TwaBla

Contractsvrijheid is toch wel een grondbegrip in de rechtspraak. Dat zie je ook weer in deze megazaak tegen Proximedia in Brussel, waar het bedrijf de schuld afschuift op losse verkopers. Honderden verklaringen van ondernemers die menen misleid te zijn, tellen niet.

Je kan voorwaardelijk akkoord gaan, toch?

Nee, die leidt via een pagina van Mollie (die ik toevallig wel kende) naar een keuze voor iDeal, SePA, Bancontact en creditcard. Klikken op iDeal brengt me vervolgens naar een volgende pagina van Mollie met een keuze van alle banken en de QR-code. Toen werd mij gevraagd het initiatief te nemen en activeerde ik Tikkie binnen mijn bankomgeving. Andersom zou ik een uitnodiging gekregen hebben van iemand met wie ik had afgesproken Tikkie te gebruiken. Dat lijkt op deze situatie. Nu krijg ik echter geen Tikkie-verzoek van een bekende, maar een Plink van iemand die me op een marktplaats (Boekwinkeltjes) iets verkocht heeft. Deze keer gaat het om een te verwaarlozen bedrag, maar zou het bv Marktplaats en een iPhone geweest zijn dan zou ik deze methode niet willen gebruiken. En zelfs voor dat geringe bedrag aarzel ik, want ik kan niet overzien wie er meelift als ik inlog. Het is waarschijnlijk de individuele verkoper die met Mollie werkt en gebruik maakt van deze dienst, helemaal los van het platform. Boekwinkeltjes laat de afhandeling over aan de twee partijen onderling, om allerlei evidente redenen. Ik zou traders adviseren om verschillende betaalmethoden aan te bieden, dus ook gewoon een door de klant geïnitieerde betaling via zijn eigen bank en zonder PSP. Maar misschien overzie ik het wereldje van betaallinks niet goed genoeg.

Je moet dus je onderneming staken en uitschrijven uit het handelsregister, maar wel jaarlijks voldoen aan het urencriterium? Dat lijkt me niet correct. De info bij Ondernemersplein is niet dezelfde als die bij de Belastingdienst die het urencriterium hanteert voor de voorafgaande jaren. In de IOAZ kun je geen onderneming voortzetten. Dat is eigenlijk wel jammer, want anders zou het een mooie overbrugging zijn. Nou kan de gemeente je dwingen om in een distributiecentrum pakjes te verzamelen.

Die dienst heb ik ook al eens gebruikt en dat voelde volstrekt natuurlijk. Het betaalverzoek wordt aangemaakt binnen de bekende bank-omgeving en de betaler weet dat het verzoek komt. Deze Plink daarentegen komt van een verkoper op Boekwinkeltjes, dus mijn eerste reactie was: 'Het zal toch niet dat ze nu ook al op Boekwinkeltjes aan het phishen zijn.' Inmiddels had ik dat zelf ook vastgesteld, maar tegelijk denk ik: mensen zien hun hele betaalrekening geplunderd omdat ze op een onbekende link klikken in hun whatsapp, en nu gaan de payment service providers zelf van die eigenaardige links aanbieden. Nee. Ik zal hem mailen en die suggestie doen. Op zich is dat extra gemak prima, maar het kan ook allebei. Plink voor de durfals, een gewone bankrekening voor de braverikken. Een QR-code mag van mij ook!

Laatst kwam ik nog zo'n bank tegen...

Klopt, dat lees ik nu ook. Dat 'verwachten' vind ik niet overtuigend. Als ik iets koop op Facebook, Marktplaats of uit een nieuwsbrief 'verwacht' ik ook een betaallink, maar dat garandeert niet dat de transactie kosher is. De veiligheidseisen van iDeal zijn nogal dubbelzinnig want ze spreken over 'een derde partij' die namens de tweede partij (verkoper) betaaldiensten uitvoert. De klant kent de tweede partij amper en dan raadt iDeal aan om een derde partij toegang te geven tot bankdetails. Terwijl phishers bankpagina's namaken. Het lijkt me sowieso teveel gevraagd dat een willekeurige consument de eisen van iDeal moet gaan bestuderen. Naarmate banken, betaalinstellingen en payment service providers meer ondoorzichtige diensten toevoegen ondergraven ze het vertrouwen in online betalingen verder.

