prinsrachid

De bijtelling geldt per auto en per type gebruik. Als je dus een auto terbeschikking stelt voor een maand zonder privégebruik (of minder dan 41 km), zelfs met een verklaring en een sluitende kilometerregistratie, dan is de bijtelling 0. Op het moment dat je een andere auto ter beschikking stelt waarmee wel (meer dan 333 km) privé wordt gereden, dan geldt de bijtelling voor die desbetreffende maanden. Er is sprake van bijtelling als er met een auto meer dan 500 km privé wordt gereden. Maar dat moet je tijdsevenredig berekenen. Je krijgt dus geen bijtelling over het hele jaar over een auto waarmee maar één maand en bovendien niet privé is gereden. Voor de auto vanaf mei is er wel bijtelling, want de persoon gaat waarschijnlijk van mei t/m december (= 8 maanden) meer dan 333 km (= 8/12 van 500 km) privé rijden. Je kunt ze trouwens beiden in de loonadministratie opnemen, maar de bijtelling van de eerste zal dan op basis van gebruik en de verklaring dan alsnog 0 zijn.

Lijkt me niets mis mee. Geen privégebruik betekent geen bijtelling.

Ik wil graag een nuancering aanbrengen. Ik denk namelijk dat je gevoel juist is, dat het fiscaal voordeliger is om je DGA loon zo laag mogelijk vast te stellen en de rest als dividend uit te keren. DoorHet omslagpunt ligt dus zeker niet pas bij 70.000 euro, maar eerder bij 20.000 euro. Door de afbouw van de heffingskortingen bij hogere inkomens is de belasting over je salaris áltijd hoger dan over dividend. Maar desondanks heeft je accountant gelijk. Het loon heb je contractueel al vastgelegd, en bovendien heb je dat volledige loon nodig voor persoonlijke uitgaven. Hoewel het mogelijk is om je eigen loon te verlagen, is het waarschijnlijk onzakelijk. Je bent namelijk je eigen werkgever. Als het slecht zou gaan met de onderneming kan ik me voorstellen dat een werkgever en loonsverlaging zou kunnen voorstellen voor het behouden van werkgelegenheid. Maar of je daar als werknemer dan mee akkoord zou gaan is, is onder normale omstandigheden nihil, zeker als je vervolgens moet interen op spaargeld en/of afhankelijk bent van dividend. Maar verder verwacht de fiscus ook een bestendige gedragslijn die niet is ingegeven door het behalen van fiscaal voordeel.

Let op dat je bij 90% of meer zakelijk gebruik geen keus hebt. Dat móet de auto voor de inkomstenbelasting zakelijk worden aangeschaft. Voor de omzetbelasting maakt het niet uit en staat de keus los van die voor de inkomstenbelasting. Je kunt ervoor kiezen om de BTW niet terug te vragen (dus privé voor de BTW). Maar je kunt ook alle BTW gewoon terugvragen (dus zakelijk voor de BTW), maar je zult aan het eind van het jaar wel moeten corrigeren voor eventueel daadwerkelijk privégebruik (of een forfaitair bedrag van 1,5% van de cataloguswaarde).

Hmm...die zin is mijns inziens wat vaag geformuleerd. Het is inderdaad zo dat je de BTW wellicht kunt terugvragen, zoals ik aangaf, maar niet automatisch en niet onvoorwaardelijk. En niet zoals in de inkomstenbelasting. Bij de inkomstenbelasting kan het automatisch zodra je ondernemer bent voor de inkomstenbelasting en is de aanloopfase beperkt tot 5 jaar. Bij de omzetbelasting kan het met goedkeuring van de fiscus zodra je ondernemer bent voor de omzetbelasting en is er géén vastgelegde termijn voor de aanloopfase (want niet wettelijk geregeld). De BTW mag dus wel teruggevraagd worden, maar alleen als je aannemelijk hebt gemaakt dat de kosten betrekking hebben op een zakelijke aankoop voor het moment van registratie als ondernemer voor de omzetbelasting én na goedkeuring. Maar goed, je kunt het ook gewoon de BTW op eigen houtje terugvragen en zien waar het schip strandt.

