TwaBla

Waarom begin je geen blad op je eigen school, in je eigen plaats? Het hoeft niet meteen zo grootschalig. Heel wat bladenmakers zijn klein begonnen. Je doet ervaring op die je later van pas komt. En met DTP en copyshops en zeefdrukkers kom je een heel end...

In Azië schijnen QR-codes nu snel gemeengoed te worden. Nieuwe mobiele telefoons zijn blijkbaar voorzien van scan-software en er worden allerlei toepassingen gelanceerd. Paar voorbeelden: In Taiwan is dat systeem ondermeer gelanceerd met een digitale vossenjacht naar model van de Da Vinci Code. In Singapore wordt de techniek gebruikt om tickets te verkopen. Barcode op poster en klaar is case. Misschien iets voor onze bioscopen? In Japan staan de codes als op visitekaartjes, billboards, bonbons en zelfs radio, oftewel codecasting! PS - yes, ik ken Shotcode. 8)

Het model van de Gouden Gids is eigenlijk zo dom nog niet. Je trekt massa met een gratis basisvermelding, en dan probeer je met allerlei extra's alsnog inkomsten te genereren. Dat kan de vorm zijn, maar internet biedt ook nog eens de mogelijkheid om de content voortdurend aan te passen (self-service; adverteerder kan zelf inhoud veranderen). Je zal iets moeten bedenken wat jouw gids een voorsprong geeft op al die andere gidsen online en ofline.

Dat is zelfs voor ervaren inkopers lastig. Wal-Mart heeft al regelmatig gedonder gehad met Nike en Adidas omdat er valse schoenen in hun winkels stonden, en dat is 's werelds grootste retailer. Je zal dus de herkomst van je goederen moeten checken. Is je leverancier een beetje betrouwbaar? Garandeert die de authenticiteit?

Denk hier nog es over na. Stel dat je een gekende specialist op jouw terrein bent. Dan hoef je helemaal niet je best te doen om gevonden te worden. Er kan maw reden zijn om jezelf als freelancer een beetje te verstoppen. Bekende acteurs staan toch ook niet in het telefoonboek? Diegenen die erg hun best doen, zijn klaarblijkelijk meer hongerig naar werk. ;)

Twee opmerkingen: Voor zover parallelhandel beperkt wordt door copyrights (en dat geldt bij mijn weten voor import van buiten de EU) lijkt me dat er geen verschil gemaakt kan worden tussen private label en fabrieksmerken. Die beperking is mede gebaseerd op Levi Straus versus Tesco en betrof geen stocklots. Me dunkt dat je met de inkoop van stocklots buiten de thuismarkt van de betroffen retailer het merk niet schaadt. Maar weet je zeker dat het stocklots zijn, en geen merkvervalsingen? Want daar wordt je uiteraard wel hard op aangepakt. PS je forumnaam in onderkast (kleine letters) staat wat minder schreeuwerig ;)

Geen Katje om zonder handschoenen op te pakken! Het zal toch niet de eerste keer zijn dat jouw business verkeerd begrepen wordt? In plaats van te gaan schelden kunnen jullie misschien uitleggen waarom die clickbonus-systemen geen clickfraude zijn. Voor zover ik weet, werken die systemen zo dat opt-in deelnemers een ietspitesie vergoeding krijgen voor het klikken op links in mails die ze van de clickbonus-operator krijgen. Dat is geen click-fraude, al kun je vraagtekens plaatsen bij de effectiviteit van zulke systemen. Volgens mij hebben we het daar al eerder over gehad.

En, valt het mee?

Mijn art-director had altijd van die smoelenboeken. Kun je nu waarschijnlijk beter naar internet zetten, maar je kan nog steeds art-directors attenderen op jouw site en hen toegang geven die anderen niet krijgen. Vervolgens kan je misschien regelmatig nieuws toevoegen, bv in de vorm van een modellenverzamelblog. Noem dat bv walkcats, het omgekeerde van catwalk.

