteren opslagen die het twee tot vier keer zo hoog liggen als de opslag die wij in rekening brengen. In het tarief zou het dus niet mogen zitten. Daarbij komt nog eens dat we maximale transparantie als uitgangspunt hanteren en voor alle partijen de kosten helder is. Ik vermoed overigens wel dat dit de reden is, maar de andere partij gebruik heeft gemaakt van onze openheid en iets meer heeft beloofd, maar dat ter zijde.

 

Exclusiviteit is hoogst zelden haalbaar in de interim wereld, zeker niet in de juridische wereld. En al helemaal niet bij een overheidsopdracht (waar het hier om gaat).

 

Exclusiviteit naar de opdrachtnemer bedingen is denkbeeldig, maar geen mens die dat accepteert. Daarnaast is nog de vraag of je dit zelf wel moet willen, want het roept ook de verplichting op tot bemiddeling.

 

Het contract dichttimmeren zou wellicht gaan, ware het niet dat contracten pas tot stand komen wanneer opdrachtgever en opdrachtnemer verliefd op elkaar zijn geworden.

 

Zwarte lijsten zijn in beginsel verboden en werken wij dus ook niet mee. Natuurlijk wisselen we onderling wel ervaringen uit. Het is nu eenmaal een klein wereldje.

 

Wat mij nu eigenlijk intrigeert in deze is de paradox waarmee we te maken hebben. Een tegenstelling van enerzijds de uitgangspunten van het aanbestedingsrecht en anderzijds de hierboven genoemde ongeschreven regel.

 

Alle opdrachten van overheidswege worden in concurrentie uitgezet, waarbij als uitgangspunt altijd geldt dat gunning plaatsvindt op basis van de "economisch meest voordelige aanbieding". Voor diegene die minder bekend zijn met dit begrip, het gaat hierbij niet om de prijs, maar in eerste instantie vooral om de kwaliteit van de kandidaat. Voor een optimale vergelijking zou het mogelijk moeten zijn om een kandidaat langs meerdere wegen aan de opdrachtgever voor te stellen. Alsdan zou niet alleen de kwaliteit van de kandidaat worden gewogen, maar ook de kwaliteit en prijs van de bemiddelende partij.

 

Ik denk echter dat er een storm van kritiek losbarst wanneer we deze optie in praktijk zouden brengen.