StevenK

Verzet? Je had een opheffingskortgeding moeten beginnen en morgen bel je je advocaat en ga je alsnog dat beslag op laten heffen.

Zonder gedetailleerde informatie over de beslaglegging niet. Zoals je het verhaal vertelt klinkt het alsof er beslag is gelegd onder de koper ten laste van de verkoper en het zou mij niet verbazen als er onderweg ook ergens 'pauliana' is geroepen, omdat de transactie heeft plaatsgevonden hangende een procedure, terwijl er geen aan de procedure voorafgaande verplichting bestond om de transactie aan te gaan. Je advocaat kent het dossier, dus raadpleeg die.

Heb je je klanten ook - in persoon - gevraagd waarom ze niet afnemen of wat ze verwachten van een betaalde dienst?

TS vraagt 'mag dit', maar juridisch is er dan de vraag 'is er een regel die dit verbiedt'. Het uitgangspunt is dat alleen datgene verboden is waarvan in de wet, (ongeschreven) regel of overeenkomst is vastgelegd dat het verboden is. In dit geval lijkt daar geen sprake van te zijn. En een verbod op basis van onrechtmatige daad omdat er sprake zou zijn van een handelen in strijd met hetgeen betaamt in het maatschappelijk verkeer lijkt mij niet haalbaar, omdat het gaat om een situatie die gebruikelijk contractueel geregeld wordt. Jullie hebben ervoor gekozen dat niet te doen en een 'ik wist niet beter' gaat je daarbij niet helpen, *omdat* je als bestuurder / eigenaar van een BV geacht wordt wel beter te weten en nota bene toegang hebt gehad tot een bij uitstek deskundige adviseur, namelijk de betrokken notaris.

Grappig. Met een boze vinger wijzen naar inkopers die besparing zoeken. Moet je eens kijken hoeveel topics er op HL zijn over het besparen op kosten die door andere MKB-ers in rekening worden gebracht. Is dit niet een typisch geval van de pot en de ketel met een Calimero-sausje? De MKB-er die niet op kwaliteit kan concurreren heeft ongetwijfeld problemen met deze manier van inkopen. De oplossing is toch eenvoudig: de MKB-er zal op iets anders dan prijs moeten concurreren. Eén oplossing is de afhankelijkheid van grotere afnemers uit de weg gaan, maar een andere oplossing is zorgen dat je echt meerwaarde biedt. Wat in ieder geval niet werkt is je als MKB-er in een afhankelijkheidspositie laten brengen. Ik ken genoeg 'zelfstandigen' die als je vraagt wat ze doen antwoorden in de lijn van 'ik ben zelfstandige, ik werk voor '. Die mensen zijn zo afhankelijk van een leverancier dat ze daadwerkelijk onderuit gaan bij de minste inkoopbesparing, omdat ze volledig afhankelijk zijn van die éne partij en daarbuiten niet of nauwelijks een netwerk hebben.

Heeft het niet te maken met een - kennelijk te laat - ingediende suppletie over 2012?

Dan weet je dat verkeerd. Er is niemand die jou verbiedt zelfstandig te werken.

Je mag geen contact opnemen met de klanten. Maar zoals je het weergeeft is het de klanten niet verboden met jou contact op te nemen. Problem solved. De relatie is toch al naar de knoppen.

Leuk dreigement, maar dat lijkt me nou niet heel handig, Een white-label constructie is juist opgezet om te voorkomen dat de werkelijke leverancier bekend wordt bij de eindklant (tot zover dat technisch mogelijk is natuurlijk). Als je de klanten rechtstreeks actief gaat benaderen dan zou dat zelfs een schending kunnen zijn van het vertrouwen dat de reseller mag hebben dat je je niet bekend maakt en niet met hun klantenbestand aan de haal gaat. Op die manier kom je wellicht juist zelf in de problemen door dit soort basale 'afspraken' niet na te komen. Derdenbeslag is iets wat op grond van de wet is toegestaan en vanuit dat licht is het ook toegestaan enig onderzoek te doen of de klanten van jouw klanten nog iets te betalen hebben. En uiteraard is dat niet leuk voor de reseller, maar dan moet de reseller zijn end of the bargain maar nakomen. Overigens is het mijn ervaring dat juist de goede uitleg van welke gevolgen dat derdenbeslag gaat hebben vaak bijdraagt aan een verbetering van het betalingsgedrag ;)

Begin eens met de reseller te melden dat als hij niet binnen zeven dagen betaalt, je de klanten aan gaat schrijven om direct aan jou te betalen.

