kuifje

Dat is mogelijk als je een hele dikke portemonnee hebt, en nog aan wat andere randvoorwaaarden voldoet. Over het algemeen kun je stellen dat je een product kunt beschermen op basis van zijn technische kenmerken door middel van een octrooi (het moet dan wel nieuw en inventief zijn) of door middel van een model (registered design) dat alleen de uiterlijke vorm beschermt. Voor een octrooi: reken op een paar honderd duizend Euro om bescherming te krijgen in (het grootste deel van ) de hele wereld. Voor een model weet ik het zo niet, maar het zal gauw in de tienduizenden lopen. Maar wat Ron ook zegt: Je moet beschermen waar je (denkt dat je) markt is. Zal nog steeds duur zijn. Uiteindelijk is dit een probleem waar velen mee worstelen. Er is maar 1 oplossing: Een businessplan maken (hoeveel ga ik verkopen voor welke prijs?) en inschatten of een bescherming aanvragen meer of minder onder de streep zal opleveren. Indien meer: dan doen. Indien minder: dan niet doen.

Bij mijn weten worden erfkwesties met een internationaal aspect geregeld volgens de wetgeving van het land waar de overledene zijn normale verblijfplaats had. Waar de erfgenamen wonen en welke nationaliteit zij hebben is volgens mij niet relevant.

Je zit in Europa/Nederland (neem ik aan), dus je moet kijken naar Europese/Nederlandse octrooien. Zolang je niet zakelijk actief bent in de US heb je niets met US octrooien/aanvragen te maken. Waar lees je dat een vervallen octrooiaanvraag later weer kan worden opgepakt? Volgens mij is dat niet mogelijk, niet in Europa en niet in de US, ik heb er in ieder geval nog nooit van gehoord (en al helemaal niet na 7 jaar). Maar de enige die je daar echt uitsluitsel over kan geven is een US octrooigemachtigde, dus een US patent attorney. Ik denk niet dat je in Europa iemand zult vinden met voldoende kennis van US octrooirecht om met 100% zekerheid te kunnen zeggen hoe het zit, maar zoals gezegd: het lijkt me sterk.

Houd er rekening mee dat het aanvechten van een octrooi gemakkelijk in de tienduizenden Euro's kan lopen. Dit moet namelijk (enige uitzonderingen daargelaten) via de rechtbank. Als het je in de toekomst kan tegenwerken, kun je ook in de toekomst nog wel actie ondernemen. Het heeft geen voordeel om dat sneller, ipv later, te doen (behalve dan dat je iets sneller zekerheid hebt). Voor een octrooi moet jaarlijks een instandhoudingsbelasting betaald worden. Het kan zomaar zijn dat op het moment dat je er last van begint te krijgen, de eigenaar al besloten heeft die belasting niet langer te betalen, zodat je er later geen last van hebt. Bij patenten komt het allemaal nogal op de details aan. Jouw uitspraken komen op mij wat tegenstrijdig over: Als je niet weet wat er in het patent staat kun je ook niet zeggen, niet eens vermoeden, of de toekenning terecht was of niet. En ook: als je niet weet wat er in staat, kun je niet bepalen of het je ooit zal storen. Als je wilt mag je me wel een priveberichtje sturen met het octrooinummer erin. Ik zal dan kijken of ik er iets zinnigs over kan zeggen. Wat bijvoorbeeld al heel belangrijk is: Nederlands of Europees octrooi?

Als hij het pand echt daadwerkelijk verkocht heeft, lijkt me dit eerder iets om met de nieuwe eigenaar over te spreken. Als ik het pand verkocht zou hebben (met de koper wetende dat er een huurder in zit) zou ik een versneld vertrek van de huurder niet meer als mijn probleem zien.

