Hoe neem je beslissingen in een 50/50 aandeelhouders verhouding

[Ab Bauer]

Naar aanleiding van een vraag over reiskostenvergoeding ben ik gaan nadenken over een 50/50 aandeelhouders verhouding. Hoewel er veel over te lezen valt hier op HL heb ik dé oplossing nog niet gezien. Ik heb zelf ook een BV met 50/50 aandeelhouders verhouding gehad en heb daar een beetje onbevredigd gevoel aan overgehouden.

 

Laat ik voorop stellen dat er veel voordelen zitten aan een 50/50 partnerschap. De open deur is dat je er niet alleen voor staat. Je deelt de successen en mislukkingen met iemand anders. Je kan elkaar behoorlijk achter de broek zitten, motiveren en stimuleren. Zo was er in mijn BV duidelijk iemand die van risico's nemen hield. De typische 'ondernemer' die overal kansen ziet. De ander was juist zeer terughoudend, conservatief en risicomijdend. Zo kwamen we op de perfecte mix uit van ondernemen en tegelijk geen 'domme dingen doen'. 50/50 lijkt dus een prima idee.

 

Maar nu komt de ellende. Wat is 50/50 nu eigenlijk? Mijn conclusie is dat het eigenlijk niks is. Je hebt een bedrijf, bent ondernemer maar tegelijk kun je de onderneming helemaal niet besturen zoals je zelfstandig zou doen. Je hebt namelijk nog een compagnon waar je het mee eens moet worden. En dat is in principe over alles. Je hebt dus helemaal geen 'eigen bedrijf', je hebt slechts de helft.

 

Wat doe je als je er niet uitkomt. De een wil linksaf en de ander rechtsaf? Proberen elkaar te overtuigen, maar wat als dat niet lukt? Wij hadden een soort vage schriftelijke afspraak dat dan een derde persoon (de boekhouder) zou beslissen wat er moest gebeuren. Gelukkig hebben we hier nooit gebruik van gemaakt want het lijkt mij echt een gruwel als mijn boekhouder de doorslaggevende stem heeft in een zakelijk meningsverschil. In feite zou mijn boekhouder dan mogen beslissen over mijn eigen bedrijf.

 

Natuurlijk zijn er wel semi-oplossingen voor deze situatie. De ene keer doen we het volgens partnerEen en de andere keer volgens partnerTwee. Wij hadden een andere oplossing en dat is het bedrijf in taken splitsen waar ieder dan 'eigen baas' in is. Bijvoorbeeld: De een krijgt marketing/sales en conceptontwikkeling en de ander uitvoering/techniek, logistiek en het personeel aansturen.

 

Heeft iemand een goede of creatieve oplossing gevonden om een keuze te maken als twee compagnons in een 50/50 verhouding het niet met elkaar eens zijn? Ik kom tot:

 

- Een 'derde persoon mag beslissen' als de stemmen staken?

- Net zo lang praten totdat de een de ander heeft mee gekregen?

- De ene keer jouw plan / de volgende keer mijn plan (uitruilen)?

- Het splitsen van het bedrijf in twee 'takken', waarbij ieder de baas is over zijn eigen 'tak'?

- Een dobbelsteen?

 

Wie heeft een goede oplossing?

 

[Hans van den Bergh]

Onafhankelijk van de aandelenverhouding kun je de zeggenschap contractueel vastleggen.

[Ab Bauer]

Onafhankelijk van de aandelenverhouding kun je de zeggenschap contractueel vastleggen.

Dat kan, maar stel dat die ook 50/50 is?

 

Dat is toch de meest voorkomende situatie bij een bedrijf (VOF of BV of wat anders) dat je met z'n tweeën runt? Dat je beide 50/50 van de aandelen hebt en ook 50% van de zeggenschap?

 

Misschien moet ik de titel van mijn vraag dan aanpassen naar "Hoe neem je beslissingen in een 50/50 zeggenschap verhouding?"

[prinsrachid]

Maar nu komt de ellende. Wat is 50/50 nu eigenlijk? Mijn conclusie is dat het eigenlijk niks is. Je hebt een bedrijf, bent ondernemer maar tegelijk kun je de onderneming helemaal niet besturen zoals je zelfstandig zou doen. Je hebt namelijk nog een compagnon waar je het mee eens moet worden. En dat is in principe over alles. Je hebt dus helemaal geen 'eigen bedrijf', je hebt slechts de helft.

