[Column] Leveren aan USA en Canada

[Norbert Bakker]

Inleiding:

Naast het Higherlevel forum en haar leden bestaat er ook nog een “Deep HL”: een grote groep lezers dat geen vragen stelt op of via het forum, maar bij eventuele vragen rechtstreeks contact opneemt. Veel van deze lezers zijn maak- en/of groei-ondernemers. Een van de meest gestelde vragen van de afgelopen maanden vanuit dit netwerk is: “hoe ga ik om met aanvragen vanuit USA en Canada”.

 

Wat is er anders aan USA en Canada?

De gebruikelijke indianenverhalen over miljoenenclaims voor hondjes in de magnetron laat ik even buiten beschouwing. Dat zijn uitzonderingen, niet de norm. Wat wél anders is is het volgende:

 

* Het is niet de EU.

Andere normen, andere regels. Een machine die voldoet aan alle Europese normen voldoet niet automatisch aan de Amerikaanse en Canadese

 

* Het is een ander rechtsgebied, met andere basisregels.

Zo is onder VS recht de hele distributieketen verantwoordelijk en aansprakelijk te stellen voor de productveiligheid. En een fabrikant buiten de VS kan in de VS gedagvaard worden voor schade als gevolg van een ondeugdelijk product.

 

* Het is niet één rechtsgebied'

De VS kennen geen federale algemene wetgeving op het gebied van – bijvoorbeeld – productaansprakelijkheid. Iedere staat kent eigen wetgeving en jurisprudentie en daar zit verschil tussen.

 

* De juridische kosten liggen hoger.

De kosten van deskundige begeleiding bij een letselschadeclaim als gevolg van een ondeugdelijk product of een vermeende inbreuk op andermans patent liggen grofweg een factor 10 hoger dan in de EU'

 

* No cure no pay advocatuur zoekt actief naar potentiële claims.

Het grootste risico ligt daarbij niet in de letselsfeer, maar inbreuk intellectueel eigendom. Kantoren zijn gespecialiseerd in het detecteren van nieuwe producten en diensten op de markt van Europese fabrikanten, en het zoeken naar potentiële inbreuken op patenten van Amerikaanse of Canadese bedrijven.

 

Wat zijn de grootste valkuilen

 

* Niets regelen, gewoon leveren

Het lijkt aantrekkelijk: die ene of paar orders gewoon uitleveren en je pas druk gaan maken over aanpassing procedures, contracten, voorwaarden, verzekeringen en rechtsvormen als het “een beetje gaat lopen”.

 

* Geen eigen onderzoek naar intellectuele eigendommen derden

Dit is vaak een complex en kostbaar onderdeel. Maar die kosten kunnen je een hoop problemen besparen. Niet alleen de uitkomst, maar ook het proces zelf is nuttig: het toont in geval van een onverhoopte IP-claim namelijk aan dat je wel moeite hebt genomen om eventuele inbreuken op IE van derden te vermijden of te beperken

 

* Geen recallplan of procedure

Toegegeven: de meeste maakondernemers hebben ook in NL en EU geen recallplan klaarliggen, maar dat zou wel verstandig zijn, zeker als je niet alleen direct levert maar ook via resellers/distributeurs

 

* Afspraken met resellers / distributeurs zonder juridisch advies vooraf

Een reseller- of distributeurs overeenkomst zorg vaak voor hoofdpijn bij adviseurs- en productaansprakelijkheidsverzekeraars, vooral als de handtekening al is gezet en we voor een voldongen feit worden gesteld.

 

De reseller is dan bijvoorbeeld een grote Amerikaanse keten en de maakondernemer maar wat blij dat hij/zij daar aan “mag” leveren, maar dat sommige van die bepalingen zeer nadelig kunnen uitvallen blijkt pas later.

 

Een beruchte toevoeging in een distributie-overeenkomst is de “hold harmless” bepaling. Die wordt door veel ondernemers gelezen als vrijwaring, maar dat is het niet (dat is “indemnify”). Hold Harmless betekent letterlijk dat je de reseller schadeloos stelt voor eventuele schade die hij/zijn oploopt als gevolg van jouw product of dienst. Die schade kan niet alleen de (wettelijke) productaansprakelijkheid omvatten maar ook alle bijkomende kosten, inclusief contractuele aansprakelijkheid tussen reseller en diens wederverkoper of eindklant. Hiermee haal je je een vorm van buitencontractuele of supracontractuele aansprakelijkheid op de hals die bij voorkeur vermeden moet worden (of anders vooraf moet worden afgestemd met oa de eigen aansprakelijkheidsverzekeraars)'

 

laat je er vooral niet door ontmoedigen, maar zorg dat je je zaken goed regelt, zowel in de EU als in de VS en Canada of waar ook ter wereld.

Indien er interesse in bestaan kan ik in vervolgartikelen wat meer uitleggen over recallplanning en de aandachtspunten voor (product)aansprakelijkheidsverzekeraars

[Norbert Bakker]

Noot van de columnist: er ging iets mis met de layout van de column , de onderstreping van de subkoppen is weggevallen, wat ten koste gaat van de leesbaarheid. Gemeld aan technisch beheer... wordt hopelijk snel hersteld

[UwJurist]

Leuke column!

[Maxn]

In de VS kan je ook als buitenlandse leverancier gedagvaard worden.

Maar wat zijn nu eigenlijk de consequenties als je niet in staat zou zijn je daar adequaat te verdedigen, en bij verstek tot een claim van Amerikaanse proporties veroordeeld zou worden?

 

Is een dergelijk vonnis van een rechter aan de andere kant van de wereld ook in Nederland uitvoerbaar?

 

[Norbert Bakker]

Is een dergelijk vonnis van een rechter aan de andere kant van de wereld ook in Nederland uitvoerbaar?

Ja, maar erg lastig: er is geen verdrag dat de erkenning en uitvoer van wederzijdse vonnissen regelt

 

 

[Maxn]

Is een dergelijk vonnis van een rechter aan de andere kant van de wereld ook in Nederland uitvoerbaar?

Ja, maar erg lastig: er is geen verdrag dat de erkenning en uitvoer van wederzijdse vonnissen regelt

 

Is het dan -ook voor een Amerikaan- niet veel praktischer om bij een geschil een zaak in Nederland te starten?

 

[Norbert Bakker]

Is het dan -ook voor een Amerikaan- niet veel praktischer om bij een geschil een zaak in Nederland te starten?

 

Dat zou kunnen. Hangt af van waar de (no cure no pay) advocaat de meeste kans van slagen ziet.

 

Maar het is voor een Amerikaan wellicht nog véél praktischer om niet achter de Nederlandse fabrikant aan te gaan, maar om de Amerikaanse distributiepartners (importeurs, groothandels, resellers) aan te spreken in de VS zelf. En vervolgens komt dat - bijvoorbeeld door de hold harmless-bepaling - op het bord van de NL fabrikant. Indien nodig zal die distributiepartner dan een zaak in Nederland starten.

 

En vergeet ook de strafrechtelijke component niet: stel dat je als bestuurder veroordeeld wordt voor het leveren van levensgevaarlijke rommel, dan zou er zomaar een verzoek tot uitlevering kunnen volgen...iets waar wél verdragen over bestaan ( en waar Nederland meestal aan meewerkt)