Bert.

Afleveren op jouw adres maakt je niet meteen importeur..... daar moet je wel wat meer voor doen, bijvoorbeeld een invoeraangifte. Inderdaad zal iemand invoerrechten en BTW moeten betalen maar wie dat is hangt of van wat jij met je kennis hierover hebt afgesproken. In dit scenario is het praktisch uitgesloten dat dit de eindklant is. Aangezien jij alleen verpakt/verzendt voor een vaste fee lijkt het niet meer dan normaal dat jouw kennis uit Thailand voor de invoer in de EU zorgt (via een douane expediteur / fiscaal vertegenwoordiger).

Dan is toch gewoon een kwestie van terug naar de dealer? Zoals Steven al schreef? In gebreke stellen, koop ontbinden etcetera.

Niet mijn core business, maar leasen is toch juist niet-kopen?

Vrachtwagen. Verder nog rekening houden met douane, invoerrechten, BTW en productaansprakelijkheid en waarschijnlijk ook nog wat regels m.b.t. verpakking en (product) hygiëne. Misschien ook de forumregels eens lezen, met name: Gebruik eerst de zoekfunctie De kans is groot dat je vraag al eens voorbijgekomen en beantwoord is. Gebruik daarom eerst de zoekfunctie om te zien of je daar je antwoord kunt vinden. Kun je het antwoord niet vinden of sluiten de antwoorden toch niet goed aan op jou vraag? Dan kun je alsnog kiezen een nieuw bericht te plaatsen. Gebruik eerst de zoekfunctie en Laat zien wat je zelf al het gedaan Een bekende uitdrukking is: Ondernemen is een werkwoord. Van ondernemers mag een flinke portie eigen initiatief verwacht worden. Laat bij het stellen van je vraag dus blijken wat je zelf al hebt gedaan om het antwoord te vinden en waar je vastloopt. Een bericht kan worden gesloten als de vraag eenvoudig zelf op te zoeken is.

De Duitse BTW is BTW bij uitvoer, de Noorse BTW is BTW bij invoer, dat zijn twee verschillende dingen.

Als jullie zelf exporteren factureren jullie aan de Noorse afnemer met 0%. Waarschijnlijk zal de dealer dan aan jullie inclusief Duitse BTW factureren, tenzij het in Duitsland ook mogelijk is met een dergelijke opdracht tot uitvoer te werken. Als de Duitse dealer exporteert factureert hij aan jullie 0%, op jullie verkoop aan de Noorse afnemer is dan geen BTW van toepassing.

Vanwege de DAP conditie is de Noorse klant de importeur, dient dus ook zelf de invoeraangifte regelen. Jij hebt zoende niets te maken met Noorse BTW. Dit heeft verder niets te maken met de uitvoeraangifte. De exporteur is degene die de uitvoeraangifte doet, dat hangt dus af van wat jij met de dealer hebt afgesproken.

Er zal dan toch eerst vastgesteld moeten worden of B in Noorwegen zaken doet die een BTW-registratie nodig maken. Hier kan zo geen antwoord op gegeven worden. Dit hangt af van wat er tussen A, B en C aan leveringscondities (Incoterms) is afgesproken, mat name welke van de partijen hier de exporteur is en welke partij de importeur in Noorwegen is.

De tas zal vast ingedeeld kunnen worden onder 4202 92, maar mijn opmerking had alleen betrekking op het juiste versus het goedkoopste tarief. Het is uiteraard mogelijk dat het juiste tarief het goedkoopste resultaat oplevert, in de praktijk komt het nogal eens voor dat er ten onrechte gekozen wordt voor het goedkoopste tarief.

Niet dat TS daar veel aan gaat hebben, die heeft niet eens een factuur....... Een (gewoon) Certificaat van Oorsprong is overigens een niet-preferentieel document en niet voldoende om verlaging van invoerrechten te krijgen. Het "juiste en goedkoopste tarief'" zijn twee verschillende dingen. bijvoorbeeld de boodschappentas, 2,7% is het goedkoopste tarief maar niet het juiste als de tas niet geschikt is voor herhaald gebruik en geen buitenkant van textiel heeft. Op een gewoon plastic tasje wordt 6,5% geheven, voor een dergelijk product het juiste tarief maar niet het goedkoopste.

Een EORI nummer is een registratie voor het doen (of laten doen) van douane-aangiftes, dat heeft niets te maken met het al of niet betalen van BTW bij invoer.

Nee, voor bedragen onder 6000 Euro mag de exporteur een verklaring opstellen zonder dat hij daarvoor een vergunning/registratie heeft.