Tja, het beste kun je bij een octrooigemachtigde te rade gaan. Dat is vertrouwelijk. Toevallig ben ik er een. Waarom wil je het patent aanvechten? Als je er geen last van hebt, wat maakt het dan uit? Als hij echt een patent heeft, en dat tegen jou zou willen gebruiken, had hij dat al wel gedaan. In het algemeen is het enige wat je kunt doen een rechtszaak aanspannen om het patent te laten vernietigen. Als je geluk hebt zijn er misschien goedkopere of makkelijkere methoden. Het vergt een inhoudelijke studie met alle details op tafel om te beoordelen of je enige kans van slagen hebt. Is het een Nederlands patent? Of een Europees? Weet je zeker dat het is toegekend? Dat kun je nazien in het NL octrooiregister of het Europees octrooiregister. Wat er precies gepatenteerd is staat in claim 1 (en misschien nog in 1 of 2 andere claims) van het toegekende patent, nergens anders. Een product of proces dat ALLE kenmerken heeft zoals die in claim 1 staan is beschermd. Als een product of proces een of meer kenmerken in claim 1 NIET heeft, is het niet beschermd. Als een product of proces nog veel meer kenmerken heeft die niet in claim 1 vermeld staan is dat irrelevant voor de vraag of het product of proces bescherm is. Let op, dit is een benadering van de werkelijke situatie, geen sluitend of bindend juridisch advies, maar gewoon algemene uitleg om je op weg te helpen.

Ik denk dat het eerder iets anders is: De trend over de laatste tientallen jaren is dat informatie steeds beter en fijner en gedetailleerder beschikbaar is. Veel is inderdaad met een enkele muisklikken te vinden. Ik denk dat veel mensen daardoor denken dat ook hun specifieke geval met een enkele muisklik te vinden is, en niet (kunnen/willen) begrijpen dat er ook nog veel informatie is die pas na een grondige analyse door een specialist gegeven kan worden. Het is niet zozeer egoisme of geen moeite willen doen om een ander te bedanken, maar eerder verwendheid/luiheid en een blinde vlek voor de moeite die anderen doen. Maar goed, slechts mijn mening

Dat er vele legale goedkope licenties zijn, geloof ik meteen. Maar er zijn er ook veel met een luchtje eraan. Het probleem is dat je als gemiddelde gebruiker niet weet of het legaal is, die licentie die je voor een lage prijs krijgt. Het tweede probleem is dat, zelfs als het legaal is, die softwaremaker daar een andere mening over zou kunnen hebben en ineens de boel kan deactiveren. Dan kunnen jij en de verkoper, wel in koor roepen dat het legaal is, maar dat horen ze in Silicon Valley toch echt niet. Microsoft kan misschien op basis van IP adres die volume-licenties niet detecteren, maar ze kunnen wel op andere manieren (desnoods met een onderzoeksbureau) onderzoeken of die gebruiker wel bij die organisatie hoort, en zo niet, dan kunnen ze je pakken en maken ze je tot voorbeeld, en hoe harder je protesteert, tot aan tweakers of nu.nl aan toe, hoe liever ze het hebben. Ze willen niet per se jou pakken, ze willen de gemiddelde inkomsten per gebruiker omhoog brengen. Het zal ongetwijfeld niet mogen van de licentievoorwaarden om volumelicenties of OEM licenties los door te verkopen. En het zal ongetwijfeld technisch goed werken. Bijna altijd, maar net niet helemaal. Je kunt dus eigenlijk als ondernemer het risico niet nemen om al te veel te knoeien met licenties: Als de potentiele schade maar groot genoeg is voor je bedrijf laat je het wel uit je hoofd om risico's te nemen. Ze zouden hun pijlen maar eens op jou richten, dat risico kun je niet nemen. Op zich zit daar misschien wel een verdienmodel in: een kwaliteitslabel/dienst die garandeert, met de nodige miljoenenverzekeringen, dat een goedkope licentie blijft werken.

Voor octrooien ben ik een expert. Voor andere intellectuele eigendom aspecten heb ik meer dan gemiddelde kennis en interesse, maar ik zou mezelf geen expert noemen. Wat ik wel weet, en wat veel mensen zich niet voldoende realiseren, zijn drie dingen: 1) In principe mag alles, tenzij er een wet is die zegt dat het niet mag, en die wet moet meestal nauw geinterpreteerd worden. Dus je moet al echt duidelijk een wettelijk-gegeven recht hebben om die ander te verbieden. Dat het tegen je gevoel van eerlijkheid ingaat is niet voldoende. 2) De wet die je bepaalde rechten geeft, is (vrijwel altijd) een nationale wet. Jouw rechten strekken zich dus niet zomaar uit tot het buitenland. Met buitenlandse aspecten, zelfs al is het intra-EU, wordt het een heel stuk complexer. Dat iets in NL niet mag, betekent niet dat hetzelfde in Belgie of Duitsland niet mag. Niet perse omdat de wet zoveel anders is, maar omdat je eigen poten om op te staan veel dunner zijn. 3) Veel vragen die voorbij komen zijn sowieso grijs gebied. Dat betekent dus dat je nooit zeker bent van een uitkomst, zelfs al leg je een ter zake kundige jurist alle details uit en factureert hij tienduizenden euros's.

