Aanstaande dinsdag 10 mei om 22.00 uur Nederlandse tijd start een nieuwe serie van The Apprentice op BBC 1.

Deze keer kunnen de kandidaten geen vaste baan bij Lord Sugar winnen, maar een investering van 250 duizend pond in hun eigen op te starten onderneming. Elke aflevering test Lord Sugar de ondernemersvaardigheden van de kandidaten en valt één van hun af. De winnaar krijgt hem als zakenpartner.

 

Paul

Leuk, ik ga kijken, bedankt!

Bedankt voor de tip altijd leuk om te volgen.

Mooie constructie, ben benieuwd of het echt ook meer over ondernemerschap gaat.

Kan wel echt leuk zijn.

Goeie tip!

ships, gemist! de vorige serie heb ik met plezier gekeken.

 

Amusante televisie, maar geeft dat nou een goed beeld van ondernemen of de dagelijkse praktijk in bestuurskamers? Ik vind Alan Sugar een dinosauer en elke keer als de kandidaten mekaar moeten afkatten krijg ik plaatsvervangend kippevel. Je zou denken dat business bestaat bij de gratie van ellebogenwerk en ingebouwde oplichting. Het merendeel van de kandidaten gaat tekeer als foute autoverkopers waar een normaal mens met een boog omheen loopt. Ik zou er niet mee willen werken, niet voor willen werken en niet mee geassocieerd willen worden.

 

Dat geldt voor meer Britse ondernemers. Lees deze kritiek op The Apprentice maar eens: An Insult to Business.

Het meest leerzaam van de vorige aflevering vond ik toch wel het persen van 1000 kilo sinaasappels voor vers sinaasappelsap. De kandidaten hadden twee gewone elektrische sinaasappelpersen gekocht bij de Engelse Blokker. Daar gingen ze aan de lopende band sinaasappels mee persen. Beide apparaten gingen al snel stuk. Toen moesten die jongens ze met de hand persen. Een genante situatie. Het gevolg was dat ze niet genoeg voorraad sinaasappelsap hadden om te verkopen en klanten teleurstelden. Terecht dat ze verloren. Iedereen met wat algemene ontwikkeling weet dat je aan consumenten producten niet de zelfde eisen kan stellen als aan professionele apparatuur. Dit is de zoveelste keer dat ik zie dat managers, die atechnisch zijn, perse een goedkope oplossing willen die niet werkt waardoor de hele zaak in de soep loopt. In ons land hoef je maar te denken aan het Elektronisch Patienten Dossier of de OV chipkaart. "Schoenmaker houd je bij je leest" Dus een goede manager laat het technische deel aan zijn technici over.

 

Net zo als bij Dragons'Den leert de kijker vooral hoe het niet moet en dat kan nuttig zijn.

 

Bij die mobiele app hadden ze echter alles beter gedaan, behalve dat ze Britse uitdrukkingen in de wereldmarkt wilden slijten. Ze hadden er wat Amerikaanse en Koreaanse teksten bij moeten zetten. Het idee was beter dan de dierengeluiden van de dames.

Weet iemand of de uitzendingen online na te zien zijn?

 

Ik kan alleen dit vinden, en dat is niet heel positief nog...

 

Gezien de reacties lijkt het op een 'Topverkopers', qua kwaliteit van de deelnemers, laten zien hoe het niet moet. En dat zou ik jammer vinden. Ik heb laatst nog met een aantal studenten een TV format over ondernemerschap uitgedacht, en mijn conclusie was dat zo'n show het positieve van 'The Voice of Holland' er bij moet nemen. Vooral omdat ondernemerschap zo'n mooi avontuur is; zeker niet altijd succesvol maar wel leerzaam, elkaar helpen (zie HL), en daarmee positief.

Van wat ik heb gezien is het nu nog vooral hoe ga je effectief met een team; delegeren, leiderschap en inzet van capaciteiten. En met een grote groep opscheppers gaat dat al snel mis...

Vorige zondag was de laatste aflevering van The Apprentice.

 

De vier overgebleven moesten hun ondernemingsplan inleveren en daaruit werd de winnaar gekozen die 150.000 pond investering van Lord Sugar in hun nieuwe onderneming van zou winnen.