Een leverancier van een online bestelling bij Boekwinkeltjes stuurde me vandaag een betaalverzoek via Plink. Daar had ik nog nooit van gehoord en omdat de leverancier ook nieuw is, was ik extra voorzichtig. Plink blijkt een service van Mollie die doorgeleid naar iDEAL, SePA en Bancontact en ik kan via een QR-code direct mobiel betalen. Maar toch voel ik me geleid naar een hellend vlak. Er zijn veel leveranciers die direct vanuit hun winkel (het bestelmandje) een link leggen naar een payment service provider, maar nu moet ik vanuit een mail (orderbevestiging) via een mij onbekende dienst toegang geven tot mijn bank-app/iDEAL. Dat is nou net waar de banken tegen waarschuwen. Ik probeer me in te denken voor wie Mollie zo'n dienst zou aanbieden, en ik kan alleen aan verkopers denken die de betaling niet op hun eigen site kunnen afwikkelen. Dat zie ik ook in een banner voor Plink: Easily send requests via email or sms. Toch denk ik: zo werken oplichters ook, waarom bied je nou zo'n dienst aan terwijl er ook iDEAL betaallinks zijn die in mails en sms passen. Hangt daar een hoger prijskaartje aan? Zijn die in België niet te gebruiken? Wat is de toegevoegde waarde van Plink voor ondernemers?

Als het lijkt op de activiteiten die je noemt op je profielpagina, dan zit er een maatschappelijke kant aan en spelen er marktkrachten mee. Vanuit de maatschappelijke optiek zul je je verdiensten beperkt moeten houden (of maatschappelijk vertalen) maar waar marktkrachten een rol spelen kun je meebewegen met de prijsvorming. In Nederland zien we vergelijkbare krachten. Natuurgronden zijn relatief goedkoop, maar als je daar vakantiewoningen kan bouwen of een natuurbegraafplaats maakt, gaat de opbrengst ineens bewegen. Daarom wordt er ook extra kritische gekeken naar zulke projecten.

Er bestaat niet zoiets als redelijk voor wat jij beschrijft. Er zijn mensen die zoiets doen voor nop omdat ze onderdeel zijn van een not-for-profit missie en er zijn mensen die miljonair worden omdat ze een goeie deal maken. Jouw onderhandelingspositie heeft alles te maken met de context van dit project en de kapitaalkracht van de opdrachtgever. Ik zou denken aan een basis in de vorm van een inkomen en daarnaast performance fees die best hoog mogen oplopen bij extreem succes.

Wat is RSI en wat heeft dat met zitten te maken? Je doet onderzoek naar klachten én je bent een product aan het ontwerpen. Zou je niet eerst je onderzoek afronden? Heb je al geïnventariseerd wat er de afgelopen veertig jaar bedacht is om zitters te activeren (zoals skippykussens en statafels) en RSI tegen te gaan? Wat voor studie is dat?

Wie zijn de winkeliers? Met een eigen display krijg je een prominente positie (hoewel je ook in een uithoek van de winkel kan belanden als je sokken niet goed lopen) dus met een beetje pech moet je extra betalen en kun je de borg op je buik schrijven. De ontwikkelingen in de display-wereld staan niet stil. Hergebruik van materialen is relatief gemeengoed*, dus displays gaan vaak retour afzender en worden gemaakt van herbruikbare materialen > karton in plaats van plastic. Een enkele leverancier probeert statiegeld in rekening te brengen, maar dat lukt volgens mij alleen bij kleine zelfstandigen en niet bij ketens met onderhandelingsmacht. Zou me verbazen. * dit is zo te zien een reclamepraatje van een Belgische displayleverancier

Gebeurt me wel vaker dat ik op quote druk in plaats van wijzig....

Misschien dat vrouwen in leidende positie net zo wars van vernieuwing zijn. Het is een reactie op het gepercipieerde zagen aan stoelpoten. Of zoiets.

Bleek-ie ook beschikbaar op Youtube. Goed gevonden Ward!