Ik zie nog niet direct in hoe je ze buiten NL iets kunt maken op basis van een NL handelsnaam. In NL... ja misschien. Maar ik zou voorzichtig zijn. Ik kan me voorstellen dat als jij ze in NL aanpakt, dat zij je in andere landen (die voor jou misschien belangrijker zijn dan NL voor hen is) gaan aanpakken. Goed laten adviseren, want zeker vanwege het internationale aspect zou het zomaar een can of worms kunnen zijn die je open maakt. Veel hangt natuurlijk ook af van de bedragen die ermee gemoeid zijn.

Of dat er in zit of niet weet ik niet. Misschien wel, maar dan zou je net het juiste antwoord moeten geven dat de andere partij laat besluiten om niet door te zetten. Ik kan niet adviseren welk antwoord dat is. Natuurlijk helpt het als de vraagsteller een goed overzicht heeft van hoeveel en naar welke landen er verkocht is, en hoeveel mensen de website gezien hebben, dat soort dingen. Maar wat doe je er mee? Als je zegt tegen de andere partij: Het waren er maar 5 van 5 Euro per stuk kan het zijn dat de andere partij denkt: ' ach, niet de moeite om er achteraan te gaan' , maar het kan ook dat de andere partij denkt: 'ha, een bekentenis, nu kan ik de 1000 Euro advocaatkosten recoveren'. Je weet ook niet of er echt inbreuk is geweest, of dat de andere partij dit alleen maar onterecht denkt, of zelfs alleen maar speculatief beweert. Je weet niet of het IE recht (TS noemt het een patent, maar ik denk dat ik vaker een merk of model (foutelijk) een patent heb horen noemen dan een echt octrooi, dus dat zegt niets) geldig is of vernietigbaar. Je weet, kortom, niet hoe sterk de andere partij staat, (en erger nog: hoe sterk dat de andere partij DENKT dat hij staat), en hoe sterk je zelf staat. Dat moet dus bestudeerd worden en dat is ook specialistenwerk. Er zijn misschien wel mogelijkheden om er met weinig of geen kosten vanaf te komen, als je de juiste aanpak kiest, maar die juiste aanpak zal grotendeels speculatie zijn (double-guessing van de zetten en de gedachten van de andere partij) en geluk als je de juiste benadering kiest. Dat terwijl de foute benadering het alleen maar erger zal maken. Met wat studiewerk door een kundige jurist vergroot je de kansen op success enigszins, en verklein je (in grote mate) de kans op blunders. Maar ook dan blijft het gokken en afwachten wat de optimale strategie (=met zo weinig mogelijk gedoe ervan af zijn) is. Daxto heeft wat mij betreft gelijk: er zijn veel details van belang (of misschien van belang) en een goed advies kun je per definitie niet op een forum krijgen. Is natuurlijk denkbaar, maar het zal wel internetverkoop zijn, dus dan is de kans daarop nogal klein. Maar dan kom je bij vragen als: wie is de andere partij? Een grote speler of een losse importeur? Gaat het alleen om Belgie of breder (een Belgische advocaat kan immers best inbreuk in vele landen onder de aandacht van de inbreukpleger brengen)? Hoe zit de relatie tussen de advocaat en de tegenpartij (is dit een adhoc opdracht om TS aan te vallen, of heeft de advocaat een staande opdracht om inbreuk op te sporen en blafbrieven te sturen)? Is het een algemene advocaat die eens een inbreukzaakje doet, of is het een gespecialiseerde IE advocaat? En dat is dus al het begin van studiewerk. TS heeft grosso modo verschillende opties: niets doen en hopen dat het probleem weggaat open kaart spelen en hopen dat het probleem weggaat alles betwisten en hopen dat het probleem weggaat inhoudelijk bestuderen en een goede verdediging (laten) maken Al deze opties hebben nadelen/risico's.

