renep

Ik zou de 2e ontvangst van de betaling en de terugbetaling inderdaad op kruisposten boeken.

Dat zou kunnen. Daarom is het extra belangrijk om nu goed te handelen. Accountant om advies vragen, de feiten (boekhouding) inzichtelijk krijgen, je medebestuurder (dwingend) aanspreken om e.e.a. recht te zetten, zonodig juridisch advies vragen etc.

Kan ik me voorstellen, maar toch is de accountant je adviseur bij uitstek, want hij of zij kent de situatie tot in detail. Ik zou de accountant nog eens benaderen en om advies vragen hoe te handelen. Ik vraag me af of ontslaan de eerst aangewezen actie is. De boekhouding en verantwoording lopen achter, maar heeft je medebestuurder zijn bevoegdheden overschreden? Je kunt ook samen de boekhouding op orde brengen, de ontbrekende documenten laten opsnorren, de opgenomen bedragen laten verantwoorden en eventuele privéleningen laten terugbetalen. Pas als je medebestuurder daaraan niet meewerkt is er misschien sprake van wanbestuur of fraude. Is er een raad van toezicht?

Wat adviseerde de accountant?

Zeker, maar je hoeft niet-eenduidige begrippen niet op voorhand in je eigen nadeel uit te leggen. Het lijkt me heel redelijk om aan te houden dat alleen echte klanten (die daadwerkelijk iets gekocht hebben) onder het beding vallen. In theorie kan de oud-werkgever dan naar de rechter om te betogen dat iemand die alleen een offerte heeft aangevraagd ook als klant gezien kan worden, maar dat zie ik niet 1-2-3 gebeuren. Zeker niet als het klant worden van de oud-werknemer onafhankelijk is gebeurd van de offerte aanvragen bij de oud-werkgever (het wordt natuurlijk anders als je offerteaanvragen van je oud-werkgever meeneemt en daar zelf offertes op gaat aanbieden).

Wat bedoe je hiermee? Cliënten leveren geen opdrachten op. Wat zijn "offerte-klanten"? Als dat zijn wat ik denk dat het zijn, waarom zouden dat dan cliënten zijn? Je wordt pas cliënt als je opdracht geeft, niet als je een offerte aanvraagt, en in mijn woordenboek eigenlijk pas als je de rekening hebt betaald.

IANAL, maar ik zou even een arbeidsrechtjurist inschakelen om een brief te sturen naar je oud-werkgever met als strekking: ... en dit zo laten formuleren dat als je die lijst niet ontvangt, je mag aannemen dat jouw nieuwe klanten geen cliënt van je oud-werkgever waren. Misschien kost het je een uurtje juridisch advies, maar het geeft je veel zakelijke vrijheid en ongestoorde nachtrust.

Heb je nog iets gehad aan de antwoorden op je vorige vraag? Toen heb je namelijk niets meer van je laten horen.

Zie mijn antwoord #5 Gepost op: 10 juni 2012, 12:40.

Hoe luidt het relatiebeding?

Je start een nieuwe discussie om dezelfde kwestie te bespreken, schetst een warrig verhaal en vraagt maar door nadat je een helder antwoord hebt gehad. Ik denk dat we zo niet veel verder komen.

Dat is een nogal forse beschuldiging. Ze doen iets voor je tegen betaling, dat je ook gratis zelf zou kunnen doen. Dat geldt eigenlijk voor alle dienstverlening en dat maakt ze nog geen oplichters.

Leuk idee, maar willen de cursisten en jouw baas dat? Hebben de cursisten zich bij jouw bedrijf als deelnemer ingeschreven en zien ze jouw bedrijf als de cursusgever? Ik denk dat je iets anders bedoelt dan wat je schrijft, want dit snijdt geen hout. De VAR heeft niks met je gevoelsleven en tarieven te maken. Nee, als zelfstandige factureren aan je werkgever stuit vrijwel zeker op problemen. Zie bijvoorbeeld deze eerdere discussie. Het komt volgens mij hierop neer: je hebt een werkgever en die heeft cursisten. Wat je voor hem en hen doet, valt onder je dienstverband. Wat je als zelfstandige wilt doen zul je elders moeten zoeken.

Definieer "schulden-bv" en "probleem", en wel zodanig dat een schulden-bv geen probleem is.

Ik ben wel benieuwd hoe ze reageren. Wil je dat nog even laten weten? Waarschijnlijk zeggen ze dat de administratie dit nooit accepteert en dat je een contract moet tekenen om de overeenkomst op te zeggen >;(

Ik vind dat je het allemaal veel te ingewikkeld maakt door teksten uit te pluizen waar je niet mee hebt ingestemd. Ik zou nog één e-mail sturen als followup op die 2e met iets als: En vervolgens blijf je op het standpunt staan dat er geen overeenkomst is. Facturen, herinneringen, incassodreigingen passend betwisten en uiteraard niet betalen. De e-mailcorrespondentie zorgvuldig archiveren.

Welk papier zelf? Je had het over e-mail. Je vertelt een enorm verhaal, maar ik kan er nog steeds niet uithalen onder welke tekst je nou precies een handtekening hebt gezet of waarop je akkoord hebt gegeven.

Dat kan, als je de leveranciers zover krijgt onder jouw inkoopvoorwaarden te leveren. Waarschijnlijk zullen ze jou hun verkoopvoorwaarden willen opleggen. Dat is een kwestie van onderhandelen en machtspositie.

Het hangt ervan af wat er in het document staat dat je nu hebt ondertekend en teruggestuurd. Op basis van "bla bla" is het moeilijk je zinvol te adviseren.

Niet als de bezoeker er toestemming voor geeft.

Ik heb het hele stappenplan van de eerste tot en met de laatste stap zorgvuldig uitgevoerd, maar ik kijk nog steeds tegen een lege kavel aan, heb geen gasten, rentelasten op mijn schulden die ik niet kan dragen en leveranciers die met incassoprocedures dreigen. Maar gelukkig mag ik volgens de overheid nu wel kopieën maken van auteursrechtelijk beschermde werken.

In de vonnissen die ik gelezen heb, draaide het in Nederlandse auteursrechtzaken niet om de feitelijke juistheid van schermafbeeldingen (wel om de hoogte van de vergoeding, wie de aanspreekbare partij is, wie de auteursrechten heeft, of er sprake is van een schending etc.). Een schermafbeelding kan door getuigen worden ondersteund. En er kan een schermafbeelding met een proces-verbaal van constatering van een deurwaarder worden opgevoerd. Partijen zoals Getty Images, die stelselmatig auteursrechtschendingen aanpakken, passen natuurlijk wel 3 keer op voor ze een onjuiste - laat staan een gefingeerde - schermafbeelding opvoeren. Als ze dat zouden doen, zouden ze elke geloofwaardigheid kwijt zijn.

0,5% van 12.000 is 60.

Laat je dan verbazen, want schermafdrukken worden in Nederlandse auteursrechtzaken standaard opgevoerd en aanvaard als bewijsmiddel.

Omdat de stoere titel ("Legale afpersing?"), voor de zekerheid voorzien van een vraagteken, in het artikel niet door de schrijver als mening wordt geuit, niet wordt beargumenteerd of onderbouwd, en zoals ik al zei slechts aan anonieme derden in een ander rechtsgebied wordt toegeschreven. Inhoudelijk komt de auteur niet verder dan de boterzachte analyse: Duh.