Het simpele antwoord is volgens mij: nee, dat mag niet. Ik ben van mening dat je voor de omzetbelasting simpelweg géén btw over aanloopkosten kunt terugvragen, tenzij je daarvoor expliciete toestemming hebt van de Belastingdienst. Ik geef toe dat dat een stricte toepassing van de wet is, waar weinig boekhouders zich iets van aan lijken te trekken. Voor de inkomstenbelasting mag je de aanloopkosten wél terugvragen met terugwerkende kracht tot 5 jaar, op voorwaarde dat je ook ondernemer voor de inkomstenbelasting bent. Ik meen dat hier hier gewoonlijk de datum van inschrijving in de Kamer van Koophandel gehanteerd (en de 5 kalenderjaren daarvoor). Overigens kun je de BTW die je (mijns inziens) niet mag terugvragen (via de omzetbelasting), wél als kosten aftrekken voor de inkomstenbelasting. Stel dat je 1.210 euro aan aanloopkosten hebt, dan zou je dus niet die 210 euro btw terug kunnen vragen via de omzetbelasting, maar mag je wel de volle 1.210 euro (inclusief btw) aftrekken als kosten. Let trouwens ook op dat je pas recht op kostenaftrek over de aanloopfase hebt voor de inkomstenbelasting vanaf het moment dat je erkend wordt als ondernemer voor de inkomstenbelasting. Zolang je alleen resultaatgenieter bent, lijkt het erop dat je de kosten in de aanloopfase pas kunt aftrekken als je voldoet aan de voorwaarden.

Dat mag je helemaal zelf weten. Je kunt het storten als eigen vermogen. Je kunt bijvoorbeeld agio storten of extra aandelen kopen. Enige nadeel is dit je dat geld er misschien weer een keer uit wilt hebben. Dat kan alleen via de notaris. Of als de werkmaatschappij failliet gaat, is de holding simpelweg haar geld kwijt. Maar je kunt het ook overmaken als vreemd vermogen. In dat geval loopt het via de rekening courant (rentevrij tot 17.500 euro), als je het op korte termijn weer terug verwacht. Als je het niet snel terug verwacht, dan is het simpelweg een lening. Zorg daarbij voor onderlinge afspraken met zakelijke voorwaarden, zoals onderpand, zakelijke rente, aflosschema, etc.

In welk land zou je PayPal willen aanspreken? En welke juridische entiteit van PayPal? Welke rechtsvorm heeft je onderneming? En stond de cryptocurrency op de balans van de onderneming?

Destijds heb je de boor gekocht voor 950 euro (785 euro + 165 euro btw). Die 165 euro vroeg je terug via de omzetbelasting. Op die 785 euro schreef je ieder jaar 157 euro af via de inkomstenbelasting. Nu heb je de KOR onlangs aangevraagd. Je moet dan inderdaad in sommige gevallen herzien. Stel dat je de boor NIET had verkocht, dan had je ieder jaar een herziening moet je elk jaar doen. De hoogte van de herziening is dan 21% btw over de waarde van de jaarlijkse afschrijving (21% over 157 euro = 33 euro). Nu geldt er echter een drempel. Als de herziening minder dan 500 euro is, dan hoef je niet te herzien. Aangezien 33 euro minder is dan 500 euro, zou je niet hoeven herzien. Maar ik jouw geval heb je de boor tussentijds verkocht. Dan moet je eigenlijk corrigeren over de restwaarde van de boor in de boeken. Ik gok dat de boekwaarde nog iets van 600 euro was op het moment van verkoop. Ook daar zou de herziening ver beneden de drempel van 500 euro liggen (600 euro maal 21% is zo'n 125 euro). Dus voor de omzetbelasting hoef je volgens mij niet de corrigeren. Maar voor de inkomstenbelasting verandert er wel iets. Omdat je niets meer met de btw te maken hebt, en je de boor voor 950 euro hebt verkocht, heb je dus des te meer boekwinst (het verschil tussen de boekwaarde van zo'n 600 euro en de volle verkoopprijs van 950 euro).

Dat is overigens geen verkeerde oplossing en mag ook gewoon! Hoewel het wat ongebruikelijk is, deed ik dat persoonlijk altijd wel zo. Eigenlijk om de winst uit de boekhouding inderdaad wat meer gelijk te laten lopen met de fiscale winst. Wat je daarvoor doet is één extra boeking maken, namelijk een zogenaamde correctie maken in de autokosten en die via de "privé" boeken. Je hebt nu 3.000 euro aan autokosten in de boeken staan, maar door je privégebruik kun je dan 3.000 euro aan privé-autokosten boeken. Per saldo heeft de onderneming geen autokosten. Je winst wordt dan dus opeens 53.000 euro. Omdat je het privégebruik van de auto in die ene boeking als privéonttrekking boekt, gaat je hoeveelheid privéonttrekkingen naar 18.000 euro. Nu zal het programma van de fiscus nog steeds de bijtelling berekenen, omdat ze er niet vanuit gaan dat de meeste mensen de autokosten al pro-actief corrigeren. Maar ook dat is geen probleem. Je vult namelijk gewoon ook 3.000 euro in in het vakje "Vanuit privémiddelen betaalde kosten voor deze auto". De bijtelling (of eigenlijk "Totaal onttrekking privégebruik auto van de onderneming") wordt dan 0. Maar alles klopt nog steeds.