Er zitten nogal wat aspecten aan deze zaak. Het kan zijn dat je inbreuk pleegt/pleegde, het kan ook zijn van niet, dat kunnen wij niet beoordelen. Dat die advocaat dat beweert, wil nog niet zeggen dat dat zo is. In ieder geval is het verstandig dat je met deze producten gestopt bent. Maar.... de benadeelde partij zal nog wel de schade uit het verleden wegens de (vermeende) inbreuk vergoed willen hebben. Het is gebruikelijk in Belgie dat een advocaat van de andere partij die gegevens vraagt (leveranciers, klanten, aantallen, etc) in een vroeg stadium. Of je hier in meegaat moet je zelf weten. Als je veroordeeld wordt wegens inbreuk, zal de rechter verlangen dat je die gegevens levert (dat is in Nederland ook zo). Wat Rijder42 schrijft (Waarschijnlijk niet, maar dan zal jij zelf verantwoordelijk gehouden worden voor de inbreuk. Nu is er een kans dat de advocaat de leverancier aan wil pakken in plaats van jou persoonlijk) is mogelijk correct. Wat ChinaTradeConsult schrijft (De reden dat ze een inkoopfactuur willen is, dat ze willen weten wie ze de rekening moeten sturen. Als je een factuur van een Europese leverancier stuurt, zullen ze hem aanpakken en hem de rekening sturen. Stuur je niks, zullen ze een proces tegen jou beginnen en dat kost dan weer extra.) kan waar zijn maar ik geloof het niet. Er is een KANS dat de advocaat je leverancier wil pakken. Maar ik denk eerder dat de advocaat ook wil pakken wie hij/zij kan. Jou, en als het meezit nog een een leverancier van jou. Voor je eigen verantwoordelijkheid voor de inbreuk maakt het echter niets uit: Jij hebt (mogelijk, nog te bewijzen natuuurlijk) inbreuk gepleegd , en of je nu wel of niet een leverancier noemt, wel of niet binnen de EU, maakt daarbij niets uit. In eerste instantie gaat de advocaat achter jou aan. Als er daarbij nog een ander in beeld komt die hij kan aanpakken zal hij dat ook doen, maar ik geloof absoluut niet dat hij jou met rust zal laten als je de gegevens van de leverancier geeft. Die twee dingen zijn niet gerelateerd (behalve heel misschien als hij denk dat jij een kale kip bent waar toch niets te halen valt). Een interessant aspect is wel dat het een Belgische advocaat is. Dat zou kunnen wijzen op een inbreuk in BElgie (maar dat hoeft niet perse). Is je bedrijf in Belgie gevestigd? Heb je geleverd aan klanten in Belgie? Of spreekt die advocaat je aan op inbreuk in meerdere landen. Ik (en ik denk niemand hier op dit forum) kan je niet direkt adviseren wat je zou moeten doen. Dat hangt namelijk grotendeels af van de intenties van de andere partij: bluft die andere partij mbt inbreuk of niet? Wil die andere partij jou alleen angst aanjagen of desnoods naar de rechter gaan? Om hoeveel geld gaat het? Het hangt ook af van jou: Ben je bereid te vechten of niet? Misschien zal het probleem vanzelf weg gaan, misschien niet, dat kan niemand voorspellen. Ik denk dat je actie moet ondernemen, en zelf een Belgische advocaat in de hand moet nemen. Wat je in ieder geval NIET moet doen, in mijn optiek, is zelf antwoorden. Daarmee kun je gemakkelijk de zaak erger maken. Zoals Rik ook zegt: waarom niet de gegevens van je leverancier geven? Ik zie daar ook niets mis mee. Maar ook dat doe je beter in overleg met je eigen Belgische advocaat dan op eigen houtje.

