Ik heb wat gedachten aan het papier toevertrouwd- niet 'stellig' bedoeld, meer als verkenning. Hardop denken.

Van degenen onder ons met een passie voor branding, innovatie, trendwatching: ik ben benieuwd naar jullie reactie hierop!

Het lijkt me eventueel ook leuk om met een paar denkers, visualisers, schrijvers (enz.) een dag lang met z'n allen wat dingen verder uit te werken.

(Beetje in de IDEO/Gispen CREATING sfeer!)

 

 

 

tweeweg verkeer is momenteel in alle vormen van marketing een hot item... het creëren van interactie tussen een bedrijf en klant heeft ook zeker een toegevoegde waarde, want dat betekend dat de klant bezig is met je bedrijf. Maar op het Branding vlak... wat ik uit je verhaal opmaak is dat men een merk wil neerzetten als iets wat geschikt is voor tweewegverkeer. maar hoe zie je dit voor je... we zijn nu juist op het punt dat we mensen een emotie met het merk willen meegeven, emotiemarketing dus.

interactie creëren met het uiterlijk van je bedrijf/merk... dus men ontwerpt iets waar mensen zelf hun eigen imago/gevoel bij kwijt kunnen...

 

Zou men dit willen... ben je dan niet gevoelig voor identiteitloosheid... verlies je dan geen eigen gezicht... in prinsiepe zie ik dit stukje zichzelf tegen spreken, want in het deel 2 heeft word er geschreven dat we over een bariëre zijn en tegenwoordig het uiterlijk/design de ziel van het bedrijf mogen noemen... maar volgens het stukje wil men dus het bedrijf een nader/zelf in te vullen ziel geven.... Mij lijk dit niet ideaal voor een bedrijf.

 

Misschien vat ik het te zwaar op en bedoel je het helemaal niet zo sterk... ik wacht op reactie ;)

vooral dat poetic branding vind ik erg innovatief. het schept inderdaad enorme mogelijkheden als de samenleving merken of merkbeleving creert. ik vind het wel moeilijk er praktisch iets bij voor te stellen. ook kan ik mij voorstellen dat men toch wel enige richting aan de perceptie wil geven, want je wilt toch niet dat een merk een negatieve associatie krijgt. of je moet de levenscyclus van een merk ook door de markt laten bepalen. aan de andere kant gebeurt dat nu eigenlijk ook al. als de markt een merk zat is dan is het einde in zicht.

tweeweg verkeer is momenteel in alle vormen van marketing een hot item... het creëren van interactie tussen een bedrijf en klant heeft ook zeker een toegevoegde waarde, want dat betekend dat de klant bezig is met je bedrijf. Maar op het Branding vlak... wat ik uit je verhaal opmaak is dat men een merk wil neerzetten als iets wat geschikt is voor tweewegverkeer. maar hoe zie je dit voor je... we zijn nu juist op het punt dat we mensen een emotie met het merk willen meegeven, emotiemarketing dus.

 

Het concept gaat erom, dat er altijd een zekere ruis is binnen een merkperceptie (binnen communicatie dus eigenlijk)-- in geval van poetic branding wordt die ruis tot een fenomeen dat juist wordt 'uitgenodigd', gemotiveerd, gestimuleerd. De branding zou moeten veroorzaken dat mensen er, zoals je hebt bij bijvoorbeeld het lezen van een gedicht of het zien van een schilderij, de ruimte in ervaren om hun eigen perceptie bij de perceptie van het brand te voegen (zonder dat dit als 'ruis' gezien wordt!).

 

interactie creëren met het uiterlijk van je bedrijf/merk... dus men ontwerpt iets waar mensen zelf hun eigen imago/gevoel bij kwijt kunnen...

 

Zou men dit willen... ben je dan niet gevoelig voor identiteitloosheid... verlies je dan geen eigen gezicht... in prinsiepe zie ik dit stukje zichzelf tegen spreken, want in het deel 2 heeft word er geschreven dat we over een bariëre zijn en tegenwoordig het uiterlijk/design de ziel van het bedrijf mogen noemen... maar volgens het stukje wil men dus het bedrijf een nader/zelf in te vullen ziel geven.... Mij lijk dit niet ideaal voor een bedrijf.

 

Joepie, paradoxen ;D

Waarom niet? De beheersbaarheid van identiteit is natuurlijk belangrijk, maar dat hoeft toch geen gecentraliseerde, "opgelegde" identiteit te zijn?

Een dichter kan ook een hele duidelijke identiteit hebben- zijn woorden zijn weliswaar heel 'eigen', maar toch werkt dichterlijke vrijheid twee kanten op: die van de schrijver en die van de lezer. Een dichter spreekt vaak aan omdat hij iets bij je oproept- dat is deels van de dichter en deels van jezelf. Het gaat resoneren met iets in jou.

De ruimte die een brand neemt kan de customer ook ruimte geven.