Ja, in dat geval lijkt het me een vordering op een handelsdebiteur (in de holding) en een handelskrediet (in de werkmaatschappij). Het leveren van management is immers reguliere omzet voor de holding. De kortlopende vorderingen op participanten is van toepassing als er onderling een schuldverhouding is ontstaan via de rekening-courant. Je zou bijvoorbeeld kunnen besluiten om de management fee automatisch te voldoen via de rekening courant. Voor de balans maakt dat dan niet heel veel uit. In plaats van de ene soort vordering heb je dan een ander soort vordering op de balans staan in de holding.

Is er sprake van een fiscale eenheid voor de vennootschapsbelasting? En eventueel voor de omzetbelasting?

Ja, ik sluit me aan bij Roel. Je zult uit moeten gaan van de zogenaamde "historische kostprijs" of lagere beurswaarde. Historisch is dus eigenlijk niets meer dan de prijs van het moment dat je het kocht. Die historische kostprijs zal dus anders voor elk plukje aandelen dat je aanschaft. Dat moet je bijhouden. Dat hoeft dus niet binnen je boekhouding, maar mag ook extracomptabel (buiten de boeken om). Dat kan in een Excel-sheet, een Word-document, een velletje papier, maakt niet uit. Binnen de boekhouding hoef je dan alleen de waarde van het totaalpakket bij te houden. Boekhoudkundig kun je dat doen op elk moment dat er een wijziging is (dan heb je een goed beeld van de ontwikkeling van de waarde) , maar fiscaal hoeft dat eigenlijk alleen aan het eind van het jaar, zodat de balans in ieder geval per 31 december weer klopt. Je zit vervolgens nog met het boeken van de winst. Stel dat je een plukje van 100 aandelen voor 1000 euro koopt, en later een plukje aandelen van 100 aandelen voor 1200 euro. Het kan zijn dat je in feite 200 identieke aandelen hebt, maar dat je de ene helft voor een andere prijs hebt gekocht dan de andere helft. Stel dat je weer 100 aandelen gaat verkopen en dat die 1400 euro opleveren. Hoeveel winst is er dan? 400 euro? 200 euro? 300 euro? Dat ligt ook weer aan je eigen keuze. Heel globaal gesproken ligt het eraan of je het FIFO of LIFO boekt. FIFO is first-in-first-out (oftewel, de eerste aandelen die je kocht, moeten ook de eersten weer zijn die je boekhoudkundig verkoopt). LIFO is last-in-first-out (oftewel, de laatst ingekochte aandelen boek je het eerste weer af). Ook hier geldt weer dat het niet uitmaakt welke je kiest. En ook het ene systeem is niet slechter dan het andere, maar je zult ook hier consequent moeten zijn. Eens gekozen voor FIFO, betekent altijd volgens FIFO blijven boeken. Als je verwacht dat de koers snel stijgt na aankoop en je denk binnenkort en/of regelmatig te verkopen, dan is wellicht LIFO fiscaal een handige keuze (het verschil is waarde tussen aankoop en verkoop is dan mogelijk wat kleiner dan bij FIFO). Maar goed, dat ligt helemaal aan wat je kiest en wat je verwachtingen zijn.