Octrooi/patent zal niet kunnen: Dat kan alleen voor een product dat nieuw en inventief is, en dat dus nog nooit, nergens, niet in Nederland, niet in Canada, en niet in China, openbaar gemaakt is. Hoeveel medewerking van de ontwerper/rechtenhebbende/producent je ook hebt, dat zal dus niet lukken. Voor het overige: je vraag 'mag wat ik wil?' kan ik niet beantwoorden. Ik weet gewoon te weinig van merkenrecht af om dat te kunnen zeggen. Als je iemand er naar wilt laten kijken moet je een merkengemachtigde of een advocaat/andere jurist die in merken gespecialiseerd is naar je specifieke geval laten kijken. Over het algemeen is de vraag 'mag dit?' sowieso niet zo gemakkelijk te beantwoorden. In principe mag in een vrije democratische rechtsstaat alles, tenzij er een specifieke reden is dat het niet mag. Wat een specialist ter zake doet is het afchecken van de 5, of 10, of 20 of 100 (afhankelijk van hoeveel je wilt betalen) meest voorkomende redenen dat iets niet zou mogen. Normaal gesproken zal die specialist dan ook niet zeggen: ' het mag', maar hoogstens: ' ik zie geen redenen dat het niet zou mogen'. Op dit forum kan er dus ook niemand zeggen: ' het mag' , zeker niet met de beperkte achtergrondkennis die je geeft en zonder uren (of tientallen uren) durende studie. Ook de door jouw genoemde instanties (gemeenten, het RDW, VWS en CIBG) kunnen en zullen niet zeggen ' het mag'. Ze kunnen hoogstens negatieve redenen aangeven, dus redenen waarom het niet zou mogen, en die zijn dan door jou zelf, als ondernemer, te beoordelen of ze van toepassing zijn. Dit klinkt allemaal theoretisch en wat flauw, maar het is wel van toepassing. Namelijk, waarom stel je de vraag of het mag? Waarom twijfel je daaraan? Waarom zoek je naar bevestiging dat wat je wil doen toegestaan is? Met andere woorden: heb je concrete redenen om te geloven dat het niet mag? (dan kun je het beste die concrete redenen door een specialist laten onderzoeken). Of wil je gewoon de opinie van anderen over de risico's? (daar is op zich niets mis mee, maar de antwoorden zullen dan ook slechts opinies zijn).

Zo zie je maar, dat marge verschillende dingen kan betekenen. Geen wonder dat TS de berekening niet kon maken. Ik denk dat het te maken heeft met hoe je er in staat: Als je vrijwel onbeperkt voor een constante prijs kunt inkopen, en je winst vooral bepaald wordt door hoeveel je verkocht hebt, zoals in de horeca, dan zeg je: 1000 omzet, 700 inkoop, dus 300 'marge' dus 30%. Als je maar beperkt inkoopt (zeg: 10 modieuze broeken), en vooral moet proberen al die units te verkopen voor zoveel mogelijk, dan zeg je eerder: 700 inkoop, 300 marge, dus 43%. Misschien niet helemaal 'logisch' en exact, maar ik zie beide als verdedigbaar

Ik zou zoiets (zo'n inslag) de 'marge' noemen, maar goed, what's in a name.

Maar je kunt SAS toch niet verwijten dat de alternatieven vol zitten/dat er in het algemeen weinig aanbod is? De situatie dat een leverancier niet kan leveren is, in het algemeen, nu eenmaal onderdeel van het zakenleven.

Draai het eens om: waarom zou het niet mogen? In een vrije westerse rechtsstaats mag alles, tenzij er specifieke redenen zijn waarom het niet zou mogen. De enige reden die ik kan bedenken is auteursrecht. Maar auteursrecht krijg je alleen op een specifieke uitwerking van een concept, niet op de onderliggende ideeen. Zo mag je best verhalen schrijven over een tovenaarsleerling die naar een tovenaarsschool gaat en met een paar vriendjes allerlei avonturen beleeft. Maar als je hem Perry Hotter noemt, en hij woont bij een boosaardige oom en tante en je J.R. Wolking als pseudoniem gebruikt.... tja, dan wordt het anders. Natuurlijk is het advies goed om MET DE DETAILS van het geval een specialist te raadplegen, maar het zou mij verbazen als het niet zou mogen. Hierbij moet je risico en kosten afwegen. En het kan zomaar zijn dat ' gewoon doen' de meest optimale optie is. Er mag meer dan mensen over het algemeen denken. En wat betreft bronnen noemen: Is wel zo netjes, maar hoeft zeker niet. Wat je wilt mag of mag niet, en bronvermelding verandert daar niets aan. Het feit dat het concepten uit je eigen proefschrift (ipv een proefschrift van een ander) betreft kan misschien je positie zelfs nog versterken als er ooit een geschil zou komen, maar nooit verzwakken, maar het meest waarschijnlijke scenario is volgens mij dat het niets uitmaakt of het uit je eigen proefschrift of uit een andere bron komt. Ik weet wel het een en ander van Intellectuele Eigendom in het algemeen, maar niet specifiek van Auteursrecht, dus ik ben trouwens zeker niet de deskundige die je zoekt.