(Het zijn trouwens geen uitgewerkte concepten of dingen die ik 'stellig' zeg-- meer een uitgangspunt voor een gesprek en verdere verkenning)

 

vooral dat poetic branding vind ik erg innovatief. het schept inderdaad enorme mogelijkheden als de samenleving merken of merkbeleving creert. ik vind het wel moeilijk er praktisch iets bij voor te stellen. ook kan ik mij voorstellen dat men toch wel enige richting aan de perceptie wil geven, want je wilt toch niet dat een merk een negatieve associatie krijgt. of je moet de levenscyclus van een merk ook door de markt laten bepalen. aan de andere kant gebeurt dat nu eigenlijk ook al. als de markt een merk zat is dan is het einde in zicht.

 

Het grootste verschil met huidige branding- zelfs de vernieuwende vormen-- zou zijn... ik leg het uit met behulp van internet-technologie.

Huidige branding is serverside, zelfs de interactieve vormen worden serverside gedaan en gehouden.

 

Bij poetic branding geef je een serverside element, EN laat mensen hun clientside stuk er zelf aan toevoegen.

Dit is daarentegen geen 'onwenselijk' element maar wordt in feite deel van de brandperceptie.

(Met zoveel variabelen als er clients zijn dus, waarbij elk stukje dat clientside draait en ook wordt toegevoegd door de client de andere kant op ook onderdeel gaat uitmaken van wat er aan Brand wordt gecreëerd)

 

In het eerste model zou je dan 'gewone' branding zien, in het tweede poetic branding, waarbij ik erbij moet zeggen dat dat nog geen definitief model is ;) (en ik ben geen wiskundige dus zal wel weer rare dingen zeggen ;D)

In het tweede zie je dus hoe er per individu invulling gegeven wordt aan P, en uiteindelijk alle individuele P-waarden deel uit maken van de BrandPerceptie (BP).

(Dus: de GewensteBrandPerceptie IS de gezamelijke BrandPerceptie van alle individuen bij elkaar)

 

Zoiets.

 

 

 

 

Ooit in een lelijk eendje gereden? Dat was officieel een Citroën 2cv oftewel een deux-cheveaux. Wie heeft die bijnaam bedacht? Was dat een slimme marketeer, een auto-recensent, een liefhebber? Dat client-server model bestaat al wat langer. Maar het gebeurt niet vaak dat de markt een bestaand merk van een koosnaam voorziet.

Was dat niet de marketeer Hans C. Anderson? ;D

 

Toch kan de consument een behoorlijk emotionele verhouding met zijn product hebben (denk aan opgepepte auto's en computers) die ontaardt in een relatie met het merk. Altijd een Apple! Wel in die volgorde. Dus als brander moet je daar een beetje bescheiden in zijn. Bij pindakaas is de inhoud belangrijker dan het label.

 

Er zijn overigens fantastische voorbeelden van interactie op product-niveau, veel meer dan op label-niveau. Denk aan acties als bedenk een nieuwe frisdrank (Snapple), ijsje (Ben & Jerry's), toetje (Mona) of soep (Unox). Is dat niet veel beter dan ietwat abstracter spelen met naam of label: l'art pour l'art?

 

Er zijn overigens fantastische voorbeelden van interactie op product-niveau, veel meer dan op label-niveau. Denk aan acties als bedenk een nieuwe frisdrank (Snapple), ijsje (Ben & Jerry's), toetje (Mona) of soep (Unox). Is dat niet veel beter dan ietwat abstracter spelen met naam of label: l'art pour l'art?

 

Is "l'art pour l'art" hoe je mijn 'verkenning' definieert?

Nomen est omen.

;)

 

Een naam of label hoeft niet te zijn waar je mee speelt- ik zie de talige insteek meer als EEN manier om dingen in kaart te brengen, een materie te verkennen en creativiteit een kans te geven.

Mensen betrekken bij je product vind ik een heel ander fenomeen dan mensen (in hun eigen brein!) je merk te laten 'supplementeren'.

Mensen een naam laten verzinnen voor je product is toch niet echt vernieuwend? (Ik interpreteer dit trouwens vaker als een signaal dat een bedrijf te beroerd is om hier een (creatief) team op te zetten dan als manier om hun klanten bij hun ding te betrekken - een gedegen name creation traject is prijzig ;)

 

Het woord 'relatie' licht voor mij heel erg op in wat je zegt.

Als je gaat kijken naar de definitie van 'een goede relatie' dan kom je vaak uit op wederzijdse interesse, inzicht in elkaars situatie, echtheid, respect.

Veel merk-relaties zijn van oudsher misschien ook wel gebaseerd op hele andere machtsverhoudingen dan hoe ze nu liggen. "Als je niet naar me gaat luisteren ga ik bij je weg." In eerste instantie kan dat als een loos dreigement van een klant klinken, maar als klanten dan ook echt weggaan zijn de voormalige-bullebakken-in-spé vaker bereid om de oorspronkelijke hiërarchische verhoudingen aan te passen.

 

Klant en Merk dus maar eens samen naar Dr. Phil sturen? ;)

 

 

 

 

 

Hier een treffend voorbeeld van "Poetic Branding", zes jaar na dato ... ;-)

http://warmgun.com/new-myspace-logo-at-warm-gun/

 

Het gaat over het nieuwe logo van MySpace, waar gebruikers zelf hun artwork/concepten aan toe kunnen voegen.