Je moet vooral consistent zijn. Als je dus kiest voor "kostprijs of lagere beurswaarde", dan moet je dus bijvoorbeeld niet het ene jaar kostprijs doen (1000 euro) en dan het volgende jaar de - hogere - beurswaarde (1200 euro). Als de kostprijs 1000 euro is, dan houd je de waarde lekker op 1000 euro, tenzij de daadwerkelijke beurswaarde láger is. Dan houd je die lagere waarde aan. Gaat de beurswaarde weer naar boven de kostprijs, dan houd je weer de kostprijs aan. Zoals gezegd kun je ook gewoon de beurswaarde aanhouden. Ook dit moet je dan consistent doen. Je neemt dan uitsluitend de daadwerkelijke waarde op. Dat betekent dat tussentijdse winst meteen in de winst valt, maar ook dat eventuele beleggingsverliezen meteen afgetrokken kunnen worden. Het ene of het andere systeem is niet beter of slechter, de winsten en verliezen op de beleggingen worden alleen op een ander moment verwerkt. Omdat ze nooit weet hoe goed een belegging het doet, weet je eigenlijk ook niet welke methode uiteindelijk het beste fiscaal uitkomt. De eerste methode is overigens wel erg gebruikelijk voor kleine bedrijven. De winst of het verlies op de beleggingen wordt dan pas verwerkt bij verkoop van de beleggingen of het einde van de onderneming.

Voel je niet slecht, dit is een eenmalige fout, waarvan je leert. De schade is volgens mij behoorlijk beperkt en makkelijk te herstellen. En inderdaad kan alle begin een beetje moeilijk zijn. En vooral bij zoiets dat fiscaal een "reserve" wordt genoemd, maar eigenlijk een "voorziening" is maakt het alleen maar verwarrender. De FOR is alleen iets dat fiscaal naar voren komt, maar niet commercieel. De FOR wordt dus wel afgetrokken van het belastbare winstbedrag, maar niet van je 'echte' winst. Het is echt een papieren reserve. Het kan dus zijn dat je echte winst 100.000 euro is, maar je fiscale winst door de FOR maar 90.000 euro. Al is het vreemde dan weer dat toen ik persoonlijk naar een bank moest voor een hypotheek dat ze in m'n commerciële stukken graag wél de winst overeen zagen komen met m'n fiscale aangiftes, wat dus eigenlijk een rare verwachting is (want daar is de FOR al vanaf). Op zich is daar ook een mouw aan te passen. En op zich heb je het wel min of meer goed gedaan, maar moet je het eigenlijk nét op een ander momentje boeken en ná de aangifte, maar vóór het nieuwe jaar. Persoonlijk deed ik dat op een wellicht vrij lelijke manier, namelijk door de FOR te boeken op een kostenrekening (4xxx Reserveringskosten Oudedagsvoorziening) naar het eigen vermogen (0xxx Oudedagsvoorziening) op 31 december ná de jaarafsluiting. Op die manier werd de FOR niet als kosten meegenomen in het nieuwe jaar, maar toch meegenomen in W&V voor dat jaar. Oftewel: eerst boekhouding afsluiten zonder FOR, vervolgens aangifte doen met die cijfers, in de aangifte de FOR reserveren, en vervolgens de toegestane FOR nog vastleggen in de boekhouding. Maar, zoals gezegd, het is een lelijke manier, en je moet dan dondersgoed blijven opletten als en wanneer de FOR vrijvalt. En je boekhoudprogramma moet het ook maar slikken. Wat ik hierboven deed was eigenlijk kunstmatig de commerciële winst gelijk te laten lopen met de fiscale winst. Maar wat je eigenlijk moet doen is de FOR niet in de kosten laten vallen. Je moet die eigenlijk in je boekhouding alleen binnen het eigen vermogen boeken. De reservering komt dan niet tot uitdrukking in de kosten (dus je winst blijft dan altijd hoger dan waar je belasting over betaalt), maar het is dan in ieder geval wel zichtbaar op je balans. Dus stel dat je 100.000 euro winst hebt gemaakt en dat je eigen vermogen aan het eind van het jaar 100.000 euro is. Je besluit om 10.000 euro aan de FOR toe te voegen. Fiscaal betaal je dan belasting over 90.000 euro. In je boekhouding boek je dan 10.000 euro van het eigen vermogen naar de FOR via een memoriaalboeking bijvoorbeeld. De FOR is ook gewoon eigen vermogen, maar het wordt dan alleen anders 'geoormerkt' in de boekhouding. In plaats van één balanspost van 100.000 euro heb je er dan opeens twee: eentje met 90.000 euro en eentje met 10.000 euro. Nog steeds 100.000 euro bij elkaar. Stel nu dat je FOR hebt toegevoegd, maar ook privé hebt gespaard. Dat spaarproduct moet dan wel aan bepaalde voorwaarden voldoen (een normale spaarrekening voldoet niet). Dan kun je, zoals Norbert al aangaf, je FOR weer verlagen (boekhoudkundig is dat dan geen winst, maar fiscaal dus wél). De FOR neemt dan dus weer af in de onderneming, maar privé kun je de stortingen weer aftrekken. Die stortingen zijn weliswaar beperkt, omdat er een maximale "jaarruimte" is die je daarvoor mag benutten. Maar je mag eventueel ook nog ongebruikte jaarruimtes (dat heet dan weer "reserveringsruimte") van voorgaande jaren inhalen.