50/50 werkt eigenlijk zoals de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, waar alleen de VS en China in zitten. Om beslissingen te nemen moet je altijd méér dan 50% van de stemmen halen en ieder van de leden heeft vetorecht. :)

 

Om je vraag te beantwoorden: je neemt dus per definitie alleen besluiten bij unanimiteit. Dat werkt aan de ene kant conserverend (iedereen kan wel een bezwaar hebben tegen het één of ander), aan de andere kant kan dat ook een aanmoediging zijn om naar een consensus toe te werken. Je moet namelijk bij alle voorstellen goed kunnen onderbouwen om samen tot een besluit te komen. Maar ja, als je compagnon net zo roekeloos en onnozel is als je zelf bent, dan is ook deze VN-veiligheidsraadconstructie dus geen garantie op het voorkomen van zakelijke brokken. ;)

[Ward van der Put]

In mijn eerste VoF hebben we beslissingen vrij lang heel rationeel kunnen nemen. Dan maak je bijvoorbeeld samen een lijst met plussen en minnen en wordt je het binnen een paar dagen eens over de beste beslissing. Of je gaat scenario's doorrekenen in een spreadsheet en dan kun je aan de hand van wat er op de lange termijn onder de streep over blijft ook een goed onderbouwde zakelijke beslissing nemen.

 

Totdat we inderdaad in de situatie belandden dat de een zich op de ene branche wilde storten en de ander liever op een andere branche. Daardoor werkten we niet meer met maar naast elkaar, alsof je twee eenmanszaken onder één gemeenschappelijk VoF-dak hebt. Dat leidt tot irritaties over en weer, omdat je de activiteiten en kosten van de ander eigenlijk niet ziet zitten.

 

Bij ons leidde dat uiteindelijk tot een situatie waarin het leek of twee gescheiden echtgenoten beide de echtelijke woning maar niet wilden opgeven. Dan heb je eigenlijk alleen nog een kantoor samen, en toevallig ook een VoF, maar is de gemeenschappelijke basis weg.

 

Als je er middenin zit, zie je het niet: de beslissing om geen beslissing te nemen, is ook een beslissing. En meestal geen heel goede beslissing.

[Ab Bauer]

Bij ons leidde dat uiteindelijk tot een situatie waarin het leek of twee gescheiden echtgenoten beide de echtelijke woning maar niet wilden opgeven. Dan heb je eigenlijk alleen nog een kantoor samen, en toevallig ook een VoF, maar is de gemeenschappelijke basis weg.

Heel herkenbaar, het heeft inderdaad heel veel weg van een huwelijk.

Ook daar begin je met goede moed aan terwijl je weet dat de kans heel groot is dat je ooit uit elkaar gaat. Daarom moet je ook afspraken op papier zetten als de relatie nog goed is. Het probleem is dat zulke afspraken dan weer als een teken van wantrouwen over komen.

 

En als het over is, dan is het ook écht over... de koek van vertrouwen is in een keer op.

Kortom, net een huwelijk. :)

[Ab Bauer]

50/50 werkt eigenlijk zoals de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, waar alleen de VS en China in zitten. Om beslissingen te nemen moet je altijd méér dan 50% van de stemmen halen en ieder van de leden heeft vetorecht.

Dit vind ik wel een mooie manier om er naar te kijken.

Alleen als één van de twee partners te pas en te onpas zijn vetorecht gebruikt om nieuwe plannen af te schieten kom je ook niet heel ver denk ik.

[prinsrachid]

En als het over is, dan is het ook écht over... de koek van vertrouwen is in een keer op.

Kortom, net een huwelijk. :)

Ik vind dit toch wel grappig om te lezen. Een aantal jaren gelezen wilde een kennis van me ook een bedrijf opzetten samen met een maat van 'm. Aangezien ze al in dezelfde brache werkzaam waren in loondienst, leek hun een vof op zich een logische zet voor hun eigen business. Ze vroegen of ik een keer een avondje wilde mee brainstormen over het opzetten van een eigen bedrijf, zodat ze een beetje een idee hadden wat ze zich op de hals gingen halen.

 

Ik kan me heel goed herinneren dat ik ze destijds die vof had voorgespiegeld alsof ze gingen trouwen, waarbij ook meteen het huis al was ingericht en de kinderen al geboren waren, vanwege alle verplichtingen die je al meteen jegens elkaar aan gaat. En dat een vof-overeenkomsten volgens dezelfde analogie eigenlijk een soort samenlevingscontract was en erg belangrijk was om dat dus goed af te stemmen.

 

Ik weet niet waarom, maar ze hebben uiteindelijk van de vof afgezien. :)

 

[prinsrachid]

50/50 werkt eigenlijk zoals de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, waar alleen de VS en China in zitten. Om beslissingen te nemen moet je altijd méér dan 50% van de stemmen halen en ieder van de leden heeft vetorecht.

Dit vind ik wel een mooie manier om er naar te kijken.

Alleen als één van de twee partners te pas en te onpas zijn vetorecht gebruikt om nieuwe plannen af te schieten kom je ook niet heel ver denk ik.

Net als de VN Veiligheidsraad. :)