Klik es op de links, dan krijg je een idee. ;)

Mensen ergeren zich aan die spotjes omdat ze niet vermakelijk, luid of opdringerig zijn. Dat zit nu eenmaal in reclame. Ik heb bv ooit spotjes voor Calgon gemaakt (vertaald uit het Duits) en die moesten een beetje irritant zijn. Zo dringen ze beter door. Knappe jongen die iets bedenkt om daar iets tegen te doen.

Vandaag in Molblog: Het wordt stil in de jongerenbladenmarkt. Een kans of een voorteken?

Garantie is inderdaad een ingewikkeld onderwerp, ook voor leveranciers. De overheid heeft daar een speciale website voor, maar die kan ikm effe niet vinden. Dit zegt de KvK: . Voor zover ik weet scheelt het nogal of je aan particulieren of aan bedrijven levert. Voor consumenten in Nederland geldt volgens mij dat de leverancier (dus ook de wederverkoper) de plicht heeft apparatuur te leveren die bij normaal gebruik gedurende de economische levensduur naar behoren functioneert. In Duitsland is drie jaar garantie heel normaal voor pc's, dus dat zou ik als maatstaf nemen. Uiteraard proberen retailers en leveranciers de wet naar hun hand te zetten, en als de klant niet naar de rechter stapt kan hij naar zijn rechten fluiten. Je kan overigens altijd servicecontracten/plusgaranties verkopen. Zie dit artikel uit het blad RetailTrends...

Stoomcursus Spaans is een goeie start. ;)

Nondeju, nog niet eens begonnen en nu al sprakeloos. Misschien moet het advies zijn: begin vooral geen tekstbureau. Dan moet-ie immers de hele dag nadenken over synoniemen en originele zinswendingen. Zelfs als de klant niet meer dan klare taal wenst. Natte dromen van nieuwe woorden! Compleet overtekst. Ha, die is nog vrij: Overtekst.nl! KlareTaal was al bedacht...

Spelenderwijs kennis maken met ondernemen (inkopen, bewerken, verkopen) lijkt mij voor elke leeftijd geschikt. Zo werkt de economie, en zo verdienen pappie & mammie hun centjes. Spelenderwijs kennis maken met beleggen is een heel ander verhaal. Er is via-via wel een verband, maar dat hele beursgedoe is vooral een cijferspel. Zelfs volwassenen hebben vaak moeite om een link te leggen tussen de nummers op de beurs en de bedrijven in hun omgeving. Terwijl de link er wel is. Kortom: een beleggerspel lijkt me niet het beste voor kinderen. Eerst begrijpen hoe een winkel werkt, een fabriek, etc. Dan komen financieringsconstructies, aandelen en fundamentele analyse vanzelf. 8)

Ja, gratis sixpack als je Shotcode downloat. Of was het nou uploat? ;D

Praat eens met Paul Sikkema, van Qrius. Hij doet al jarenlang Het Jongerenonderzoek voor VNU (tegenwoordig Sanoma), jeweetwel die grote uitgever.

Dat klopt niet. Uitgevers bemoeien zich intensief met de bladformule, en als je een beetje pech hebt met elke uitgave apart. Een sterke redactie werkt met een redactiestatuut waarin de verantwoordelijkheden beschreven zijn, maar je moet wel stevig in je schoenen staan als hoofdredacteur om de bemoeienis van een uitgever af te wijzen. Nathan moet misschien eens praten met een mediabureau. Die kennen de markt. Adverteerders gaan zelden direct in zee met bladenmakers, daar zijn mediabureaus voor. Alleen wanneer je een bladenmaker met een goede reputatie, veel ervaring en een groot netwerk bent, maak je kans om direct met adverteerders te kunnen praten. Overigens: het wemelt van de informatie over de jongerenmarkt en jongerenmedia. Er zijn speciale onderzoeksbureaus, speciale congressen, veel experts. Daar moet je je echt even in verdiepen, ook al wil je natuurlijk eigenwijs vooral niet doen wat al die deskundigen denken dat goed is. Zo ontstaan nieuwe dingen. ;) Al gaan de meeste initiatieven tenonder. ::)

