Ab Bauer

Het aanpakken van de KvK (en de bedrijfjes waar het aan doorverkoopt) lijkt me een prima eerste case om de AVG op los te laten door de Autoriteit Persoonsgegevens. Niet alleen om te laten zien dat het de Autoriteit Persoonsgegevens menens is maar ook omdat de KvK een voorbeeldfunctie zou moeten hebben voor (startende) ondernemers.

Helemaal mee eens. Bij de verkoop van mijn bedrijf ook vele gesprekken gehad met 'professionele verkoopadviseurs'. Kost een vermogen en voegt vrij weinig toe. Precies als huizenmakelaars. Vragen de hoofdprijs voor een bord in de tuin en wat ongeïnteresseerde rondleidingen. Uiteindelijk komt het vooral op jezelf aan. Je bent zeventien jaar lang de kapitein van het schip geweest, dan kan die laatste stap er ook nog wel bij. Zo'n belangrijke beslissing in je leven wil je toch ook 100% zelf nemen lijkt mij? Ik zou beginnen met een lange vakantie om in alle rust zelf uit te denken waar je naar toe wilt met je leven.

Precies, aan de rand van de stad komt een enorme 'candy bar machine' waar je aan de achterkant als leverancier (groot of klein) je producten in kan proppen. Aan de voorkant glijden er Picnic bakjes langs waar je product na bestellen in valt. Daarna gaan de bakjes met een elektrische bezorgautootje de wijk in. Niet alleen voor de kleine ondernemer is dit iets om rekening mee te houden. Ook de grote merken moeten hun model aanpassen. Als je tegen je smart-assistent roept "Alexa, ik heb wc papier nodig" bepaalt Amazon welk merk er in het bakje komt. Dat lijkt me nogal een bedreiging voor de A-merken. Het wachten is op de Nederlandse Alexa, Siri of Cortana die voor ons de boodschappen gaat doen. Als Picnic dat voor elkaar krijgt zijn ze spekkoper.

Persoonlijk vind ik dit soort topics een stuk interessanter dan het zoveelste geneuzel over een Belasting regeltje. Smaken verschillen.

Of maatschappelijk zinvoller werk als bijvoorbeeld de Zorg. Ik denk alleen niet dat meneer Muller en de andere financiers daar veel voor voelen. Als we robotisering gaan belasten is het een stuk lastiger om 'filthy rich' te worden met je tech startup.

En dan komt de volgende vraag: Is het moreel een goed ding om mensen in ieder geval nog een baantje aan te bieden voor een paar honderd euro per maand. Of kiezen we voor de robo-picker?

Het hangt er ook vanaf wat voor 'inkomsten' je uit de app ontvangt. Het klopt dat 30% van het aankoopbedrag van de app naar Apple gaat. Maar misschien heb je ook nog inkomsten uit een maandelijks abonnement of laat je mensen via iDeal of creditcard afrekenen voor een (fysiek) product binnen de app. Daar betaal je soms 15% over, soms kun je het zo inrichten dat je Apple helemaal geen deel hoeft te betalen. Het is wel een uitzoekwerkje hoe je dit het voordeligst inricht en de regels veranderen regelmatig. Zoals Roel al zegt is het beste om er zelf een dag uitzoekwerk aan te besteden. Hou ook rekening met mensen die geld terug vragen omdat de app niet bevalt. Dit is een bekend lastig punt om te verwerken in je boekhouding en BTW aangifte.

De auteur van FTM schiet hier flink uit de bocht maar het Leed dat curator heet is er wel degelijk. Kern van het probleem is dat de curator officieel moet zorgen voor een nette afhandeling van de zaak maar tegelijk ook een beetje aan zijn/haar eigen boterham moet denken. Omdat een faillissement bijna per definitie een puinhoop is geen gemakkelijke taak. Een curator heeft vergaande bevoegdheden die door een ondernemer die met zijn rug tegen de muur staat al snel als chantage gezien wordt. De eerste les uit dit verhaal is dat je als ondernemer zo ver mogelijk uit de buurt van een faillissement moet blijven als dat maar enigszins mogelijk is omdat je al snel het stuur niet meer in handen hebt. Tweede les is dat 'handigheidjes' (zoals bv leeg achterlaten en doorgegaan met handelen vanuit een zustervennootschap) in negen van de tien gevallen weer net zo hard als een boomerang terug in je gezicht komen. Hou ondernemen simpel: Belazer je klanten, leveranciers en personeel niet. Volg de regeltjes als KVK briefjes op tijd insturen. Blijf uit de buurt van een bank en betaal je belasting netjes op tijd.