Youtube wordt volgens mij automatisch ingebed in dit forum. Het is een mooi voorbeeld van de consument die zich geen voorstelling kan maken van veranderingen. Ook interessant. Maar ik doelde op weerstand bij beslissers en beïnvloeders. Hein Vergeer onder andere...

De lancering van de klapschaats levert een mooi verhaal op over de acceptatie van vernieuwing. Wie zich namelijk het hardste verzetten zijn degenen die de gevestigde orde vormen > mannen in een leidende positie. In een documentaire van Andere Tijden | SPORT is te zien hoe de kernploeg (M) de klapschaats notabene saboteerde en pas overstag ging nadat de mannetjesputters werden ingehaald door junioren en vervolgens de damesploeg. Klassieke case van male chauvinism, dat is toch iets in het brein van opperapen. Ze kunnen er nu wel om lachen. Ik weet niet of deze ge-embed kan worden... https://www.npostart.nl/andere-tijden-sport/14-02-2010/NPS_1154574

Als ik me niet vergis waren er al bierkoeriers (gesponsord door Heineken) voordat er internet en mobiele telefoons waren. In Gent bedachten ze in 2010 den biertaxi (op een brommertje)...

Hoe dat in België gaat weet ik niet, maar een ondernemer strijkt winst op en is dus geen onderdeel van de (vaste) kosten. Anders creëer je een zone waarin je geld verdient en toch verlies maakt.

Of Incluzio.

Volgens mij is dat inmiddels achterhaald, want ik zie overal ondernemende stichtingen waarbij de oprichter (ondernemer) bestuurder en directeur is. Weliswaar wel met een raad van toezicht of toezichthoudende bestuurders. Ik denk dat vraagsteller zich een beetje zal moeten richten naar de systematiek van (lagere) overheden die soms gewoon opdrachten geven aan bedrijven en in andere gevallen subsidies verlenen aan non-profits die een vorm van verantwoording kunnen afleggen. Ingewikkeld is het niet, want er zijn pubers die verenigingen en stichtingen opzetten. En je kan zoiets ook opzetten als onderneming, maar dan zonder subsidie.

Het wordt hier uitgelegd. De eerste is een apart bestuur dat toeziet op een directie. de tweede is een bestuurder-directeur met een aparte raad van toezicht en de derde is een bestuur met actieve (betaalde) leden en toezichthoudende bestuurders. Hoe men in hemelsnaam alle petten uit mekaar kan houden, snap ik niet. Maar dat is de praktijk anno 2022. Zoals...

Het is zeker niet de bedoeling maar het gebeurt in praktijk wel vaak en dan ook met medeweten van de subsidiërende overheden en fondsen. Je richt een stichting op en je maakt jezelf voorzitter-directeur. Daarnaast stel je een raad van toezicht in die ervoor waakt dat de doelstelling voorop blijft staan. Zoiets als: verbindende online activiteiten organiseren voor jongeren van Gemeent X of Y. Je streeft niet naar winst, maar betaalt wel alle onkosten inclusief de directiekosten. Ik voer opdrachten uit voor een stichting die op zo'n manier landelijke actief is, via een franchise-formule die in bezit is van een BV. Verrekte commercieel, maar in een non-profit pakje gepresenteerd aan diverse overheden. Die inmiddels alles wel best vinden.

Afhaalsaus? Beperkt houdbaar? Verzendsaus? Vers product of geconserveerd? Praat eens met ondernemers die iets vergelijkbaars verkopen. Streekhuys verkoopt soepen Kleinste Soepfabriek. Oma's Soep (oeps geen soep, wel merchandise). Ik zie overal potten en flessen, wat kostbaar en lastig is met bezorgen vanwege breuk. Ik zou nadenken over een zak die als brievenbusstuk bezorgd kan worden, want dat scheelt bezorgkosten.

Er is een reden waarom vier ondernemers samen een VOF vormen en een ruimte huren, dus wellicht is dit ooit ontstaan als een gezamenlijke firma waar de vennoten steeds meer eigen opdrachten in kregen. Blijkbaar is er geen conflict, alleen veranderde omstandigheden. Dan is het verstanding om de constructie van die VOF tijdig om te zetten in eentje die bij de nieuwe omstandigheden (en wensen van de firmanten) past.