Kort samengevat het was een zooitje. Wat een treurig einde voor zulk veelbelovend talent

De kandidaten die alle opdrachten, tijdens de vorige uitzendingen het best hadden gedaan, verprutsten het hier totaal:

Helen, een echte workaholic, had alle records verbroken tijdens de vorige opdrachten. Zo had zij voor 150.000 pond innovatieve babystoeltjes verkocht en ook een zeer succesvol MyPie restaurant als opdracht opgezet.

Echter haar ondernemingsplan bestond uit een telefonische secretariaats en afspraken dienst voor particulieren. De deskundigen kraakten haar ondernemingsplan genadeloos af. Particulieren betalen nooit voor zo'n service, ze doen het zelf.

De Chinese Susan, ook één van de beste kandidaten, wilde een nieuw cosmeticamerk opzetten, liefst wereldwijd. Zij had al een bedrijf dat op kleine schaal zelfgemaakte cosmetica verkocht. ( 10.000 stuks per jaar.)

De deskundigen merkten terecht op dat zelfs met 150.000 pond nooit op te boksen viel tegen de grote wereldspelers als' L'Oreal enzo.

Jim wilde een E-learning project opzetten maar had nog geen van zijn afnemers (schoolhoofden) benaderd of hij interesse had, dus geen nekel marktonderzoek gedaan. Lord Sugar merkte op dat scholen krap bij kas zitten en geen grote bedragen daarin wilden investeren.

 

Tenslotte bleef de sympathieke uitvinder Tom over met een systeem ter voorkoming van rugklachten. Hij had al eerder een uitvinding, een ronde nagelvijl, aan de grootste Amerikaanse winkelketen Walmart weten te slijten. Het binnenkomen bij een inkoper van zo'n grote winkelketen is al een hele prestatie vond Lord Sugar. Hij was gewoon naar het hoofdkantoor in Amerika gereist en bij de balie had hij gezegd dat hij een erg belangrijk pakje aan de inkoper persoonlijk wilde overhandigen. Toen kreeg hij de inkoper persoonlijk te spreken. Als hij dat niet had gezegd was hij altijd afgewimpeld met "Laat het maar achter. U hoort nog van ons....." In dat geval hoor je er natuurlijk nooit meer wat van.

 

In zijn ondernemingsplan stond nauwelijks iets over de essentie van de uitvinding: een speciale stoel.

 

Er bestaan trouwens al duizenden van zulke anti-rugpijn- stoelen. Dat weet Lord Sugar ook al maar wellicht zal er geinvesteerd kunnen worden in een toekomstige uitvinding van hem. Verder was Tom totaal niet zakelijk ingesteld, zijn huidige bedrijf had maar beperkt resultaat, dus een van Lord Sugars medewerksters merkte terecht op, dat Tom het meeste zou kunnen profiteren van Lord Sugars hulp. Tom werd dan ook de uiteindelijke winnaar.

 

Mijn conclusie is dat er zelfs onder top-managers weinig top- ondernemers ( Starters met een echt gat in de markt of uitvinders met een werelduitvinding) zijn. Een ondernemer ben je of je bent het niet.

Verder bleek elke uitzending weer, dat als er in een team ruzie of een slechte sfeer was, dat team altijd verloor.

Wil je succesvol blijven met jouw bedrijf dan moet je ruzies altijd oplossen of mensen uit elkaar halen.

De prestaties van alle medewerkers gaan bij langdurige conflicten zo achteruit dat voortzetting van zo'n situatie onverantwoord is.

Elke aflevering had het verliezende team al in het beginstadium spanningen.

Als de overige finalisten betere zakenpartners hadden gehad met kennis en ervaring in de markt waar zij in wilden starten, hadden zij meer kans gemaakt op de hoofdprijs, doodzonde van zulk talent.

Daarom is het ook zo'n gemis dat veel starters moeite hebben met het vinden van een geschikte zakenpartner.

De meeste starters zoeken zich suf daarnaar.

 

Kortom de serie was interessante leerstof.

 

Paul

 

 

Blijft een mooi en inspirerend programma. Zeker kijken!

Op de radio heb ik vernomen dat in september de Nederlandse versie begint (Ned. 1?). Volgens mij kon je jezelf ook nog opgeven ;)

BNN gaat dat doen, zie http://sites.bnn.nl/page/persberichten/archief/76764/TOPMANAGER%20GEZOCHT%20BIJ%20BNN.

Ik ben benieuwd!