Haha, prachtige payoff voor een food delivery startup ;D

Dit is het onderliggend fenomeen waardoor moderne monster bedrijven als Amazon, Uber überhaupt zo groot kunnen worden. De maatschappij gaat naar een "U" vorm. Een kleine groep welvarenden bovenaan die voor welke klus dan ook een 'bediende' kunnen inhuren. Aan de onderkant een grote groep 'krabbelaars' die met flexibele *k*klusjes elke dag het hoofd boven water probeert te houden. Er tussenin zat vroeger de middeninkomens. Traditioneel de grootste groep maar die zie ik steeds meer verdwijnen. Een bezorger (Postbode) was vroeger een volstrekt normale fulltime baan, waar je met een gezin van kon leven. Ondanks dat de hoeveelheid te bezorgen spullen enorm is toegenomen is het beroep van bezorger duidelijk verschoven naar de onderkant van de U. Er zijn altijd mensen aan de onderkant geweest zul je zeggen. Maar in Amerika waar de meeste grote tech-spelers zijn ontstaan is de armoede enorm toegenomen de laatste decennia. Bedrijven als Amazon en Uber maken handig gebruik van dit leger aan krabbelaars die de autootjes rondrijden of orders picken. Tot het moment dat een nog goedkopere robot het overneemt.

Ik kan heus wel lezen, maar ik denk dat hij met "een gedecentraliseerd notarieel platform voor de derde wereld" toch kans loopt afgewezen te worden.

Misschien kan je zelfs daar niet terecht

Wel een apart verhaal dit. De bedrijfsactiviteiten die jij omschrijft lijken me helemaal niet zo bijzonder. Valt gewoon onder software ontwikkeling (of het nou met blockchain te maken heeft of niet) en het verbaast me dat een bank hier überhaupt naar kijkt. Bovendien zijn banken niet anti blockchain. Sterker nog, ze zijn er zelf ook volop mee bezig. Heb je in het verleden misschien een verdachte financiele transactie gedaan, zakelijk of privé? Update: na wat Googlen lijkt het idd bij meerdere aanvragen te spelen: In Sprout een verhaal over afgewezen bitcoin ondernemers. Is voor banken crypto het nieuwe porno?

Staat er niet in hoor. Bovendien heb ik in 2015 wel twintig NDAs getekend en ik vertel nergens over welke ik het nu heb. "Aan de haal gaan" is sowieso niet aan de orde. Ten eerste omdat klant er zelf mee is gestopt en we nu al drie jaar na oplevering zijn. Natuurlijk heb ik ten tijde van het project me verre gehouden van iets wat maar in de buurt komt. Bovendien is mijn versie écht anders. Maar daar kan je natuurlijk over van mening verschillen. Ik vind mijn idee een duidelijke twist aan het oude concept. Terwijl klant natuurlijk zegt dat het in de kern zijn concept is. Nog afgezien van dit concept is het voor mij een algemeen probleem. Ik maak voor klanten dingen maar wil af en toe ook eigen projecten doen. Door die tientallen NDA's uit het verleden (in de meest uiteenlopende branches) ben ik nu in een soort mijnenveld beland waarbij elke keer als ik met een eigen project bezig ben ik wel een NDA erbij kan halen die met wat moeite zijdelings met mijn project te maken zou kunnen hebben. Dat voelt niet fijn.

Dat is ook een goeie (en nog veel goedkoper dan een advocaat).

Bedankt Highio en Norbert voor de reactie. De NDA is zo ruim en wollig in taalgebruik dat je er alle kanten mee op kan. Daarom is het denk ik ook het beste om er een goede jurist of advocaat naar te laten kijken. Gaat me wat kosten, dus ik dacht ik vraag het eerst hier op dit forum. Een tweede ding is dat ik misschien wel een schop onder mijn kont moet hebben omdat mijn moreel kompas niet helemaal goed staat. Die zijn hier op HL altijd helemaal gratis... ;D