Dat is het maximumbedrag. Dat ligt aan de daadwerkelijke omstandigheden (met name hoogte van het loon) en hoeft niet per se van toepassing te zijn in jouw geval. Er is overigens een rekenhulp om te berekenen hoe hoog de transitievergoeding is.

Ik denk eigenlijk dat je dit niet zo maar kunt 'wegstrepen'. Ik denk ook dat het handig is om te weten wat de oorzaak is van het negatieve eigen vermogen. Zijn er te hoge dividenduitkeringen gedaan? Is de waarde van een beleggingsportefeuille erg gedaan? Zijn er meer kosten geweest dan baten? Als je de BV opheft, worden de pensioenaanspraken volgens mij in één keer belast als loon. Er zijn wel wat uitzonderingen daarop, maar dan moet er sprake zijn van een zogenaamde "dwingende maatschappelijke reden", zoals faillissement of een schuldsanering. Maar anders zal er gewoon moeten worden afgerekend. Hoe dat afrekenen gebeurt is dan overigens nog maar de vraag. Dat kan ook een virtueel of administratief kasrondje zijn. Je moet sowieso nog die 14.000 euro schuld áán de BV inlopen. En met dat geld kan de BV in ieder geval nog deels aan haar verplichtingen voldoen. Stel dat je de pensioenuitkering aanmerkt als je hoofdzakelijke inkomen (en dat is ook daadwerkelijk het geval), dan kun je daarop wellicht de heffingskortingen toepassen. Als dat maandelijkse bedrag niet te hoog is, dan kan het zijn dat je maandelijkse pensioenuitkeringen kunt doen, zonder dat er erg veel loonbelasting op hoeft te worden ingehouden. Je kunt het dan vervolgens bijvoorbeeld zo doen: een bedrag overmaken van privé naar bv; dat bedrag overmaken als pensioenuitkering van bv naar privé; wellicht een klein beetje Zvw-premie afdragen. Op die manier neemt je schuld áán de BV langzaam af en neemt ook je pensioenverziening langzaam af. Dit kun je uiteraard doen totdat er echt geen baten meer zijn. Dan komt faillissement in beeld en volgens mij is dát het moment op pas te kunnen spreken van een situatie waarin de pensioenverplichting niet voor verwezenlijking vatbaar is. Centraalaanspreekpunt Pensioenen van de Belastingdienst zegt overigens dat een daling van de waarde van een aandelenpakket of een beleggingsverzekering nimmer aanleiding vormen voor belastingvrij prijsgeven van pensioenaanspraken. Dat is een beetje een vervelende formulering, want heel strict genomen is een holding er om deel te nemen in de werkmaatschappij. Maar er staat ook dat er "evenwel een vrijstelling voor de crediteur van de door hemzelf prijsgegeven pensioenaanspraak of een ODV. Er dient dan sprake te zijn van een objectief waarneembare situatie van niet vatbaar zijn voor verwezenlijking". Misschien geeft dit wat aanknopingspunten om met de fiscus te overleggen.

Heb je een glazen bol?

Dit is uitsluitend subjectief taalgebruik. Ik probeer alleen boven tafel te krijgen waar we het objectief over hebben. Ik ken mensen die een paar duizend euro niet kunnen betalen en dat als 'serieuze geldproblemen' zien. Als er sprake is van écht serieuze geldproblemen, dan verwacht ik dat iemand failliet of in de schuldsanering gaat. In dat geval kunnen schulden natuurlijk gewoon worden kwijtgescholden.

Om wat voor bedragen hebben we het eigenlijk? Gaat het om een paar duizend euro, of iets substantiëlere bedragen?

