Hoi,

 

In dit interview vertelt Roeland Reinders vanaf minuut 3 tot minuut 6.30 hoe hij krediet bij de bank gekregen heeft op LC (Letter of Credit? / leverancierskrediet?) basis -- het krediet mocht alleen gebruikt worden voor het betalen van de leverancier.

 

De bank heeft hier dus een afwijkende financieringsconstructie gebruikt. Kennen jullie ook andersoortige financieringsconstructies van banken en wordt dit vaak gedaan?

 

Ik kan me voorstellen dat als je al een order hebt je redelijk makkelijk een kortdurend krediet van de bank zou moeten kunnen krijgen. Maar is dat ook zo?

 

(Ik kende alleen het doorlopend krediet en de lening. )

 

 

 

Nog geen reacties, dus ik neem aan dat hier niets zinnigs over te zeggen is?

  Op 22-4-2010 om 13:58, XiaoDi zei:

Ik kan me voorstellen dat als je al een order hebt je redelijk makkelijk een kortdurend krediet van de bank zou moeten kunnen krijgen. Maar is dat ook zo?

Dat is afhankelijk van de kredietwaardigheid van de klant. Ik heb in de tijd dat ik vooral zaken deed met stroperig langzaam betalende overheidsinstanties op basis van verpande facturen zeer hoge kredieten gehad.

Een duidelijk antwoord. Dankjewel.

Gisteren heb ik een artikel in de telegraaf gelezen over Supply Chain Finance, onder het rubriek Mijn Bedrijf. Misschien is dat waar je naar op zoek bent.

Dankje costognix.

 

Het artikel in de telegraaf:

 

  Quote

Supply Chain Finance: een Win-Win financieringsconcept!

 

Anita Gerrits*

 

Haren - Met Supply Chain Finance zijn zowel de kopende partij als de leverancier in staat gelijktijdig hun werkkapitaal te verlagen door tussenkomst van een financiële instelling.

 

Veel grote bedrijven zijn onder de huidige financieel-economische omstandigheden gefocused op het verbeteren van hun Cash Flow, en als onderdeel daarvan met name het reduceren van hun netto werkkapitaal. Simpel gezegd komt dat neer op een combinatie van de volgende 3 acties: het reduceren van de debiteurenpositie, het reduceren van voorraden en het verhogen van de crediteurenpositie. Om het laatste te realiseren wordt door de grote ondernemers als kopende partij vaak eenzijdig besloten de betalingstermijn van hun leveranciers te verlengen, met als gevolg dat de leverancier zijn debiteurenpositie ziet verslechteren met alle consequenties van dien.

 

Dit kan worden voorkomen wanneer de kopende onderneming besluit een Supply Chain Finance programma aan te bieden aan haar leveranciers. Er vanuit gaande dat de kopende onderneming het stempel investment grade draagt, kan hij namelijk zijn toeleveranciers de mogelijkheid bieden ze te laten “meeliften” op zijn credit rating.

 

Hoe werkt dat. De kopende onderneming verlengt haar betalingstermijn, maar biedt de leverancier tegelijkertijd de mogelijkheid aan om hun facturen te verkopen aan de bank, met wie zij een Supply Chain Finance facility is overeengekomen, tegen een lentevergoeding die gebaseerd is op de credit rating van de kopende onderneming, en dus veel lager is dan de tarieven die zij zelf zouden kunnen bedingen. Op die manier hoeven de leveranciers niet te wachten op hun geld tot de betalingstermijn verstreken is, maar kunnen ze de geldstroom zelf sturen, en over het geld beschikken op het door hen gewenste moment. In plaats van een stijging van zijn debiteurenpositie, kan de leverancier op deze manier juist een daling bewerkstelligen. Zijn werkkapitaal positie verbetert, en daarmee komt het ook zijn kredietwaardigheid ten goede. Qua financieringskosten, word je als leverancier bovendien in staat gesteld je totale kostenplaatje te verlagen ten opzichte van de situatie voor aanpassing van de betalingstermijn.

 

Het klinkt te mooi om waar te zijn. En dat is dan ook een van de belangrijkste redenen waarom vaak terughoudend wordt gereageerd op dit concept, voor zover überhaupt bekend, want van onwetendheid is hier zeer zeker ook sprake.

 

Met name in Verenigde Staten, maar ook dichter bij huis, begint het Supply Chain Finance concept de laatste jaren aan terrein te winnen. Grote banken als Citi, RBS, HSBC, Deutsche Bank en Banco Santander zijn hier al op ingesprongen; de Bank of England stimuleert het concept zelfs van hogerhand. In Nederland is het vooralsnog slechts mondjesmaat op gang gekomen. Een mooie kans voor wie zich geroepen voelt.

 

In dit topic (over financiering voor een mini vastgoedonderneming) wordt ook over financiering op basis van "Borrowing Base" gepraat. Misschien is dat hier ook wel te gebruiken.

Graag gedaan XiaoDi!

 

Ik wist niet zeker of ik dat artikel hier kon plaatsen ivm auteursrechten.... ;)

 

Zoals in dat artikel te lezen is, is het hier in NL nog vrij onbekend en dat voornamelijk de buitenlandse banken ermee voeren. Ik ben zelf benieuwd of er al iemand is hier op de forum die al ervaringen mee heeft (met NL banken).

 

Hi XiaoDI,

 

Misschien kan ik het e.e.a. ophelderen voor je:

 

Banken financieren op basis van debiteuren (een aankopende partij). Er zijn allerlei constructies op deze basis maar in feite analyseert de bank wat het risico is van niet betalen van de debiteur of de waarde van het onderpand.

 

In het geval van een L/C opent de kopende partij een L/C waarbij zij en haar bank een betalingsverplichting aangaan. De verkopende partij kan met dit L/C naar de bank gaan om krediet te krijgen (hij heeft immers een belofte van de koper en haar bank dat zij gaat betalen). Bijvoorbeeld als een L/C na 90 dagen betaalt word kan de verkopende partij vragen of de bank dit bedrag wil bevoorschotten tegen een bepaalde opslag.

 

Betaling van EUR 25k over 90 dagen = 25/k gedeelt door rente + opslag * 90 dagen = 25k *7%*90/365 = 24.569 vandaag op de bankrekening.

 

Binnen Nederland is factoring ook een mogelijkheid.

 

In relatie tot Supply Chain Finance lijkt mij het volgende:

 

De kredietwaardigheid van de verkopende partij wordt gebruikt voor de debiteuren maar leidt het aangaan van deze verplichtingen bij een bepaalt punt niet tot een verslechtering van de kredietwaardigheid van de verkopende partij?

 

Succes,

 

Tom

 

 

 

Dankje OOR,

 

Het is me weer wat duidelijker! :)