Vandaag de dag weiger ik ze pertinent, maar aan het begin van mijn carrière als programmeur was ik zo hongerig naar opdrachten dat ik elke NDA die ik voor mijn neus kreeg blind tekende. Zo heb ik in 2015 een NDA getekend, de opdracht binnengehaald en een mooie applicatie ontwikkeld. De klant is met het concept aan de slag gegaan, maar na nog geen jaar heeft hij het bijltje er al bij neer gegooid. Het concept was prima, alleen dacht hij dat hij er met weinig moeite wel 'slapend' rijk mee zou worden. Vorig jaar heeft hij de site offline gehaald en daarna heb ik er nooit meer wat van gehoord. Nu kreeg ik onlangs een geniale inval om een soortgelijk concept op te zetten (maar dan veel beter uitgewerkt). Mijn vraag is nu in hoeverre ik nog rekening moet houden met de NDA die ik getekend heb. Ik zie een NDA als een geheimhoudingsverklaring, die 'vervalt' als het product in de openbaarheid is gebracht (omdat het dan sowieso niet meer geheim is). Nu ben ik alleen bang dat als mijn concept een succes wordt, deze oude klant al snel op de stoep zal staan en gaan claimen dat ik zijn concept heb gebruikt en in de NDA heb beloofd dat niet (nooit?) te doen. Ik heb begrepen dat er meestal een termijn wordt genoemd waarna de NDA vervalt, maar in deze NDA staat geen termijn. Als iemand iets zinnigs kan zeggen over mijn kansen in zo'n situatie zou ik dat zeer waarderen. Mocht het gegarandeerd trammelant worden dan weet ik niet of ik er aan begin. Jammer, het is echt een leuk project maar ik wil niet elke nacht wakker liggen van deze NDA uit een ver ver verleden.

Maar is dat het probleem van de opdrachtgever? Lijkt mij juist dat de fietsbezorger moet zorgen voor meer dan één opdrachtgever.

Kan je je ook verzekeren tegen Bitcoin diefstal dan?

Een gevaar wat in de Bitcoins & Belastingen discussie nog weinig naar voren is gekomen: diefstal van je Bitcoins en hoe je dit bewijst aan de Belastingdienst. Uit een leuk artikel hierover: 1. How can I be 100% sure that I am the only one controlling a private key, at all times. You can’t. 2. How can I prove that I have lost the control over crypto value and that I am not liable for taxation on the lost funds. You can’t. Als ik het goed begrijp loop je dus een dubbel risico. Het verlies van je Bitcoins en vervolgens het probleem dat je dit niet kan bewijzen tegenover de Belastingdienst. 20 maart aanstaande is hierover ook een Meetup in Amsterdam (Blockchain regulations: Tax rules, privacy, illegal activities)

Natuurlijk is het een totaal andere divisie dan de gemiddelde (web)winkelier. Maar ik vind het toch interessant omdat dit soort grote spelers het hele speelveld veranderen. Die jongens die witgoed bij je op zolder sjouwen waren er vroeger ook al. Alleen waren ze toen in dienst van de dorpswitgoedwinkel. Ook niet te onderschatten is de beweging naar Fulfillment by Amazon, FBA. (of Coolblue, Picnic enz). Steeds meer webwinkels besteden dat helemaal uit. Hoe kun je je dan nog onderscheiden van de concurrentie? Daarom is het volgens mij wel degelijk relevant voor kleine bedrijven hoe dit soort mega-bedrijven zich gaan ontwikkelen.

TMG had ook diepe zakken toen ze in Hyves stapten. Wachten op de komst van Amazon voor Coolblue voelt een beetje als wachten op de komst van Facebook voor Hyves. Je kan je er wel op proberen voor te bereiden maar uiteindelijk weet je dat het lastig gaat worden.

Hoewel we iets verder zijn dan Clippy van MS Office, voelt praten met een chatbot nog steeds alsof je aan het praten bent met de dorpsgek. Maar het kan snel gaan en àls ze ons mensen door hebben duurt het niet lang voor ze ons ver, ver voorbij zijn. Ik hou zelf niet zo van het woord 'robot', maar je ziet de laatste jaren wel een explosie van algoritmes die duidelijk hun nut bewijzen. Zo heb je tegenwoordig een API die het succes van je creatieve uiting (bijvoorbeeld je Facebook ad tekst) genadeloos kan voorspellen. Nadeel hiervan is wel dat bijna elk marketing bureau dus kiest voor de meest slappe hap/clickbait teksten en plaatjes die je maar kan bedenken. De wereld wordt een stuk saaier zo.

Wow, over 'flinterdunne marges' gesproken... Voor mij is dit een accident waiting to happen. Wat als het eens een jaar tegen zit, bijvoorbeeld doordat Amazon in Nederland aan de slag gaat? Dan is er wel heel weinig reserve om de klappen op te vangen.

In zekere zin moet je ook wel een fool zijn om het echt anders te doen. Jeff Bezos kwam helemaal niet uit een retail traditie, Jobs kon niet programmeren en ik denk niet dat Travis Kalanick veel zelf achter het stuur van een taxi heeft gezeten. De mensen die zeggen "it can't be done" zijn meestal juist de experts van het 'wereldje', zoals de retail experts die het artikel hebben geschreven.