Zonder concrete informatie is daar geen zinnig woord over te zeggen. En die concrete informatie kun je beter niet op een forum gooien, omdat je het risico loopt dat de tegenpartij meeleest, dus schakel een advocaat in. (gezien je leeftijd en inkomen vermoed ik dat je voor gefinancierde rechtsbijstand in aanmerking zult komen, dus de kosten zullen dan ook meevallen)

Welke leerdoelen uit hun opleiding gaan die scholieren bij jou bereiken?

Er is geen 'verkeerd bedrag': je vraag namelijk dat bedrag terug aan btw dat aan jou in rekening is gebracht, niet een ander bedrag. Dat het bedrag niet 21% over de waarde is boeit niet zo.

Het lijkt me duidelijk dat je die 500,-- in 2012 verwerkt.

Waarom? Er zijn genoeg faciliteiten zoals BBZ en WSNP. Waarom zou de overheid daar nog meer in moeten doen? De ondernemer heeft er toch zelf voor gekozen risico's te lopen? Omgaan met die risiso's is onderdeel van het ondernemer zijn. Wat ik overigens in mij praktijk te vaak zie, zijn ondernemers die een oplossing aangereikt willen zien, maar daarvoor niet diep willen gaan. Om het nog maar niet over de groep te hebben die gratis advies vanzelfsprekend vindt.

Maakt niet uit, want kennelijk wordt aan jou 2,19 BTW in rekening gebracht, dus die krijg jij terug.

Maar dat is nu precies het probleem: op het moment dat er sprake is van een mogelijke faillissementsaanvraag door een advocaat, dan moet je je wel zorgen gaan maken want de enige zekerheid dat een faillissementsaanvraag niet toegewezen wordt, is wanneer je 100% zekerheid hebt dat de aanvrager geen opeisbare vordering heeft. Het bijkomende probleem van een éénmaal uitgesproken faillissement is dat bij een verzet (indien het faillissement bij verstek uitgesproken is) of hoger beroep niet alleen heel korte termijnen gelden (respectievelijk 14 en 8 kalenderdagen na uitspraakdatum), maar dat dan ook alle daarna in beeld gekomen crediteuren een rol gaan spelen: bij een verzet of hoger beroep moet je namelijk aantonen dat met alle schuldeisers een afdoende regeling hebt getroffen. Je hebt helemaal gelijk dat lang niet elke aanvraag tot een uitgesproken faillissement leidt, maar er zijn ook veel faillissementen die onnodig uitgesproken worden. (overigens, maar dat geheel terzijde, is een veel gehoorde uitspraak van cliënten dat ze na een faillissement netto meer te besteden hebben, omdat ze gewoon in loondienst zijn gaan werken en het vrij te laten bedrag veel hoger is dan wat ze ooit als ploeterende ondernemer overhielden)

De curator wil dat weten omdat hij wil voorkomen dat de goodwill van de boedel weglekt doordat het personeel met werk verdwijnt naar derden.

Nu vertel je iets heel anders: 1. je liet je *wel* bijstaan 2. je zorgde dat het geld er was Dat is iets heel anders dan je niet al te veel zorgen te maken, want voor een faillietverklaring is een opeisbare vordering met daarnaast nog een andere, niet opeisbare, vordering voldoende. En er hoeft geen sluitend bewijs overgelegd te worden, want de norm is of het aannemelijk wordt gemaakt, niet of het buiten kijf staat.

Hoe goed bedoeld ook: dit soort foute adviezen zijn de verhalen waarmee de mensen een paar dagen later met een faillissementsvonnis (en een appeltermijn van 8 dagen) op mijn stoep staan.

Gewoon (laten) incasseren. Verstandig is om je correspondentie vanaf nu in overleg met je incassopartij te doen, zodat je geen steken laat vallen in de dossieropbouw. (Het is mijn ervaring dat in incassozaken waar de cliënt met ons de correspondentie afstemt het slagingspercentage stukken hoger is)

Dat zegt de wet: voorschot betalen, in beginsel op basis van het gemiddelde van de drie maanden ervoor:

Dat er bedrijven zijn die niet op tijd betalen, wil niet zeggen dat het toegestaan is. Er staat niet voor niets in de wet dat als het salaris nog niet bepaald kan worden op de betaaldatum, de werkgever verplicht is een voorschot te betalen.

Dat zeg ik: na afloop van de periode, dus direct na afloop van de periode is het salaris opeisbaar. (BW 6:38)

Dat klopt niet. Het salaris moet betaald worden op de eerste dag van de periode volgend op de periode waar het salaris betrekking op heeft.