Shotcode is een beetje software en desgewenst wat service om van je camera-foon een barcode-lezer te maken. Je scant barcodes door je camera erop te richten, en dan krijg je informatie op je beeldscherm. Dat kan vanalles zijn: gebruiksinformatie ("ja, pindakaas bevat noten"), bestelinformatie ("dit boek kost 10 euro bij Bol.com) of iets anders ("uw lucky code! u wint een reisje langs de rijn"). Barcodes zijn niet alleen die vierkante streepjes; ze bestaan in alle vormen en maten. Een bedrijf dat iets met shotcodes wil doen, kan dus ook codes in eigen stijl gebruiken. Maar je hebt dan wel een medium nodig om ze te tonen: verpakking, objecten, tijdschriften, t-shirts, stickers. Zrski heeft dan ook ruwweg twee opties. Een groot bedrijf vinden dat een toepassing ziet, of zelf diensten opzetten (en zelf dragers ontwikkelen). Stel bv dat hij gezondheidsinformatie van levensmiddelen beschikbaar wil stellen. Dan moet hij van alle unieke productcodes de data hebben. Knap lastig. Het is maw technologie die wacht op een toepassing. Beetje voor de markt uit ontwikkeld. Kan ook niet anders, want als de vraag ineens ontstaat, gaat het waarschijnlijk heel snel. Er moet gewoon iemand langskomen die precies zoiets zoekt: een manier om objecten te identificeren met de telefoon, zonder al teveel gedoe voor de gebruiker. Tijdschriften hebben bv barcodes op de omslag om de kassa-aanslag te vergemakkelijken. Daarover hebben de uitgevers afspraken gemaakt. Die kunnen bv ook afspreken om adcodes ter beschikking te stellen. De lezer scant dan even de advertentie, en krijgt direct info van of contact met de adverteerder. Er is mee geëxperimenteerd, maar dat was blijkbaar geen groot succes. Een kleine markt ontwikkelen om te demonstreren wat kan, is dan een goed alternatief. Go Gay! Doe diabeet! ;D

Salaris 12.000 en auto 8580: weet je zeker dat dit geen studie-opdracht is?

Overigens: Gaydar kende je al?

Bedrijven en instellingen (en trouwens ook particulieren zoals Joop van den Ende) sponsoren om uiteenlopende redenen. Soms willen ze zich als bedrijf associëren met een leuk/goed doel. Soms past het bij een product dat ze op de markt brengen. Soms draagt het bij aan de motivatie van eigen personeel (TNT en Afrika). En soms is het gewoon een leuke hobby. Je zal dus op zoek moeten gaan naar een sponsor die enthousiast wordt voor iets wat jouw band doet. Dat kan een muzikaal thema zijn, een tournee langs scholen, of een multiculturele bezetting. Het moet een match zijn. Er bestaan hele lijsten van (bedrijfs)fondsen, maar niet iedere gulle gever is gebrand op publiciteit. Succes. 8)

Ondanks het digitale tijdperk zijn er waarschijnlijk nog wel een paar mensen met een goeie geluidsstudio in hun achtertuin. En anders misschien in Oost-Europa. Misschien moet je niet naar financiering zoeken van een dure studio, maar naar goedkopere faciliteiten uitkijken. Er zijn volgens mij nog genoeg akoestiese artiesten die voor een paar honderd euro een cd opnemen. Bewijs je kracht in die underground en live, dan zijn de sponsors een stuk makkelijker binnen te halen. ;)

Typisch. Je hebt een product dat (al een tijdje) in de opwaartse trend zit: vegetarisch, gezond, natuurlijk (op basis van kikkererwten toch?). Je hebt afzet in de vorm van contracten bij grote retailers en grossiers. En nou kan je geen financiers vinden? Volgens mij zijn hier twee invalshoeken mogelijk: food en vegetaries. Als je geen investeerders met food-expertise (en dan bedoel ik voormalig ondernemers, geen fondsen) kan vinden, is Extent wellicht wat voor je. Eckart Wintzen is een uitgesproken vegetariër. Hoe presenteer je je project trouwens? In het Nederlands of een andere taal?