Mijn nekharen gingen hier echt een beetje van rechtop staan. Ik vind het taalgebruik heel manipulatief. Aan de ene kant word de partner hier een beetje weggezet als armoedzaaier ("geen middelen"), maar vervolgens blijkt dat de vragensteller wel afhankelijk is van de waarde van de gehele onderneming waar die partner gewoon 50% eigenaar van is. De vragensteller heeft dus zelf ook onvoldoende middelen. Beggars can't be choosers. En ik heb verder een heel klein beetje het idee dat de kinderen hier als pressiemiddel worden gebruikt ("Je wilt toch zeker niet dat de kinderen helemaal moeten verhuizen? En niet meer naar hun eigen school kunnen? En niet meer met hun vriendjes en vriendinnetjes kunnen spelen?"). En wij "fijne" forumleden mogen ons daarin gaan mengen. Keuzes hebben simpelweg consequenties. In dit geval ook voor anderen. Zelfstandig verder gaan (persoonlijk, financiaal, zakelijk) kan tot gevolg hebben dat er andere keuzes moeten worden gemaakt. Het kan dus zijn dat het huis moet worden verkocht en dat beide partners moeten verhuizen. En moet dat per se naar een ander koophuis zijn met een hypotheek? Of kan dat ook (tijdelijk) een (particuliere) huurwoning zijn? Of een (sociale) huurwoning met urgentie? En is het per definitie zo dat kinderen niet meer naar hun school kunnen blijven gaan als ze verhuizen? Ik heb het idee dat we hier een oneigenlijk probleem voorgeschoteld krijgen dat niets met ondernemen te maken heeft, maar alles met het op gelijke en amicale wijze verdelen van de boedel. Maar de Vof staat daar in principe los van. De Vof kan zelfs gewoon blijven bestaan, ondanks de scheiding. Zelfs zonder scheiding telt de Vof voor ieder van de partners voor de helft mee. Je bent nu voor de helft onderdeel van de Vof met of zonder scheiding, voor of na de scheiding. Dus iedere zelfstandige hypotheek gaat op basis van de helft van de waarde van de Vof. Het ieder opzetten van een eenmanszaak zou in principe lood om oud ijzer moeten zijn, zeker als de bezittingen en schulden op min of meer gelijke mate worden verdeeld. De waarde van ieders deel van de Vof zou dan immers gelijk zijn als de waarde van ieders individuele eenmanszaak, al kan het natuurlijk wel zijn dat een hypotheekverstrekker iets minder zin heeft in het meenemen van de verwachte inkomsten van een nieuwbakken eenmanszaak dan het meenemen van (het gemiddelde van de helft van) de inkomsten van een gevestigde Vof. Een oplossing zou kunnen zijn om in goed overleg de Vof te laten bestaan en tijdelijk nog gezamelijk door te gaan, totdat de nieuwe hypotheek rond is.

De ICP-melding kun je gewoon digitaal doen, als je inlogt op je FE account. Maar, ook hier geldt weer dat het weinig administratieve verlichting oplevert. Bij de aangiftes ICP moet je namelijk nog steeds aangeven voor welke BV je de ICP-melding doet. Als je dus ICP's hebt voor zowel de holding als de werkmaatschappij zul je nog steeds twee meldingen moeten doen. :)

Zodra de boekhouding van 2020 klaar is, zal er op de eindbalans een bedrag openstaan dat aan omzetbelasting moet worden betaald. Het bedrag over q4 staat dan op 31 december 2020 nog open om te worden voldaan. Dat openstaande bedrag neem je over in je beginbalans. Vervolgens kun je de betaling daar weer tegen weg boeken. Als je het bedrag overigens nu al weet, zou je dat btw-bedrag nu al op je nieuwe balans kunnen zetten. Zorg alleen wel dat die balans in evenwicht blijft. Je kunt gedurende het jaar de beginbalans overigens steeds aanpassen, als je nieuwe dingen tegenkomt. Het is mijn ervaring dat er altijd wat vervuiling boven water komt bij het overzetten naar een nieuwe boekhouding. Om de beginbalans in evenwicht te houden gebruik ik meestal een tweetal 'vraagposten', eentje aan de activakant en eentje aan de passivakant. Aan het eind van het jaar strijk ik alles glad via privé.

Klopt, dat is wel een verwarrend aspect inderdaad. TVL is dus wél omzet voor de NOW, maar géén omzet voor de omzetbelasting. Makkelijker kunnen ze het niet maken, wel moeilijker. 🤭

Het is sowieso belastingvrije omzet voor de omzetbelasting, maar ook belastingvrij voor de vennootschapsbelasting. Het zijn dus overige buitengewone baten, maar in de aangifte zul je het daarom moeten opgeven onder "Overige vrijgestelde winstbestanddelen".