Ik kom in mijn bedrijf dit soort vragen regelmatig tegen bij mijn klanten. Het is absoluut waar dat het veel werk is, en een deel geluk, om de juiste persoon te vinden en daar een eerste betekenisvol contact mee te leggen. Als je te hoog mikt wordt je genegeerd, als je te laag mikt verspil je je energie (maar wie weet, een van die lagere mensen maakt over een half jaar misschien wel een promotie, dus positieve respectvolle contacten zijn altijd goed). Het is ook waar dat persoonlijk netwerken een stuk beter werkt dan een vage email, en daar moet je dus tijd en geld in steken, met een beetje pech in het begin met heel weinig zichtbaar resultaat. Als je al een paar jaar actief bent, dan zou je, zoals Twabla opmerkt, toch al een begin van een netwerk moeten hebben. Dan zit je aan de tweede horde: hebben ze wel interesse? Ze hebben daar laboratoria vol met knappe koppen met ervaring zitten, de kans dat je echt een bijzonder product hebt waar ze zelf nog niet aan gedacht hebben is klein. Maar die kans ook niet onbestaande, er zijn genoeg kleine spelers die dingen doen waar grote spelers steken laten vallen vanwege interne politiek, kritische massa, waan van de dag, etc., en die dan vroeg of laat worden opgekocht. Maar je moet er niet op rekenen dat je een NDA getekend krijgt, zoals Hans stelt. Wat dat betreft is het heel goed dat je octrooien hebt. Dan kunnen ze namelijk je idee niet van je afpakken. Ja, wellicht, als ze echt willen, zouden ze er omheen kunnen werken, maar meestal is dat meer moeite/risico voor hen dan gewoon de zak met geld open trekken, dus dat zie ik niet al realistisch risico (zeker niet als je octrooien hebt). Het kan natuurlijk, maar dat zou niet mijn grootste zorg zijn. Ik zie in deze thread ook een aantal berichten die kant op gaan dat mensen je daarvoor waarschuwen, en er zijn ongetwijfeld een paar verspreide cases te vinden van mensen die zich verkeerd behandeld voelen, maar ik heb redelijk wat met multinationals gewerkt, en dat soort dingen nooit gezien. Vergeet niet: ook daar werken gewone mensen die tevreden naar huis willen gaan, niet met het gevoel dat ze iemand opgelicht hebben. En wie weet heb je nog wel 10 ideeen, dus als ze je bij het eerste idee al proberen op te lichten lopen ze ook die andere 9 mis, dat risico gaan ze niet nemen. Ik heb eens heel snel gegoogled. En ik vond METEEN dit: https://www.reckitt.com/terms-and-conditions-for-innovation-form/ Ze hebben bij Reckitt dus een gestroomlijnd proces om ideeen in te dienen. Ik hoop oprecht dat je dit al wist. Goed, waar het gewoon op neer komt: je moet er veel werk in steken, en dan nog blijft het zoeken tot je een ingang hebt, en dan nog kan het heel goed dat ze eerlijk geen interesse hebben in je product. Het is ook goed mogelijk dat je het verknoeit nadat je de ingang hebt gevonden: een realistisch scenario is bijvoorbeeld dat tijdens een eerste of tweede overleg ze er achter komen dat je eigenlijk niets van shampoo maken weet. Dan is er een risico dat ze je niet serieus nemen en verder contact afkappen, al is je product nog zo goed, omdat ze bang zijn dat je niet aan alle formulatiecriteria (veiligheid, beschikbaarheid ingredienten, kosten, lange-termijn stabiliteit van ingredienten, compatibiliteit met verpakkingsmaterialen, industriele maakbaarheid, inbreuk op octrooien van anderen) gedacht hebt en dat ze opnieuw het hele ontwikkeltraject moeten doen. Kortom, er kan idioot veel misgaan, binnenkomen is slechts stap 1. Maar goed, daar ben je ondernemer voor.