Nu ging die opmerking over het verleggen van BTW door TS zelf met artikel 23, niet door de leverancier maar zelfs dat is niet echt onwaarschijnlijk. Bij een (ingeklaarde) levering door een niet-Nederlandse ondernemer aan een NL ondernemer met BTW nummer is deze verlegging zelfs verplicht (artikel 12 lid 3 WOB). Stel je voor dat een leverancier van buiten de EU/NL wel BTW zou berekenen, en deze vervolgens aan de NL fiscus zou moeten afdragen, terwijl de NL fiscus (zeker in het geval van een niet-EU leverancier) daar nauwelijks vat op heeft.....dat lijkt mij dan weer onwaarschijnlijk. Evengoed, mocht dit het geval geweest zijn (dus een DDP levering, wat op zich een logische verklaring zou zijn van het ontbreken van een rekening van UPS) dan zou dit moeten blijken uit de verplichte vermelding hiervan op de factuur die TS van zijn leverancier gehad zou moeten hebben. Maar die heeft-ie niet eens..... Ik ben het met je eens dat de meest voor de hand liggende mogelijkheid is dat er helemaal geen aangifte gedaan is, waarschijnlijk door een douaneverklaring met een te lage waarde op de doos.

Als je geen artikel 23 hebt mag je dit niet opgeven als verlegde BTW, maar dat had je zelf ook al begrepen. Kort antwoord, je hebt geen BTW betaald dus kan je dit niet in je aangifte opgeven. Als je ooit nog een factuur krijgt van UPS met BTW kun je die alsnog in je aangifte verwerken.

EXW betekent dat de verkoper aan zijn verplichtingen heeft voldaan als hij de goederen ter beschikking van de koper heeft gesteld. In dit geval bij jij degene die ervoor moet zorgen dat de goederen bij de verkoper opgehaald worden, in de Mexico de uitvoeraangifte gedaan wordt en de goederen verder naar NL (?) getransporteerd worden. De transporteur en zijn agent werken in jouw opdracht, als je niet tevreden bent over de uitvoering daarvan moet je dat met hen opnemen, niet met de verkoper. EXW wordt over het algemeen afgeraden bij internationale leveringen, deze vraag over (demurrage waarschijnlijk veroorzaakt door problemen bij de Mexicaanse douane?) toont weer eens aan waarom. Om het maar eens bot te zeggen, eigen schuld, als je geen totale controle hebt over jouw gedeelte van de levering (in dit geval dus zo ongeveer alles) moet je geen EXW afspreken maar minimaal FCA.

Tenzij er in het contract iets anders is afgesproken is, zijn op basis van de EXW Incoterm deze kosten (en risico) voor de koper. De verkoper hoeft in beginsel alleen een factuur te verschaffen, Alle overige documenten en informatie die de koper wil hebben zijn voor zijn rekening en risico (EXW clausule A10/B10).

Dat is een mogelijkheid........ Alleen de enige die daar antwoord op kan geven ben jij zelf, wij weten uiteraard niet wat jij met je leverancier hebt afgesproken. Heb je met je leverancier een leveringsconditie/Incoterm afgesproken? Waarom heb je geen factuur? Da's toch het minste wat je bij een internationale levering mag verwachten? Navragen bij de douane heeft weinig zin, die kunnen daar geen antwoord op geven, UPS is zoals ChinaTradeConsult al schreef hier de aangewezen persoon.

Nee, want je factureert toch aan je Nederlandse klant en niet aan de afnemer in België?

https://belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/nl/btw/content/welke-btw-mag-ik-aftrekken

Lijkt me dat je collega ondernemer er naast zit, tenzij jouw diensten zijn vrijgesteld van BTW.

Als jouw (Nederlandse) klant een Belgisch BTW-nummer heeft kun je met vermelding van dat nummer 0% factureren (Intra-communautaire levering), zo niet dan met Nederlandse BTW factureren.

Complexer en duurder dan het herkennen van foto's die FB en Google niet willen vertonen?? Zoals aanstootgevend materiaal waarbij zelfs foto's van kunstwerken worden geweigerd omdat er wat bloot te zien is. Dan speculeer ik ook maar even verder........

Dat lijkt me een advocaat met evenveel IT kennis als ik...... Facebook (en Google) hebben toch allerlei filters om inhoud die ze niet willen te onderscheppen. Dit soort advertenties maakt gebruik van foto's en namen van bekende personen, daar zou je toch een algoritme of zo op kunnen loslaten?

Lijkt me wat lastig, ik neem aan dat de samples bedoeld zijn om aan potentiële kopers te laten zien. Misschien is tijdelijke invoer een oplossing?

Een AGP is voor opslag van accijnsproducten onder schorsing, dus waarvan de Nederlandse accijns nog niet is betaald. Een geregistreerde geadresseerde mag accijnsgoederen ontvangen uit andere lidstaten maar moet dan vrijwel meteen aangifte doen en de accijns betalen. Eisen de gesteld worden aan een AGP (dat mag inderdaad niet in een woonhuis, wat met minimaal 10.000 liter ook niet echt praktisch is) gelden niet voor opslag van producten waarvan de accijns betaald is. Wat niet wil zeggen dat er vanuit andere wetgeving geen eisen gesteld kunnen worden (producthygiëne e.d.)