Ik weet er niet het fijne van, want ik gebruik een dergelijke constructie niet, maar ik weet dat in Belgie er veel gespeeld wordt met het prive aankopen van het blote eigendom, en het zakelijk aankopen van het vruchtgebruik. Op die manier kun je onderhoudswerken, nieuwe inrichtingen, etc zakelijk afschrijven, en toch prive profiteren van de waardestijging. Of zoiets, zoals ik zeg weet ik de details niet. Misschien kan dat een opening zijn voor een constructie die ook in Nederland kan werken?

Ik had wel aan auteursrecht gedacht, maar als de vraagsteller schrijft 'Het idee/spel is 90% technisch' dan dacht ik eerder in de richting van een lasergame of zo. Ik had altijd begrepen dat juist bij de TV formats het eerder een kwestie is van onderling respect en conventie dat je ze niet overneem dan dat de bescherming nu zo sterk is. Google maar eens wat rond die bescherming is vrij smal. Ja, het is theoretisch mogelijk dat die andere partij op basis van het auteursrecht een rechtszaak start. Maar dat wordt dat zeker geen gegarandeerde winst voor de andere partij, en een hele dure rechtszaak. Nog even een aanvulling op de input van Michiel en het antwoord van de vraagsteller er op: De vraagsteller heeft het niet goed begrepen. Als de prioriteitsdatum maart 2019 is, en ze hebben uitgebreid naar een PCT aanvraag (dus met een WO nummer), dan is die in Sept 2021 gepubliceerd en dus al gemakkelijk te vinden. Dat 'even de laatste maanden afwachten' hoeft dus niet als die PCT aanvraag er niet is. (Sowieso lijkt het me zakelijk onverstandig om te wachten alleen om de theoretische kans dat er een octrooiaanvraag zou kunnen bestaan. Die kans is er altijd en dan kun je dus nooit iets doen. Bovendien moet de octrooiaanvraag dan ook nog maar toegekend worden, en je moet er dan ook nog niet technisch omheen kunnen, anders is die octrooiaanvraag geen, of een insignificante, hinderpaal. Maar goed, dat is een keuze van de ondernemer natuurlijk Wat misschien ook niet vergeten moet worden: De aanvrager kan een Europese octrooiaanvraag ingediend hebben (dat heeft hij blijkbaar niet) of een PCT aanvraag (nog te checken door vraagsteller) maar de aanvrager kan ook een nationale Nederlandse (of Duitse of Belgische of Britse of...etc) octrooiaanvraag hebben ingedien. Vergeet dus niet om die ook te checken. Wat vraagsteller ook niet moet vergeten, als

Het enige wat je kunt doen is goed (laten) checken of ze inderdaad niets hebben in Europa, ook geen nog-niet-toegekende aanvraag. Als ze inderdaad niets hebben ingediend in Europa, zijn ze te laat. Niemand (ook zij zelf niet, en ook jij niet) kan een octrooi krijgen op iets wat al openbaar bekend is (en dat is het uit het Canadese octrooi). Ook is een spel octrooieren in Europa vrijwel onmogelijk, dus het verbaast me op zich niet dat ze niets zouden hebben.

Normaal gesproken worden octrooien aangevraagd via een octrooigemachtigde. Dat is iemand met een juridische EN een technische opleiding die gespecialiseerd is in octrooien, en die jou vertegenwoordigd in de procedure. Een advocaat is minder gebruikelijk, maar die mag het strict genomen ook doen namens jou. Er zullen ongetwijfeld wel 1 of 2 advocaten zijn die zich specialiseren in octrooiaanvragen, maar ik ben er nog nooit een tegengekomen, tenminste niet in NL en BE. Dus dat lijkt me niet de ideale route. Wettelijk gesproken mag je het zelf doen, dus je hoeft niemand in te schakelen. Het probleem is: Je kunt het niet zelf. Zonder jaren ervaring kun je NIET een octrooiaanvraagtekst schrijven die effectief bescherming geeft. Onmogelijk. En dan heb ik het nog niet over de rest van de procedure, en de keuzes die daarbij te maken zijn en deadlines die daarbij te respecteren zijn. Ik ben octrooigemachtigde, en nu zul je misschien denken: 'die zegt dat om zichzelf omhoog te praten of zijn diensten te verkopen', maar dat is echt niet zo. Velen kunnen het leren om goede octrooiaanvragen te schrijven en om die goed te verdedigen, zoals ook velen kunnen leren om veilig een blindedarmoperatie te doen, maar zonder opleiding en enkele jaren ervaring: Geen schijn van kans dat je effectieve bescherming krijgt. Kortom: zelf doen is de grootste fout die je kunt maken. Dan krijg je oftewel niets, oftewel, in het beste geval, schijnbescherming. Maar om antwoord op je vraag te geven: een octrooi vraag je aan bij de overheidsafdeling die daarvoor wettelijk aangewezen is door de betreffende overheid. in NL: octrooicentrum Nederland, in Belgie de Dienst Intellectuele Eigendom, in Europa het Europees Octrooibureau en de Verenigde Staten het USPTO.

Volgens de ICANN procedure moet er aan drie voorwaarden voldaan zijn voor een domeinnaam moet worden overgedragen: 1) The domain name is identical or confusingly similar to a trademark or service mark in which the complainant has rights; 2) The registrant does not have any rights or legitimate interests in the domain name; and 3) The domain name has been registered and the domain name is being used in "bad faith" 1) dat zie ik wel. 2) Als jullie een eigen business in die producten hebben, heb je echt wel een legitimate interest. 3) Bad faith: absoluut niet, jullie hebben immers een overeenkomst om dat product te kunnen verkopen. Pas als de producent de reseller agreement opzegt (en jullie het product niet op legale wijze ergens anders kunnen inkopen) voldoen jullie niet meer aan 2 en 3 Het grote gevaar, zo lees ik links en rechts, is de soms slechte kwaliteit van de beslissers. Kortom: mijn inschatting is dat je het niet eens hoefde te vragen of melden, het is none of their business of jij die domeinnaam gebruikt om hun producten te verkopen. En zolang de reseller agreement in stand blijft zouden zij normaal gesproken de naam niet kunnen opeisen (behalve dan door fouten in de toepassing van de regels door de beslissers) [En zelfs als de reseller agreement opgezegd wordt, en je gewoon stopt met het gebruik van de domeinnaam (maar hem wel in bezit houdt), kunnen ze hem volgens de regels niet afpakken, want dan krijgen ze punt 3 nooit rond]

Verwarringsgevaar is slechts een secundaire factor in de bepaling van de kwade trouw. Lang niet beslissend, niet de ene kant op en niet de andere kant op. Dit is lang niet beslissend. Je vergeet de laatste en moeilijkste stap: aannemelijk maken dat de andere partij andere, oneerlijke bedoelingen had. Als de andere partij stelt: 'Ik wil alleen mijn eigen producten/diensten beschermen door middel van mijn merk, verder heb ik geen onderliggende bijbedoelingen' dan is dat aan jou om het tegengestelde te bewijzen. Ik zie in het verhaal van TS geen enkele aanleiding om registratie te kwader trouw aan te nemen. Het enkele feit dat er reeds iemand anders is met dezelfde handelsnaam is ruim onvoldoende reden om dat te stellen, daarvoor moet er veel meer aan de hand zijn. Het feit dat de andere partij ook op gewone wijze zakelijk actief is (en niet probeert de TS af te persen), is juist een tegenindicatie daarvoor.

Ik lees op HL wel vaker over nietigheid wegens kwader trouw. Dit is in theorie mogelijk, maar is lang niet vanzelfsprekend. Kwader trouw moet wel degelijk bewezen worden, het is niet 'vanzelf' aanwezig als de handelsnaam eerder was dan de merknaam. Bij een inbreukzaak is dit zo, maar bij een nietigheidsverzoek wegens 'kwader trouw'? Ik twijfel daar sterk aan. En daar is NOG een hogere bewijslast voor nodig dan een merkregistratie te kwader trouw. En welke handeling in strijd met de handelsnamenwet heeft de andere partij daardwerkelijk gedaan? Het is leuk om te bluffen, en wie weet werkt het, maar volgens mij zijn de mogelijkheden die je noemt eerder theoretisch-juridisch dan praktisch bruikbaar.